Αυτές τις μέρες, αντιπροσωπεία του ΣΥΝ, στην οποία συμμετείχαν ο Κώστας Ήσυχος και ο Χάρης Γολέμης, μέλη της ΚΠΕ του ΣΥΝ, ο Μ.Μπαλαούρας από τον ΣΥΡΙΖΑ και εκπρόσωπος της Νεολαίας του ΣΥΝ, παραβρεθήκαμε στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ που έγινε στο Καράκας της Βενεζουέλας. Αμέσως μετά, ακολούθησε επίσκεψή μας, μετά από πρόταση της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Κούβας, στην Αβάνα. Παράλληλα, μία άλλη αντιπροσωπεία μας, με επικεφαλής τη Νατάσσα Θεοδωρακοπούλου, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, παρευρέθηκε στις εκδηλώσεις του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ που έγιναν στο Μάλι της Αφρικής.
Θέλω να υπογραμμίσω μερικά ενδιαφέροντα σημεία σε σχέση με την επίσκεψή μας και τις δραστηριότητες του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ. Το πρώτο είναι ότι φαίνεται πια να διαμορφώνεται μία ζώνη αντίστασης και εναλλακτικών πολιτικών απέναντι στις συνολικές πολιτικές της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, που έχουν επίκεντρο τις ΗΠΑ. Η Λατινική Αμερική -η οποία ήταν η αυλή της Ουάσινγκτον- σήμερα γίνεται ο κήπος νέων ιδεών, νέων προτάσεων, νέων πολιτικών και διαφορετικών κυβερνήσεων. Έχουμε πια έναν αστερισμό χωρών στην Λατινική Αμερική, όπως είναι η Κούβα, η Βενεζουέλα, η Ουρουγουάη, η Βολιβία -με την νίκη του Έβο Μοράλες-, οι οποίες ακολουθούνται και συμπληρώνονται από χώρες με προωθημένες πολιτικές, όπως είναι η Βραζιλία, η Αργεντινή, η Χιλή και ενώ αναμένουμε χώρες που όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ανάδειξη ριζοσπαστικών αριστερών κυβερνήσεων, όπως είναι η Νικαράγουα, το Εκουαδόρ, οι οποίες διαμορφώνουν μια διαφορετική πραγματικότητα. Ένα στοιχείο, επομένως, του Παγκόσμιου Κοινωνικού Φόρουμ ήταν η στήριξη στις κυβερνήσεις αυτές, στις προσπάθειές τους, δηλαδή, να περάσουν μια διαφορετική ρύθμιση μεγάλων παγκόσμιων οικονομικών και κοινωνικών ζητημάτων και στην αντίστασή τους απέναντι στις υπονομευτικές ενέργειες εις βάρος τους από πλευράς ΗΠΑ, πολλές φορές με τη συμμετοχή και της Ε.Ε.
Το δεύτερο πολύ βασικό θέμα ήταν η συνεργασία των δυνάμεων της Αριστεράς στην Ευρώπη με τις αριστερές δυνάμεις στη Λατινική Αμερική. Μία από τις κεντρικές εκδηλώσεις στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ ήταν το στρογγυλό τραπέζι - στο οποίο συμμετείχα και εγώ - ανάμεσα σε ηγέτες της Ευρωπαϊκής Αριστεράς με ηγέτες της λατινοαμερικάνικης Αριστεράς. Συμμετείχαν σε αυτό ο Λ. Μπίσκι, Πρόεδρος του Κόμματος Δημοκρατικού Σοσιαλισμού της Γερμανίας, ο Γεν. Γραμματέας του κυβερνητικού κόμματος της Βραζιλίας, εκπρόσωποι από την Ουρουγουάη, τη Βενεζουέλα, την Κούβα, κ.λ.π.
Οι πραγματικότητες είναι διαφορετικές, αλλά και στους δύο χώρους βλέπουμε διεργασίες οι οποίες είναι συμπληρωματικές και αλληλοενισχυτικές. Για παράδειγμα, στη Λατινική Αμερική χαιρέτησαν ιδιαίτερα τα αποτελέσματα των δημοψηφισμάτων στην Ευρώπη για το Ευρωσύνταγμα, διότι θεωρούν ότι μια εναλλακτική αντίληψη στο χώρο της Ευρώπης, για την ίδια τη ρύθμιση στο εσωτερικό της Ευρώπης, αλλά και τις σχέσεις της με τον κόσμο εκτός Ευρώπης -και ειδικά τον λατινοαμερικάνικο- είναι εξαιρετικά σημαντική γι' αυτούς.
Συζητήσαμε τα θέματα του συντονισμού των αγώνων και ένα από τα ζητήματα που είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για μας, είναι μια ισχυρή λατινοαμερικανική παρουσία κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Φόρουμ, που θα γίνει στην Αθήνα στις αρχές Μαΐου.
Ένα τρίτο βασικό σημείο το οποίο θέλω να αναφέρω, είναι οι κοινοί αγώνες ενάντια στις ενέργειες των δυνάμεων του πολέμου, που πρέπει να γίνουν σε όλον τον πλανήτη. Αγώνες ενάντια στην υπονόμευση των δημοκρατικών δικαιωμάτων, αγώνες οι οποίοι έχουν πολλές διαστάσεις: από την αναχαίτιση μιας περιπέτειας και ενός τυχοδιωκτισμού στο Ιράν, έως την παρέμβαση για μια επίλυση με βάση το Διεθνές Δίκαιο για τα αναμφισβήτητα δικαιώματα των Παλαιστινίων στο Μεσανατολικό πρόβλημα, από το τέλος της ιμπεριαλιστικής κατοχής στο Ιράκ μέχρι μία σειρά άλλα ζητήματα μεγάλης διάστασης, όπως είναι τα ζητήματα της φτώχειας, της υπανάπτυξης της Αφρικής, του AIDS, για τα οποία χρειάζεται να γίνουν αυτές οι παρεμβάσεις.
Το τέταρτο σημείο είναι η επίσκεψή μας στην Κούβα. Ήταν η πρώτη φορά, σε επίπεδο Προέδρου, που γίνεται επίσκεψη στην Κούβα και αυτό δείχνει και μία ανάπτυξη των σχέσεών μας με το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κούβας. Η Κούβα έχει ένα εξαιρετικό ενδιαφέρον γιατί είναι σαν το πεύκο που γλιτώνει από μία πυρκαγιά -μέσα από όλες αυτές τις εξελίξεις που είχαμε στο σοσιαλιστικό εγχείρημα- και του οποίου οι σπόροι πέφτουν σε ένα γόνιμο έδαφος. Έχει υπάρξει μια πλήρης αναπροσαρμογή της πολιτικής και των πρωτοβουλιών της Κούβας μετά την κατάρρευση αυτού που ονομάζαμε «σοσιαλιστικό στρατόπεδο», «σοσιαλιστική κοινότητα» και, παρά τις πιέσεις οι οποίες εντείνονται από πλευράς των ΗΠΑ, η Κούβα δείχνει, αντίθετα, τάσεις ενσωμάτωσης σε μια νέα λατινοαμερικανική πραγματικότητα. Έχει εξαιρετικές επαφές με όλες αυτές τις κυβερνήσεις, που σας ανέφερα, έχει αναπτύξει πολύ τις εμπορικές και οικονομικές της σχέσεις και είναι ιδιαίτερης σημασίας οι σχέσεις της με την Ευρώπη, οι σχέσεις της με την Ελλάδα. Γι' αυτό νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα σημαντικό η Ελλάδα να μην συμμετέχει σε εκδηλώσεις που συμβάλουν στον απαράδεκτο αποκλεισμό που γίνεται από τις ΗΠΑ προς την κουβανέζική κυβέρνηση και που αναπτύσσονται και σε διπλωματικό και σε οικονομικό επίπεδο.
Αυτά είναι σε γενικές γραμμές τα στοιχεία της επίσκεψής μας στην Κούβα και την Βενεζουέλα.
Είναι ένας ιδιαίτερος εξοπλισμός για μας, διότι τον Μάιο του 2006 το 4ο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ διεξάγεται στην Αθήνα. Έχουμε ανοιχτά μέτωπα για τα κινήματα και τις δυνάμεις της Αριστεράς. Μέτωπα όπως το Παλαιστινιακό, το Ιρακινό, έχουμε τις απειλές ενάντια στην Κούβα, το μέτωπο για τη στήριξη του κοινωνικού κράτους και ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό, έχουμε όλα αυτά τα μέτρα που παίρνουν κυβερνήσεις, όπως οι δικιά μας, για την αποκαθήλωση των κοινωνικών κατακτήσεων των εργαζομένων, έχουμε το μέτωπο ενάντια στον ρατσισμό για την ενσωμάτωση των μεταναστών, ώστε να αποφύγουμε γεγονότα σαν αυτά που γίνανε στο Παρίσι, και, βέβαια, το μεγάλο μέτωπο για το περιβάλλον και την οικολογία.
Είμαι στη διάθεσή σας για ερωτήσεις.
Δημήτρης Αλειφερόπουλος (ALPHA TV): Μιλήσατε για τη γέννηση νέων κινημάτων ενάντια στην παγκοσμιοποίηση και στον νεοφιλελευθερισμό. Βλέπετε να υπάρχει ένα τέτοιο κίνημα και στην Ελλάδα; Πιστεύετε πως αυτό μπορεί να αποτυπωθεί και στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές και να λειτουργήσει υπέρ της Αριστεράς;
Αλέκος Αλαβάνος: Πιστεύω ότι, με διαφορετικούς τρόπους και όρους, εκφράζεται στις διάφορες πλευρές του πλανήτη. Στην Λατινική Αμερική είναι πολύ πιο χρωματιστό, είναι μία απάντηση της Ιστορίας, ακόμη και των Ιθαγενών, των Ινδιάνων, οι οποίοι παίρνουν την εξουσία. Κανείς δεν το φανταζόταν. Νομίζαμε όλοι ότι είχε γίνει ό,τι βλέπαμε στα γουέστερν, ότι δεν υπάρχουν πια Ινδιάνοι παρά μόνο για να παίζουν κομπάρσοι σε ταινίες. Και βλέπουμε μια χώρα μεγάλη, όπως η Βολιβία, να έχει σήμερα Ινδιάνο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Με την ίδια έννοια, νομίζουμε, αλλά με άλλους όρους, φυσικά, που έχουν σχέση με τις πολιτικές και πολιτιστικές πραγματικότητες της Ευρώπης, ότι εκφράζεται και στον δικό μας χώρο. Μην ξεχνάτε τις μεγάλες κινητοποιήσεις που έχουν γίνει στην Ευρώπη, οι αντιπολεμικές για παράδειγμα, όπως και την αντίθεση των πολιτών σε μέτρα όπως είναι οι κοινωνικές πολιτικές της κυβέρνησης. Εγώ πιστεύω ότι θα το δούμε αυτό και σε σχέση με τα μέτρα που προσπαθεί να περάσει η κυβέρνηση, για παράδειγμα, μέσα από την αναθεώρηση του Συντάγματος. Πιστεύω ότι θα δούμε ένα μεγάλο κίνημα για δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση, για να μην δοθούν τα πανεπιστήμια στον χώρο του κέρδους και των επιχειρήσεων. Όλα αυτά θα μπορούσαν να συμβάλουν - εξαρτάται, βέβαια, και από τη δική μας ικανότητα - και στην ενίσχυση των δυνάμεων της Αριστεράς και στην πατρίδα μας.
Παναγιώτης Τσούτσιας (ΕΘΝΟΣ): Απευθύνατε προσκλήσεις στους ηγέτες των χωρών της Λατινικής Αμερικής να συμμετάσχουν στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ της Αθήνας και, αν ναι, αποδέχθηκαν την πρόσκληση;
Αλέκος Αλαβάνος: Απευθύναμε προσκλήσεις προς τα κόμματά τους. Δεν λέω ότι θα έχουμε μία παρέλαση των Προέδρων των διαφόρων δημοκρατιών στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ. Θα έχουμε, όμως, ισχυρές αντιπροσωπείες, οι οποίες θα μπορέσουν να δείξουν και να φέρουν σε επαφή τον ελληνικό λαό και την ελληνική νεολαία με αυτήν την πραγματικότητα, την οποία πάντα πρέπει να γνωρίζουμε. Ίσως είναι μακριά από μας η Λατινική Αμερική, άλλες περιοχές είναι πιο κοντά και τις ξέρουμε πιο καλά, αλλά παίζει έναν πολύ μεγάλο ρόλο σήμερα η Λατινική Αμερική. Ένα είδος ατμομηχανής της Ιστορίας και των εξελίξεων σε κατευθύνσεις που αμφισβητούν σε βάθος την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση.
Ανδρέας Παπαδόπουλος (ΑΥΓΗ): Σε τι επίπεδο βρίσκονται οι σχέσεις του Κ.Κ.Κούβας με το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς;
Αλέκος Αλαβάνος: Κατ' αρχήν, η παρουσία μου στη Λατινική Αμερική και στο Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ έγινε και με την ιδιότητά μου, ως μέλους του Συμβουλίου Ηγετών του κόμματος Ευρωπαϊκή Αριστερά. Νομίζω ότι και στην Κούβα και στις άλλες χώρες, όπως είδαμε από τις συζητήσεις που είχαμε με τις αντιπροσωπείες, υπάρχει μία πολύ μεγάλη εκτίμηση και μία καλή αξιολόγηση στην έκφραση της ευρωπαϊκής Αριστεράς μέσα από ένα κοινό πολιτικό φορέα, διότι αυτό είναι κάτι που βοηθάει σημαντικά τον συντονισμό και την ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ μας. Για παράδειγμα, το γεγονός ότι στο κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι το Ισπανικό Κομμουνιστικό Κόμμα, η Ενωμένη Αριστερά της Ισπανίας, το Αριστερό Μπλοκ της Πορτογαλίας, δυνάμεις, δηλαδή, που έχουν ιστορικές σχέσεις βάθους και μία γλωσσική ενότητα με όλη την ήπειρο, είναι κάτι το οποίο διευκολύνει πάρα πολύ και τις επαφές κομμάτων όπως είναι το δικό μας ή από άλλες χώρες με τις αντίστοιχες δυνάμεις στην Λατινική Αμερική.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS