Κοινή υπήρξε η πεποίθηση των δυο πλευρών ότι πολλά χρειάζονται να γίνουν ώστε σημαντικά χρονίζοντα προβλήματα να επιλυθούν και ότι οποιαδήποτε επιτροπή κι αν συσταθεί για τον κινηματογράφο δεν μπορεί να παράξει έργο αν δεν λάβει υπόψη της, τις απόψεις των ίδιων των δημιουργών. Επιτροπές οι οποίες συντάσσονται από την εκάστοτε κυβέρνηση, όσους επωνύμους κι αν συμπεριλαμβάνουν, χωρίς την αιρετή εκπροσώπηση των επαγγελματικών σωματείων εμποδίζουν τελικά τους άμεσα ενδιαφερόμενους να έχουν λόγο σε ότι τους αφορά.
Η Εταιρεία Ελλήνων Σκηνοθετών ενημέρωσε ανάμεσα στα άλλα τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ πως προτίθεται να ετοιμάσει Σχέδιο Νόμου για τον κινηματογράφο συνεργαζόμενη με όλους τους υπόλοιπους φορείς του οπτικοακουστικού χώρου. Επίσης τον ενημέρωσε για το πάγιο αίτημα της Εταιρείας προς τη Πολιτεία για απόκτηση ιδιόκτητου χώρου, αίτημα για το οποίο και το Υπουργείο έχει εκφρασθεί θετικά, χωρίς όμως αποτέλεσμα μέχρι στιγμής.
Ο Περ. Κοροβέσης συντάχτηκε με τις θέσεις της Εταιρείας στα προαναφερθέντα ζητήματα και δήλωσε πως : «Η Τέχνη δεν μπορεί να υπηρετεί το κέρδος. Κάποιοι αντιμετωπίζουν τους καλλιτέχνες σαν ευκαιρία δημιουργίας πελατειακού συστήματος, κρατώντας ασφυκτικά υπό τον αδιαφανή έλεγχό τους τα πολιτιστικά κονδύλια, τοποθετώντας στις θέσεις κλειδιά προσωπικούς τους φίλους. Το παράδειγμα Ζαχόπουλου είναι το πιο πρόσφατο, όχι βέβαια το μοναδικό. Ο νόμος για την απόδοση του 1,5% από τα έσοδα των καναλιών στον κινηματογράφο γιατί επί 19 ολόκληρα χρόνια δεν έχει υλοποιηθεί; Ας μας απαντήσει ο Υπουργός αντί να ασχολείται με τη δημιουργία επιτροπών από ανθρώπους που προσωπικά διαλέγει, αποκλείοντας με υπεροψία κάθε εκπροσώπηση αιρετών συνδικαλιστών. Δεν δεσμεύτηκε για το 1,5% ο πρωθυπουργός;»