Γιώργος Μοναστηριώτης
Μήπως ο Ομπάμα ασκεί αριστερή πολιτική;
"Οι Παλαιστίνιοι υποφέρουν καθημερινές ταπεινώσεις λόγω της κατοχής. Δεν υπάρχει αμφιβολία: η κατάσταση για τον παλαιστινιακό λαό είναι αβάσταχτη."
Κι όμως, τα λόγια αυτά δεν ανήκουν σε κάποιον αριστερό στην Ελλάδα, μόνιμο επικριτή του Ισραήλ που δεν ενοχλείται ιδιαίτερα όταν εκρύγνεται λεωφορείο με αμάχους στο Ισραήλ. Τα λόγια αυτά ανήκουν στο Μ. Ομπάμα που προσπαθεί να γυρίσει σελίδα στην αμερικανική εξωτερική πολιτική και που στη χώρα μας ψάχνουμε αγωνιωδώς να βρούμε και να αναδείξουμε τα αρνητικά του.
Απευθυνόμενος πριν λίγες εβδομάδες στους μουσουλμάνους όλου του πλανήτη, ο Μ.Ομπάμα μίλησε για μια νέα αρχή, μίλησε για την απομάκρυνση των Ισραηλινών από τα κατεχόμενα εδάφη και τη δημιουργία παλαιστηνιακού κράτους, υπερασπίστηκε ταυτόχρονα τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα, επισήμανε και δέχτηκε ένα μετριοπαθές και ανεχτικό ισλάμ που μπορεί να συνυπάρξη με τη Δύση. Δεν κρύφτηκε, δεν κάλυψε θέματα, μίλησε για την τρομοκρατία, για τις γυναίκες, για το Ισραήλ, ο λόγος του απευθύνθηκε στις συνειδήσεις και στην ώριμη σκέψη του μουσουλμανικού κόσμου και όχι στο θυμικό, μίλησε ορθολογικά και όχι δακρύβρεχτα, στόχος του ήταν ολόκληρη η ανθρωπότητα και η συναδέλφωση των λαών, μήπως όλα αυτά μας θυμίζουν τις αξίες του Διαφωτισμού και τους αγώνες της δημοκρατικής αριστεράς? Μίλησε αυτοκριτικά και για λάθη του παρελθόντος, έχει ζητήσει την υποστήριξη όλων των δημοκρατικών κρατών για το κλείσιμο του Γκουαντανάμο, (αλήθεια, οι πολιτικοί κρατούμενοι των Κ.Κ. σε Κούβα, Β. Κορέα και Κίνα τι θα απογίνουν?), επισκέφτηκε σε μία συμβολική κίνηση, αλλά εξαιρετικής σημασίας, τη Δρέσδη, δείχνοντας πως για να υπερασπίσης τη δημοκρατία δεν χρειάζεται να την ισοπεδώνεις, όπως έκανε ο προκατοχός του και που ελπίζουμε να μην επαναλάβει ο ίδιος.
Φαντάζεστε ποτέ την κ. Παπαρήγα να επισκέπτεται το μνημείο για τα θύματα του Κατύν ή του Γκουλάγκ;
Όλα αυτά κάτι πρέπει να μας θυμίζουν και πολύ περισσότερο να μας διδάξουν, να μας θυμίσουν πως τέτοιου είδους πολιτικές και πρωτοβουλίες, σχετίζονται με ηγεσίες που κυβερνούν αστικές κοινοβουλευτικές δημοκρατίες που δεν ισχυρίζονται πως κατέχουν τη μαγική συνταγή για την επίλυση όλων των προβλημάτων και να μας διδάξουν πως μια αριστερή πολιτική, οφείλει να έχει και θετικό πρόσημο ειδάλλως θα καταντήσει να αγωνίζεται στην καλύτερη περίπτωση εγκλωβισμένη μέσα σε μία δυναμική άρνηση καθοδηγούμενη από αρνητικά πάθη και στη χειρότερη για μία αριστερή δικτατορία ολοκληρωτικού τύπου Στάλιν, Μάο, Πολ-Ποτ, Κάστρο κ.λ.π. Η αριστερά δεν πρέπει να ξεχνάει πως η πορεία της δεν μπορεί να είναι άλλη από τις αξίες του νεωτερικού κόσμου και πως όραμά της αποτελεί η πολιτικοποίηση της κοινωνίας και η δημιουργία υπεύθυνων και δημοκρατικών πολιτών. Αν ο Ομπάμα με την πολιτική του θα καταφέρει να αλλάξει το πρόσωπο της Αμερικής εσωτερικά και εξωτερικά αυτό δεν το ξέρουμε, αυτό που ξέρουμε όμως και αυτό που βλέπουμε μέχρι σήμερα, είναι πως προτιμάει να συνομιλεί με τους πιο δύσκολους αντιπάλους του και να ρίχνει γέφυρες χωρίς ταμπού και όχι να συνομιλεί με το Θεό.
Γιώργος Μοναστηριώτης
