Επισκεπτόμαστε τον νομό Ιωαννίνων, στα πλαίσια μιας πολιτικής εξόρμησης του ΣΥΝ, μιας προσπάθειας να βρεθούμε κοντά στα μεγάλα καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες, κυρίως έξω από την Αθήνα, μια προσπάθεια να βρεθούμε δίπλα στα προβλήματα, μια προσπάθεια να αναδείξουμε την ανάγκη μιας ριζικής αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών, προκειμένου να πάρει ανάσα αυτός ο τόπος.
Βρεθήκαμε σήμερα το πρωί με τους ανέργους που ήταν έξω από τα γραφεία του ΟΑΕΔ και περίμεναν να πάρουν σειρά, με τους νέους ανθρώπους που είναι στα προγράμματα stage της μισής δουλειάς, του μισού μισθού, της μισής ζωής, των νέων ανθρώπων που αποτελούν ήδη μια ολόκληρη γενιά, τη γενιά των 400 ευρώ, τη γενιά της ανασφάλιστης εργασίας, χωρίς δικαίωμα στην ελπίδα και σε ένα καλύτερο αύριο. Βρεθήκαμε αργότερα με τους κτηνοτρόφους, τους ανθρώπους που αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα εξαιτίας μιας απίστευτης σκανδαλώδους κερδοσκοπίας των μεγάλων καρτέλ του γάλακτος, όλων όσων εκμεταλλεύονται το βιος τους, όλων όσων κερδοσκοπούν βάζοντάς τους ολοένα και πιο βαθιά το μαχαίρι στο λαιμό. Και διαπιστώσαμε ότι έχουμε προ πολλού πάψει ως χώρα να έχουμε εθνική στρατηγική για την ύπαιθρο, στρατηγική ανάπτυξης για την περιφέρεια, στρατηγική για την αγροτιά και τους κτηνοτρόφους.
Το επόμενο διάστημα της ημέρας θα έχουμε την ευκαιρία να συναντηθούμε και με άλλους φορείς, να συζητήσουμε για τα προβλήματα των Ιωαννίνων, τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Όμως γνωρίζουμε ότι όπου σταθούμε και όπου βρεθούμε, σε όποια περιοχή της χώρας κι αν πάμε, έτσι κι εδώ στα Γιάννενα, διαπιστώνουμε ότι η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, ότι ο κόμπος έχει φτάσει στο χτένι. Και ότι αυτή η πολιτική που εφαρμόζει με συνέπεια η κυβέρνηση της Ν.Δ. τα τελευταία χρόνια, πολιτική που ακολούθησαν και οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ παλιότερα, να προστατεύουν τα μεγάλα συμφέροντα, τους κερδοσκόπους και να βάζουν ολοένα και περισσότερο το μαχαίρι στο λαιμό των εργαζόμενων, των χαμηλόμισθων, των χαμηλοσυνταξιούχων, της νεολαίας, είναι μια πολιτική που έχει φτάσει στα όριά της και ο κόσμος θέλει μια μεγάλη αλλαγή. Ο κόσμος θέλει μια άλλη προοπτική για τον τόπο, θέλει προοπτική για την ίδια του τη ζωή. Και έχει αρχίσει να ελπίζει ξανά στην ανατροπή των σημερινών πολιτικών συσχετισμών και στην ενίσχυση των δυνάμεων της Αριστεράς. Και αυτήν την ελπίδα, αυτήν την προσδοκία εμείς θα κάνουμε ότι το δυνατόν καλύτερο για να μην τη διαψεύσουμε.
Το τελευταίο διάστημα τα ΜΜΕ, η πολιτική επικαιρότητα εστιάζεται στο μεγάλο πρόβλημα της ακρίβειας, στο γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών νοικοκυριών είναι καταχρεωμένα στις τράπεζες, στο γεγονός ότι ορισμένοι κερδοσκόποι, χωρίς να ντρέπονται, παρουσιάζουν την κερδοφορία των επιχειρήσεών τους και αυτή η κερδοφορία έχει φτάσει σε αστρονομικά ποσά.
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση όσο κι αν επικαλείται ότι παίρνει μέτρα κατά της ακρίβειας, δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να αυτογελοιοποιείται. Γιατί είναι πλέον φανερό ότι η πολιτική της κυβέρνησης είναι μια πολιτική προστασίας των κερδοσκόπων, των μεγάλων καρτέλ, μια πολιτική προστασίας όλων όσων κερδοσκοπούν εις βάρος του έλληνα καταναλωτή.
Μόλις προχθές μάθαμε ότι η Εθνική Τράπεζα του κ. Αράπογλου, που αρνείται να υπογράψει Εθνική Συλλογική Σύμβαση στους εργαζόμενους στην Εθνική Τράπεζα, ανακοίνωσε κέρδη για το πρώτο τρίμηνο του 2008 σχεδόν όσα ήταν τα κέρδη του ελληνικού δημοσίου από την πώληση του ΟΤΕ στην Deutsche Telekom, 400 εκατομμύρια ευρώ. Και μόλις προχθές είχαμε αυτή τη θρασύτατη παρουσία του κ. Βγενόπουλου στο ελληνικό Κοινοβούλιο, όπου με κυνισμό παραδέχθηκε ότι ο μόνος ο οποίος επωφελήθηκε από αυτήν την αγοραπωλησία ήταν η δική του εταιρεία.
Και ο κ. Αλογοσκούφης, αντί να μας εξηγήσει το πώς και γιατί, επαίρεται και πανηγυρίζει για το ότι ξεπούλησε ίσως μια από τις σημαντικότερες ελληνικές επιχειρήσεις, το όχημα της χώρας μας προς το μέλλον, τον ΟΤΕ, στη γερμανική Deutsche Telekom.
Και, ταυτόχρονα, έχουμε και μια κυβέρνηση που οξύνει τις επιθέσεις της απέναντι στη νέα γενιά, απέναντι στους νέους και ιδιαίτερα απέναντι στους φοιτητές και τους σπουδαστές. Με έναν υπουργό ο οποίος τορπιλίζει την ήδη έκρυθμη κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια, που δυστυχώς, έχουν μετατραπεί με απόλυτη ευθύνη της κυβέρνησης σε αρένα.
Το δημόσιο Πανεπιστήμιο χρειάζεται στήριξη. Χρειάζεται όλοι να σκύψουμε στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Και τα προβλήματα αυτά δεν λύνονται με εκβιασμούς και δεν λύνονται και με νέου τύπου θεωρίες και ερμηνείες περί διασταλτικής συμπεριφοράς του άρθρου του Συντάγματος.
Η κυβέρνηση οφείλει να παραδεχτεί ότι ηττήθηκε στο χώρο της Παιδείας. Ηττήθηκε από ένα γιγαντιαίο, μεγαλειώδες κίνημα νεολαίας, από μια νέα γενιά, η οποία βγήκε στους δρόμους, αναγνωρίζοντας τη νέα της ταυτότητα και χαρακτηρίστηκε ως η γενιά του άρθρου 16. Και το άρθρο 16 δεν αναθεωρήθηκε και αυτή είναι η αδήριτη πραγματικότητα που πρέπει η κυβέρνηση, ο κ. Καραμανλής, ο υπουργός Παιδείας να το συνειδητοποιήσουν. Το άρθρο 16 δεν αναθεωρήθηκε. Παρά το γεγονός ότι έφτασαν πολύ κοντά στην πηγή, δεν ήπιαν νερό.
Και κατανοούμε ότι τους στενοχωρεί αυτή η εξέλιξη. Διότι είχαν υποσχεθεί σε ξένα και ντόπια συμφέροντα ότι θα βρουν πεδίο κερδοσκοπίας στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Και κατανοούμε ότι τους στεναχωρεί πολύ περισσότερο διότι είχαν τη συναίνεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην αναθεώρηση του άρθρου 16. Παρόλα αυτά η κοινωνία δεν συναίνεσε. Οι πανεπιστημιακοί δεν συναίνεσαν. Το φοιτητικό κίνημα δεν συναίνεσε και το άρθρο 16 παρέμεινε. Διότι αναγκάστηκε η αξιωματική αντιπολίτευση να τραπεί σε άτακτη φυγή και να πάρει τα χέρια της από το άρθρο 16, αν και δεν έχει πάρει ακόμα το μυαλό της και τη σκέψη της.
Κι όλα αυτά στενοχωρούν την κυβέρνηση, στενοχωρούν τον Πρωθυπουργό και τον Υπουργό Παιδείας, όμως πρέπει να καταλάβουν ότι στη ζωή υπάρχουν νίκες, υπάρχουν και ήττες. Και η κυβέρνηση στον χώρο της Παιδείας, στην προσπάθειά της να αναθεωρήσει το άρθρο 16 ηττήθηκε κατά κράτος από το πανεκπαιδευτικό κίνημα.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος να λειτουργεί μ΄ αυτόν τον εκδικητικό τρόπο. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να βάζει φωτιά στο δημόσιο Πανεπιστήμιο, να εκβιάζει τα Ιδρύματα και τις Συγκλήτους με τα 4ετή προγράμματα, να τους εκβιάζει με τα συγγράμματα, να τους εκβιάζει προκειμένου να εφαρμοστεί ένας νόμος, ο οποίος πέρα από πολιτικά λαθεμένος, είναι και πρακτικά ανεφάρμοστος. Και κυρίως, δεν υπάρχει κανένας λόγος να οδηγούμε τα πανεπιστήμια σʼ αυτήν την κατάσταση σήμερα, να τα μετατρέπουμε σε αρένες και να επιχειρείται η εφαρμογή στην πράξη μιας μεταρρύθμισης με τα ρόπαλα, με τα κλομπς, με τους παρακρατικούς, με τους ανθρώπους της νύχτας που επιστρατεύονται για να προστατέψουν τις δημοκρατικές διαδικασίες.
Ως πολιτικός χώρος που ανέκαθεν παλεύαμε για την ανάπτυξη του κινήματος Παιδείας αλλά και ως χώρος πολιτικός, ο χώρος της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, με μια ιδιαίτερη αναφορά στην αντίθεσή μας στη βία, δεν μπορεί παρά να είμαστε αντίθετοι με όσα είδαμε το προηγούμενο διάστημα να εκτυλίσσεται στα δημόσια πανεπιστήμια, δεν μπορούμε παρά να είμαστε αντίθετοι σε πρακτικές βίας. Είμαστε υπέρ της ανυπακοής, είμαστε υπέρ του ακτιβισμού. Οι χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες που βρέθηκαν πέρσι στους δρόμους, βρέθηκαν και αγωνίστηκαν με τα χέρια ψηλά, με τα χέρια καθαρά. Και αυτές οι πρακτικές που είδαμε χθες στα πανεπιστήμια της χώρας δεν έχουν καμία σχέση με το φοιτητικό κίνημα.
Για αυτές οι πρακτικές, όμως, απόλυτη ευθύνη και πολιτική αυτουργία έχει ο Υπουργός Παιδείας και η κυβέρνηση της Ν.Δ. Και όσο πιο γρήγορα το καταλάβουν, όσο πιο γρήγορα βγάλουν το μαχαίρι από το λαιμό στα δημόσια πανεπιστήμια, όσο πιο γρήγορα αφήσουν τις βλέψεις, τις επιδιώξεις, να παρακάμψουν το Σύνταγμα προκειμένου να ιδρύσουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, όσο πιο γρήγορα αποφασίσουν να σταματήσουν να φέρνουν νονούς της νύχτας να προστατεύσουν τις δημοκρατικές διαδικασίες, τόσο το καλύτερο για τα ελληνικά πανεπιστήμια, για το δημόσιο πανεπιστήμιο που σήμερα περνάει μια δραματική κρίση.
Δημοσιογράφος: Γιατί το κόμμα σας άργησε τόσο πολύ χθες να καταδικάσει τα χθεσινά επεισόδια;
Αναρωτιέμαι, πραγματικά, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει αμφιβολία για το αν ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει ή όχι την αντίθεση του σε πράξεις βίας. Αναρωτιέμαι γιατί ζητάτε διαρκώς από εμάς δηλώσεις εισαγγελικού χαρακτήρα. Το ίδιο έκανε και ο κ. Πολύδωρας διαρκώς, κάθε φορά που έπεφτε μια μολότωφ. Το ίδιο γίνεται και τώρα. Γιατί; Είναι σαφής η θέση μας, η στάση μας, είναι κρυστάλλινη και διαφανής. Και δεν χρειάζεται κάθε φορά που βλέπετε ένα γεγονός βίας που δεν αφορά στις υγιείς δυνάμεις που αγωνίζονται μέσα στα πανεπιστήμια, τους φοιτητές και τους πανεπιστημιακούς που αγωνίζονται για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, να μας ρωτάτε και να ψάχνετε να βρείτε δηλώσεις του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, και ανακοινώσεις τύπου.
Το μέτωπό μας απέναντι στη βία είναι πάγιο, σταθερό και διαρκές. Όμως, πρέπει να αναρωτηθείτε και να τρέξετε με την ίδια ταχύτητα που σπεύσατε το τελευταίο 24ωρο για να σας κάνουμε δηλώσεις καταδίκης, θα έπρεπε να τρέξετε να βρείτε τον υπουργό Παιδείας και να τον ρωτήσετε αν πιστεύει ότι μπορεί να εφαρμοστεί ένας νόμος με αυτούς τους όρους. Να τον ρωτήσετε αν καλύπτει ή καταδικάζει την παρουσία νονών της νύχτας και εξωπανεπιστημιακών στοιχείων, συνοδεία εκπροσώπων της ΔΑΠ και της ΟΝΝΕΔ χθες στο Πανεπιστήμιο Πειραιά. Να σπεύσετε να τους ρωτήσετε αν πιστεύουν ότι με αυτόν τον τρόπο και με αυτούς τους όρους θα εφαρμοστεί στην πράξη ένας νόμος που πέρσι βρήκε σχεδόν τη συντριπτική αντίθεση της πανεπιστημιακής εκπαιδευτικής κοινότητας, καθηγητών και φοιτητών. Εμείς πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση πρέπει να πάρει άμεσα πρωτοβουλίες για να εξομαλυνθεί η κατάσταση. Η πρωτοβουλία εξομάλυνσης δεν είναι το τελεσίγραφο, δεν είναι οι εκβιαστικές δηλώσεις, δεν είναι οι προκλητικές δηλώσεις ότι θα παρακάμψουν τα άρθρα του Συντάγματος προκειμένου να ιδρύσουν ιδιωτικά πανεπιστήμια στη χώρα. Περιμένουμε και θα περιμένουμε και θα απαιτούμε μια πρωτοβουλία από την πλευρά της κυβέρνησης.
Δημοσιογράφος: Και η αξιωματική αντιπολίτευση, δια της κας Διαμαντοπούλου, φωτογράφισε στην ουσία την Αριστερά ότι είναι πίσω από όλα αυτά.
Από ποια είναι πίσω η Αριστερά; Η κα. Διαμαντοπούλου ήταν πριν από λίγες ημέρες στην πόλη σας. Με μια συνέντευξή της στον κυριακάτικο Τύπου πριν 10 ημέρες περίπου ζήτησε τη συναίνεση, προκειμένου να αναθεωρηθεί το άρθρο 16. Λίγες ημέρες πριν, το άρθρο 16 και τυπικά, η διαδικασία της αναθεώρησης του άρθρου 16 είχε τελειώσει και πανηγυρικά στη Βουλή προχθές Τρίτη. Είχε ναυαγήσει η προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 16. Η κα Διαμαντοπούλου -το ΠΑΣΟΚ δηλαδή, γιατί δεν είναι η προσωπική της άποψη, είναι άποψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ- ζήτησε συναίνεση. Από ποιους ζητάει τη συναίνεση; Ζητάει τη συναίνεση από την εκπαιδευτική κοινότητα, από τους φοιτητές και τους καθηγητές; Μα δεν την έχει αυτή τη συναίνεση. Με αγώνες διεκδίκησαν και κατάφεραν την άρση αυτής της αναθεώρησης. Ζητάνε τη συναίνεση της Αριστεράς; Προφανώς δεν την έχουν. Της κοινωνίας; Την έχουν χάσει προ πολλού. Της κυβέρνησης; Βεβαίως, την έχουν προκείμενου να μετατραπεί η Τριτοβάθμια εκπαίδευση σε χώρο επιχειρηματικής κερδοσκοπίας. Ζητάνε μήπως τη συναίνεση των φοιτητών του ΠΑΣΟΚ; Ας πάνε να την ανακαλύψουν γιατί εμείς γνωρίζουμε ότι οι φοιτητές της ΠΑΣΠ ήταν αντίθετοι με την αναθεώρηση του άρθρου 16 και ήταν στα μπλοκ των κινητοποιήσεων και των καταλήψεων. Τίνος τη συναίνεση ζητάει η κα Διαμαντοπούλου που είχε το προηγούμενο διάστημα την απαίτηση -όπως με ενημερώνετε- να καταδικαστεί η Αριστερά για αυτού του είδους τα έκτροπα που είδαμε το τελευταίο διάστημα στα πανεπιστήμια.
Ο ηθικός αυτουργός είναι γνωστός. Ο ηθικός αυτουργός είναι η κυβέρνηση και ο κ. Στυλιανίδης. Οι συναυτουργοί στην απόπειρα άρσης του άρθρου 16 του Συντάγματος και στην απόπειρα ίδρυσης των ιδιωτικών πανεπιστημίων είναι προφανές ότι είναι και η κυβέρνηση, είναι και η αξιωματική αντιπολίτευση. Όμως, οι πολίτες έχουν και μνήμη και κρίση.
Δημοσιογράφος: Από την πολιτική της διατίμησης των ειδών βασικής ανάγκης της δεκαετίας του ʼ80 περάσαμε τη δεκαετία του ʼ90 και του 2000 από την πολιτική της ελεύθερης αγοράς στην πολιτική της ασυδοσίας. Συμφωνείτε;. Από την άλλη εσείς ως νέος Πρόεδρος, τι νέο κομίζετε στην πολιτική;
Όσον αφορά στο πρώτο ερώτημα, δεν βλέπω καμία ελευθερία της αγοράς. Βλέπω ασυδοσία της αγοράς. Δεν βλέπω κανέναν ελεύθερο ανταγωνισμό. Διότι δεν συμφέρει κανέναν από αυτούς να ανταγωνίζονται μεταξύ τους, όταν μπορούν να συμφωνούν μεταξύ τους και να φτιάχνουν καρτέλ. Και να πίνουν το αίμα των γαλακτοπαραγωγών, για παράδειγμα, ή το αίμα των καταναλωτών. Όλοι χρωστάμε σε καταναλωτικά δάνεια. Τα μισά ελληνικά νοικοκυριά είναι καταχρεωμένα στις τράπεζες. Έχουμε, λοιπόν, το καρτέλ των προϊόντων διατροφής, το καρτέλ των καυσίμων, το καρτέλ των τραπεζών. Δεν βλέπω κανέναν ελεύθερο ανταγωνισμό. Πού βλέπετε εσείς να υπάρχει αυτή η περίφημη οικονομία της ελεύθερης αγοράς; Πείτε μου και εγώ, αν υπάρχει, θα την επικροτήσω.
Ως εκ τούτου, εμείς μιλάμε για την ανάγκη να υπάρξει δημόσιος έλεγχος, ουσιαστικός έλεγχος, να λειτουργήσει αυτή η κωμωδία της Επιτροπής ανταγωνισμού, που υπάρχει και δεν κάνει τίποτα, να υπάρξουν αυστηρές ποινές, κανόνες λειτουργίας, κι αυτές οι ποινές να τηρούνται, να υπάρχουν πρόστιμα. Δεν ζητάμε να μετατρέψουμε τη χώρα μας σε Β. Κορέα, όπως μας κατηγορούν. Κι όταν μας κατηγορούσαν ότι θέλουμε να φέρουμε τη χώρα πολλά χρόνια πίσω όταν μιλάγαμε για την ανάγκη να υπάρξει σε κάποια προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης ένα πλαφόν, ένα όριο, μας κατηγορούσαν και έλεγαν «μα τι θέλετε, να πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ με το δελτίο; Αυτό θέλετε;» Σήμερα, όμως, βλέπουμε ότι για το ηλιέλαιο έβαλαν διατίμηση.
Η κατάσταση έχει φτάσει στα όριά της. Το θέμα της ακρίβειας, θέλουν όλοι να το αιτιολογήσουν σε σχέση με τη διεθνή οικονομική κρίση. Πράγματι υπάρχει διεθνής οικονομική κρίση. Όμως αν δείτε τις τιμές στα ελληνικά σούπερ μάρκετ και τις συγκρίνετε με τις τιμές σε ένα γαλλικό, ιταλικό, ισπανικό σούπερ μάρκετ και ταυτόχρονα συγκρίνεται τον βασικό μισθό στη χώρα μας με τον βασικό μισθό στη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ισπανία, θα δείτε ότι οι διαφορές είναι τεράστιες. Διότι ο βασικός μισθός εδώ είναι 580 ευρώ καθαρά και στην ευρωζώνη είναι 1250. Όταν το γάλα εδώ έχει φτάσει στο 1,5 ευρώ, εκεί έχει 1,20.Και όταν το γάλα, ο γαλακτοπαραγωγός εδώ της Δωδώνης το πουλάει στους μεσάζοντες 0,45 ευρώ το λίτρο. Αρά εδώ, λοιπόν είναι φανερό ότι έχουμε μια κοινωνία όπου αυτό που για τους πολλούς είναι πρόβλημα, για κάποιους είναι κέρδος. Γιʼ αυτό και δεν ανακοινώνεται ούτε ένα όνομα πολυεθνικής εταιρείας ή εθνικής εταιρείας που έφερε στα πιάτα μας μολυσμένο ηλιέλαιο. Και αυτό που για την τσέπη του Έλληνα εργαζόμενου, του Έλληνα συνταξιούχου είναι κόστος μεγάλο, για κάποιους άλλους είναι περιθώριο τεράστιου κέρδους.
Δημοσιογράφος: Οι καταναλωτικές οργανώσεις επισημαίνουν και προτρέπουν τους καταναλωτές να ελέγχουν, να ψάχνουν για καλύτερες τιμές, να ελέγχουν την ποιότητα. Εσείς, ως κόμμα, αλλά και προσωπικά, παρακολουθείτε αυτήν την εξέλιξη του άλματος των τιμών;
Ο καθένας από εμάς την παρακολουθεί, ο καθένας, τουλάχιστον, που έχει μια φυσιολογική ζωή και δεν έχει ενδεχομένως οικιακούς βοηθούς για να κάνουν τα ψώνια του. Γιατί φαντάζομαι ότι υπάρχουν κάποιοι επιχειρηματίες που μπορεί να μην το καταλαβαίνουν, δεν τους νοιάζει κιόλας διότι οι μεγάλες αυξήσεις στα είδη λαϊκής κατανάλωσης πρωτίστως πλήττουν αυτούς που βάζουν από το υστέρημά τους για τα είδη αυτά και όχι αυτούς που έχουν πάρα πολλά χρήματα. Εδώ υπάρχει ανάγκη για την ενίσχυση του καταναλωτικού κινήματος.
Κι εμείς, ως κόμμα, έχουμε προβληματιστεί. Και ως ΣΥΡΙΖΑ έχουμε διαβουλευτεί και έχουμε συζητήσει πολλές φορές να αναλάβουμε και δράση σε επίπεδο ακτιβισμού. Βρεθήκαμε και το προηγούμενο διάστημα με την Ομοσπονδία Ενώσεων Καταναλωτών και την Ομοσπονδία Ενώσεων Δανειοληπτών και συζητήσαμε τη δυνατότητα να αναλάβουμε δράσεις. Όμως εδώ, για να είμαστε ειλικρινείς, είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης. Αν η κυβέρνηση δεν αποφασίσει να πάρει διαζύγιο από τα μεγάλα συμφέροντα, με τα οποία πηγαίνει χέρι-χέρι, και να βάλει ουσιαστικά πρόστιμα, και να κάνει πραγματικούς ελέγχους και να τσακίσει αυτήν την ανεξέλεγκτη κερδοσκοπία των καρτέλ - γιατί είναι ζήτημα πολιτικής βούλησης να το κάνει, όπως ήταν θέμα πολιτικής βούλησης με το διατροφικό σκάνδαλο - δεν θα γίνει τίποτα. Έγινε το διατροφικό σκάνδαλο και δεν μάθαμε ποτέ ποιες ήταν αυτές οι εταιρείες που είχαν μολυσμένο ηλιέλαιο. Γιατί δεν το μάθαμε ποτέ, αλήθεια; Δεν μπορούσε η κυβέρνηση, δεν είχε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς; Εδώ υπάρχει μια απίστευτη ασυνεννοησία, μια απίστευτη αδιαφάνεια, μια απίστευτη γραφειοκρατία και προχειρότητα, η οποία είναι, όμως, λειτουργική προχειρότητα, εσκεμμένη δηλαδή. Και είναι λειτουργική γιατί κάποιοι κερδίζουν από αυτό. Κάποιοι θα είχαν τεράστιο κόστος αν τα ονοματάκια των εταιρειών τους έβγαιναν στη δημοσιότητα. Κιʼ αυτοί τυγχάνει να είναι οι συνομιλητές της κυβέρνησης. Τυγχάνει να είναι τα μεγάλα συμφέροντα που στηρίζουν το έργο της. Τυγχάνει να είναι αυτοί με τους οποίους οι υπουργοί της κυβέρνησης βρίσκονται πολύ συχνά σε δεξιώσεις, σε συζητήσεις για την ανάπτυξη της χώρας. Και μας λέει και ο Υπουργός Οικονομίας και ο κ. Φώλιας ότι ναι, είναι η ατμομηχανή της ανάπτυξης αυτοί οι επενδυτές. Δεν μπορούμε να πάμε κόντρα, λοιπόν, απέναντί τους. Άρα, λοιπόν, είναι θέμα πολιτικής βούλησης. Με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει η κυβέρνηση. Θα πάει με τα συμφέροντα του καταναλωτή ή θα πάει, βεβαίως, με τα συμφέροντα όλων αυτών των κυρίων που τα κέρδη τους τετραπλασιάζονται και αποτελούν την ατμομηχανή της ανάπτυξης γιʼ αυτή τη χώρα. Ποιας ανάπτυξης, όμως; Αποτελεί ένα μεγάλο ερώτημα. Διότι η ανάπτυξη που είδαμε όλο το προηγούμενο διάστημα και τους δείκτες που ανεβαίνουν από το 3 στο 4 και στο 5 ήταν μια ανάπτυξη για τους λίγους και τους εκλεκτούς. Διότι το εισόδημα συρρικνώθηκε. Ήταν μια ανάπτυξη για τις τράπεζες που είχαν 60% και 70% μέσο όρο αύξηση κερδοφορίας και τους νεόκοπους επιχειρηματίες, τον κ. Βγενόπουλο που ανακοίνωσε 200% αύξηση της κερδοφορίας του το προηγούμενο έτος. Γιʼ αυτούς, ναι, υπάρχει ανάπτυξη. Για τον καταναλωτή, όμως, δεν υπάρχει καμία ανάπτυξη.
Δημοσιογράφος: Μετά τη δήλωση του Αλ. Αλαβάνου για κάθοδο στον Άδη σε περίπτωση συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ, υπήρξαν αντιδράσεις και στο ΠΑΣΟΚ και απʼ ότι φαίνεται το κίνημα κλείνει τώρα την πόρτα του σε συνεργασίες. Και ο κ. Βενιζέλος χθες είπε για να φτάσεις στην Ανάσταση πρέπει να περάσεις από τον Αδη. Ένα σχόλιο….
Είναι μεγάλη συζήτηση αυτή. Και για κάθε συνεργασία προαπαιτείται μια προγραμματική σύγκλιση. Θα θέλαμε να υπήρχε σήμερα η δυνατότητα να δοθεί μια άλλη προοπτική για τον τόπο. Να υπήρχε η δυνατότητα μιας νέας πλειοψηφίας, να φύγει αυτή η επικίνδυνη και δογματική δεξιά κυβέρνηση και να έρθει μια άλλη κυβέρνηση, η οποία θα αλλάξει τα πράγματα. Όχι να εφαρμόσει τα ίδια με άλλα πρόσωπα, αλλά να αλλάξει τα πράγματα. Δεν βλέπουμε να υπάρχουν σήμερα αυτές οι δυνατότητες και αυτές οι προϋποθέσεις και δεν τις βλέπουμε εξαιτίας του γεγονότος ότι στην πολιτική, που εμείς ανιχνεύουμε ως εναλλακτική πολιτική στην κρατούσα πολιτική που εφαρμόζεται τα τελευταία 10-15 χρόνια, δεν βρίσκουμε πολύ πρόθυμους συμμάχους για εφαρμογή από κοινού.
Για παράδειγμα, στον χώρο της εκπαίδευσης, ποια είναι η σύγκλιση δυνάμεων που βλέπουμε σήμερα; Είναι η σύγκλιση της κυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ στην εμμονή για την αναθεώρηση του άρθρου 16 και την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Για παράδειγμα, στα ζητήματα που αφορούν την ανάκτηση του δημόσιου πλούτου, το ΠΑΣΟΚ έλεγε μετοχοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις, η Ν.Δ. λέει πιο επιθετικές οι ιδιωτικοποιήσεις. Εμείς λέμε ότι ο τόπος δεν αντέχει άλλο την εκποίηση του δημόσιου πλούτου και πρέπει μια αριστερή διακυβέρνηση να εξαντλήσει κάθε δυνατότητα και να πάρει πίσω τον δημόσιο πλούτο. Κάτι βγήκε να πει η κα. Κατσέλη και τη μαζέψανε τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι, βεβαίως, υπάρχει μια ρητορεία από την πλευρά του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης περί ανάγκης συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων, όμως, για να υπάρξει συνεργασία - πόσο μάλλον κοινή εκλογική κάθοδος και άρα κυβερνητική συνεργασία - πρέπει να συμφωνήσουμε σε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα. Όταν βλέπουμε ότι η μοναδική συμφωνία που υπάρχει είναι η συμφωνία της κυβέρνησης με το πρόγραμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δεν μπορούμε να έχουμε καμία εμπιστοσύνη στο ότι μία οποιαδήποτε συνεργασία θα μπορούσε να αλλάξει τα πράγματα στον τόπο μας. Και ως εκ τούτου, αν είναι να μην αλλάξουν τα πράγματα και να μείνουν τα ίδια, εμείς δεν έχουμε κανέναν λόγο να βάλουμε νερό στο κρασί μας. Εμείς έχουμε ένα όραμα για τον τόπο. Πιστεύουμε ότι ο τόπος χρειάζεται μια πολύ μεγάλη αλλαγή. Ριζοσπαστικές αλλαγές. Αλλαγή πλεύσης γιατί χανόμαστε. Αν το ΠΑΣΟΚ δεν είναι σε θέση να βοηθήσει σʼ αυτήν την κατεύθυνση, για ποιο λόγο εμείς να συνεργαστούμε; Για να σώσουμε το ΠΑΣΟΚ και να ξανάρθει στην εξουσία; Άκουγα προχθές τον κ. Πάγκαλο, ο οποίος έλεγε «ή θα τα βρούμε με την Αριστερά, αν δεν μας κάτσει ο ΣΥΝ, θα κάνουμε τον μεγάλο συνασπισμό». Δηλαδή, η μονομανία της εξουσίας. Ή με τον έναν ή με τον άλλον. Ο στόχος τους είναι να γίνουν ξανά υπουργοί. Δεν του έχει περάσει ποτέ από το μυαλό του κ. Πάγκαλου ότι μπορεί αυτός ο λαός να μην θέλει να τον ξαναδεί υπουργό, να βαρέθηκε πια και να θέλει κανέναν άλλο άνθρωπο;
Για εμάς είναι ξεκάθαρο: Σφυρηλατούμε τις συμμαχίες μας με τις κοινωνικές δυνάμεις που βρίσκονται στο περιθώριο. Με τους νέους ανέργους. Με τη γενιά των 400 ευρώ. Με αυτούς που είδαμε σήμερα στον ΟΑΕΔ, που είναι σε προγράμματα stage και λήγουν οι συμβάσεις τους. Με την ολοένα και διευρυνόμενη κατηγορία των εργαζόμενων φτωχών, που είναι πτυχιούχοι, δεν είναι ανειδίκευτοι και εργάζονται σε δύο και τρεις δουλειές για να τα βγάλουν πέρα. Με αυτούς θα συνεργαστούμε. Και με αυτούς θα συμπτύξουμε μια ισχυρή συμμαχία για να αλλάξουμε τα πράγματα στον τόπο.
Δημοσιογράφος: Το να συμφωνήσετε, προϋποθέτει να συζητήσετε και εσείς αρνείστε κάθε πρόταση συνεννόησης. Αντιμετωπίζετε το ενδεχόμενο να υπάρξει και μια δυσφορία από την κοινωνία για το γεγονός ότι φαίνεται πως μια συντριπτική πλειοψηφία που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις, σας λέει «συζητείστε» και στο ΠΑΣΟΚ και στον ΣΥΝ; Γιατί αρνείστε τη συζήτηση;
Από πού συνάγετε το συμπέρασμα ότι δεν συζητάμε. Είμαστε ανοιχτοί στον διάλογο, αλλά, ξέρετε, πολιτικός διάλογος γίνεται κάθε μέρα. Βλέπουμε τις δηλώσεις, τις τοποθετήσεις των στελεχών των κομμάτων, των επικεφαλής των κομμάτων, στη βουλή γίνεται διάλογος, στις κινητοποιήσεις και στους δρόμους γίνεται διάλογος. Ο διάλογος διεξάγεται κάθε μέρα και εμείς είμαστε μια πολιτική δύναμη που, αν μη τι άλλο, είμαστε υπέρ του ανοιχτού και δημόσιου διαλόγου, όχι του διαλόγου κάτω από το τραπέζι, της συναλλαγής, της συνδιαλλαγής, τι σου δίνω, τι μου δίνεις. Δεν μας αφορά αυτό. Ανοιχτά και δημόσια συνδιαλεγόμαστε με όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Και προς το ΠΑΣΟΚ και προς το ΚΚΕ απευθύναμε συγκεκριμένες προτάσεις κοινής δράσης, προκειμένου να συντονίσουμε τις δυνάμεις μας για να φύγει αυτή η επικίνδυνη κυβέρνηση. Δεν βρήκαμε ανταπόκριση ούτε από το ΠΑΣΟΚ ούτε από το ΚΚΕ για διαφορετικούς λόγους. Όμως, ο διάλογος είναι μια διαρκής διαδικασία και εμείς είμαστε ανοιχτοί στον διάλογο. Όποτε με προσκάλεσαν, εμένα προσωπικά, και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, βρεθήκαμε, συναντηθήκαμε. Με κάλεσαν στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ. Βρεθήκαμε και είπαμε την άποψή μας. Ο διάλογος είναι μια διαρκής διαδικασία, εμείς ποτέ δεν κλείνουμε την πόρτα σʼ αυτήν την προοπτική, δεν κλείνουμε την πόρτα στον διάλογο. Όμως, ο διάλογος πρέπει να έχει ένα περιεχόμενο, ένα πλαίσιο. Εάν το πλαίσιο είναι ο στόχος, δηλαδή να πάρει ξανά την εξουσία το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης σώνει και καλά, δεν έχουμε κανέναν λόγο να είμαστε σε διάλογο. Αν ο διάλογος αφορά στο με ποιες θέσεις, με ποιο πρόγραμμα θα αλλάξουμε συνολικά το πλαίσιο ώστε να σταματήσει αυτή η ασυδοσία των δυνάμεων της αγοράς, να σταματήσει αυτή η ασυδοσία των κερδοσκόπων και να ενισχυθούν οι δυνάμεις της εργασίας, να υπάρξει μια άλλη προοπτική, μια άλλη πνοή για τον τόπο, σʼ αυτόν τον διάλογο εμείς θα είμαστε οι πρώτοι που θα συνεισφέρουμε, που θα συμμετέχουμε χωρίς καμία ιδιοτέλεια. Να είστε σίγουροι. Στόχος δικός μας δεν είναι να πάρουμε μερίδιο στην πίτα της εξουσίας. Στόχος δικός μας δεν είναι να ράψουμε κουστουμάκια και να γίνουμε υπουργοί και κυβερνητικά στελέχη. Ας υιοθετήσουν τις θέσεις και τις προτάσεις μας κι ας γίνουν όποιοι θέλουν υπουργοί. Θα καθόμαστε και θα στηρίζουμε αυτήν την πολιτική όποιος κι αν την ασκήσει.
Δημοσιογράφος: Ο ΣΥΝ και οι συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ εξετάζουν, συζητάνε το ενδεχόμενο να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε κομματικό μόρφωμα;
Όχι, δεν το συζητάμε. Δεν υπάρχει καμία συνιστώσα που να έχει μια τέτοια άποψη. Ακριβώς η δυναμική, η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι πρόκειται για ένα εγχείρημα συνεργασίας πολλών και διαφορετικών συλλογικοτήτων.
Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι σήμερα είχαμε μια δυσάρεστη είδηση. Έφυγε από κοντά μας ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος για τη διανόηση, για την Αριστερά, ο σύντροφος Άγγελος Ελεφάντης. Ο Άγγελος Ελεφάντης υπήρξε ένας πολύ σημαντικός διανοητής, ιστορικός, μελετητής, ένας άνθρωπος που βοήθησε την κριτική σκέψη της Αριστεράς σε πολύ δύσκολες εποχές. Και θα θέλαμε να του πούμε «καλό ταξίδι». Η σκέψη του θα είναι πάντα δίπλα μας και θα είναι οδηγός στις προσπάθειές μας.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS