«Αυτή την περίοδο βλέπουμε την κυβέρνηση να λαμβάνει σοβαρές πρωτοβουλίες. Προσπαθεί να περιορίσει τις επιπτώσεις της ακρίβειας. Συγκεκριμένα, προσπαθεί να περιορίσει τις επιπτώσεις της ακρίβειας στην δημόσια εικόνα του πρωθυπουργού. Έχει επιστρατεύσει τους επικοινωνιολόγους της και εκπονεί το σχέδιό της. Ποιο είναι αυτό το σχέδιο; ΝΑ πειστούμε όλοι ότι η ακρίβεια και η ασύστολη κερδοσκοπία είναι φυσικό φαινόμενο. Μας έρχεται απ έξω, όπως οι μετεωρίτες. Και δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, όσο καλές και αν είναι οι προθέσεις του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης. Εκτός από το να δείχνουμε ανήσυχοι.
Γι αυτό και ο πρωθυπουργός προσπαθεί να αντιμετωπίσει την ακρίβεια με επιστολές στον κ. Μπαρόζο. Έτσι του είπαν οι επικοινωνιολόγοι του, έτσι κάνει. Ώστε να δείξει στους αγαθούς και τους ευκολόπιστους ότι από την μια μεριά δεν είναι αυτός υπεύθυνος ενώ από την άλλη είναι εξαιρετικά ευαίσθητος. Σας θυμίζει κάτι αυτό; Εμένα μου θυμίζει την επίσκεψη στο Πεντάγωνο με το πολεμικό μπουφάν μέσα στις πυρκαγιές. Η χώρα δέχεται επίθεση. Έτσι και τώρα. Η κοινωνία δέχεται επίθεση. Απ έξω φυσικά. Πράγμα που δείχνει ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει αλλάξει τους επικοινωνιολόγους του. Για μια φορά ακόμα, η πολιτική επικοινωνία επιστρατεύεται για να υποτιμήσει την κοινή νοημοσύνη. Μόνο που κάθε φορά είναι όλο και πιο δύσκολο.
Φυσικά δέχεται επίθεση η κοινωνία. Συστηματικά τα δέκα τελευταία χρόνια. Όταν μέσα από διαδοχικές κυβερνήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων, οι μεγάλες επιχειρήσεις απέκτησαν εν λευκώ το δικαίωμα να κάνουν ότι θέλουν. Και σήμερα βουλιάζουν στα κέρδη. Οι τράπεζες βουλιάζουν στα κέρδη, οι εταιρείες πετρελαίου βουλιάζουν στα κέρδη, οι εταιρείες που ελέγχουν την αγορά τροφίμων βουλιάζουν στα κέρδη, οι φαρμακευτικές εταιρείες βουλιάζουν στα κέρδη. Και ο κόσμος εξωθείται στο όριο της φτώχιας. Αυτή είναι η κατάσταση, την οποία ο πρωθυπουργός προσπαθεί να αντιμετωπίσει με επιστολές στον Μπαρόζο.
Αλλά όταν κοροϊδεύεις συνειδητά τον εαυτό σου, δεν μπορείς να κοροϊδέψεις κανέναν άλλον. Γιατί όλη αυτή την αισχροκέρδεια, την παίρνει μετά ο κ. Αλογοσκούφης, την αθροίζει και λέει να έχουμε έκρηξη της επιχειρηματικότητας, η οικονομίας μας είναι σε ανάπτυξη. Αυτό είναι το σχέδιο. Το σχέδιο είναι να ενθαρρυνθεί η ασύστολη κερδοσκοπία δέκα μεγάλων επιχειρήσεων, και ίσως στην Δευτέρα Παρουσία να υπάρξουν και οφέλη για την κοινωνία. Αν είναι έτσι, είναι πολύ λογικό να έχεις ακρίβεια. Είναι πολύ λογικό να έχεις διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων. Είναι πολύ λογικό να έχεις κατάρρευση του κοινωνικού κράτους. Είναι πολύ λογικό να έχεις υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Από όλα αυτά τα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα κάποιοι αυξάνουν το περιθώριο κέρδους τους. Και επομένως η ακρίβεια, η φτώχεια, η ανεργία, η περιβαλλοντική υποβάθμιση δεν είναι εξαιρέσεις και αστοχίες στο σχέδιο. Είναι οι κανονικές επιπτώσεις ενός σχεδίου που λειτουργεί εξαιρετικά. Απλώς εξυπηρετεί άλλες ανάγκες από αυτές που θέλουν να λένε.
Το μόνο όπλο που τους έχει μείνει είναι η υποτίμηση της κοινής νοημοσύνης. Όταν θα λειτουργήσει ο ανταγωνισμός, θα βγούμε από το λούκι, θα ανασάνει η κοινωνία. Τόσα χρόνια γιατί δεν κατάφερε καμία κυβέρνηση να τον κάνει να λειτουργήσει; Γιατί δεν λειτουργεί ο ανταγωνισμός στις τράπεζες; Γιατί δεν λειτουργεί στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες, γιατί δεν λειτουργεί στα καύσιμα; Η απάντηση είναι ότι δεν υπάρχει ένα καλύτερο μέλλον σε αυτό το πεδίο. Το μέλλον είναι εδώ και λειτουργεί με εξαιρετικά αποδοτικό τρόπο. Ο ανταγωνισμός λειτουργεί ήδη μια χαρά. Είναι ο ανταγωνισμός ανάμεσα στις μεγάλες επιχειρήσεις και την κοινωνία.
Και η κυβέρνηση δεν είναι με την πλευρά της κοινωνίας. Σήμερα βλέπουμε πως εξαργυρώθηκαν οι συμβάσεις του ΟΤΕ και τα συστήματα ασφαλείας του 2004, με τις οικοσκευές της Siemens. Αύριο θα μάθουμε και γα τις οικοσκευές της Deutche Telecom.
Όταν λοιπόν βλέπετε τον πρωθυπουργό στα τηλεοπτικά ρεπορτάζ με βαρύ και σκεπτικό ύφός, να θυμόσαστε. Αυτό που σκέφτεται δεν είναι τα κοινωνικά προβλήματα και πως θα τα αντιμετωπίσει. Αυτό που σκέφτεται είναι «έχουν αρχίσει να μας παίρνουν χαμπάρι». Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Ο κόσμος έχει αρχίσει να τους παίρνει χαμπάρι. Γι αυτό κατρακυλάνε στις δημοσκοπήσεις, γι αυτό προσπαθούν απεγνωσμένα να αλλάξουν την ατζέντα, γι αυτό οργανώνουν τηλεοπτικές επιδείξεις κοινωνικής ευαισθησίας. Αλλά όπως είχε πει και ο Αβραάμ Λίνκολν, μπορείς να κοροϊδεύεις πολλούς ανθρώπους για λίγο καιρό, ή λίγους ανθρώπους για πολύ καιρό. Δεν μπορείς όμως να τους κοροϊδεύεις όλους για πάντα.
Είναι θετικό ότι η κοινωνία ξυπνάει. Αλλά αυτό δεν φτάνει. Γιατί το σύστημα όσο βλέπει να βυθίζεται σε κρίση, τόσο επιθετικό θα γίνεται. Δείτε αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Ευρώπη. Μέσα σε μια κατάσταση βαθύτατης κρίσης, με τις πολλά υποσχόμενες ελεύθερες αγορές να τρώνε τις σάρκες τους, με τις κυβερνήσεις να ξοδεύουν αφειδώς δημόσιο χρήμα για να μαζέψουν τα συντρίμμια τραπεζικών κολοσσών, οι υπουργοί Απασχόλησης μαζεύτηκαν και αποφάσισαν οτι ήρθε η ώρα, μετά από ενάμισι αιώνα να επανέλθουμε στην κατάργηση του ωραρίου, στις εξήντα και εξήντα πέντε εργάσιμες ώρες την εβδομάδα.
Και το έκαναν όλοι οι υπουργοί μαζί, γιατί αν το έκανε κάποιος μόνος του, θα τελείωνε η πολιτική του καριέρα και η κυβέρνησή του. Το σχέδιο λοιπόν είναι να μας περάσουν με τέτοιες μεθόδους αυτά που δεν μπορούν να περάσουν σε κάθε χώρα μόνοι τους. Τώρα θα ακούσουμε πάλι τα παπαγαλάκια να μιλάνε για ανταγωνιστικότητα, ανάπτυξη, προκλήσεις και για εμάς, τους γκρινιάρηδες της Αριστεράς που δεν έχουμε ρεαλιστικές προτάσεις και σχέδιο για τον τόπο. Ναι είναι η αλήθεια. Σχέδιο για τον τόπο που να βασίζεται σε εργάσιμη εβδομάδα 65 ωρών δεν έχουμε. Και όποιος έχει τέτοιο σχέδιο, να βγει να το πει. Οι φλυαρίες «οι παπαρολογίες» που θα έλεγε και ο κ. Σουφλιάς για ανταγωνιστικότητα είναι καλές όταν είσαι αλυσίδα σούπερ μάρκετ ή όταν είσαι τράπεζα. Όταν είσαι ταμίας στο σούπερ μάρκετ, ή τραπεζικός υπάλληλος, ή εργάτης σε κατασκευαστική εταιρεία, ή πωλητής σε πολυκατάστημα, πρόοδος και ανάπτυξη είναι να ζεις αξιοπρεπή ζωή. Πρόοδος είναι να μπορείς να πηγαίνεις σπίτι σου, να βλέπεις τα παιδιά σου, να μην ζεις στο όριο της αγωνίας και στα δάνεια. Και η ρεαλιστική μας πρόταση είναι ανθρώπινη δουλειά για ανθρώπινη ζωή. Είναι πιο ρεαλιστικό από το να έχουν οι επιχειρήσεις αυξήσεις κερδοφορίας 60 και 70% το τρίμηνο και να ζητάνε να το ανεβάσουνε κι άλλο. Και είναι και λιγότερο μίζερο.
Είδατε τι έγινε προχθές στην Ιρλανδία. Οι ιρλανδοί και οι ιρλανδές απέρριψαν την Μεταρρυθμιστική συνθήκη και έβαλαν τρικλοποδιά σε ένα σχέδιο που θα πήγαινε πίσω ολόκληρη την Ευρώπη. Το ερώτημα στο ιρλανδικό δημοψήφισμα ήταν Ευρώπη για τα κέρδη ή δημοκρατική κοινωνική Ευρώπη για τους λαούς. Και ο ιρλανδικός λαός διάλεξε το δεύτερο. Παντού όπου οι ευρωπαϊκές πολιτικές κατευθύνσεις αναγκάστηκαν να βγουν από τα σκοτεινά γραφεία των λόμπι και να τεθούν υπό την κρίση των λαών, αυτό συνέβη. Οι άνθρωποι δεν διαλέγουν τον απομονωτισμό και τον συντηρητισμό, όπως ισχυρίζονται οι εγχώριοι μουλάδες του νεοφιλελευθερισμού. Καταψηφίζουν την δικτατορία των αγορών. Αυτή είναι η πραγματικότητα και όσο πιο γρήγορα το πάρουν χαμπάρι τόσο καλύτερα. Η εποχή που μπορούσαν να κοροϊδεύουν τον κόσμο με υποσχέσεις για ένα καλύτερο αύριο που να βασίζεται στο όνειρο της Μάργκαρετ Θάτσερ, του Τόνι Μπλέρ, και όλων των τοπικών τους κακέκτυπων που ονόμασαν την λεηλασία της κοινωνίας εκσυγχρονισμό και θαρραλέες μεταρρυθμίσεις, αυτή η εποχή έχει τελειώσει οριστικά.
Λέμε λοιπόν. Δεν αρκεί που ξυπνάει ο κόσμος. Όσο νοιώθουν ότι ο κόσμος ξυπνάει, τόσο περισσότερο επιταχύνουν. Σπεύδουν να καταργήσουν δικαιώματα, να λεηλατήσουν τα ασφαλιστικά ταμεία, να πουλήσουν δημόσιες επιχειρήσεις και υποδομές, ΟΤΕ, λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηροδρομικά δίκτυα. Σπεύδουν να ξεπουλήσουν τον φυσικό πλούτο και τα δημόσια αγαθά. Να απαξιώσουν τα πανεπιστήμια. Γιατί αυτό που τρέμουν είναι να δουν τον κόσμο μπροστά τους στους δρόμους. Ξέρετε για πότε θα το κάνουν γαργάρα το 65ωρο μόλις δουν τον κόσμο στους δρόμους; Ξέρετε για πότε θα το γυρίσουν, «εντάξει ρε παιδιά, πως αρπάζεστε έτσι, μια σκέψη κάναμε, τι αρνητισμός είναι αυτός;». Γι αυτό και η κυρία Πετραλιά προσπαθεί να βγάλει την ουρά της απέξω. Αλλά δεν πείθει. Γιατί ο πρωθυπουργός ήταν ασυγκράτητος σε κάθε επιχειρηματικό forum στο οποίο απευθύνθηκε μιλώντας για γενναία μεταρρύθμιση στις εργασιακές σχέσεις. ΝΑ βάλεις τους ανθρώπους να δουλεύουν έντεκα ώρες την ημέρα. ΝΑ ξαναγυρίσεις τις εργασιακές σχέσεις στα τέλη του 19ου αιώνα. Φοβερή γενναιότητα. Θα δούμε ποιος είναι ο πιο γενναίος σε αυτή την ιστορία.
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι, τα πράγματα αλλάζουν. Ο δικομματισμός εξάντλησε τα περιθώριά του, Δεν μπορεί να ξεγελάσει πλέον τον κόσμο, δεν μπορεί να βγει από την βαθιά του κρίση. Το είδατε και το είδαμε αυτό πρόσφατα. Είναι η ώρα να αναδειχτεί μια νέα δύναμη, που θα ταρακουνήσει το πολιτικό σκηνικό, που θα έχει τη δύναμη να υπερασπιστεί την κοινωνία και να δρομολογήσει ένα διαφορετικό πολιτικό σχέδιο. Και η δύναμη αυτή είναι ο ίδιος ο κόσμος, η πίεση και η ώριμη διεκδίκηση της κοινωνίας για ένα καλύτερο μέλλον, ανθρώπινη δουλειά, βιώσιμο περιβάλλον. Από την συνείδηση και τον αγώνα των ίδιων των πολιτών, από την κινητοποίηση τους και την αποτελεσματική τους πίεση θα προκύψει η εναλλακτική πολιτική λύση».
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS