Λιάνα Τσιρίδου
Όχι, δεν πήραν τα μυαλά μας αέρα!
Χαιρόμαστε και νιώθουμε δικαιωμένοι/ες, που οι δημοσκοπήσεις μας ανεβάζουν σε αστρονομικά για τα δικά μας δεδομένα επίπεδα, αλλά δεν ξεχνάμε ότι η πραγματική εκλογική μας αποτύπωση ξεκινάει από το πέντε και λίγο των τελευταίων εκλογών. Και η κουβέντα του Αλέκου Αλαβάνου την επομένη των εκλογών, το «είμαστε υπό δοκιμή» εξακολουθεί να ισχύει και θα έπρεπε να ισχύει διαρκώς και για όλους στην πολιτική, διότι αυτή είναι και η ουσία της δημοκρατίας.
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν εξηγήσεις για την άνοδο του Συνασπισμού και του ΣΥ.ΡΙΖ.Α, άλλες και ουσιαστικότερες, από τις αφελείς και κακεντρεχείς, που ισχυρίζονται ότι ξαφνικά τα ΜΜΕ μας αγάπησαν ή ότι είμαστε δικό τους δημιούργημα. Ούτε προέκυψε αυτή η άνοδος εν αιθρία. Είναι μια διεργασία που κρατάει χρόνια και αντικατοπτρίζει στον ίδιο ίσως βαθμό την απογοήτευση και την ελπίδα, που συνυπάρχουν αυτή τη στιγμή στους πολίτες.
Απογοήτευση από το νοσηρό πολιτικό κλίμα, για το οποίο ευθύνεται κυρίως η κυβέρνηση της Ν.Δ. Αυτή η απογοήτευση δεν έχει σχέση μόνο με τα σκάνδαλα αλλά κυρίως με το αφόρητο αίσθημα αδικίας που νιώθουν στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι Έλληνες πολίτες, όταν βιώνουν την εργασιακή τους ανασφάλεια, τη φτώχεια, την καταστροφή του περιβάλλοντος, τον περιορισμό των δικαιωμάτων και των ελευθεριών τους, την προσπάθεια χειραγώγησής τους μέσω του ρουσφετιού, το ξεπούλημα της χώρας στο όνομα της ελεύθερης οικονομίας, την κυριαρχία των ιδιωτικοποιήσεων, που απλώς στερεί από τους πολλούς την πρόσβαση σε δημόσια αγαθά, όπως η παιδεία και η υγεία, όταν, δηλαδή, βιώνουν καθημερινά την αθέτηση τόσων και τόσων υποσχέσεων.
Απογοήτευση και από την αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο γιατί φαίνεται σε αδυναμία να αντιδράσει αλλά κυρίως γιατί συντέλεσε σε αυτές τις εξελίξεις, έχει ευθύνη γι’ αυτές, και τότε που ήταν κυβέρνηση και ως συμπλέουσα στα βασικά αντιπολίτευση. Κανείς δε γελιέται να πιστέψει ότι η κρίση στο ΠΑΣΟΚ είναι κρίση προσώπων. Ακόμη κι όσοι/ες δε γνωρίζουν ότι συνδέεται με τη γενικότερη κρίση της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη, διαισθάνονται τη «στροφή προς τα δεξιά», τη συναίνεση στα προτάγματα του νεοφιλελευθερισμού, τη διάψευση των προσδοκιών τους.
Απογοήτευση και από την παραδοσιακή Αριστερά. Γιατί το ΚΚΕ μπορεί να βρίσκεται στους δρόμους και στους αγώνες, αλλά δεν φτάνει αυτό. Είναι ταυτόχρονα περιχαρακωμένο στη θεοκρατικής προέλευσης αντίληψή του για το αλάθητο και το μοναδικό του κόμματος, αδυνατεί να αναγνωρίσει ότι υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι, ομάδες, πολιτικοί σχηματισμοί που αγωνίζονται και, επιπλέον, αδυνατεί να ανεχθεί ό,τι δεν μπορεί να ελέγξει. Έτσι, οδηγείται στον τραγέλαφο των χωριστών συγκεντρώσεων και της ιδεολογικής καθαρότητας, τη στιγμή που το ζητούμενο για την αποτελεσματικότητα των αγώνων είναι οι ευρύτερες δυνατές συσπειρώσεις, η ενότητα. Αυτό εξάλλου είναι και το αίτημα όλων όσων έχουν κάποιες προσδοκίες από την Αριστερά: η ενότητά της.
Σε όλα αυτά ήρθε να απαντήσει ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Με αγωνιστικότητα, με προτάσεις, με συνέπεια ήρθε σε επαφή με τους πολίτες και τα κινήματα, με τους εργαζόμενους των 400 ευρώ, με τους συμβασιούχους, με τη νεολαία που πλήττεται περισσότερο από όλους, με τους πολίτες που αγωνίζονται για την προστασία του περιβάλλοντος. Χωρίς να κοιτάμε αν στις προηγούμενες εκλογές ψήφισαν εμάς, χωρίς να επιδιώκουμε να τους ελέγξουμε, να τους χειραγωγήσουμε. Αυτό το αντιλαμβάνονται οι πολίτες. Ταυτόχρονα αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να γίνουν τολμηρές αλλαγές τόσο στο φθαρμένο πολιτικό σκηνικό, όσο και στις γενιές που έχουν πρωτεύοντα ρόλο στην πολιτική και στα πρόσωπα. Να βγει στο προσκήνιο η νέα γενιά, με μια άλλη ειλικρίνεια, με το θυμό της για όσα συμβαίνουν και με τις απαιτήσεις της για όσα δικαιούται. Αυτά συμπυκνώνονται στην εξαιρετικά υψηλή δημοτικότητα του Αλέξη Τσίπρα.
Βαριά ευθύνη; Βαρύτατη. Αλλά και μεγάλη πρόκληση. Και για τον καινούριο μας πρόεδρο αλλά και για όλους εμάς, που τώρα έρχεται η στιγμή αλλιώς να δοκιμαστούμε. Και ως προς την συνέπεια και την αγωνιστικότητά μας, αλλά και ως προς την πολιτική μας πρόταση. Λάθη θα κάνουμε σίγουρα. Κι ίσως και πολλά. Αλλά επίσης σίγουρα θα είμαστε με όλες μας τις δυνάμεις παρόντες /παρούσες για να αλλάξουμε το τοπίο, μαζί με όσους και όσες ασφυκτιούν στο σημερινό. Με αέρα στα πανιά μας και όχι στα μυαλά μας.
Λιάνα Τσιρίδου
μέλος της ΝΕ Κέρκυρας του ΣΥΝ
