Αγγελική Λουκανάρη

ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2009 – ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!

 

Ευρωεκλογές το σωτήριον έτος 2009. Η αβάστακτη ελαφρότητα της Βουλής και των Ελλήνων βουλευτών που την υπηρετούν.

 

Σε μια περίοδο που η χώρα και ο κόσμος ολόκληρος μαστίζεται από την χειρότερη οικονομική κρίση των τελευταίων ίσως 100 χρόνων, με ανθρώπους υπό το καθεστώς της ανεργίας και της απελπισίας, οι Έλληνες βουλευτές, καθισμένοι αναπαυτικά γύρω από το τραπέζι της Βουλής και υπό την αιγίδα της βουλευτικής τους ασυλίας και ενίοτε βλακείας, κατακερματίζουν τη χώρα. Όχι βέβαια για να βρουν λύση στα τεράστια οικονομικά προβλήματα, αλλά για να τα κάνουν ακόμη μεγαλύτερα.

 

Η πίτα είναι χωρισμένη και κομμένη στα μέτρα τους. Ένας κουρασμένος πρωθυπουργός και ένας ξεκούραστος υποψήφιος πρωθυπουργός, ο οποίος μάλιστα αθλήται συστηματικά για να ξεπιαστούν οι αρθρώσεις του, μπαίνουν δυναμικά στην αρένα των πολιτικών διεκδικήσεων. Αιτούν και απαιτούν, για άλλη μια φορά, από εμάς να τους δώσουμε την ψήφο μας. Στόχος τους είναι να μασουλίσουν προκλητικά και ανενόχλητα τα μεγαλύτερα κομμάτια αυτής, αφήνοντας στην άκρη και ολίγα ψίχουλα για τους άλλους.

 

Εν μέσω τεραστίων οικονομικών σκανδάλων, έκαναν τη Βουλή ένα ανακριτικό και υποκριτικό γραφείο με θύτες 300 βουλευτές και θύματα την νοημοσύνη και την τσέπη 11.000.000 Ελλήνων. Οι οποίοι, για μια ακόμη φορά, θα κληθούν να πληρώσουν την απόλυτη οικονομική ασυδοσία.

 

Συνεχίζοντας την τακτική τους με αλαζονεία και ασκώντας με καταχρηστικό τρόπο την εξουσία που τους δόθηκε, σε μια νύχτα, με απόλυτη ασυνειδησία και ένα προεδρικό διάταγμα, καταστρατήγησαν κάθε έννοια των διατάξεων του συντάγματος, κλείνοντας τη Βουλή. Με αυτό τον τρόπο φρόντισαν ώστε να συγκαλύψουν όλα τα οικονομικά εγκλήματα που οι ίδιοι διέπραξαν εις βάρος της χώρας. Μεγαλύτερη προσβολή της δημοκρατίας από αυτή που έγινε, δεν έχει ξαναγίνει στην Ελλάδα.

 

Αυτοί οι άνθρωποι έχουν το θράσος, για μια ακόμη φορά, να ζητούν να τους ψηφίσουμε! Δεν φτάνει πια; Τι άλλο πρέπει να κάνουν για να εξοργιστούμε και να τους τιμωρήσουμε; Έως πότε θα πρέπει να διαλέγουμε ανάμεσα σε Καραμανλή και Παπανδρέου; Τι θα αλλάξει άλλωστε; Θα αυξηθεί μήπως ο βασικός μισθός των 700 ευρώ των χιλιάδων εργαζομένων; Θα ακούσουν την αγωνία και το άγχος που έχουν οι άνεργοι; Θα αυξήσουν τις συντάξεις; Θα δώσουν λύσεις σε θέματα βασικά, όπως παιδεία, υγεία; Όχι, βέβαια. Δεν το έκαναν ποτέ, γιατί να το κάνουν τώρα; 30 χρόνια που κυβερνούν οι ίδιοι, δεν έχουν κάνει το παραμικρό. Μια γερασμένη κυβέρνηση με 2 ονόματα και γερασμένους βουλευτές είναι. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.

 

Τον Δεκέμβρη τα παιδιά μας, με τον δικό τους τρόπο, προσπάθησαν να δώσουν ένα μήνυμα ηχηρό. Είμαστε υποχρεωμένοι απέναντι στους νέους μας, αλλά απέναντι και στους εαυτούς μας, να συνεχίσουμε να το δίνουμε. Με την ψήφο μας. είμαστε υποχρεωμένοι να πάρουμε θέση. Πρέπει επιτέλους να φωνάξουμε φτάνει και να ζητήσουμε πίσω την εθνική μας αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια που μας την στερούν χρόνια τώρα. Μπροστά στις κάλπες, δεν πρέπει κανένας να σταθεί αναποφάσιστος. Πρέπει να σταθούμε αποφασισμένοι και με υπερηφάνεια να πούμε φτάνει πια. Δεν είναι μόνο Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ. Υπάρχουν και άλλοι. Η πολιτική δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός, αλλά μέσο. Πρέπει κάποτε να το καταλάβουν.

 

Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να παίζει εγκληματικά με τον μόχθο μας, την αξιοπρέπεια και το μέλλον μας. Εμείς δεν πρέπει να τους δώσουμε άλλο το δικαίωμα να το κάνουν. Εμείς αποφασίζουμε, και οι αποφάσεις μας πρέπει να είναι οριστικές και αμετάκλητες.

 

Κουρασμένοι δεν είναι αυτοί, αλλά εμείς που τους ακούμε και τους ανεχόμαστε για τόσα μα τόσα πολλά χρόνια.

 

Αγγελική Λουκανάρη

ενεργό μέλος ΣΥΡΙΖΑ

στο Δήμο Παλαιοκαστριτών

 

Βήμα διαλόγου