Συνέντευξη τύπου έδωσε σήμερα η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της οποίας παρουσίασε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για το ΟΧΙ στην Ευρωσυνθήκη, που μπαίνει σε ψηφοφορία από το ελληνικό κοινοβούλιο την Τετάρτη 11 Ιουνίου, και την απαίτηση για δημοψήφισμα πάνω σʼ αυτό το ζήτημα.
Ομιλητές ήταν ο πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος, ο βουλευτής Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ και εισηγητής της Κ.Ο. στην κοινοβουλευτική συζήτηση Γιάννης Μπανιάς και ο Ηλ. Νικολόπουλος, καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου και μέλος της Διοικούσας Επιτροπής ΔΗΚΚΙ.
«Είναι προσβολή προς τη δημοκρατία η προσπάθεια της Ν.Δ. η συζήτηση για την Ευρωσυνθήκη, για τη Συνθήκη της Λισαβόνας να περιοριστεί σε λίγες ώρες μέσα στο Κοινοβούλιο -μιλάμε για 10 ώρες συζήτηση- προκειμένου να περάσει μέσα από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Ν.Δ. μία υπερσυνταγματική, δηλαδή που ξεπερνάει κατά ορισμένους ακόμη και τις προβλέψεις του ελληνικού Συντάγματος- συνθήκη της Ε.Ε. Είναι ντροπή αυτό. Την στιγμή κιόλας που τις ίδιες μέρες περιμένουμε το δημοψήφισμα το οποίο γίνεται στην Ιρλανδία, όπου εκεί είναι εντυπωσιακό, ενώ όλα τα κατεστημένα κόμματα και ειδικά τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, της κεντροδεξιάς και της κεντροαριστεράς, έχουν ταχθεί υπέρ της ευρωσυνθήκης, διαμορφώνεται ένα ρεύμα, που αυτή τη στιγμή είναι ισχυρότερο, υπέρ του όχι.
Μ΄ αυτή την έννοια έχει τεράστιες ευθύνες η Ν.Δ. και δείχνει ότι είναι ένας Πρωθυπουργός και μια κυβέρνηση που φοβούνται τη δημοκρατία, φοβούνται το διάλογο, φοβούνται το λαό.
Μερικές παρατηρήσεις για την Ευρωσυνθήκη.
Το πρώτο. Το σκηνικό είναι εντελώς διαφορετικό από τότε που άρχισε, εδώ και μία δεκαετία περίπου, η συζήτηση για τη νέα Συνθήκη. Τότε στην Ε.Ε. εμφανίζονταν τάσεις μείωσης της ανεργίας, είχε δημιουργηθεί το ευρώ εδώ και 8 χρόνια περίπου, είχαν βελτιωθεί οι όροι της ανταγωνιστικότητας απέναντι στις ΗΠΑ, δεν είχε μπει μ΄ αυτό το δυναμικό τρόπο στην παγκόσμια αγορά η Κίνα, η Ινδία και άλλες χώρες. Σήμερα βλέπουμε ένα εντελώς διαφορετικό σκηνικό. Είναι σκηνικό κηδείας σε σχέση με τους στόχους και τις πολιτικές που περιλαμβάνονται στη Συνθήκη της Ε.Ε. Βλέπουμε μεγάλα απεργιακά κύματα, βλέπουμε τους ψαράδες να αποκλείουν λιμάνια, βλέπουμε τους ιδιοκτήτες επαγγελματικών αυτοκινήτων να κάνουν πορείες, βλέπουμε το πετρέλαιο να είναι στα ύψη, βλέπουμε μεγάλα τμήματα πια και των λαών της Ε.Ε., των κοινωνιών να αισθάνονται την στέρηση και τμήματα ακόμη να αισθάνονται την πείνα. Είναι εντελώς διαφορετικό σκηνικό που δείχνει πόσο ξένη είναι αυτή η συνθήκη.
Το δεύτερο. Η συνθήκη αυτή δεν είναι κάτι καινούργιο. Είναι το Ευρωσύνταγμα με μίνι φούστα. Δηλαδή είναι συμπυκνωμένες οι διατάξεις οι οποίες περιλαμβάνονταν στο σχέδιο Συντάγματος Ε.Ε. το οποίο καταψηφίστηκε στα δύο δημοψηφίσματα τα οποία πρόλαβαν να γίνουν. Δηλαδή στο δημοψήφισμα της Γαλλίας και της Ολλανδίας. Και επανέρχεται σήμερα σε κόμπακτ παρουσία προκειμένου να φέρει τις ίδιες αρχές. Αν δείτε τα διάφορα άρθρα, η ανοιχτή οικονομία της αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό παραμένει πυρήνας της νέας συνθήκης. Οι δημοσιονομικές σταθεροποιητικές πολιτικές είναι στόχος της ʽΈνωσης και όχι πια μόνο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, οι δημόσιες υπηρεσίες μπαίνουν στον ελεύθερο ανταγωνισμό, δηλαδή ουσιαστικά έχουμε πορεία κατάλυσης του κοινωνικού και αναπτυξιακού κράτους, απελευθερώνεται ο τομέας ενέργειας, επιβεβαιώνονται οι δεσμοί με το ΝΑΤΟ, αυξάνονται οι στρατιωτικές δαπάνες κ.λπ. Δηλαδή όλη η ουσία, η οποία απορρίφθηκε από ευρωπαϊκούς λαούς, του Ευρωσυντάγματος επανέρχεται μ΄ έναν καλυμμένο τρόπο.
Τρίτο και πολύ σημαντικό. Βλέπει κανείς ότι αυτή η συνθήκη δεν δίνει απαντήσεις και δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις στα μεγάλα προβλήματα που έχουν προκύψει τους τελευταίους μήνες με όλες αυτές τις μεγάλες εξελίξεις που έχουμε, δηλαδή την κρίση στην χρηματοπιστωτική αγορά, την άνοδο των τιμών του πετρελαίου, την κατακόρυφη αύξηση των τιμών των τροφίμων, την είσοδο των άλλων δυνάμεων της Ανατολ. Ασίας στο παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι κ.λπ.
Σε όλα τα ζητήματα που προκύπτουν απ΄ αυτές τις εξελίξεις δεν μπορεί να δώσει καμία θετική απάντηση αυτή η συνθήκη. Για παράδειγμα, η χρηματοπιστωτική κρίση έφερε στην επιφάνεια το γεγονός ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούν οι αγορές χωρίς έλεγχο ή χωρίς ρυθμίσεις σε βασικά τους ζητήματα. Δεν μπορεί να υπάρχει αυτή η φοβερή αδιαφάνεια, δεν μπορεί να υπάρχει αυτό το πλασματικό κεφάλαιο που διαμορφώνεται από παράγωγα, από options, από δευτερεύουσες αγορές κ.λπ. και η οποία έχει φέρει τα πάνω-κάτω στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Δεν μπορεί οι τράπεζες να λειτουργούν τόσο ασύδοτα.
Ποια είναι η απάντηση της Συνθήκης; Καμία απάντηση. Η απάντηση της συνθήκης είναι ότι όλα αυτά είναι νόμιμα και τα αποδεχόμαστε.
Η εκτίναξη, από την άλλη μεριά, των τιμών των αγροτικών προϊόντων βάζει νέα ζητήματα. Δεν είναι το ίδιο το πλαίσιο σε σχέση με την αγροτική πολιτική που έπρεπε να ακολουθήσει η Ε.Ε. με τιμές οι οποίες ήταν το 1/3 και το 1/4 των σημερινών τιμών. Μ΄ αυτή την έννοια, στοιχεία πολιτικών που θα έπρεπε να βρει κανείς, δηλαδή παρεμβάσεις για να αναπτυχθεί η γεωργία στις αναπτυσσόμενες χώρες, επανεξέταση του θέματος των βιοκαυσίμων, στήριξη της αγροτικής οικογενειακής εκμετάλλευσης, δεδομένου ότι οι διεθνείς τιμές δίνουν μεγαλύτερα πια περιθώρια ανάπτυξης. Εξασφάλιση της ασφάλειας της διατροφικής στο χώρο της Ε.Ε. Τίποτα απ΄ αυτά δεν υπάρχει. Το μόνο που υπάρχει είναι αγορά χωρίς έλεγχο.
Έχουμε το νέο κύμα πληθωρισμού, το οποίο είναι πρωτοφανές για μια Ευρώπη του ευρώ. Πρώτη φορά παρουσιάζεται με τέτοια δυναμική και δυστυχώς στην Ελλάδα είναι πιο έντονο απ΄ όλες ίσως τις χώρες. Εκεί τι έχουμε; Έχουμε τα παραδοσιακά μέσα, δηλαδή την αύξηση των επιτοκίων, την οποία ουσιαστικά προανήγγειλε και ο κ. Τρισέ προχθές, χωρίς να παίρνει υπόψη και να ενσωματώνονται στις πολιτικές και το σύνταγμα της Ε.Ε. οι δομικές μεταβολές που πρέπει να γίνουν σχετικά με την αντιμετώπιση της κερδοσκοπίας, με τις εναλλακτικές πηγές ενέργειας, με την αντιμετώπιση των καρτέλ που λειτουργούν ασύδοτα και σε ευρωπαϊκό και σε εθνικό επίπεδο.
Με την ευκαιρία αυτή να πω το εξής. Πριν από λίγες εβδομάδες, ένα-δυο μήνες, κατηγορηθήκαμε για την κριτική, αυστηρή κριτική που κάναμε προς τη ΔΑΚΕ και την ΠΑΣΚΕ για τη συμφωνία που έκαναν με την εργοδοσία σχετικά με τις αυξήσεις τις μισθολογικές. Σήμερα αποδεικνύεται, με τα στοιχεία που έχουμε μόνο το Μάιο, ότι ο πληθωρισμός σε ετήσια κλίμακα 4,9% έχει ήδη ξεπεράσει το 4,6% που υπολογίζεται από τη ΓΣΕΕ ως μεσοσταθμική αύξηση για το 2008. Και μ΄αυτή την έννοια εμείς ζητάμε από τις δύο αυτές παρατάξεις της ΓΣΕΕ, κάτω από τη νέα επείγουσα κατάσταση, την οποία είχαμε προβλέψει -κι αν άκουγαν τον ΣΥΡΙΖΑ , θα την είχαν κατανοήσει περισσότερο- να ζητήσουν επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας η οποία έγινε.
Και, τέλος, να αναφέρω ότι δεν ανταποκρίνεται αυτή η συνθήκη σ΄ αυτή την τερατογένεση που έχουμε στην Ε..Ε Δηλαδή, είχαμε συνηθίσει να έχουμε -και το ξέραμε αυτό το φαινόμενο- στασιμότητα, πληθωρισμό, αδύνατο νόμισμα. Σήμερα έχουμε μια ισχυρή τάση πληθωρισμού με ένα πολύ ισχυρό νόμισμα, ένα ακριβό νόμισμα, το οποίο κάνει τις πιέσεις προς τα λιγότερο ευημερούντα και μικρότερου εισοδήματος στρώματα πάρα πολύ έντονες.
Όλα αυτά μας οδηγούν στο να καταψηφίσουμε τη Συνθήκη της Ε.Ε. και να φέρουμε και μια μεγάλη συζήτηση, που άλλοι δεν τολμάνε να κάνουν.
Το τέταρτο σημείο. Οι πολιτικές της Ε.Ε. πια δέχονται κριτικές και από παράγοντες οι οποίοι είναι ενσωματωμένοι στο κατεστημένο, έχουν παίξει μεγάλο ρόλο στην ευρωπαϊκή εξέλιξη, έχουν ευθύνες για τις συνθήκες της ίδιας της Ε.Ε. και τις πολιτικές που ακολουθεί, αλλά συναισθάνονται από τη δικιά τους μεριά ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Πολύ λιγότερο απ΄ αυτό που πιστεύουμε εμείς, αλλά το συναισθάνονται. Και μ΄ αυτή την έννοια, θέλω να αναφερθώ στο κοινό άρθρο που είχαν υπογράψει, ανάμεσα στους άλλους ο κ. Ντελόρ ο πρώην πρόεδρος της Επιτροπής της Ε.Ε., ο κ. Σμιτ, πρώην καγκελάριος της Δυτικής -τότε- Γερμανίας, πρωθυπουργοί σοσιαλδημοκράτες της Σουηδίας, της Δανίας κ.λπ.- οι οποίοι ζητάνε στροφή στις ευρωπαϊκές πολιτικές και σαφή απάντηση στη χρηματοπιστωτική κρίση και πολιτικές για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Και είναι ένα μεγάλο ερώτημα που έχω. Πώς είναι δυνατόν σ΄ αυτό το ζήτημα το ΠΑΣΟΚ να συμπλέει με τη Ν.Δ. Ας μην δεχτεί τη δικιά μας δομική αντίθεση στις πολιτικές πραγματικότητες και τις πολιτικές κατευθύνσεις της Ε.Ε. Πώς γίνεται όμως με όλες αυτές τις εξελίξεις, με κορυφαία στελέχη και της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας να διαφοροποιούνται από τις ευρωπαϊκές πολιτικές. Πώς γίνεται η αξιωματική αντιπολίτευση εδώ να ευθυγραμμίζεται και στην ψήφο με τη Ν.Δ.
Εμείς κάνουμε μια πρόσκληση στο ΠΑΣΟΚ, έστω και την τελευταία στιγμή, να συνταχθεί με τις δυνάμεις εκείνες τις μεγάλες, τις ευρωπαϊκές, οι οποίες ασκούν μια κριτική και θεωρούν υπεύθυνες και τις πολιτικές και τις συνταγματικές τοποθετήσεις της Ε.Ε. για τη σημερινή κρίση αλλά και για τη σημερινή πίεση η οποία γίνεται προς μεγάλα τμήματα της κοινωνίας.
Το πέμπτο. Με αυτή τη βάση, πέρα από το Σύνταγμα, η Ε.Ε. χρειάζεται κατεπείγουσες παρεμβάσεις προκειμένου να ελαφρυνθεί το πρόβλημα των πιέσεων και των ανισοτήτων που διευρύνεται στην Ε.Ε. και το θέμα της ακρίβειας, το οποίο έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις. Θα έλεγα ότι δυστυχώς ότι ο πειραματικός σωλήνας είναι η Ελλάδα, δηλαδή που βλέπεις τα πιο ακραία φαινόμενα στο χώρο της ακρίβειας.
Υπογραμμίζουμε τα πέντε μέτρα τα οποία ζητάει ο ΣΥΡΙΖΑ σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Άμεσα και ο κ. Καραμανλής ο οποίος πάει στη Σύνοδο των Πρωθυπουργών και των ηγετών της Ε.Ε., αντί να βρίσκει άλλοθι και να κάνει γενικές επικλήσεις στην ακρίβεια, πρέπει να ζητήσει συγκεκριμένα μέτρα απέναντι σε συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα.
- Να σταματήσει η ανεξέλεγκτη τιμολόγηση σε ενδοεπιχειρησιακό επίπεδο στις διάφορες χώρες της Ε.Ε. Αυτό που γίνεται, τα σούπερ-μάρκετ στη Γερμανία να έχουν πολύ χαμηλότερες τιμές από τα ίδια σούπερ-μάρκετ στην Ελλάδα, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό. Και αν ξεπεράσουν ένα ελάχιστο όριο διαφορών, να επιβάλλονται ποινές, μέχρι και το κλείσιμο των καταστημάτων εκείνων των σούπερ-μάρκετ, τα οποία επιδίδονται σε ανοιχτή κερδοσκοπία.
- Να υπάρχει ένας ελεγκτικός μηχανισμός σχετικά με την κοστολόγηση των προϊόντων των εισαγωγικών επιχειρήσεων, οι οποίες και αυτές παρουσιάζουν εντελώς διαφορετικές τιμές σε κάθε χώρα της Ε.Ε. ανάλογα με το πόσο εφεκτική και πόσο δεμένη με τα μεγάλα συμφέροντα βρίσκουν την κυβέρνησή της, όπως την Ελλάδα για παράδειγμα. Κι εκεί, πέρα από ένα ελάχιστο περιθώριο διαφορών, που θα μπορούσαν να οφείλονται σε μεταφορικό κόστος κ.λπ., δεδομένου ότι έχουμε το ίδιο νόμισμα, να επιβάλλονται τιμές μέχρι και το κλείσιμο των σχετικών επιχειρήσεων.
- Να σταματήσει πλέον η εφαρμογή του κανονισμού της Ε.Ε. που επιβάλει την εναρμόνιση του ΦΠΑ και των άλλων φορολογικών συντελεστών προς ενιαίους συντελεστές. Με την έννοια ότι σήμερα πρέπει να παρθούν όλα τα μέτρα εκείνα, τα οποία θα μειώσουν το βάρος της ακρίβειας στα λαϊκά εισοδήματα.
- Άμεσα μέτρα σε σχέση με το καζίνο το οποίο υπάρχει στο θέμα του χρηματιστηρίου των τροφίμων, όπου παίζεται ένα βρώμικο παιχνίδι από μεγάλες ομάδες κεφαλαίων, το οποίο οδηγεί σε μια εκτίναξη των τιμών προς τα πάνω.
Εμείς ζητάμε μέτρα ελέγχου του χρηματιστηρίου εμπορευμάτων μέχρι και την απαγόρευση λειτουργίας του στα τρόφιμα, όπως έγινε στην Ινδία και διεκδίκηση της Ε..Ε. για διεθνή μέτρα σ΄ αυτόν τον τομέα και άμεσα να καταργηθούν ή να ανασταλούν τα options, δηλαδή τα δικαιώματα προαίρεσης που επιτρέπουν σε κάποιο κεφάλαιο να δηλώσει την επιθυμία αγοράς σε μελλοντικό χρόνο, αλλά δικαιούται να αγοράσει ή να μην αγοράσει στο μέλλον. Εδώ συμπεριλαμβάνονται τα παράγωγα σε άλλα συμβόλαια, οι αγορές index κ.λπ. , δηλαδή όλες αυτές οι κινήσεις, οι οποίες είναι κερδοσκοπικές κινήσεις, που δημιουργούν μεγάλες αυξήσεις στα τρόφιμα, πέραν από τα προβλήματα που δημιουργεί η μεγάλη ζήτηση.
Να υποχρεώνονται σε προκαταβολή έως 50% οποιοδήποτε κεφάλαιο θέλει να επενδύσει σε παράγωγο προϊόν ή σε option στο μέλλον σε σχέση με τα τρόφιμα. Και, ξαναλέω, μέτρα ελέγχου μέχρι μέτρα απαγόρευσης.
- Και, τέλος, το πέμπτο μέτρο που υπογραμμίζουμε ότι προτείνουμε εμείς, ειδικές χρηματοδοτήσεις από το Κοινωνικό Ταμείο της Ε.Ε. για να αντιμετωπιστεί η κατάσταση.
Έκτο σημείο που θέλω να τονίσω. Βλέπουμε λοιπόν ότι έχουμε μια συνθήκη-ζουρλομανδύα, δηλαδή η οποία επιβάλλει πολιτικές οι οποίες όχι μόνο είναι αντικοινωνικές, είναι εκτός της σημερινής πραγματικότητας, εκτός των παρεμβάσεων των κατεπειγόντων που χρειάζονται για να αντιμετωπιστεί μια κρίση η οποία είναι σε εξέλιξη.
Η τοποθέτησή μας δεν μένει στο όχι. Έχει θετικό πρόσημα -κι εκεί κυρίως ρίχνουμε το βάρος, ζητώντας μια εναλλακτική Ευρώπη, με κοινωνικούς, περιβαλλοντικούς, αναπτυξιακούς ελέγχους στις αγορές, όπου το σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας θα αντικατασταθεί από συμφωνία για την ανάπτυξη και την κοινωνική προστασία, όπου θα στηριχθεί το κοινωνικό κράτος και θα εκσυγχρονιστεί, όπου η ανεργία, ειδικά σε σχέση με τους νέους, τις γυναίκες και τις άλλες ευαίσθητες κατηγορίες, θα μπει σε προτεραιότητα, όπου η ειρήνη, ο αφοπλισμός και η αυτονομία από τις ΗΠΑ θα είναι τα κεντρικά στοιχεία της εξωτερικής πολιτικής της Ευρώπης.
Τέλος, καταλήγοντας, ξαναλέω ότι είναι λυπηρό ότι η κυβέρνηση φοβάται την αλήθεια, φοβάται το λαό, φοβάται τη συζήτηση, προσπαθεί να περιορίσει το θέμα μέσα σε λίγες ώρες, εν μέσω σεισμών και υποβαθμισμένο εντελώς στην ενημέρωση του ελληνικού λαού. Εμείς ως ΣΥΡΙΖΑ ζητάμε τη διενέργεια δημοψηφίσματος. Θα δώσουμε τη μάχη γι αυτό και θα είμαστε παρόντες στους αγώνες στις κατευθύνσεις που σας ανέφερα και παραπάνω.»
«Η Συνθήκη της Λισσαβόνας αποτελεί μεταμφίεση του Ευρωσυντάγματος που απέρριψαν το 2005 σε Δημοψηφίσματα οι λαοί της Γαλλίας και της Ολλανδίας.
Η μεταμφίεση κρίθηκε αναγκαία από την ηγεσία της Ε.Ε., προκειμένου να ψηφιστεί η Συνθήκη από τα εθνικά Κοινοβούλια και να αποφευχθεί ο κίνδυνος νέων Δημοψηφισμάτων.
Σε ότι αφορά το περιεχόμενό της, η Συνθήκη κινείται σε γενικές γραμμές στη λογική και τις κατευθύνσεις του Ευρωσυντάγματος. Επιδιώκει να οικοδομήσει την Ευρώπη σε δύο κεντρικούς άξονες: Το νεοφιλελευθερισμό και την ενίσχυση της στρατιωτικής ισχύος της Ευρώπης.
Μιλάει χαρακτηριστικά για «άκρως ανταγωνιστική κοινωνική οικονομία της αγοράς». Προφανώς ο τόνος μπαίνει στο «άκρως ανταγωνιστική», ενώ ο όρος «κοινωνική» χρησιμοποιείται παραπλανητικά και υποκριτικά, για να χρυσώσει το χάπι.
Το μεγάλο βήμα που κάνει η Συνθήκη, είναι η στρατιωτικοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Λέει χαρακτηριστικά:
« Η Ένωση καθορίζει και εφαρμόζει μια κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας (…) της οποίας ο στόχος είναι η διαφύλαξη των κοινών αξιών, των θεμελιωδών συμφερόντων της…
Ο στόχος αυτός επιδιώκεται με μη στρατιωτικά και στρατιωτικά μέσα.»
Το καινούργιο τώρα, σε σχέση με την Συνθήκη της Νίκαιας, είναι η αναφορά σε χρήση στρατιωτικών μέσων για την επιτυχία του στόχου.
Ανοίγει δηλαδή η Συνθήκη της Λισσαβόνας και θεσμικά την πόρτα για στρατιωτικές επεμβάσεις της Ε.Ε. σε ολόκληρο τον κόσμο.
Στο όνομα δήθεν διαφύλαξης κοινών αξιών και συμφερόντων.
Προφανώς στα χνάρια του δόγματος Μπους.
Η Συνθήκη είναι συντηρητική σε ζητήματα δικαιωμάτων, θεσμών, ασφάλειας, λήψης αποφάσεων και άσκησης εξουσιών και σε ορισμένες περιπτώσεις πίσω από την προστασία κοινωνικών δικαιωμάτων που προβλέπουν τα Εθνικά Συντάγματα.
Ιδιαίτερα στο θέμα των μεταναστών και των προσφύγων, η Συνθήκη είναι αντιδραστική. Τους θεωρεί και τους επιφυλάσσει μεταχείριση σαν να είναι παιδιά ενός κατώτερου θεού, με εξαιρετικά περιορισμένα και επισφαλή δικαιώματα.
Η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας χρησιμοποιείται σε πολλές περιπτώσεις ως βασικό επιχείρημα για να δικαιολογήσει τις επιλογές που κάνει η Συνθήκη.
Για όλους αυτούς τους λόγους ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταψηφίσει τη Συνθήκη στη Βουλή και ζητάει Δημοψήφισμα για να αποφανθεί κυριαρχεί ο ελληνικός λαός, αφού προηγηθεί πλήρης ενημέρωσή του και δημόσια συζήτηση.
Η Συνθήκη αφορά το μέλλον της χώρας και του ελληνικού λαού και είναι απολύτως αντιδημοκρατικό και απαράδεκτο να ψηφιστεί με συνοπτικές διαδικασίες από το Κοινοβούλιο, ερήμην του ελληνικού λαού.»
«Η Ευρωπαϊκή συνθήκη», τόνισε, «κουρελιάζει το πλαίσιο των θεμελιωδών δικαιωμάτων που προβλέπει το ελληνικό Σύνταγμα σε πολλούς τομείς όπως στην Παιδεία, στο θέμα των απελάσεων αλλοδαπών αλλά και πολιτών χωρών της ΕΕ.
Στην Ελλάδα καλλιεργείται μια σκόπιμη παρανόηση ως προς την υπερσυνταγματική ισχύ της Ευρωπαϊκής Συνθήκης. Σύμφωνα με το άρθρο 28 του ελληνικού συντάγματος, ούτε η ίδια η βουλή δεν μπορεί να υπερβεί το Σύνταγμα ενώ για να καταργηθούν θεμελιώδεις διατάξεις του πρέπει να παρέμβουν εξωθεσμικοί παράγοντες.
Στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη υπάρχει εξαφάνιση της λαϊκής κυριαρχίας.
Δεν μπορώ να κατανοήσω αυτό που λένε μερικοί πολιτικοί ότι θα εφαρμόσουν την ευρωσυνθήκη με ειδικούς νόμους. Πώς είναι δυνατόν να τροποποιηθεί το Σύνταγμα με ειδικούς νόμους;
Κάθε κράτος - μέλος,» κατέληξε, «έχει το δικαίωμα να αυτοπροστατεύει το Σύνταγμά του, πράγμα το οποίο αποκρύπτεται από την ελληνική κυβέρνηση»
.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS