Γιάννης Φοντάνας
«Αριστερή αγοραφοβία» ή άνοιγμα στην κοινωνία;
Βιάστηκε πολύ ο αγαπητός μου σύντροφος Τάσος Σαλβάνος να διακρίνει, ενόψει σύγκλισης του Διαρκούς Συνεδρίου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, «αριστερή αγοραφοβία με τάσεις αυτοκτονίας» σε ό,τι αφορά την εκλογική τακτική, τις συμμαχίες, την εκλογική διακήρυξη, κλπ θέματα που καλούταν να συζητήσει το Συνέδριο.
Σαν έγκριτος νομικός, ο σ. Τάσος γνωρίζει ότι, όταν απευθύνεις δημόσιο (δια των ΜΜΕ) λόγο, προφανώς επιζητάς-επιδιώκεις τον αντίλογο και τον διάλογο. Στον απόηχο λοιπόν του Συνεδρίου αυτού, νομιμοποιούμαι κι εγώ, ως μέλος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, να ισχυρισθώ ότι οι φοβίες και ενστάσεις του συντρόφου μου διαψεύδονται και αναιρούνται πανηγυρικά.
Και δεν αναφέρομαι στις καταλυτικές πλειοψηφίες με τις οποίες ελήφθησαν οι αποφάσεις, αλλά στο κλίμα που διαμορφώθηκε, στην επιχειρηματολογία που κατατέθηκε, και κυρίως στο στίγμα που έδωσε η παρουσία νέων ανθρώπων, το πάθος που κατέθεσαν, την ατμόσφαιρα των κινητοποιήσεων και των κοινωνικών-κινηματικών παρεμβάσεων που μετέφεραν μέσα στην αίθουσα, την περηφάνια και την πεποίθησή τους ότι η δική τους γενιά μπορεί να εγγράψει τις δικές της υποθήκες και να δώσει το δικό της «χρώμα» στο αριστερό κίνημα, ότι το κόμμα τους –το κόμμα μας- παρεμβαίνει με τόλμη και εξωστρέφεια και κατακτά κεντρικό ρόλο, δυσανάλογο μάλιστα της αριθμητικής του δύναμης, στα κινήματα και στους αγώνες που αναπτύσσονται. Κι αυτό χωρίς καμία λογική «χειραγώγησης», αλλά ακριβώς με μια λογική σεβασμού της αυτονομίας, συμμετοχής, συνάντησης και κοινής δράσης με άλλες δυνάμεις και άτομα του αριστερού ριζοσπαστικού κινηματικού χώρου.
Σαφώς και δεν είναι αγοραφοβία το άνοιγμα στην κοινωνία, η συσπείρωση δυνάμεων, η κοινή δράση. Αντιθέτως, είναι αυτό ακριβώς που μάλλον έλειπε από το σχήμα του ΣΥΡΙΖΑ, η υπόστασή του δηλαδή με κοινωνικές και κινηματικές αναφορές, που εκ των πραγμάτων διαμορφώνει νέους όρους και υπερβαίνει τις όποιες κλειστές διαβουλεύσεις «κορυφών». Στην κοινή δράση οικοδομούνται οι σχέσεις εμπιστοσύνης, ξεπερνώνται οι αγκυλώσεις, συντίθεται δημιουργικά και προωθητικά οι διαφορετικές απόψεις…
Σαφώς και δεν είναι αγοραφοβία η προσπάθεια να «οσμίζεσαι» τι συμβαίνει στην κοινωνία και να προσαρμόζεις την τακτική σου. Αγοραφοβία είναι ο φόβος μπροστά σ’ αυτές τις αλλαγές, η προσκόλληση σε ιδεολογικά σχήματα του ’68, η μη κατανόηση ότι ο ίδιος ο ΣΥΝ αποτελεί προσπάθεια υπέρβασης της ιστορικής διάσπασης της Αριστεράς και δεν μπορούμε σήμερα να συζητάμε εντός του ΣΥΝ με λογικές «ρεβανσισμού» και επαναφοράς των ίδιων ξεπερασμένων διλημμάτων, η μη κατανόηση εν τέλει ότι η συζήτηση αυτή δεν αφορά και δεν αγγίζει ανθρώπους που ήταν αγέννητοι 40 χρόνια πριν!
«Η ζωή αλλάζει, δίχως να κοιτάζει τη δική μας μελαγχολία», σύντροφε Τάσο. Και, επιτέλους, εσύ ο ίδιος, αυτοπροσδιοριζόμενος ως «της ανανεωτικής πτέρυγας», τόση εμπιστοσύνη έχεις στην ηγεμονία (για να θυμηθούμε τον Γκράμσι) των απόψεών σου, ώστε να φοβάσαι ότι η εξωστρεφής και κινηματική συνάντηση με άλλους ανθρώπους της κινηματικής ριζοσπαστικής αριστεράς οδηγεί σε «μετάλλαξη» του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ και «απώλεια της ψυχής μας»;
Πιστεύω ότι μπορούμε να κοιτάζουμε μπροστά, να ανοιγόμαστε στην κοινωνία, να οικοδομούμε συμμαχίες ικανές όχι μόνο να μας εξασφαλίσουν μια απλή κοινοβουλευτική επιβίωση αλλά να λειτουργήσουν πολλαπλασιαστικά και να προκαλέσουν ρήγμα στο δικομματικό συναινετικό σκηνικό, χωρίς ούτε εκπτώσεις να κάνουμε, ούτε την ψυχή μας να απολέσουμε. Τουναντίον, απόλυτα αυτοκτονικός θα είναι στις σημερινές συνθήκες ο εναγκαλισμός μας με το ΠΑΣΟΚ και η προσχώρησή μας σε λογικές πολιτικής εξουσίας, διαπίστωση που πιστεύω ότι και εσύ ο ίδιος απόλυτα συμμερίζεσαι.
Γιάννης Φοντάνας
