Λιάνα Τσιρίδου
Μακριά από την πόρτα μας ... ;
«Διατηρείτε την Κέρκυρα καθαρή, πετάτε τα σκουπίδια σας στη Λευκίμμη» και «η Λευκίμμη καταστρέφεται αλλά εμένα τί με νοιάζει» είναι τα σαρκαστικά συνθήματα, που αναγράφονται σε σχετικό blog των Λευκιμμαίων. Ίσως ο σαρκασμός λειτουργήσει καλύτερα εκεί που φαίνεται να μην πιάνουν και πολύ όλες οι άλλες προσπάθειές τους να μας ταρακουνήσουν, να μας ευαισθητοποιήσουν, να μας ενεργοποιήσουν.
Δεν είμαι ειδικός. Δεν είμαι Λευκιμμαία. Δεν είμαι καν Κερκυραία. Όμως θεωρώ ότι οτιδήποτε συμβαίνει στην Κέρκυρα, είναι σα να συμβαίνει στην αυλή του σπιτιού μου. Γιατί πέρασε ανεπιστρεπτί η εποχή της αφελούς αθωότητας, όταν κάποιοι πίστευαν ότι μπορούν να ευημερούν ανεξάρτητα από το τι γίνεται δίπλα τους. Ιδίως για τα περιβαλλοντικά θέματα. Και στη Λευκίμμη αυτή η στιγμή συντελείται ένα περιβαλλοντικό έγκλημα. Το καταγγέλλουν οι άνθρωποι σε όλους τους τόνους. Όπως καταγγέλλουν και όλες τις παρανομίες, τις παρατυπίες, τις παραλείψεις, την κοροϊδία, τον αυταρχισμό και τη βία, που συνοδεύουν αυτό το εγχείρημα.
Σ’ αυτές τις καταγγελίες τους, σ’ αυτή την κραυγή αγωνίας τους, οι πιο πολλοί κωφεύουμε και γυρνάμε την πλάτη αδιάφορα, όπως κάναμε και με το Τεμπλόνι, γιατί ακριβώς βρισκόμαστε σε χιλιομετρική απόσταση ασφαλείας. Οι δε «αρμόδιοι» όχι μόνο εξακολουθούν να τους κοροϊδεύουν, όχι μόνο ανέχθηκαν την παρουσία των ΜΑΤ στο χώρο, ενάντια στους κατοίκους, αλλά εξαπατούν και όλους μας με μεγάλες υποσχέσεις για ένα καθαρό μέλλον, ενώ στους τόσους μήνες που βράζει το πρόβλημα δεν έχει γίνει ούτε μισό βήμα προς την κατεύθυνση της σωστής και ολοκληρωμένης διαχείρισης των σκουπιδιών. Και το ακόμη χειρότερο: μας βάζουν όλους – και μερικοί το καταπίνουμε αμάσητο- μπροστά σε τεχνητά διλήμματα, όπως «χωματερή ή ΧΥΤΑ στη Λευκίμμη;» Η αλήθεια είναι ότι αν μπει κανείς σε αυτό το δίλημμα παγιδεύεται, αθωώνει όλους τους υπεύθυνους για την κατάσταση και υποχρεώνεται να διαλέξει ανάμεσα σε δυο κακά. Ενώ κανείς δε μας έδωσε σημασία τόσα χρόνια, όταν κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου για το θέμα των σκουπιδιών και ζητούσαμε προγράμματα ανακύκλωσης και ολοκληρωμένη επεξεργασία, όπως εδώ και χρόνια γίνεται στην Ευρώπη, ενώ οι αρμόδιοι δημοτικοί και νομαρχιακοί άρχοντες ουδέποτε έδωσαν λογαριασμό στους πολίτες για το πώς, πότε, πού με ποιους όρους και με ποιες χρηματοδοτήσεις, με ποιο σχέδιο τελικά θα αντιμετώπιζαν το θέμα των σκουπιδιών, ενώ έδειξαν τόσα χρόνια να το θεωρούν υποτιμητικό το να ακούσουν γνώμες περιβαλλοντικών οργανώσεων ή άλλων φορέων, ενώ διαχειρίστηκαν το θέμα των σκουπιδιών με το χειρότερο δυνατό τρόπο, ξαφνικά μας ζητούν να συναινέσουμε σε μια «λύση ανάγκης», που είναι όμως λύση καταστροφική.
Επισκέφτηκα την Καθαρή Δευτέρα το χώρο του ΧΥΤΑ, όπου οι Λευκιμμιώτες είχαν στήσει το γλέντι τους. Και επηρεάστηκα βαθιά. Και από το τοπίο και από όσα μου εξήγησαν. Αλλά κυρίως από την αποφασιστικότητά τους να υπερασπιστούν με κάθε τρόπο τον τόπο τους, την ποιότητα του περιβάλλοντός τους, το μέλλον των παιδιών τους. Και θεωρώ ότι πρέπει να μας έχουν όλους συμπαραστάτες τους. Απέναντι σε εγκληματικές για το περιβάλλον πρακτικές, απέναντι σε προχειρότητες και στην αδιαφορία για την επόμενη μέρα. Αρκετά καταστράφηκε ήδη η Κέρκυρα από αυτά. Ας μη συναινέσουμε περαιτέρω.
Λιάνα Τσιρίδου
Γραμματεία ΣΥ.ΡΙΖ.Α Κέρκυρας
