Βρισκόμαστε σήμερα εδώ στον σταθμό ηλεκτροπαραγωγής του Αγ. Δημητρίου, τη μέρα που ξέρουμε ότι θα ακούσουμε πολλά ευχολόγια για το περιβάλλον λόγω της παγκόσμιας ημέρας περιβάλλοντος. Και βρισκόμαστε εδώ λίγες ημέρες μετά τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις των κατοίκων της περιοχής που κατέληξαν σε ένα όργιο καταστολής από την πλευρά της Αστυνομίας υπό τις εντολές βεβαίως της κυβέρνησης, κινητοποιήσεις που διεκδικούσαν ένα καλύτερο αύριο για τους ίδιους και τα παιδιά τους, τις υποσχέσεις της πολιτείας όσον αφορά την περιβαλλοντική προστασία της περιοχής αλλά και τις υποσχέσεις και την ελάχιστη ανταπόδοση που οφείλει να έχει η πολιτεία απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους όσον αφορά την εργασιακή τους ασφάλεια.
Θα ήθελα να επισημάνω εξ αρχής ότι το πρόβλημα που βιώνουν εδώ οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής του Ν. Κοζάνης και ιδιαίτερα της περιοχής του Αγ. Δημητρίου δεν είναι απλά ένα ζήτημα περιβαλλοντικής ευαισθησίας. Είναι ένα χοντρό περιβαλλοντικό πρόβλημα, είναι η ουσία του περιβαλλοντικού προβλήματος. Η ζωή αυτών των ανθρώπων έχει καταστραφεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να εξαρτάται πλέον απολύτως από τη ΔΕΗ. Και αυτή είναι η ουσία του περιβαλλοντικού προβλήματος. Έχουν απαλλοτριωθεί τα χωράφια τους, ο υδροφόρος ορίζοντας και η ατμόσφαιρα είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένοι. Τα λίγα χωράφια που έχουν δεν μπορούν να τα καλλιεργήσουν και όσα καλλιεργούν γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι τα προϊόντα τα οποία παράγουν δεν είναι ανταγωνιστικά στην αγορά. Η διατίμηση ισχύει για τους παραγωγούς της περιοχής αλλά δεν ισχύει για τους μεσάζοντες οι οποίοι έχουν την δυνατότητα στην αγορά να τα δίνουν στις κανονικές τιμές. Και πρέπει να δούμε ότι αυτά τα προβλήματα και αυτές οι διεκδικήσεις είναι διεκδικήσεις όχι απλά για μια καλύτερη ποιότητα ζωής αλλά διεκδικήσεις για επιβίωση, διεκδίκηση για την ίδια τη ζωή.
Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη δίχως σεβασμό στο περιβάλλον. Και δεν μπορεί να υπάρξει σεβασμός στο περιβάλλον δίχως το αντίστοιχο κόστος που αυτός ο σεβασμός προϋποθέτει. Κόστος οικονομικό για την εφαρμογή των περιβαλλοντικών κριτηρίων, κόστος το οποίο οφείλει να καταβάλει η πολιτεία και έχει τις δυνατότητες και τους τρόπους να το καταβάλει. Δεν είναι δυνατόν σήμερα, εν έτει 2008, να βιώνουμε καταστάσεις στη χώρα μας που μας γυρνάνε πάρα πολλά χρόνια πίσω, καταστάσεις που διαβάζαμε σε μυθιστορήματα για τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, όπου η περιβαλλοντική υποβάθμιση, η εξαθλίωση και η εργασιακή υπερεκμετάλλευση πήγαιναν μαζί. Θεωρούμε ότι η πολιτεία και η κυβέρνηση οφείλουν να αντιμετωπίσουν αυτά τα προβλήματα με σεβασμό στην αγωνία αυτών των ανθρώπων για ζωή. Είναι αδιανόητο να αντιμετωπίζει τα προβλήματά τους με την καταστολή, με τους εισαγγελείς, με τα ΜΑΤ και με τα δικαστήρια. Είναι αδιανόητο ενώ και ο πρωθυπουργός και ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ και όλα τα στελέχη της κυβέρνησης, οι αρχηγοί των κομμάτων που σήμερα θα κάνουν δηλώσεις για το περιβάλλον, όλοι τους ομνύουν στην ανάγκη περιβαλλοντικής προστασίας, σεβασμού στο περιβάλλον, να μη ασχολούνται καθόλου με το πώς θα βρεθεί μια λύση στα μεγάλα περιβαλλοντικά προβλήματα της χώρας και ιδίως μια εναλλακτική στρατηγική στον τομέα της ενέργειας. Θέλουμε να ήμαστε σαφείς. Ο λιγνίτης έχει όρια. Και η περιοχή αυτή που έδωσε για πάρα πολλά χρόνια τη δυνατότητα στη χώρα να έχει επάρκεια ενέργειας, δεν χρωστάει στη χώρα, της χρωστάει η χώρα. Και σε λίγα χρόνια ούτως ή άλλως ο λιγνίτης θα εξαντληθεί.
Εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να προχωρήσουμε τάχιστα σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας, σε ανανεώσιμες πηγές και η περιοχή αυτή εδώ να είναι ένας πυλώνας ανάπτυξης αυτών των πηγών ενέργειας. Πρέπει να πάμε σταδιακά σε μια διαδικασία ήπιας εκμετάλλευσης του λιγνίτη. Και κυρίως, με τάχιστες διαδικασίες να πάμε σε μια αντικατάσταση των ρυπογόνων εργοστασίων με εργοστάσια νέας τεχνολογίας, διότι και ενεργοβόρα είναι τα υπάρχοντα εργοστάσια αλλά και ιδιαίτερα ρυπογόνα. Με βάση στοιχεία που η WWF καταθέτει το εργοστάσιο στο οποίο βρισκόμαστε εδώ είναι το πιο ρυπογόνο εργοστάσιο στην Ευρώπη. Πρέπει να υπάρξει τάχιστα μια αλλαγή στρατηγικής για το περιβάλλον, για την ενέργεια. Είναι αδιανόητο σήμερα να λέμε ότι η ΔΕΗ σήμερα δεν έχει την δυνατότητα να δώσει τα απαιτούμενα κονδύλια προκειμένου να εκσυγχρονίσει τις εγκαταστάσεις της ή να μετεγκαταστήσει χωριά τα οποία είναι αναγκασμένα να ζούμε μέσα στην τέφρα και την υποβάθμιση, ενώ έχει τη δυνατότητα να πουλάει φθηνό ρεύμα σε ιδιώτες, τον κ. Μυτιληναίο για παράδειγμα, ο οποίος με τη σειρά του αυτό που παράγει να το πουλάει πανάκριβα στην αγορά και το κόστος να μετακυλιέται στον καταναλωτή.
Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει και ανάπτυξη και περιβαλλοντική προστασία και υψηλή κερδοφορία για τους ιδιώτες. Αυτά τα τρία δεν πάνε μαζί. Μας έταξαν ανάπτυξη και άρα θα είχαμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε θέσεις εργασίας και στην περιβαλλοντική υποβάθμιση, και μας είπαν δεν πειράζει, ας αναπνέουν τα παιδιά σας την τέφρα, αλλά θα έχετε δουλειά και σήμερα διαπιστώνουμε ότι ούτε το ένα ισχύει ούτε το άλλο. Και την τέφρα αναπνέουν τα παιδιά των ανθρώπων εδώ στην περιοχή, και δουλειά δεν έχουν. Ο νομός Κοζάνης είναι ο νομός της περιβαλλοντικής υποβάθμισης και της υψηλής ανεργίας. Έχει την υψηλότερη ανεργία στη χώρα.
Δεν συμφωνούμε με απόψεις που λένε ότι ο λιγνίτης είναι η μόνη λύση, το πρόβλημα είναι η ανεργία, αν λύσουμε το πρόβλημα της ανεργίας ας καίει ο λιγνίτης, δεν πειράζει. Και υπενθυμίζω σε κάποιους που λένε ότι το ζήτημα θα είναι μόνο αν θα είναι κρατική η ΔΕΗ ή όχι, ότι η κρατική ΔΕΗ έφτιαξε αυτά τα ρυπογόνα εργοστάσια. Είναι προφανές ότι η απελευθέρωση της αγοράς θα μας οδηγήσει σε μεγαλύτερα προβλήματα. Είναι προφανές ότι η απελευθέρωση της αγοράς θα γεννήσει προβλήματα εργασιακής ανασφάλειας και περιβαλλοντικής υποβάθμισης.
Ο μόνος δρόμος είναι δημόσιος και κοινωνικός έλεγχος, προστασία του περιβάλλοντος. Το σύνθημα που οι αγώνες και οι διεκδικήσεις των πολιτών πρέπει να προτάσσουν και να προβάλλουν ως σύνθημα που εμείς προτάσσουμε και προβάλλουμε σε κάθε αγώνα και διεκδίκηση είναι «Οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη» είτε αυτά τα κέρδη είναι διαφόρων ιδιωτών που σήμερα θησαυρίζουν σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας είτε αφορούν επενδύσεις του δημοσίου που γίνονται χωρίς περιβαλλοντικά κριτήρια. Τέλος, αναφέρομαι στην ανάγκη σήμερα να προσδιορίσουμε πράγματι ποια είναι η κυρίαρχη βία στην ελληνική κοινωνία. Διότι όλο το προηγούμενο διάστημα, ΜΜΕ κυρίως όμως βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης εγκαλούσαν εμένα προσωπικά, τα στελέχη του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ ότι είμαστε αρωγοί της βίας και μας καλούσαν να καταδικάσουμε γεγονότα και έκτροπα που συνέβησαν στα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας. Και χθες έγινε πρώτο θέμα στις ειδήσεις το γεγονός ότι κάποιοι νέοι άνθρωποι, συμπολίτες μας που αγωνίζονται για δημόσια δωρεάν παιδεία έκαναν το μεγάλο ατόπημα να στηθούν μπροστά στη Σύγκλητο και τον Πρύτανη ζητώντας του εξηγήσεις γιατί πέρασε στα κρυφά, χωρίς διάλογο και δημοκρατική διαδικασία, όπως προβλέπουν τα δημοκρατικά ήθη μέσα στο Πανεπιστήμιο και δίχως συζήτηση, διατάξεις με τις οποίες διαφωνούν. Αναρωτιέμαι, λοιπόν, όλοι αυτοί που μας εγκαλούν να καταδικάσουμε τη βία στα πανεπιστήμια καταδίκασαν άραγε τη βία που δέχθηκαν προχθές οι κάτοικοι εδώ της περιοχής από τα ΜΑΤ, τις δυνάμεις της Αστυνομίας και καταστολής, καταδίκασε κανείς τα δακρυγόνα, τον ξυλοδαρμό και τις συλλήψεις; Και τι είναι άραγε πιο βίαιο; Να διεκδικούν κάποιοι νέοι άνθρωποι το δικαίωμα στη μόρφωση, το δικαίωμα στη ζωή ή είναι πιο βίαιο η πολιτεία να ανταμείβει με δακρυγόνα, με ΜΑΤ και με καταστολή αυτούς τους αγώνες; Τι είναι πιο βίαιο; Να αγωνίζονται οι κάτοικοι εδώ της περιοχής με τη μόνη δυνατότητα που έχουν, κάνοντας κατάληψη στον ταινιόδρομο εδώ; Αυτό είναι πιο βίαιο ή το ότι καθημερινά τα παιδιά τους αναπνέουν την τέφρα που βγαίνει από αυτές τις καμινάδες; Τι είναι πιο βίαιο άραγε; Να αγωνίζεται κανείς φτάνοντας πολλές φορές στα όρια για ζωή και αξιοπρέπεια , για εργασία και ποιότητα ζωής ή είναι πιο βίαια η καθημερινή απαξίωση της πολιτείας απέναντι στις κοινωνικές ανθρώπινες ανάγκες; Η απάντησή μας είναι ότι η πραγματική βία είναι αυτή που υπέστησαν οι κάτοικοι εδώ της περιοχής, είναι η βία που υφιστάμεθα καθημερινά από μια πολιτεία, από μια χώρα που τρώει από τη σάρκα της, που σκοτώνει τα παιδιά της, από μια χώρα που έχει καταντήσει να ξεπουλάει και να εκποιεί τον δημόσιο πλούτο της, να έχει γεμίσει με εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους και συμβασιούχους, με νέους που εργάζονται σε επισφαλείς συνθήκες εργασίας, ανασφάλιστοι, μια χώρα που καταστρέφει ό,τι πιο πολύτιμο την είχε προικίσει η φύση, το περιβάλλον της.
Δημοσιογράφος: Ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, σε συνέντευξή του είπε ότι … πήρε τηλέφωνο στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ και δεν απαντούσατε. Έχετε να πείτε κάτι πάνω σε αυτό;
Έχω να πω ότι είναι αστείο ένας ακαδημαϊκός δάσκαλος να εγκαλεί έναν Πρόεδρο κοινοβουλευτικού κόμματος διότι είχε άλλες πολιτικές δραστηριότητες και δεν ήταν στα κομματικά γραφεία προκειμένου να απαντήσει στα τηλέφωνά του. Έχω να δηλώσω επίσης ότι αν υπάρχει ένα παράδειγμα αυτές τις ημέρες ενάρετης ακαδημαϊκής συμπεριφοράς που πρέπει να εξάρουμε όλοι μας, είναι το παράδειγμα του Πρύτανη του ΑΠΘ, του κ. Μάνθου, ο οποίος δέχθηκε από μια μεμονωμένη, από μια μικρή ομάδα φοιτητών μια επίθεση βίας. Όμως η απάντησή του δεν ήταν οι θεατρινισμοί μπροστά στην κάμερα. Η απάντησή του δεν ήταν οι βαρύτατοι χαρακτηρισμοί απέναντι στους φοιτητές. Η απάντηση του δεν ήταν να καταγγέλλει τα πολιτικά κόμματα. Ήταν ότι α μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν σήμερα στα δημόσια πανεπιστήμια πρέπει να τα λύσουμε με διάλογο, με εξομάλυνση της έντασης που έχει προκύψει το τελευταίο διάστημα στα ΑΕΙ και να τείνει χείρα φιλίας και συνεννόησης ακόμα και προς αυτούς που έφτασαν σε μια οριακή και βίαιη συμπεριφορά.
Όσον αφορά στον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, δεν θέλω να κάνω καμία ιδιαίτερη αναφορά. Μένω σε όσα καταμαρτυρούν οι συνάδελφοί του καθηγητές, η φοιτητική κοινότητα, σε όσα ανακοίνωσε χθες η Νεολαία ΣΥΝ.
Δημοσιογράφος: Δεν κατάλαβα καλά αν ουσιαστικά καλύπτετε… τα γεγονότα….
Ρόλος δικός μου δεν είναι να καλύπτω ή να καταγγέλλω δράσεις ενός κινήματος που έχει αυτόνομες διαδικασίες. Ρόλος δικός μου είναι να κάνω πολιτικές επισημάνσεις. Και ο ρόλος των κομμάτων είναι να έχουν πολιτικές θέσεις πάνω στα προβλήματα. Υπήρξε όλο το προηγούμενο διάστημα μια προσπάθεια να φανεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υπέρμαχος ή υποθάλπει σχεδόν πράξεις βίας. Και η απάντησή μας ήταν κατηγορηματική. Δεν είναι στην κουλτούρα μας η βία. Αισθανόμαστε απέχθεια για τη βία. Όμως, διερωτήθηκα πριν ποια είναι η βία σήμερα στην ελληνική κοινωνία και αν τελικά είναι βίαιη συμπεριφορά ή πρέπει όλη η ελληνική κοινωνία να ανατριχιάσει γιατί 30 φοιτητές πήγαν στην Σύγκλητο και απαίτησαν από τον Πρύτανη να επαναφέρει προς συζήτηση ένα θέμα που πέρασε με συνοπτικές διαδικασίες ή είναι βία αυτά τα γεγονότα που είδαμε προχθές εδώ ή στην Κέρκυρα όταν μια νέα γυναίκα έγκυος έχασε τη ζωή της επειδή οι δυνάμεις καταστολής κυνηγούσαν διαδηλωτές λες και ήταν κοινοί εγκληματίες που αντιδρούσαν με την χωροθέτηση του ΧΥΤΑ. Ποια είναι η βία σήμερα στην ελληνική κοινωνία; Και για να είμαι σαφής στην απάντηση μου, έχουμε σαφές μέτωπο απέναντι στις πραγματικές πράξεις βίας. Σαφές μέτωπο. Ήμασταν και ήμαστε αντίθετοι με τη διάλυση δημοκρατικών διαδικασιών, με την αρπαγή της κάλπης, με την χειροδικία εναντίον του Πρύτανη του ΑΠΘ και ήμασταν οι πρώτοι που βρεθήκαμε συμπαραστάτες, να του ευχηθούμε περαστικά και να πάμε στο νοσοκομείο που νοσηλευόταν. Αλλά να ήμαστε σοβαροί όταν μιλάμε για ζητήματα βίας και να αναδεικνύουμε την πραγματική βία, την οποία δεν υφίστανται οι μειοψηφίες, την υφίσταται η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας. Διότι είναι βία να αναπνέουν σήμερα αυτά τα παιδιά με τις μαύρες σημαίες και τις άσπρες μάσκες, των 10 και 12 χρονών καθημερινά την τέφρα και να μην νοιάζεται κανείς.
Δημοσιογράφος: Υπάρχει ένα κλίμα στα ΜΜΕ ότι υπάρχει ειδύλλιο μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ- ΠΑΣΟΚ. ………Θα καταλήξει σε γάμο αυτό το ειδύλλιο;
Οι συνεργασίες των πολιτικών δυνάμεων μπορούν να γίνουν μόνο στη βάση προγραμματικών συγκλίσεων. Εμείς τις προγραμματικές συγκλίσεις τις θέλουμε. Όμως, σήμερα, αν υπάρχουν δύο κόμματα που έχουν προγραμματικές συγκλίσεις - και διαφορές, βέβαια, αυτά είναι τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας. Αν υπάρχει μια συνέχεια στην κυβερνητική πολιτική είναι η συνέχεια της κυβέρνηση Καραμανλή σε όσα ξεκίνησε η κυβέρνηση Σημίτη. Από κει και πέρα νομίζω ότι κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει αυτή η συζήτηση διότι το πεδίο των συγκλίσεων είναι ανοιχτό στο πεδίο των κοινωνικών αγώνων. Ένοιωσα χαρά, παρόλο που μου είπαν εδώ οι κάτοικοι ότι οι εκπρόσωποι αυτοδιοίκησης του ΠΑΣΟΚ δεν συμπαραστάθηκαν στους κατοίκους στις 22 ημέρες αγώνα, έστω σήμερα βρέθηκαν δίπλα μας. Υπάρχει πεδίον δόξης λαμπρό προκειμένου να βρεθούμε σε κοινούς αγώνες, να αγωνιστούμε, να διεκδικήσουμε δημόσια δωρεάν παιδεία, να εναντιωθούμε στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, να αγωνιστούμε για το περιβάλλον. Αλλά αυτοί οι αγώνες και αυτές οι διεκδικήσεις δεν γίνονται στα κομματικά γραφεία. Και δεν είναι συγκλίσεις που γίνονται σε επίπεδο κορυφής. Είναι συγκλίσεις που γίνονται στο επίπεδο των κοινωνικών αγώνων. Θεωρώ, λοιπόν, ότι κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει αυτή η συζήτηση. Είναι κουραστική και αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη. Έχει πάρα πολλά προβλήματα ο κόσμος σήμερα, το τελευταίο που τον απασχολεί είναι αν τη δυναμική που έχει καταγράψει δημοσκοπικά ο ΣΥΡΙΖΑ θα την εξαργυρώσει στο πολιτικό χρηματιστήριο προκειμένου να επαναφέρει στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ που κυβέρνησε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο.
Δημοσιογράφος: Η Αριστερά από την ιστορία της διακρίνεται …. Έχει δώσει αγώνες για τη θέση της γυναίκας στην ελληνική κοινωνία….
Θέλω να είμαι κατηγορηματικός. Τα αιτήματα και οι διεκδικήσεις των κινημάτων κάθε φορά εκπονούνται με βάση τις ιδιαιτερότητες των αγωνιστικών κινητοποιήσεων και τις ιδιαιτερότητες που έχουν οι διεκδικήσεις την εκάστοτε χρονική στιγμή. Εμείς βρισκόμαστε εδώ για να ενισχύσουμε το δίκαιο αίτημα της φροντίδας της πολιτείας ώστε να υπάρξει μέριμνα και ποιότητα ζωής αυτών των ανθρώπων. Και το δίκαιο αίτημα να υπάρξουν θετικές διακρίσεις ως το ελάχιστο ανταποδοτικό μέτρο που μπορεί να πάρει η ΔΕΗ που αξιοποιεί όλα τα προηγούμενα χρόνια τις περιουσίες τους, τα χωράφια τους, τον αέρα που αναπνέουν, θετικές διακρίσεις στην εργασία. Αν με ρωτάτε για εξειδικευμένα αιτήματα, σας λέω ότι προφανώς και δεν θα με βρείτε σε ένα αίτημα που διακρίνει άνδρες και γυναίκες εργαζόμενους. Σε γενικές γραμμές, όμως, είμαστε υπέρ της ύπαρξης θετικών διακρίσεων στους κατοίκους της περιοχής όσον αφορά στη δυνατότητα προσλήψεων που μπορεί να δρομολογηθούν από τη ΔΕΗ, να δοθεί, δηλαδή, πρώτη προτεραιότητα ώστε οι προσλήψεις να αφορούν κατοίκους της περιοχής. Θεωρούμε ότι είναι αδιανόητο στους 700 εργαζόμενους του εργοστασίου εδώ μόνο 12 να είναι εργαζόμενοι από την ευρύτερη περιοχή εδώ. Από τους 1200 ανθρώπους που καθημερινά αναπνέουν την τέφρα, που η ζωή τους έχει υποβαθμιστεί, που δεν έχουν χωράφια να καλλιεργήσουν, που δεν μπορούν να κάνουν μια γεώτρηση γιατί πρέπει να τρυπήσουν πάνω από 350 μέτρα, μόνο οι 12 έχουν βρει δουλειά εδώ. Θεωρούμε ότι είναι εκ των ουκ άνευ να υπάρξουν θετικές διακρίσεις γιʼ αυτούς. Βεβαίως, οι θετικές διακρίσεις δεν πρέπει να αφορούν άνδρες και γυναίκες. Εμείς λέμε και άνδρες και γυναίκες. Αλλά αυτά είναι επι μέρους αιτήματα, τα οποία διαμορφώνονται μέσα από τις αυτόνομες διαδικασίες των κινημάτων και των συλλόγων της περιοχής και εμείς επ΄ ουδενί δεν θα θέλαμε να καθοδηγήσουμε ή να «καπελώσουμε» αυτές τις διαδικασίες και να επιβάλλουμε στα αυτόνομα αυτά κινήματα τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις τους.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS