Στην πολιτική επικοινωνία, υπάρχει ένας κανόνας. Δεν χρειάζεται να λύνεις προβλήματα. Αρκεί μόνο να παραδέχεσαι ότι υπάρχουν. Έτσι ο κόσμος νομίζει ότι ασχολείσαι συνέχεια μαζί τους και προσπαθείς να τα λύσεις. Όσο πιο δύσκολη είναι η κατάσταση, τόσο πιο πολύ πρέπει να δείχνεις ότι προσπαθείς, ασχέτως αν δεν κάνεις τίποτα. Αυτό ακριβώς κάνει ο κ. Φώλιας. Κάθε τρεις και λίγο ανακοινώνει άλλα δέκα μέτρα κατά της ακρίβειας. Πρόκειται για την εβδομαδιαία κωμωδία «ο τιμωρός της ακρίβειας» που κάνει τον κόσμο να γελάει. Όλοι γελάνε. Τα σούπερ μάρκετ γελάνε, οι μεσάζοντες γελάνε, τα καρτέλ των τροφίμων, των φαρμάκων, των καυσίμων, του χρήματος γελάνε. Πιθανώς γελάει και η ίδια η κυβέρνηση. Ο κ. Αλογοσκούφης μάλιστα γελάει φανερά με τα μέτρα του κ. Φώλια. Έτσι αντιμετωπίζουν την κατάσταση, μια κατάσταση που έχει γίνει πάρα πολύ δύσκολη, ειδικά για τους νέους, τους συνταξιούχους, την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων.
Όταν δεν χρησιμοποιεί το σώου της ακρίβειας, η κυβέρνηση φοράει ένα μάλλινο ράσο και περιφέρεται εξαγγέλλοντας την Αποκάλυψη. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, φταίει η διεθνής κρίση. Συνιστούν στον κόσμο να είναι υπομονετικός, να κάνει θυσίες, να ζει με 500 και 600 ευρώ, να μην έχει πολλές απαιτήσεις από τη ζωή του, μέχρι να περάσει το κακό. Αλήθεια, πόσο φταίει η διεθνής κρίση; Για την κερδοφορία των εισηγμένων επιχειρήσεων που αυξάνεται 30% τον χρόνο, ευθύνεται η διεθνής κρίση; Για τις τράπεζες που διπλασιάζουν και τριπλασιάζουν τα κέρδη τους κάθε εξάμηνο, φταίει η διεθνής κρίση; Για τα Ελληνικά Πετρέλαια, μια επιχείρηση που υποτίθεται ότι βρίσκεται υπό δημόσιο έλεγχο και έχει βουλιάξει στα κέρδη κάνοντας κανονική μαύρη αγορά, φταίει η διεθνής κρίση;
Ο κόσμος πρέπει να καταλάβει την απλή αλήθεια που κρύβεται πίσω από τον τιμωρό της ακρίβειας κ. Φώλια και τον ιππότη της Αποκάλυψης κ. Αλογοσκούφη. Η κατάσταση που ζούμε σήμερα, ούτε παροδική είναι ούτε έκτακτη. Είναι ακριβώς η κανονική κατάσταση στην οποία μας οδήγησαν τα σχέδια των τελευταίων κυβερνήσεων. Η κυβέρνηση δεν έχει αποτύχει στην πολιτική της. Έχει πετύχει και ιδού τα αποτελέσματα. Τεράστια κέρδη για τις μεγάλες επιχειρήσεις, ανεργία για τους νέους, φτώχεια για τους συνταξιούχους, υπερεκμετάλλευση, τους εργαζόμενους. Δεν υπάρχει άκρη σε αυτό το τούνελ, γιατί δεν υπάρχει τούνελ. Υπάρχει ένα κανονικότατο πολιτικό σχέδιο, που προβλέπει την διάλυση του κοινωνικού κράτους, τα ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, την θυσία του περιβάλλοντος στα επιχειρηματικά συμφέροντα, την απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Αυτό δεν είναι παρένθεση σε μια πολιτική ευημερίας, ούτε ένας δύσκολος ανήφορος που κάποια στιγμή θα τελειώσει. Είναι μια πολιτική επιλογή που εφαρμόζεται σκόπιμα και εφαρμόζεται επιτυχώς. Και θα συνεχίσει να εφαρμόζεται μέχρι να την ανατρέψουμε.
Ποιος έχει αμφιβολία ότι δέκα μεγάλες επιχειρήσεις κάνουν σήμερα ότι θέλουν; Σήμερα, σε όλο τον κόσμο, η ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού αμφισβητείται. Ο δημόσιος ρόλος και ο κοινωνικός χαρακτήρας των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας επανέρχεται στην συζήτηση. Και εδώ πουλάμε τον ΟΤΕ για τετρακόσια εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή μισή γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου.
Όταν βγήκαμε και μιλήσαμε για δημόσιο έλεγχο του ΟΤΕ, μας επιτέθηκαν. Μας είπαν που θα βρεθούν τόσα λεφτά; ΘΑ σπαταλήσετε έτσι το δημόσιο χρήμα; Μας είπαν οτι αυτά γίνονται μόνο στην Βόρεια Κορέα και στην Κούβα. Αλλά προηγουμένως είχαν ξοδέψει 5.5 δις ευρώ δημοσίου χρήματος για να απορροφήσουν την Cosmote, να αγοράσουν τον Γερμανό, να χρηματοδοτήσουν την εθελούσια συνταξιοδότηση μερικών χιλιάδων σαρανταπεντάρηδων. Και κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε για την σπατάλη δημόσιου χρήματος, ούτε αναρωτήθηκε που βρέθηκαν τόσα λεφτά. Πεντέμισι δισεκατομμύρια ευρώ για να γίνει ο ΟΤΕ ελκυστικότερος; Και για να εισπράξουν τελικά λιγότερο από το ένα δέκατο. Τα υπόλοιπα τα πήρε ο κ. Βγενόπουλος.
Έχει άδικο μετά ο κ. Βγενόπουλος να πηγαίνει στην βουλή και να συμπεριφέρεται σαν αυτοκράτορας; Αφού βγάζει δισεκατομμύρια σε μερικές ώρες, έχοντας στην τσέπη του το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης. Με αυτά που είπε προχθές στην Βουλή ο κ. Βγενόπουλος, για το πώς το ελληνικό δημόσιο πιάστηκε κορόιδο στην αγοραπωλησία του ΟΤΕ, σε μια σοβαρή χώρα, ο κ . Αλογοσκούφης θα είχε παραιτηθεί. Ίσως να είχε φύγει και στο εξωτερικό ως Τριανταφυλλίδης. Αλλά εδώ παραμένει ακλόνητος, γιατί πρέπει να ολοκληρωθεί το κυβερνητικό έργο. Να πουληθούν τα λιμάνια, τα τραίνα, τα αεροδρόμια, να κλείσει η Ολυμπιακή προς όφελος της Agean, να παραχωρηθούν νοσοκομεία και σχολεία σε ιδιώτες με τις υποτιθέμενες Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα, να εγκατασταθούν οι μεγαλοξενοδόχοι σε όλες τις περιοχές φυσικού κάλους. Και για να τρώνε καρπαζιές από τις επιχειρήσεις όταν πάνε να ελέγξουν την κερδοσκοπία, την φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή, ακόμα και την διασπορά δηλητηριασμένων τροφίμων.
Αυτές τις μέρες διεξάγεται μια μεγάλη μάχη στα Πανεπιστήμια. Μας είπαν ότι κάνουν μεταρρυθμίσεις για την αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης. Λένε ψέματα και το ξέρουν. Αυτό που προσπαθούν να κάνουν είναι να μετατρέψουν την παιδεία από δημόσιο αγαθό σε εμπορεύσιμη υπηρεσία. Γι αυτό σπρώχνουν το δημόσιο πανεπιστήμιο στην αγκαλιά των επιχειρήσεων, Γι αυτό κόβουν τις χρηματοδοτήσεις. Γι αυτό βάζουν σιγά σιγά τα δίδακτρα μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία. Γι αυτό προσπαθούν να περιορίσουν κάθε αντίσταση, προωθώντας στρατιωτικούς εσωτερικούς κανονισμούς.
Ας το έχουν υπ όψιν τους. Αυτός ο νόμος δεν πρόκειται να εφαρμοστεί ποτέ. Γιατί η πανεπιστημιακή κοινότητα ξέρει πώς να υπερασπιστεί την αυτοτέλεια και τον δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου και το έχει αποδείξει με αγώνες. Το αποδεικνύει και τώρα. Και ας μην κρύβονται πίσω από την καθολική συμμετοχή των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές. Αν αυτό που τους ενδιέφερε ήταν η αντιπροσωπευτική ανάδειξη των πρυτανικών αρχών, ας την προωθούσαν με ένα ξεχωριστό νομοσχέδιο. Σήμερα είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για την αναταραχή στα πανεπιστήμια, γιατί προσπαθούν να προωθήσουν αυτόν τον νόμο, ενάντια στην θέληση της πανεπιστημιακής κοινότητας υποκριτικά, εκβιαστικά ακόμα και με την βία. Και τώρα ανακάλυψε ο κ. Στυλιανίδης την διασταλτική ερμηνεία του Συντάγματος, μέσω της οποίας προωθεί την λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Και το ΠΑΣΟΚ του κάνει πλάτες. Τα θερμά μας συγχαρητήρια.
Ας το πάρουν είδηση μια και καλή. Αυτή η πολιτική, που μετέτρεψε κάθε κομμάτι της κοινωνικής ζωής σε αντικείμενο κέρδους, που ξεπουλάει τον δημόσιο πλούτο, τη μόρφωση, το περιβάλλον σε όποιον ενδιαφέρεται να το εκμεταλλευτεί, έχει τελειώσει. Η κοινωνία πλέον στέκεται απέναντι. Οι ιδιωτικοποιήσεις των επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, που πριν από μερικά χρόνια θεωρούντο μέγιστο βήμα εκσυγχρονισμού, σήμερα βρίσκουν αντίθετο τον κόσμο σε ποσοστά 60 και 70 τοις εκατό. Το ίδιο και τα ιδιωτικά κολέγια που θέλουν να αποκτήσουν το νόμιμο δικαίωμα να εμπορεύονται πτυχία τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, με τις ευλογίες της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Θέλω να πω και μερικά πράγματα για το ΠΑΣΟΚ. Την προπερασμένη εβδομάδα έκανε αριστερή στροφή και δυναμική αντιπολίτευση. Την περασμένη εβδομάδα έκανε στροφή στον μεσαίο χώρο και υπεύθυνη αντιπολίτευση, όπως ονομάζεται το να επιτίθεσαι στην κυβέρνηση και να συναινείς την κυβερνητική πολιτική. Αυτή τη βδομάδα μας ζητάει να συνεργαστούμε στις εκλογές για να ρίξουμε την Δεξιά. Παρακολουθούμε με ενδιαφέρον το κρυφτό του ΠΑΣΟΚ πίσω από το δάχτυλό του. Η Δεξιά είναι εκεί την βλέπουμε και την πολεμάμε.. Στο ξήλωμα του ασφαλιστικού, στην υπονόμευση της δωρεάν παιδείας, στις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, στην λεηλασία της κοινωνίας από τις επιχειρήσεις. Δεν την βλέπουν μόνο τώρα, την βλέπουμε από την εποχή των κυβερνήσεων Σημίτη. τις οποίες ο Καραμανλής διαδέχτηκε πολύ ομαλά, και τις συνέχισε χωρίς καμία ανατροπή. Κάθε μέτρο των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας, στο ασφαλιστικό, στα εργασιακά, στο χωροταξικό, στην εκπαίδευση, κάθε κίνηση για την εξυπηρέτηση μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, έχει ξεκινήσει, έχει δρομολογηθεί, έχει εξαγγελθεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Και αυτόν τον ρεαλισμό, που μετατρέπει τις κοινωνικά ευαίσθητες αντιπολιτεύσεις σε κυβερνήσεις που δουλεύουν για την επιχειρηματική κερδοσκοπία, δεν τον πρωτομάθαμε από την Δεξιά, αλλά από το ΠΑΣΟΚ. Η Δεξιά λοιπόν είναι εκεί, την βλέπουμε και την πολεμάμε. Το ΠΑΣΟΚ που είναι; Ας αποφασίσει αν αναζητά τον εαυτό του στις κυβερνήσεις Σημίτη ή στην αντι-νεοφιλελεύθερη ρητορεία, στον Τόνι Μπλέρ ή στο Σουηδικό Μοντέλο, στις ελαστικές σχέσεις εργασίας ή στις διακηρύξεις για δίκαιη κοινωνία. Και μετά ας έρθει να μας προτείνει συνεργασίες.
Γιατί εμείς δεν θέλουμε να έρθουμε στο προσκήνιο για να στηρίξουμε έναν δικομματισμό που καταρρέει μέσα στην ίδια του την αναξιοπιστία και την αφερεγγυότητα. Εμείς θέλουμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς. Να δυναμώσουμε τις κοινωνικές αντιστάσεις. Να φέρουμε το μήνυμα ότι το επίπεδο ζωής, το δικαίωμα στην μόρφωση, στην δουλειά, στην αξιοπρεπή σύνταξη, το δικαίωμα στην ποιότητα ζωής και στο περιβάλλον, δεν πρόκειται να μας το χαρίσει κανείς. ΘΑ το κατακτήσουμε με συλλογική δουλειά, με αγώνα, στους δρόμους, στους τόπους δουλειάς, στα πανεπιστήμια, στις γειτονιές.
Γιατί εμείς δεν επιδιώκουμε να δικαιωθούμε καταλαμβάνοντας λίγα υπουργεία και μερικές κυβερνητικές θέσεις. Αυτό που μας αφορά, είναι ένας άλλος δρόμος, ένας δρόμος που ανοίγεται μπροστά μας, μέσα από την βαθιά κρίση του δικομματισμού την αποδόμηση του πολιτικού σκηνικού, την χρεοκοπία του μοντέλου που θέλει τις αγορές κυρίαρχες πάνω στην κοινωνία. Αυτό που μας αφορά είναι μια άλλη πορεία, ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο που θα υπερασπίζεται την εργασία, το κοινωνικό κράτος, το περιβάλλον. Ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο, που θα φτιαχτεί αύριο κιόλας μέσα από τους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες του σήμερα.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS