«Όλοι οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι της χώρας, άνδρες και γυναίκες, νέοι και ηλικιωμένοι, βιώνουν μια ολομέτωπη επίθεση κυβέρνησης και εργοδοσίας στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης. Δηλ. στα θεμελιώδη δικαιώματα της σύνταξης και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Οι εμπειρίες από το νόμο Σιούφα (ΝΔ) και το νόμο Ρέππα (ΠΑΣΟΚ), δεν αφήνουν αμφιβολία ότι το ασφαλιστικό δεν αποτελεί πρόβλημα «υψηλών παροχών», αλλά μεγάλης «διαρροής πόρων». Πρόκειται για τη «μαύρη τρύπα» της εισφοροδιαφυγής από το 1,1 εκατομμύρια ανασφάλιστων (νέων και μεταναστών), την κακοδιαχείριση των «αποθεματικών» των ασφαλιστικών ταμείων (χρηματιστηριακός «τζόγος» και «δομημένα ομόλογα»), τις χαριστικές ρυθμίσεις ασφαλιστικών υποχρεώσεων της εργοδοσίας, την υψηλή ανεργία, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, κά.
Προς αυτήν την κατεύθυνση πρέπει να αναζητηθούν και οι αναγκαίοι πόροι αντί για περικοπές συντάξεων, παράτασης ορίων συνταξιοδότησης και πρόσθετων επιβαρύνσεων. Ο κ.Καραμνλής είχε δεσμευτεί προεκλογικά στα τρία «δεν», ενώ έξι μήνες μετά εφαρμόζει τα αντίθετα. Με το νέο ασφαλιστικό Ν/Σ, προωθείται το μοντέλο του «κοινωνικού δαρβινισμού». Δηλαδή περικοπές πρόωρων συντάξεων, αύξηση ορίων συνταξιοδότησης ιδιαίτερα για τις μητέρες με ανήλικα παιδιά, αύξηση κατά 100% των ενσήμων για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αφήνοντας ακάλυπτους χιλιάδες νέους, ανέργους, μερικά απασχολούμενους και μετανάστες. Προωθείται η συνένωση ταμείων, με «προς τα κάτω εξίσωση» ασφαλιστικών δικαιωμάτων, ενώ η αναζήτηση πόρων γίνεται με περικοπή κοινωνικών δαπανών και επιβολή έμμεσων φόρων. Από την άλλη δεν υπάρχει καμιά απολύτως επιβάρυνση στα κέρδη, στα μεγάλα εισοδήματα και στο συσσωρευμένο πλούτο. Αυτή η πολιτική δεν πάει άλλο. Ένα μεγάλο «φτάνει πια» ακούγεται όλο και πιο δυνατά. Αυτή η πολιτική είναι που εξωθεί όλο και περισσότερους κλάδους εργαζόμενων στους δρόμους.!!!
Οι συνταξιούχοι του δημοσίου αντιμετωπίζουν ίδια προβλήματα με τη μεγάλη πλειοψηφία των συνταξιούχων. Τα αιτήματα για σύνδεση συντάξεων με τους μισθούς, τον τιμάριθμο και το ΑΕΠ, η καθιέρωση συντάξεων τουλάχιστον στο 80% του ύψους των αποδοχών εν ενεργεία υπαλλήλων, η εφαρμογή προοδευτικής φορολογικής κλίμακας, η εφαρμογή σύγχρονου και δωρεάν δημόσιου συστήματος υγείας-πρόνοιας με ελεύθερη πρόσβαση όλων των πολιτών σε αυτό, η μείωση της συμμετοχής στα φάρμακα κάτω από 10% και δωρεάν στους χαμηλόμισθους-χαμηλοσυνταξιούχους, κ.α., είναι αιτήματα δίκαια, λογικά και ρεαλιστικά. Χρειάζεται ωστόσο ενεργητική παρουσία όλων μαζί και των συνταξιούχων, στις κινητοποιήσεις, για ριζική στροφή στην ασκούμενη, ασφαλιστική, εισοδηματική, κοινωνική και οικονομική πολιτική. Λύσεις υπάρχουν, πόροι υπάρχουν. Χρειάζονται αντιστάσεις και αλλαγή των συσχετισμών, για μια ελπιδοφόρα προοπτική της ελληνικής κοινωνίας».
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS