Αυτές τις 23 ημέρες όλα τα ΜΜΕ σιωπούσαν και μιλήσανε μονάχα όταν η ΔΕΗ είπε ότι θα κάνει διακοπές ρεύματος. Και δεν έπαιξε κανένας, ούτε τα δακρυγόνα, ούτε τα ΜΑΤ, ούτε τον ξυλοδαρμό, ούτε τις συλλήψεις, ούτε την βία και βεβαίως δεν μιλώ για την καθημερινή βία που υφίσταται αυτός ο κόσμος εδώ. Χθες έγινε πρώτο θέμα στις ειδήσεις διότι 30 φοιτητές πήγαν στην Σύγκλητο και στάθηκαν μπροστά στον Πρύτανη και έγινε τεράστιο θέμα για την βία. Τι είναι όμως πιο βίαιο, είναι να αναρωτιέται κανείς. Τι είναι πιο βίαιο; Να κάνει κανείς κατάληψη στους ταινιόδρομους διεκδικώντας ποιότητα ζωής, να ζήσει δηλαδή όχι ποιότητα ζωής γιατί ανοίγουμε μεγάλη συζήτηση αν βάλουμε και τον παράγοντα ποιότητα σʼ αυτό. Ή αυτή η καθημερινή βία η οποία ασκείται καθημερινά στον κόσμο αυτό εδώ.
Το ζητούμενο όμως για μένα είναι ότι πρέπει να υπάρξει μια καθολική και συντονισμένη αντίδραση και κινητοποίηση όλων των φορέων και όλων των κατοίκων της περιοχής. Διότι αν δεν υπάρξει αντίδραση και διεκδίκηση μαζική τότε κανένας δεν πρόκειται να σκύψει πάνω από τα προβλήματα. Μιλήσατε πιο πριν για Κιλελέρ κι αν δεν υπήρχε το Κιλελέρ ενδεχομένως να ζούσαμε ακόμα με του Κοτζαμπάσηδες. Κι εδώ πρέπει να υπάρξει μια μαζική αντίδραση, και βεβαίως ζητούμενο είναι η αλληλεγγύη και από τους πολίτες της Πτολεμαϊδας και της Κοζάνης, όχι μόνο από τα χωρία εδώ. Το ζητούμενο είναι κάποια στιγμή πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους και πρέπει να δούμε ότι η ανάπτυξη χωρίς τον απαιτούμενο σεβασμό στο περιβάλλον δεν μπορεί να είναι ανάπτυξη. Και δεν μπορεί να υπάρξει σεβασμός στο περιβάλλον δίχως κόστος το οποίο θα πρέπει να καταβάλλει η Πολιτεία για ελέγχους, ποινές, διαδικασίες που θα έχουν στοιχειώδη κριτήρια περιβαλλοντικής προστασίας.
Είχαμε συνηθίσει όλα τα προηγούμενα χρόνια και λέγαμε ότι η τρέχουσα ανάπτυξη θα μπορούσε κάποια στιγμή να μας βγάλει από αυτό το δίλημμα διότι θα μπορούμε να διαλέξουμε κάποια στιγμή. Δηλαδή ή περιβάλλον ή ανάπτυξη, με άλλα λόγια ή περιβάλλον και ποιότητα ζωής ή εργασία. Αυτό σας λέγανε εσάς εδώ. Ότι αυτή η ανάπτυξη θα σας δώσει εργασία. Δεν θα έχουμε καλό περιβάλλον αλλά θα έχουμε θέσεις εργασίας. Σήμερα όμως καταλαβαίνουμε ότι δεν έχουμε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Η πολιτική τους το μόνο που μπορεί αν γεννάει είναι κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο. Διαρκώς αυξάνονται τα μπόνους στους μισθούς του κ. Αθανασόπουλου και των στελεχών της ΔΕΗ, αυτοί μια χαρά περνάνε, εσείς όμως ούτε ανάπτυξη ούτε ποιότητα ζωής. Φτάνουμε δηλαδή ξανά να μιλάμε για συνθήκες σαν αυτές που είχαμε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Στα ορυχεία της Σερίφου ή του Λαυρίου. Όπου η περιβαλλοντική υποβάθμιση και η εργασιακή υπερεκμετάλλευση πηγαίνανε μαζί χέρι χέρι. Κι αυτό είναι το κρίσιμο στοιχείο που πρέπει να καταλάβουμε και να ανοίξουμε μια μεγάλη συζήτηση.
Εμείς έχουμε το θάρρος της γνώμης εδώ και καιρό να πούμε ότι η χώρα πρέπει να αποκτήσει μια άλλη ενεργειακή πολιτική. Κι ο λιγνίτης είναι ένα ορυκτό το οποίο με μαθηματική ακρίβεια –αν όχι στα αμέσως επόμενα χρόνια πάντως σίγουρα- θα εξαντληθεί. Άρα λοιπόν πρέπει να δούμε πρώτον πως θα μπορέσουμε να έχουμε μια βιώσιμη συνύπαρξη με τον λιγνίτη, όσο υπάρχει λιγνίτης και βιώσιμη συνύπαρξη σημαίνει νέες τεχνολογίες και άρα κόστος και πρέπει να δούμε και μετά τον λιγνίτη τι; Δεν είναι δυνατόν αυτή η περιοχή εδώ που δεν χρωστάει της χρωστάμε όλοι μας διότι τροφοδότησε με ενέργεια και φθηνή όλη τη χώρα και ξεζουμίστηκε. Δεν είναι δυνατόν αυτή η χώρα να μην έχει κανένα όραμα ανάπτυξης ούτε για τώρα ούτε για την μετά λιγνίτη εποχή.
Οι μαρτυρίες που άκουσα εγώ είναι συγκλονιστικές. Δηλαδή αυτό που είπατε ότι τα παιδιά σήμερα για την ημέρα περιβάλλοντος ζωγράφισαν φουγάρα και κάπνα είναι συγκλονιστικό Αλλά ξέρετε πάλι σήμερα θα τους δούμε όλους στα ΜΜΕ να βγαίνουν και να λένε το γνωστό μότο ότι τα περιβαλλοντολογικά ζητήματα αποτελούν προτεραιότητα. Δεν θα πάει όμως κανένας να κάνει αυτές τις δηλώσεις μπροστά από ένα φουγάρο. Δεν θα πάνε καν στα καμένα της Πάρνηθας που είναι και δίπλα τους. Θα τις κάνουν από τα γραφεία τους ή σε κανα πάρκο. Όμως δεν μπορούμε να κλείνουμε άλλο τα μάτια μας σε αυτά τα προβλήματα. Εμείς θέλουμε με την παρουσία μας εδώ να σας υποσχεθούμε ότι θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε όσο μπορούμε τα προβλήματα της περιοχής. Και ιδίως στον βαθμό που η απάντηση της Πολιτείας είναι καταστολή και βία θεωρούμε ότι η κατάσταση έχει φύγει από τα όρια.
Διότι δεν αρκεί βέβαια κανείς να καταγγέλλει και να αναδεικνύει, πρέπει να αναζητάει λύσεις. Κι η λύση κατά την γνώμη μας μπορεί να δοθεί μόνο μέσα από κινητοποιήσεις και αγώνες και μέσα από την συνειδητοποίηση των πολιτών ότι κάποιοι έχουν ευθύνη για όλα αυτά που συμβαίνουν. Δεν μπορεί στην Βουλή να κυρώνεται συμφωνία με την οποία ο κ. Μυτιληναίος να μπορεί να αγοράζει φθηνό ρεύμα από την ΔΕΗ και να το πουλάει στην πενταπλάσια τιμή και να κερδίζει 80 εκ. τον χρόνο και να μην έχει η ΔΕΗ τη δυνατότητα να ξοδέψει τα απαραίτητα προκειμένου να υπάρξει στοιχειώδης περιβαλλοντική προστασία. Να μεταθέτει ταινιόδρομους χωρίς καμία προστασία κι όταν φυσάει εδώ πέρα λίγο να γίνεται…
Αυτά είναι στοιχειώδη πράγματα τα οποία πρέπει να αρχίσει να καταλαβαίνει ο κόσμος και πρέπει να αρχίσουν κι οι πολίτες που ζουν στην Αθήνα κι ανοίγουν τώρα το air condition διότι ζεσταίνονται, διότι πρέπει να καταλαβαίνουν ότι το ανοίγουν διότι κάποιοι εδώ όλα αυτά τα χρόνια ζούνε έτσι όπως ζούνε, και να αναπτυχθεί ένα κίνημα αλληλεγγύης στον αγώνα σας γιατί είναι ένας αγώνας για ζωή. Μάλλον για επιβίωση.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS