ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ. Κατά μία έννοια θα μπορούσαμε σήμερα να μην κάνουμε συνέντευξη Τύπου, αλλά να κάνουμε ένα μεγάλο πάρτι και αντί να σας κερνάμε καφέ, να σας κερνάμε σφηνάκια και ένα ποτό για να γιορτάσουμε. Γιατί σήμερα είναι μέρα γιορτής για το φοιτητικό κίνημα, για τους αγώνες της νεολαίας. Γιατί σήμερα τελειώνει και τυπικά αυτή η παρωδία της συνταγματικής αναθεώρησης στη Βουλή.
Σήμερα γιορτάζουμε το κυβερνητικό ναυάγιο της συνταγματικής αναθεώρησης. Γιορτάζουμε την υποχώρηση, την άτακτη φυγή της αξιωματικής αντιπολίτευσης από την αναθεώρηση του άρθρου 16, που αναγκάστηκε να τραπεί σε άτακτη φυγή, στην προηγούμενη θητεία της Βουλής και να μαζέψει τα χέρια της πάνω από το άρθρο 16, αν και ακόμα δεν έχει μαζέψει το μυαλό και τη σκέψη της.
Παρόλα αυτά όμως σήμερα δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε ένα μεγάλο πάρτι για να γιορτάσουμε, διότι βλέπουμε ότι, παρά το γεγονός ότι ο Πρωθυπουργός και ο Υπουργός Παιδείας θα έπρεπε σήμερα να κάνουν ένα πολιτικό μνημόσυνο και να εξηγήσουν τους λόγους για τους οποίους είχαν μια πολύ μεγάλη ήττα στο χώρο των πανεπιστημίων, μια πολύ μεγάλη ήττα γιατί βρήκαν μια συντριπτική αντίδραση από την πανεπιστημιακή κοινότητα, από τους φοιτητές όλο το προηγούμενο διάστημα και δεν καταφέρανε να προχωρήσουν την πιο σημαντική ίσως εξαγγελία της προηγούμενης τετραετίας, ότι θα μεταρρυθμίσουν το Σύνταγμα. Παρόλα αυτά βλέπουμε ότι αντιδρούν μ΄έναν τρόπο που, κατά την άποψή μας, χρήζει ψυχαναλυτικής ερμηνείας. Δεν μπορεί κανείς αλλιώς να τον ερμηνεύσει.
Φαίνεται ότι ο κ. Πρωθυπουργός και ο υπουργός Παιδείας και η κυβέρνηση δεν έχουν μάθει ότι στη ζωή υπάρχουν και νίκες, υπάρχουν και ήττες. Και μπορεί να κερδίσανε στα σημεία σε όλες τις μάχες που δοθήκανε στα κοινωνικά πεδία και να καταφέρανε, έστω και με πύρρειες νίκες να περάσουν την τελευταία στιγμή τον ασφαλιστικό νόμο, να περάσουν νομοσχέδια που διαρρηγνύουν την κοινωνική συνοχή, να ιδιωτικοποιήσουν τον ΟΤΕ, να απειλούν -και ίσως να καταφέρουν- να ιδιωτικοποιήσουν και την Ολυμπιακή και την ενέργεια. Όμως στο χώρο των δημόσιων πανεπιστημίων υπέστησαν μια πάρα πολύ σημαντική ήττα. Κι αυτό οφείλουν να το παραδεχθούν.
Αντ΄ αυτού έχουμε μια συμπλεγματική αντίδραση. Μια συμπλεγματική αντίδραση που, αντί να κάτσουν και να δουν τι φταίει, έρχονται και βγάζουν το μένος τους και την εκδικητική τους στάση και αντίδραση απέναντι στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Είναι εκδικητική αυτή η συμπεριφορά και συμπλεγματική.
Ο Υπουργός Παιδείας το τελευταίο διάστημα λειτουργεί περίπου ως κοινός εκβιαστής απέναντι στα δημόσια πανεπιστήμια, στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα και στα ΤΕΙ. Χθες κιόλας εκβίασε τα πανεπιστήμια ότι θα τους κόψει τη χρηματοδότηση για τα συγγράμματα, αν δεν σπεύσουν να εφαρμόσουν κάτι το οποίο είναι πρακτικά ανεφάρμοστο. Γιατί το πραγματικό πρόβλημα μ΄ αυτό το νόμο είναι ότι σχεδιάστηκε υπό την προϋπόθεση ότι θα έχει αναθεωρηθεί το άρθρο 16. Και καταλαβαίνουμε την ανθρώπινη πικρία του Πρωθυπουργού και του Υπουργού Παιδείας διότι είχε την αίσθηση ότι είχε φτάσει πάρα πολύ κοντά στη βρύση και δεν ήπιε νερό, διότι πατούσε πάνω στο γεγονός ότι η αξιωματική αντιπολίτευση, το ΠΑΣΟΚ συναινούσε σ΄ αυτή τη συνταγματική αναθεώρηση, συναινούσε στην αναθεώρηση του άρθρου 16.
Όμως πρέπει να καταλάβει ότι η πραγματικότητα είναι αδήριτη. Η πραγματικότητα λέει ότι το άρθρο 16 δεν αναθεωρείται.
Εκβιάζει λοιπόν με τα συγγράμματα και λέει στα πανεπιστημιακά ιδρύματα ότι, αν δεν εφαρμόσετε αυτό το οποίο δεν εφαρμόζεται στην πράξη, θα σας κόψω τα συγγράμματα και του χρόνου οι φοιτητές δεν θα έχουν συγγράμματα για τις σπουδές τους.
Εκβιάζει τα ιδρύματα να καταθέσουν μέχρι τις 31 του μήνα ό,τι έχουν πρόχειρο στα συρτάρια τους ως τετραετείς προγραμματικές δηλώσεις.
Δεν παραλείπει σε κάθε του δήλωση να βγάζει αυτή την απέχθεια που έχει απέναντι στο δημόσιο Πανεπιστήμιο, μιλώντας για θεραπεία ισχυρού σοκ που χρειάζεται ο ασθενής. Αλήθεια από πότε έχουμε να ακούσουμε για ασθενείς και χειρουργικές κλίνες σ΄ αυτή τη χώρα; Για θεραπεία και κοινωνικό σοκ που χρειάζεται ο ασθενής, που είναι το δημόσιο πανεπιστήμιο, και αυτή η θεραπεία σοκ θα έρθει μέσα από την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Και φτάσαμε και στο έσχατο, να ανακαλύπτει η κυβέρνηση την έννοια της διασταλτικής ερμηνείας των άρθρων του Συντάγματος. Εγώ σπούδασα σ΄ ένα δημόσιο Πανεπιστήμιο, έμαθα με τις δυσκολίες που είχε αυτό το Πανεπιστήμιο ότι υπάρχουν προηγμένες θεωρίες της κβαντικής φυσικής, της αστρονομίας που μιλάνε για τη διαστολή του σύμπαντος. Παράξενο μεν, αλλά υπάρχει. Έμαθα επίσης ότι τα μέταλλα, ακόμα και το σκυρόδεμα, κάτω από υψηλές θερμοκρασίες, διαστέλλονται. Δεν ήξερα, δεν έμαθα σ΄ αυτό το δημόσιο Πανεπιστήμιο ότι τα άρθρα του Συντάγματος διαστέλλονται κι αυτά κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας. Ίσως γι αυτό θέλουν να βάλουν φωτιά στο Πανεπιστήμιο μπας και δούμε τη διαστολή των άρθρων του Συντάγματος. Τέτοιου είδους θεωρίες δεν τις γνωρίζουμε. Ενδεχομένως αυτές οι θεωρίες να διδάσκονται στα ψευτο-κολλέγια, που σαν τα μανιτάρια φυτρώνουν, και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που τόσο αγαπάει ο Υπουργός Παιδείας, ο κ. Στυλιανίδης. Να διδάσκονται τέτοιου είδους ερμηνείες ότι τα άρθρα του Συντάγματος υπάρχουν για να ερμηνεύονται κατά το δοκούν και να διαστέλλονται και να συστέλλονται όπως θέλουν τα επιχειρηματικά συμφέροντα που ψάχνουν να βρουν στο χώρο της εκπαίδευσης ένα ακόμα πεδίο αυτό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης για να κερδοσκοπήσουν.
Η απαξίωση του δημόσιου πανεπιστήμιου είναι καταφανές πια ότι είναι μια επιλογή της κυβέρνησης. Και την απαξίωση δεν την προκαλούν οι αγώνες των φοιτητών, οι αγώνες των πανεπιστημιακών. Βεβαίως την απαξίωση δεν την προκαλούν ούτε και κάποιες άστοχες ενέργειες, τις οποίες η κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε τρόπο επικοινωνιακά να αξιοποιήσει και γι αυτό εμείς είμαστε απέναντι σε τέτοιου είδους ενέργειες.
Η απαξίωση των πανεπιστημίων γίνεται πράξη με ηθικό αυτουργό την κυβέρνηση, με την προσπάθειά της, παρά το γεγονός ότι το άρθρο 16 είναι μια πραγματικότητα που δεν αλλάζει πια, να προχωρήσει στο σχεδιασμό για ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά και με τις πράξεις που κάνει. Προχθές κιόλας μάθαμε ότι διακόπτεται η χρηματοδότηση των πανεπιστημιακών βιβλιοθηκών, διότι σταματήσανε τα κοινοτικά κονδύλια και ο Υπουργός Παιδείας λέει ότι το κράτος δεν είναι σε θέση να πληρώνει ό,τι θέλει το Πανεπιστήμιο. Προχθές κιόλας μάθαμε ότι μονομερώς αλλάζουν οι συντελεστές χρηματοδότησης που αφορούν την χρηματοδότηση των πιο δυναμικών ιδρυμάτων της χώρας, των Πολυτεχνικών σχολών και μειώνεται κατά 35% η χρηματοδότηση.
Η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να οδηγήσει τα δημόσια Πανεπιστήμια σε μία πλήρη απαξίωση. Όπως έχει κάνει σχεδόν σε ό,τι αφορά τη δημόσια σφαίρα. Σ΄αυτή την προσπάθειά της έχει βρει απέναντί της έναν ισχυρό αντίπαλο. Έχει βρει απέναντί της τη νέα γενιά, έχει βρει απέναντί της τους εκπαιδευτικούς, τους πανεπιστημιακούς, έχει βρει απέναντί της τους έλληνες και τις ελληνίδες που δεν θέλουν πια να έχουν ένα αβέβαιο μέλλον για τα παιδιά τους, δεν θέλουν να δίνουν από το υστέρημά τους προκειμένου να σπουδάσουν τα παιδιά τους κι αυτά τα παιδιά να μην έχουν καμία προοπτική, να παίρνουν ψευτο-πτυχία, να σπουδάζουν σε ψευτο-κολλέγια.
Η κυβέρνηση πρέπει άμεσα να καταλάβει ότι έχει ηττηθεί σ΄ αυτό το πεδίο. Δεν είναι κακό να αναγνωρίζει κανείς την ήττα του. Και πρέπει άμεσα να κάνει πίσω, να αποσύρει ένα νόμο που, πέρα από πολιτικά οικτρός, είναι και ανεφάρμοστος. Να τον αποσύρει και να έρθει σε μια ουσιαστική συζήτηση με την πανεπιστημιακή κοινότητα. Διότι η πανεπιστημιακή κοινότητα γνωρίζει να αντιμετωπίζει αυτές τις δυσκολίες, γνωρίζει να αγωνίζεται και δεν πρόκειται να αποδεχθεί τον εκβιασμό της εφαρμογής ενός νόμου που θέλει τα Πανεπιστήμια να είναι διοικητικά υποταγμένα στο Υπουργείο και οικονομικά υποταγμένα στις επιχειρήσεις. Ενός νόμου που θέλει να επιβάλλει την ενιαία σκέψη και την στρατιωτική πειθαρχία σε πανεπιστημιακούς και φοιτητές.
Είμαστε βέβαιοι ότι θα δυσκολευτούν πάρα πολύ να εφαρμόσουν στην πράξη ένα νόμο-τερατούργημα. Είμαστε βέβαιοι ότι θα δυσκολευτούν πάρα πολύ να περάσουν μια αλυσίδα με σιδερένια μπάλα στο πόδι της δημόσιας εκπαίδευσης, να στριμώξουν τη γνώση στην αγκαλιά των επιχειρήσεων και των αεριτζήδων που φτιάχνουν τα ψευτο-κολλέγια. Είμαστε βέβαιοι ότι θα δυσκολευτούν πάρα πολύ να προωθήσουν τους μάνατζερς στις σχολές, τις τετραετείς συμβάσεις υποτέλειας, τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών, την περικοπή δωρεάν συγγραμμάτων, τους εσωτερικούς κανονισμούς, τις πιστωτικές μονάδες, τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά προγράμματα Γιατί η Πανεπιστημιακή κοινότητα και οι φοιτητές ξέρουν να αγωνίζονται κόντρα στο ρεύμα. Αγωνίστηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα όταν σχεδόν η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ χλεύαζαν, δυσφημούσαν αυτούς τους αγώνες και κατάφεραν και στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, αγωνίστηκαν και κέρδισαν κάτι το οποίο πριν ξεκινήσουν φάνταζε ακατόρθωτο: τη ματαίωση της συνταγματικής αναθεώρησης.
Έτσι και τώρα πιστεύουμε ότι αυτές οι προσπάθειες θα πέσουν στο κενό και η κυβέρνηση θα υποστεί μία ακόμα ήττα.
Και, μαζί με το ναυάγιο της κυβέρνησης, αν συνεχίσουν έτσι, θα παρασυρθεί και η αξιωματική αντιπολίτευση, θα παρασυρθούν και οι υπεύθυνοι για θέματα Παιδείας της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που σπεύδουν να δηλώσουν ότι αναζητούν τη συναίνεση για την αναθεώρηση του άρθρου 16. Άραγε τι είδους τη συναίνεση ζητάνε; Τη συναίνεση της κυβέρνησης την έχουν. Τη συναίνεση της πανεπιστημιακής κοινότητας, του φοιτητικού κινήματος; Δεν την έχουν. Τη συναίνεση της Αριστεράς; Είναι σαφές ότι δεν θα την βρουν. Τη συναίνεση της κοινωνίας; Την έχουν χάσει προ πολλού. Σαν μην έχουν καταλάβει τίποτε όλα αυτά τα χρόνια. Δεν ξέρω άραγε δυο χρόνια, ενάμισι χρόνο πριν, όταν ξεπήδαγε μια ολόκληρη γενιά στους δρόμους, που ανακάλυπτε ταυτότητα μέσα απ΄ αυτούς τους αγώνες και ονομάστηκε γενιά του άρθρου 16, πού ήταν αυτοί; Ασχολιόντουσαν με τα εσωκομματικά τους; Δεν καταλάβαιναν τίποτα; Διαβάζανε να φτιάξουν το πρόγραμμά τους; Πού ήταν; Αν δεν εμπιστεύονται εμάς, ας ρωτήσουν τους φοιτητές της ΠΑΣΠ. Πού ήταν σ΄ αυτούς τους αγώνες, αν έχουν ακούσει τίποτε για τη γενιά του άρθρου 16;
Ο ΣΥΝ όλο το προηγούμενο διάστημα -κι αυτό το γνωρίζει κάθε ενημερωμένος και ενεργός πολίτης- είχε μια στάση συμπαγή, διαφανή, κρυστάλλινη απέναντι στα ζητήματα της Παιδείας, και ιδιαίτερα στα ζητήματα που αφορούσαν τη συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16 αλλά και το νόμο-πλαίσιο. Και θα συνεχίσει να έχει μια στάση συμπαγή, διάφανη και κρυστάλλινη. Και θα συνεχίσει να στηρίζει τους αγώνες του εκπαιδευτικού κινήματος. Και θα συνεχίσει να απαιτεί την απόσυρση ενός νόμου που δεν μπορεί να εφαρμοστεί. Και θα συνεχίσει να ενισχύει με κάθε δυνατότητα που έχει την προσπάθεια αναβάθμισης των σπουδών, την προσπάθεια αναβάθμισης του δημόσιου Πανεπιστήμιου στη χώρα.
Λένε πολλοί ότι ο ΣΥΝ διαμαρτύρεται, δεν έχει προτάσεις, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια δύναμη διαμαρτυρίας. Τους θυμίζουμε ότι πρώτοι ήμασταν εμείς, πριν πολλά χρόνια, που καταθέσαμε συγκεκριμένη και συγκροτημένη πρόταση για την ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, για την ανάγκη αυτονόμησης του Λυκείου, να πάψει το Λύκειο να αποτελεί εξεταστικό προθάλαμο των ΑΕΙ. Σήμερα έρχονται αυτοί που μας χλεύαζαν όταν μιλάγαμε για ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και εξαγγέλλουν ένα τέτοιο μέτρο. Να δούμε όμως πώς πραγματικά το εννοούν.
Σας θυμίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή ήταν η μόνη δύναμη, η οποία κατέθεσε προτάσεις, κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεων, των αντιδράσεων. Προτάσεις που αφορούσαν συνολικά το πώς βλέπουμε εμείς και τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν σήμερα στο δημόσιο Πανεπιστήμιο, προκειμένου να αναβαθμιστεί και να γίνει ένα πανεπιστήμιο ανταγωνιστικό απέναντι σ΄ ένα περιβάλλον διεθνές, το οποίο είναι δύσκολο περιβάλλον. Διότι γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι το μόνο εφόδιο της χώρας μας για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες … και της νέας γενιάς σε μια δύσκολη εποχή είναι η γνώση, είναι η μόρφωση. Κι έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις, συγκεκριμένη δέσμη προτάσεων, σ΄ ένα αντι-νόμο πλαίσιο που καταθέσαμε στη Βουλή.
Τελειώνω, λέγοντάς σας ότι, πέρα από τις θετικές προτάσεις, έχουμε και τρεις αδιαπραγμάτευτες αρνήσεις:
Μ΄ αυτές τις τρεις κατηγορηματικές αρνήσεις αλλά και με πολλές άλλες προτάσεις θετικές, που αφορούν το μέλλον της δημόσιας εκπαίδευσης στη χώρα μας, θα αγωνιστούμε το επόμενο διάστημα με τους φοιτητές και τους πανεπιστημιακούς για να αποκρούσουμε αυτή την πρωτοφανή επίθεση που δέχεται το δημόσιο Πανεπιστήμιο.»
η επίθεση που δέχεται αυτή τη στιγμή είναι πρωτοφανής και απροκάλυπτη. Η κυβέρνηση θεωρεί τη χώρα ως κατακτημένη περιοχή και ανοίγει πόλεμο με ότι πραγματικά μπορεί να αντιστέκεται, και το Πανεπιστήμιο είναι ένας τέτοιος χώρος. Ο κ. Στυλιανίδης πήρε πίσω την απειλή ότι δεν θα δώσει χρήματα λόγω των τετραετών προγραμματισμών, αφού ακόμα και οι πιο καλοπροαίρετοι προς την κυβέρνηση πρυτάνεις αδυνατούν να κάνουν τετραετή προγραμματισμό κάτω από τις υπάρχουσες συνθήκες, αφού ο νόμος πλαίσιο στα περισσότερα σημεία του είναι ανεφάρμοστος.
ανέπτυξε αναλυτικά τις προτάσεις του Συνασπισμού για την παιδεία τόνισε, αναφερόμενη στα κονδύλια που δίνονται σήμερα ότι είναι κάτω του 3,5%, ενώ για την έρευνα διατίθεται το πενιχρό 0,55%. Σημείωσε ότι το 2007-20013 θα σταματήσει κάθε χρηματοδότηση για τις πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες, ενώ χαρακτήρισε αντισυνταγματική την διάταξη του νόμου πλαισίου που εξαρτά τις χρηματοδοτήσεις από την υποβολή τετραετών προγραμμάτων, αφού σύμφωνα με το σύνταγμα το κράτος είναι υποχρεωμένο να χρηματοδοτεί τα πανεπιστήμια με τα απαραίτητα κονδύλια. Σχετικά με τη λειτουργία των ΚΕΣ είπε ότι ο ΣΥΝ είναι αντίθετος σε οποιαδήποτε διασταλτική ερμηνεία του Συντάγματος γεγονός που διαφοροποιεί την άποψή του και από το ΠΑΣΟΚ. Το πρόβλημα των ΚΕΣ, ανέφερε ότι μπορεί να λυθεί με την ενίσχυση των περιφερειακών πανεπιστημίων.
είπε ότι η κυβέρνηση προσπαθεί τώρα με εκβιαστικές κινήσεις να πάρει τη ρεβάνς από το φοιτητικό και πανεπιστημιακό κίνημα και για την αποτυχία της αναθεώρησης του άρθρου 16. Σημείωσε ότι σκόπιμα δίνεται τόσο μεγάλο βάρος στο θέμα των πρυτανικών εκλογών και ότι το γεγονός αυτό αποτελεί παγίδα, στην οποία δεν πρέπει να πέσει το φοιτητικό κίνημα. Το ουσιαστικό πεδίο αντιπαράθεσης, είπε, είναι η παραβίαση του Συντάγματος από την κυβέρνηση της ΝΔ, που προσπαθεί με το Νόμο πλαίσιο να μετατρέψει τα πανεπιστημιακά όργανα σε θυρωρούς του Υπουργείου Παιδείας. Ο ΣΥΝ, κατέληξε, θα παλέψει για τη συγκρότηση ενιαίου μετώπου , θα παλέψει για να μείνει ο νόμος-πλαίσιο στα χαρτιά και να αποσυρθεί .
Α. Καββαδία ((ΝΕΤ): Όλο το τελευταίο διάστημα ο ΣΥΝ δέχεται κριτική ότι είναι αυτός που υποδαυλίζει την αναταραχή στα Πανεπιστήμια. Τι απαντάτε σ΄αυτό και στις εσωκομματικές φωνές που διαφωνούν ως προς αυτό
Δεν είναι καινούργιο αυτό. Και στην προηγούμενη περίοδο κινητοποιήσεων των φοιτητών υπήρχαν επίσημες φωνές- και τότε ήταν ένα μικρό κόμμα αυτή η παράταξη, που σήμερα έχει μια άλλη δυναμική στην κοινωνία, ένα κόμμα που ήταν στο 3% -ότι υποκινεί ουσιαστικά τις φοιτητικές κινητοποιήσεις. Υπερβάλλουν και μας κάνουν να αισθανόμαστε μεγαλύτεροι από όσο είμαστε. Δεν μπορούμε , δεν έχουμε τη δυνατότητα να κινητοποιούμε την εξέγερση μιας ολόκληρης γενιάς. Για φανταστείτε να ήταν ο ΣΥΝ η αιτία που μια ολόκληρη γενιά ανακάλυψε την ταυτότητά της μέσα από αυτές τις σημαντικές κινητοποιήσεις του προηγούμενου έτους… Και τώρα πάλι τα ίδια λένε. Η πραγματικότητα είναι ότι το φοιτητικό κίνημα έχει τους δικούς του όρους, τις δικές του αυτοτελείς δημοκρατικές διαδικασίες τις οποίες πρέπει να σεβόμαστε και να μην παρεμβαίνουμε σʼ αυτές. Να καταθέτουμε τις απόψεις μας, τις διακριτές μας απόψεις, για το σε ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθεί, όμως οι διαδικασίες του είναι αυτοτελείς, είναι αυτόνομες και πρέπει να τις σεβαστούμε όλοι. Κι αυτό είναι ευχής έργο γιατί αυτές οι διαδικασίες είναι απόλυτα δημοκρατικές. Ως προς τις διαφορετικές απόψεις στο εσωτερικό μας γνωρίζετε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από πολλές και διαφορετικές συνιστώσες. Η κοινή συνισταμένη όμως είναι αυτή που μας πηγαίνει μπροστά. Έχουμε διαφορετικές απόψεις, διαφορετικές εκτιμήσεις, αυτό για μας είναι πλούτος, σ αυτό όμως που μένουμε κάθε φορά είναι στις συλλογικά επεξεργασμένες κατευθύνσεις μας τις οποίες και διατυπώνουμε με σαφήνεια κάθε φορά που τίθεται ένα συγκεκριμένο θέμα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω ότι δεν θα μπορούσε να είναι πιο σαφής η θέση του ΣΥΝ, δεν θα μπορούσε να είναι πιο επεξεργασμένη η θέση του ΣΥΡΙΖΑ στο κοινοβούλιο, όσον αφορά τις προτάσεις του για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, όσον αφορά τις θέσεις μας για τις εξελίξεις στο χώρο του δημόσιου πανεπιστημίου.
Δ. Αλειφερόπουλος (ΑLPHA) Υπό αυτές τις συνθήκες , λέτε ναι ή όχι στις καταλήψεις; Και ναι ή όχι στην καθολική ψηφοφορία;
Στο πρώτο ερώτημα φαντάζομαι ότι θα έχετε καταλάβει ότι απευθύνετε αυτό το ερώτημα σε έναν πρόεδρο κόμματος να σας απαντήσει τι πρέπει να κάνει μια γενική συνέλευση αμφιθεάτρου. Αυτό δεν είναι σωστό. Δεν θα μπορούσα ποτέ εγώ να απαντήσω, δεν θα έπρεπε να απαντήσω σε ένα ερώτημα που τίθεται μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες στους φοιτητές και στο φοιτητικό κίνημα να πάρει αποφάσεις και να αποφασίσει τις μορφές πάλης. Αν το φοιτητικό κίνημα αποφασίσει ότι οι μορφές πάλης είναι η κατάληψη, η απεργία, η αποχή ή οι διαδηλώσεις, αυτό είναι δικό του ζήτημα. Αλλοίμονο αν τα πολιτικά κόμματα και ιδίως δια μέσω των προέδρων των κομμάτων, βγαίναμε και υποδεικνύαμε στους φοιτητές ή στους απεργούς πανεπιστημιακούς ποιο μέσο πάλης πρέπει να επιλέξουν. Η άποψή μας είναι ότι θα πρέπει να διευρύνουμε τις αντιστάσεις, τις κοινωνικές αντιστάσεις σε όλα τα μέτωπα, και κυρίως στο χώρο της εκπαίδευσης , στο χώρο των πανεπιστημίων.
Για το δεύτερο ερώτημα, της καθολικής ψηφοφορίας. Σας θυμίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην πρόταση νόμου που κατέθεσε, το αντινομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή τις μέρες που ψηφιζόταν ο συγκεκριμένος νόμος-πλαίσιο, στο άρθρο 8 έχει σαφή αναφορά στην καθολική ψηφοφορία. Από θέση αρχής, εμείς, οτιδήποτε είναι πιο δημοκρατικό και διευρύνει τη συμμετοχή, είμαστε σύμφωνοι και αγωνιζόμαστε γι αυτό. Εξ άλλου γνωρίζετε ότι οι δυνάμεις εκείνες που διαπλέκονται στα πανεπιστήμια με τις πρυτανικές αρχές και με όλους όσους έχουν φιλοδοξίες να διοικήσουν και το κάνουν με όρους διαπλοκής του χειρίστου είδους, δεν είναι οι δυνάμεις της αριστεράς, είναι οι φοιτητικές δυνάμεις των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας. Άρα μακριά από μας μια τέτοια αντίληψη. Από την άλλη όμως θέλω να είμαι σαφής. Προκειμένου να εφαρμοστεί μια διάταξη η οποία κατά την άποψή μας είναι θετική, δεν πρόκειται να καταπιούμε αμάσητο ένα νόμο που δεν τρώγεται.
Έλενα Σωτηριάδου (ΦΛΑΣ) Τι έχετε να πείτε σχετικά με το θέμα της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ που έθεσε πρόσφατα και ο κ. Κωνσταντόπουλος. Εσείς επιμένετε στην άποψή σας ότι η υπόθεση είναι κλεισμένη;
Είναι βέβαιο ότι κάθε συνεργασία προαπαιτεί μια προγραμματική σύγκλιση, μια στοιχειώδη προγραμματική σύγκλιση. Και στο μέγα θέμα της παιδείας που συζητάμε εδώ, φαίνεται ότι υπάρχει μια μεγάλη προγραμματική σύγκλιση αλλά όχι της αριστεράς με το ΠΑΣΟΚ. Της κυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό είναι ένα πολύ αρνητικό στοιχείο για οποιαδήποτε προοπτική σύγκλισης ʽη συνεργασίας ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων απέναντι στην κυβέρνηση.
Παν. Τσούτσιας (ΕΘΝΟΣ) Θα ήθελα ένα σχόλιο για την άποψη που εξέφρασε ο όμιλος ΑΡΣΗ στον οποίο πρόεδρος είναι ο κ. Παπαγιαννάκης.
Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις ανακοινώσεις, τα μηνύματα, τις απόψεις όλων των συλλογικοτήτων, των ομίλων προβληματισμού και όλων των ιδιαίτερα αξιόλογων στελεχών του ΣΥΝ. προβληματιζόμαστε με τις απόψεις αυτές και τις λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπʼ όψιν στην εκπόνηση των συλλογικών μας αποφάσεων.
Αρ. Μπαλτάς. Στο Πανεπιστήμιο υπάρχουν προφανώς διαφορετικές απόψεις. Λειτουργεί μάλιστα μια παράταξη, η ΑΡ.ΜΕ., στην οποία μετέχουν και μέλη του ΣΥΝ. Ωστόσο πρέπει να γίνει καθαρό ότι ο ΣΥΝ υποστηρίζει τη Συσπείρωση Πανεπιστημιακών.
Κ. Ατίας (ΑΛΤΕΡ) Χρησιμοποιήσατε σκληρές φράσεις για τη συμπεριφορά του υπουργού. Μήπως σας βολεύει αυτή η ένταση στην παιδεία, πολιτικά, γιατί εκεί είναι η δύναμή σας , μπορεί να πάμε και σε διπλές κάλπες του χρόνου .
Εμείς βρισκόμαστε σε θέση άμυνας , όχι σε θέση επίθεσης. Θα ήταν αληθές αυτό που λέτε αν εμείς στα καλά καθούμενα εξαπολύαμε μια επίθεση στην κυβέρνηση, στον υπουργό παιδείας χωρίς λόγο. Εμείς βρισκόμαστε σε άμυνα και απαντάμε σε επιθέσεις. Δεν έχουμε άλλο τρόπο παρά να απαντήσουμε με σκληρή γλώσσα γιατί είναι σκληρή και η επίθεση που δέχεται σήμερα το δημόσιο πανεπιστήμιο . Και οι υγιείς δυνάμεις που αγωνίζονται για να το κρατήσουν ζωντανό. Είναι οι υγιείς δυνάμεις των πανεπιστημιακών αυτοί που μπαίνουν στην πρώτη γραμμή και αγωνίζονται να σώσουν το δημόσιο πανεπιστήμιο από τις προσπάθειες που γίνονται προκειμένου να μετατραπεί και ο χώρος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε χώρο κερδοσκοπίας. Είναι οι υγιείς δυνάμεις, είναι οι καθηγητές που πηγαίνουν στα μαθήματα, που κάνουν μαθήματα, που είναι δίπλα στους φοιτητές τους. Δεν είναι αυτοί που συνδιαλέγονται στους διαδρόμους του υπουργείου παιδείας, δεν είναι αυτοί που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να πάρουν προγράμματα και να βγάλουν χρήματα. Υπάρχουν κι αυτές οι δυνάμεις μέσα στο πανεπιστήμιο. Είναι οι υγιείς δυνάμεις οι φοιτητές που βρίσκονται μπροστά και αγωνίζονται που βγαίνουν στις γενικές συνελεύσεις, που αγωνίζονται προκειμένου να αναβαθμιστεί το επίπεδο σπουδών και δεν ασχολούνται μονάχα με το να μεταφέρουν τη νίκη τους στις φοιτητικές εκλογές στον πρόεδρο του κόμματος ή να βρούνε σημειώσεις στους συμφοιτητές τους και να τους πάνε εκδρομή στη Μύκονο. Αντίθετα θεωρώ ότι είμαστε πολύ επιεικείς στις απαντήσεις μας. Προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε αυτή την επίθεση, γι αυτό μίλησα με όρους ψυχαναλυτικής ερμηνείας. Προσπαθούμε να εξηγήσουμε για ποιο λόγο αυτό το μένος της κυβέρνησης απέναντι στο δημόσιο πανεπιστήμιο. Θα περίμενε κανείς ο καθʼ ύλην αρμόδιος υπουργός να κάνει ότι μπορεί για το δημόσιο πανεπιστήμιο, κι ας αγαπάει τα ιδιωτικά κι ας αγαπάει τα κολέγια. Όμως αυτός αγαπάει τα ιδιωτικά και τα κολέγια και προσπαθεί να βάλει στη θέση των δημόσιων πανεπιστημίων αυτά τα παραρτήματα που χορηγούν τίτλους ψευτοσπουδών. Με αυτή την έννοια, ήμουν ιδιαίτερα επιεικής στους χαρακτηρισμούς μου.
Κ.Ζώνιος (9.84) Γιατί επικεντρώνετε την κριτική σας στην κυβέρνηση και στον υπουργό παιδείας ενώ η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν αποδοκιμάζεται σαφώς.
ΑΠ. Αναφέρθηκα στις πρόσφατες δηλώσεις της κ. Διαμαντοπούλου και στις σημερινές δηλώσεις του εκπροσώπου τύπου του ΠΑΣΟΚ. Είναι προφανές ότι οι απόψεις αυτές δεν είναι προσωπικές απόψεις, αλλά απόψεις υπευθύνων, που βγαίνουν από υπεύθυνα χείλη. Εμείς μιλάμε για την επίσημη θέση του ΠΑΣΟΚ. Από την άλλη όμως γνωρίζουμε ότι μέσα στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπάρχουν ισχυρές φωνές που λένε το αντίθετο. Κυρίως στο χώρο το φοιτητικό υπάρχουν ισχυρές δυνάμεις που λένε το αντίθετο και πράττουν το αντίθετο κι εμείς θέλουμε να έχουμε έναν ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με αυτές τις δυνάμεις διότι βρεθήκαμε μαζί σε κοινούς αγώνες και πιστεύουμε ότι θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε μαζί παρά το γεγονός ότι η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε μια τελείως διαφορετική κατεύθυνση.
Δ. Αλειφερόπουλος . Για πρώτη φορά η κ. Παπαρήγα σε συνέντευξή της είπε ότι είναι καλό να υπάρχει ο ΣΥΝ γιατί αδειάζει το ΠΑΣΟΚ. Τι απαντάτε;
Αγάλι-αγάλι γίνεται η αγουρίδα μέλι που λέει και η παροιμία. Καλό είναι. Αν το ΚΚΕ κατάλαβε μετά από τόσο χρόνο ότι είναι καλό πράγμα να υπάρχει μια δύναμη στην αριστερά η οποία να μεγαλώνει και να διευρύνεται, μακάρι, αν και μου επιτρέπετε να αμφιβάλλω, μάλλον θα της ξέφυγε, γιατί δυστυχώς η άποψη αυτού του κόμματος είναι ότι πρέπει να συνεχίσει με μεγάλο μένος την αντιπαράθεσή του με τις υπόλοιπες δυνάμεις της αριστεράς. Και με όποιον είναι πιο κοντά του, με αυτόν έχει τη μεγαλύτερη αντιπαράθεση.»
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS