Θέλω να πω κατ΄αρχήν ότι αυτήν την επερώτηση κατά τη γνώμη μας έπρεπε να την έχει καταθέσει η Νέα Δημοκρατία. Και αν δείτε το κείμενο της επερώτησης η αφορμή είναι η δημοσίευση φωτογραφιών κρεβατοκάμαρας που συνδέονταν με το σκάνδαλο στο Υπουργείο Πολιτισμού από ημερήσιες εφημερίδες, όπου εμείς θεωρήσαμε ότι είχαμε ξεπεράσει πια τα όρια. Αλλά ως συνήθως είναι η Αριστερά που βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά, ακόμη και όταν πλήττονται πρόσωπα που προέρχονται από άλλες παρατάξεις, παρατάξεις με τις οποίες είμαστε αντίπαλοι σε πολιτική βάση και σε μια σειρά μεγάλα ζητήματα.
Θα ήθελα επίσης να πω ότι θα΄πρεπε να ήταν ο Υπουργός Επικρατείας εδώ. Και μου κάνει εντύπωση που δεν είναι. Αυτό το ζήτημα είχε απασχολήσει ως μονοκαλλιέργεια τα ΜΜΕ επί 2- 3 μήνες> Είχαν εμπλακεί μέσα ηγετικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, Πρωθυπουργός κ.λπ. Καταλαβαίνω ότι η παρουσία του Υπουργού Δικαιοσύνης είναι απαραίτητη γιατί και εμείς καταθέσαμε την επερώτηση και στο Υπουργείο Δικαιοσύνης μιας και υπάρχει το θέμα των προσωπικών δεδομένων και των νομικών μέσων για τη στήριξή τους, αλλά πιστεύουμε ότι σε ένα τόσο ανεξέλεγκτο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο που υπάρχει θα έπρεπε να ήταν εδώ και ο Υπουργός Επικρατείας.
Θέλω να πω ότι πρόσεξα την τοποθέτησή σας, κύριε Υπουργέ, και την λογική σας και σκεφτόμουν ότι, πέστε ότι έμπαινε αυτό το θέμα ως θέμα εισαγωγικών πανελλαδικών εξετάσεων στα ΑΕΙ. Το θέμα δηλαδή, η αξία της προστασίας των προσωπικών δεδομένων στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. Με την ομιλία σας πιστεύω ότι θα παίρνατε λίαν καλώς. Διότι εμφανιστήκατε ως ένας πολιτικός που δέχεται την αξία και τη σημασία αυτής της αρχής, της στήριξης δηλαδή της ιδιωτικής ζωής και της προστασίας στοιχειωδών δικαιωμάτων του κάθε προσώπου πολιτικού ή άλλου. Αν όμως το θέμα ήταν οι συγκεκριμένες πολιτικές ρυθμίσεις και οι συγκεκριμένοι έλεγχοι για την προστασία των προσωπικών δεδομένων η οποία παραβιάζεται κάθε στιγμή στην Ελλάδα πιστεύω ότι θα έπρεπε να ψάχνετε για κανένα Κέντρο Ελευθέρων Σπουδών, δηλαδή δεν θα παίρνατε ούτε τη βάση, με την έννοια ότι δεν μας δώσατε κάποια συγκεκριμένα και καινούρια μέτρα τα οποία θα μπορούσαμε να πάρουμε.
Χρησιμοποιήσατε το σχήμα ότι είναι από τη μια τα ΜΜΕ από την άλλη οι πολιτικοί, επομένως από τους πολιτικούς απαιτούνται ορισμένοι κώδικες συμπεριφοράς και συμφωνώ. Θα αναφέρω τρία παραδείγματα.
Το πρώτο, αυτή η ανεξέλεγκτη δυνατότητα μέσα σε ένα τοπίο το οποίο είναι πάρα πολύ θολό, ο κάθε παράγοντας του οικονομικού - επιχειρηματικού κόσμου που έχει μια ισχυρή επιχειρηματική βάση και οποίος έρχεται σε σύγκρουση με την νομιμότητα και με επιλογές πολιτικές να μπορεί να σαρώνει αγοράζοντας είτε κεντρικά ΜΜΕ είτε ακόμη και περιφερειακά ΜΜΕ και να γίνεται πια μια θεσμοποιημένη δύναμη πίεσης προς την πολιτική ζωή. Αυτό το έχουμε βιώσει, όλη η υπόθεση και όλη η σημαία περί αντιμετώπισης της διαπλοκής από τη Νέα Δημοκρατία κατέρρευσε και το βλέπουμε και σήμερα. Βλέπουμε για παράδειγμα ξεσπάει ένας αγώνας στις ακτές της Αττικής να φύγουν κάποιοι μεγάλοι επιχειρηματίες οι οποίοι παραβιάζουν το Σύνταγμα και κλείνουν την πρόσβαση στους πολίτες. Και είναι ένας σκληρός και δύσκολος αγώνας που έχουν όλη τη νομιμότητα μαζί τους και σε λίγο βλέπουμε τους επιχειρηματίες να αγοράζουν το ένα Μέσο μετά το άλλο.
Το δεύτερο, που αναφέρεστε στις σχέσεις πολιτικής και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης είναι ο τρόπος που χειρίζεστε και τις κρατικές διαφημίσεις και τις διαφημίσεις των δημοσίων επιχειρήσεων. Έχουν αναφερθεί και έχουν δοθεί και στα πρακτικά της Βουλής επανειλημμένως οι λίστες με τους διαφημιζόμενους και βλέπουμε εντυπωσιακά πράγματα, όπως ότι ορισμένες εφημερίδες εξαιρετικά μικρής κυκλοφορίας να είναι οι πρώτες στις διαφημίσεις που παίρνουν τις κρατικές, τις ευρύτερες δημόσιες διαφημίσεις, αλλάζει η κυβέρνηση, αλλάζει το κόμμα που βρίσκεται στην κυβέρνηση και εμφανίζονται κάποιες άλλες εφημερίδες ελάχιστης κυκλοφορίας όπου έχουν το προνόμιο να είναι πρώτες στις δημόσιες διαφημίσεις. Είναι μια παρέμβαση και μια διαδικασία τελικά εξαγοράς και παθολογικής σχέσης μεταξύ ΜΜΕ και πολιτικής όπου τελικά είναι οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ που θριαμβεύουν.
Το τρίτο. Έχουμε αυτό το τοπίο για το οποίο κανείς δεν είναι ευχαριστημένος, το δείχνει κάθε έρευνα στην κοινή γνώμη, ακόμη και συζητήσεις εδώ στη Βουλή. Είχαμε όμως μια ελπίδα και λέγαμε Δημόσια Ραδιοτηλεοπτικά Μέσα, ώστε να λειτουργήσουν παραδειγματικά και πιλοτικά και να τραβήξουν, αν θέλετε, εφόσον γίνεται και εφόσον μπουν κάποιοι έλεγχοι και κάποιες ρυθμίσεις ένα μεγάλο μέρος των ιδιωτικών ΜΜΕ ειδικά στο χώρο της τηλεόρασης. Και βλέπουμε δυστυχώς μια μεγάλη κρίση και έναν μεγάλο κατήφορο σήμερα στην Εθνική Ραδιοτηλεόραση θα έλεγα πρωτοφανή. Βλέπουμε στοιχεία λογοκρισίας όπως το ότι κόπηκαν οι σκηνές από την αφή της φλόγας στην Ολυμπία. Λογοκρισίας, επειδή έγιναν αυτές οι δραστηριότητες όσων ήθελαν να υπερασπιστούν τα δικαιώματα των πολιτών του Θιβέτ. Αυτή η λογοκρισία στιγματίστηκε σε διεθνή κλίμακα. Ξένες εφημερίδες, παίρναμε ευρωπαϊκές εφημερίδες, οι οποίες αναφέρονταν στην Κινέζικη και την Ελληνική τηλεοράσεις, τις μόνες που έκοψαν αυτές τις σκηνές.
Έχουμε απομάκρυνση προσωπικοτήτων που τιμάνε την ελληνική σκέψη στο εξωτερικό, όπως ο καθηγητής ο Κώστας ο Βεργόπουλος, και οι οποίοι είχαν δημιουργήσει εκπομπές διαλόγου με όλες τις απόψεις που αν θέλετε διαφοροποιούσαν από αυτές τις κομματικές κοκορομαχίες τη εθνική Ραδιοτηλεόραση. Βλέπουμε προσπάθεια απομάκρυνσης στελεχών της τηλεόρασης από τον διοικητικό μηχανισμό όπως του Νομικού Συμβούλου επειδή δεν έχει τις ίδιες πολιτικές απόψεις με τη Νέα Δημοκρατία. Και βλέπουμε και αυτό το ακραίο την περίπτωση αποπομπής μιας εκπομπής η οποία έχει τιμήσει την τηλεόραση «το ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» χθες είδαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα, πολύ ψύχραιμη αλλά συγκλονιστική παρουσία των νέων των 700 ευρώ, της γενιάς αυτής που ζει στη χώρα μας χωρίς καμία δικαιολογία.
Πιστεύω ότι πρόκειται για μια θα΄λεγα εκτροπή από τα δέοντα γενέσθαι στο χώρο της τηλεόρασης και θέλω να πω ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα ούτε η Νέα Δημοκρατία , ούτε ο κ. Ρουσόπουλος, ούτε ο διευθυντής της ΕΡΤ να θεωρεί ότι είναι προσωπικό ή κομματικό φέουδο. Η κάθε ελληνική οικογένεια πληρώνει 50,88 ευρώ ετησίως κατά μέσο όρο στο λογαριασμό της ΔΕΗ για την κρατική τηλεόραση. Και αυτά τα 50,88 ευρώ σε μια εποχή ακρίβειας και πτώσης της αγοραστικής δύναμης είναι ένα πολύ σημαντικό υστέρημα. Δεν έχει επομένως δικαίωμα κανείς να μετατρέπει την κρατική τηλεόραση, που θα έπρεπε να παίξει αυτόν τον ευρύτερο πολιτιστικό, παραδειγματικό, πιλοτικό ρόλο, σε κομματικό φέουδο της Νέας Δημοκρατίας.
Γι΄αυτό εμείς ζητάμε την αποκατάσταση όσων έχουν διωχθεί. Βλέπεται και το κύμα συμπαράστασης από διανοουμένους από όλους τους χώρους που γίνεται και ζητάνε και την απομάκρυνση της διοίκησης της ΕΡΤ. Δοκιμάστηκε σε πάρα πολλά ζητήματα, στην κουλτούρα, στο ύφος και στο επίπεδο αυτό απέτυχε, αλλά αποτυγχάνει τώρα και στο πάρα πολύ σημαντικό κριτήριο του σεβασμού των δημοκρατικών κανόνων.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS