Στον δίκαιο αγώνας σας θέλω να σας εκφράσω την αμέριστη συμπαράστασή μου και την δική μου και του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ τη Κ.Ο. Θα βρεθούμε στο πλευρό σας όπως βρισκόμαστε στο πλευρό όλων των εργαζόμενων που διεκδικούν το αυτονόητο, διεκδικούν το δίκιο τους. Έχουμε φτάσει σε μια εποχή που διεκδικούμε αυτό που σε άλλες εποχές θα φάνταζε αυτονόητο, μια αξιοπρεπή διαβίωση, μια αξιοπρεπή ζωή, μέσα από μια αξιοπρεπή δουλειά. Να ζούμε με αξιοπρέπεια από την δουλειά μας, αυτό διεκδικούμε. Κι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου δυστυχώς σʼ όλη την ΕΕ φαίνεται ότι οι κυρίαρχες κατευθύνσεις βρίσκονται στην αντίθετη κατεύθυνση. Στο 65ωρο εργασίας μας πηγαίνουν και μας γυρίζουν 100 χρόνια πίσω. Εγώ θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας εδώ να σας και να εκφράσω την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη στον αγώνα σας και να εκφράσω την ευχή και την πίστη ότι αν συνεχίσετε και δεν το βάλετε κάτω –γιατί αυτό που επιδιώκουν είναι να σκύψετε το κεφάλι- αν συνεχίσετε αυτούς τους αγώνες, θα δικαιωθείτε στο τέλος.
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους και όλες που είστε εδώ από όλα τα ΜΜΕ του Νομού. Ειλικρινά για μας είναι πολύ σημαντικό να περιοδεύουμε στους Νομούς, στις περιοχές, στις γωνίες της χώρας που αντιμετωπίζουν πολύ οξυμμένα προβλήματα. Γνωρίζουμε ότι σε όλη την Ελλάδα τα προβλήματα είναι μεγάλα, είναι πολλά, οξύνονται οι κοινωνικές αντιθέσεις, όμως στην περιφέρεια και κυρίως στα πιο αδύνατα σημεία της περιφέρειας αυτές οι αντιθέσεις βιώνονται στον πιο δραματικό βαθμό.
Δε θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι όταν ερχόμενος προς τα πάνω περνάει την γέφυρα του Ρίου και περνάει απέναντι είναι σαν να μπαίνει σε μια άλλη πραγματικότητα. Είναι σα να γυρίζεις στην Ελλάδα της δεκαετίας του ʼ60. Η΄ σαν να περνάει σε μια άλλη χώρα. Υποβαθμισμένη, δίχως οδικούς άξονες, δίχως βασικές υποδομές, παραμελημένη, απαξιωμένη. Η περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας μιας πλούσια σε φυσικό περιβάλλον σε υδάτινους πόρους περιοχή είναι απαξιωμένη από τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων. Είναι βουτηγμένη στις υποσχέσεις ότι κάποια στιγμή κάτι θα αλλάξει, υποσχέσεις που βεβαίως ο κόσμος που προσδοκά σε κάτι καλύτερο και πολλές φορές τις πιστεύει. Αλλά οι υποσχέσεις αυτές έχουν αποδειχτεί φρούδες. Γνωρίζουν ότι η περιοχή έχει τεράστια προβλήματα ανεργίας. Κυρίως των νέων ανθρώπων. Αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα -όπως και σε όλη την Ελλάδα- ο γεωργικο-κτηνοτροφικός τομέας.
Γνωρίζουν βεβαίως ότι η περιοχή στερείται βασικών υποδομών, βρεθήκαμε πριν από λίγο στο Νοσοκομείο του Αγρινίου και διαπιστώσαμε ιδίοις όμασι τα προβλήματα, προβλήματα που όσο πάνε χειροτερεύουν. Δεν περίμενα όμως ότι στο Νοσοκομείο θα έβλεπα να υπάρχει, παρά τις δυσκολίες κι ότι δεν λειτουργούν τρεις βασικές κλινικές, υπάρχει μια Μονάδα Εντατικής Θεραπείας εδώ και δέκα χρόνια εξοπλισμένη κατάλληλα, σύγχρονη σχετικά, από δωρεά συμπολίτη μας η οποία μένει κλειστή με λουκέτο εδώ και δέκα χρόνια γιατί δεν υπήρχε λένε η δυνατότητα να καλυφθεί το απαραίτητο ιατρικό προσωπικό για να την λειτουργήσει.
Εμείς πιστεύουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη ιατρικού προσωπικού αλλά είναι η έλλειψη βούλησης. Κι είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης της σημερινής κυβέρνησης αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν με μια αντίληψη κοινωνικής πολιτικής τα μεγάλα προβλήματα τις μεγάλες ελλείψεις και ανάγκες που έχουν οι τοπικές κοινωνίες. Είναι αδιανόητο 10 χρόνια τώρα να μην μπορεί να βρεθεί το απαραίτητο ιατρικό προσωπικό για να λειτουργήσει την ΜΕΘ, είναι αδιανόητο από το 1988 σε πόσες άραγε προεκλογικές εκστρατείες και περιόδους έχετε ακούσει ότι θα λειτουργήσει το νέο Νοσοκομείο. Όλα αυτά είναι σημάδια, συμπτώματα μιας μεγάλης κρίσης που περνάει το πολιτικό μας σύστημα. Μιας μεγάλης κρίσης αξιοπιστίας αλλά και πολιτικής βούλησης. Πολιτικής βούλησης να υπάρξουν μεγάλες αλλαγές προς όφελος της κοινωνίας.
Αντιθέτως υπάρχει πολιτική βούληση να υλοποιηθεί ένα σχέδιο, διότι δεν είναι αδυναμία των κυβερνήσεων όλα όσα βιώνουμε είναι ένα σχέδιο λέμε εμείς προκειμένου να ενισχυθούν ακόμα περισσότερο τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που κερδίζουν ολοένα και περισσότερα σε βάρος βέβαια του κοινωνικού συνόλου. Διότι όλα όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια έχει να κάνει με το γεγονός ότι συσσωρεύεται ο πλούτος σε ολοένα και λιγότερα χέρια. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα καρτέλ ξεζουμίζουν τον έλληνα κτηνοτρόφο και αγρότη και τον έλληνα καταναλωτή. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι είμαστε η χώρα με το χαμηλότερο μέσο εισόδημα και με τις υψηλότερες τιμές των προϊόντων στα σούπερ μάρκετ.
Κι αυτά δεν είναι τυχαία συμπτώματα. Είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που έχει ξεκινήσει από τις τελευταίες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζεται από τις κυβερνήσεις της ΝΔ, της πολιτικής συσσώρευσης του πλούτου σε λίγα χέρια. Το μεγάλο δυστύχημα για τον τόπο - και για το ΠΑΣΟΚ βέβαια που βλέπουμε τις εξελίξεις το τελευταίο διάστημα - είναι ότι η κυβέρνηση Καραμανλή δεν αποτέλεσε καμιά μεγάλη τομή, αλλά συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Συνέχεια μιας πολιτικής αντικοινωνικής νεοφιλελεύθερης που έχει φτάσει στα όριά του τον μέσο έλληνα πολίτη. Έχει φτάσει στα όριά της την μέση ελληνική οικογένεια ιδιαίτερα στην ύπαιθρο, στην περιφέρεια που για να τα βγάλει πέρα είναι αναγκασμένη να είναι υπερχρεωμένη στις τράπεζες και στα καταναλωτικά δάνεια.
Όλο αυτό δεν αρκεί όμως κανείς να το διαπιστώνει απλώς. Εμείς πιστεύουμε ότι περνάμε μια δύσκολη περίοδο για τον τόπο. Από την άλλη όμως περνάμε και μια μεταβατική περίοδο που μπορεί να γεννήσει μεγάλες ελπίδες για μεγάλες αλλαγές. Αρκεί οι πολίτες να συνειδητοποιήσουν την δύναμη που έχουν στα χέρια τους. Αρκεί ο λαός να καταλάβει ότι όταν είναι αποφασισμένος να αλλάξει τα πράγματα μπορεί να κάνει πολύ μεγάλα πράγματα. Κι απευθύνομαι ιδιαίτερα στους πολίτες της Αιτωλοακαρνανίας που πίστεψαν την δεκαετία του 80 ότι θα υπάρξει μια μεγάλη αλλαγή στην ζωή τους κι σήμερα είναι απογοητευμένοι, παρόλα αυτά στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις έδειξαν για μια ακόμα φορά ανοχή στις δυνάμεις του δικομματισμού. Κι ίσως για τελευταία φορά να έδωσαν μια τελευταία ευκαιρία μπας και αλλάξουν τα πράγματα. Βλέπουν όμως συνάμα ότι όσο δίνουν παράταση χρόνου σε ένα σύστημα που βρίσκεται υπό κατάρρευση τόσο θα παίρνουν ως ανταπόκριση την απαξίωση, την αδιαφορία της εξουσίας για τα μεγάλα τους προβλήματα.
Ο μόνος τρόπος για να αλλάξουν τα πράγματα στον τόπο είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι υπάρχει εναλλακτική προοπτική. Και κυρίως να συνειδητοποιήσουμε κι εμείς και όσοι μας κυβερνάνε ότι δε θα μας βρίσκουν για πολύ ακόμα «μπόσικους» όπως λέμε κι εδώ σε αυτήν την περιοχή. Όσο εξακολουθούμε να δίνουμε την αίσθηση ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή, δεν πρόκειται τα κόμματα εξουσίας να ανταποκριθούν στις υποσχέσεις που δίνουν και να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα. Πιστεύουμε λοιπόν ότι αυτή η δύσκολη περίοδος, είναι και μια περίοδο που μπορεί να γεννήσει και μια μεγάλη ελπίδα για μια μεγάλη αλλαγή για τον τόπο. Τα συσσωρευμένα προβλήματα κάνουν τα πράγματα εξαιρετικά κρίσιμα. Για να δούμε μια άλλη προοπτική χρειάζεται ένα τεράστιο μεταρρυθμιστικό έργο σε όλους τους τομείς. Τεράστιες ριζικές αλλαγές, αλλαγές που θα βάλουν στο στόχαστρο αυτούς που τα τελευταία 15-20 χρόνια διευρύνουν την κερδοφορία τους και παρουσιάζουν μια απίστευτη κερδοφορία τόσο στις τράπεζες όσο και στις εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρίες. Μʼ αυτούς λοιπόν θα έχουμε πόλεμο. Θα είμαστε απέναντι. Σʼ αυτήν την κοινωνία όταν κάποιος κερδίζει, κάποιοι άλλοι χάνουν. Υπάρχει ένα ισοζύγιο και στην προκειμένη περίπτωση κερδίζουν πολύ συγκεκριμένοι. Αυτοί που κάνουν τα καρτέλ, οι τράπεζες, το μεγάλο επιχειρηματικό κεφάλαιο. Αυτοί δεν μπορούν να συνεχίζουν να κερδίζουν στις δικές μας πλάτες. Αντιθέτως εμείς πιστεύουμε ότι ήρθε η ώρα με μεγάλες ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές να ξαναστήσουμε το κοινωνικό κράτος να ξαναστήσουμε το λαϊκό εισόδημα την αγροτική οικογένεια, την αγροτική οικονομία και παραγωγή, να ενισχύσουμε τους εργαζόμενους κυρίως όμως να ενισχύσουμε τους νέους ανθρώπους που δουλεύουν με προγράμματα ανασφάλιστης Stage εργασίας και δουλεύουν 8μηνα χωρίς να γνωρίζουν τι θα τους ξημερώσει μετά από αυτό, να δώσουμε μια προοπτική και μια ελπίδα γι αυτόν τον κόσμο ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Με αυτές τις σκέψεις θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και είμαι στην διάθεσή σας για τις ερωτήσεις σας.
Ερωτήσεις Δημοσιογράφων:
1) Πως ο ΣΥΝ σκέφτεται να αντιμετωπίσεις στις δικές του εσωτερικές διεργασίες με δεδομένο ότι όσο ανεβαίνουν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύονται και οι μεγάλες εσωτερικές του συγκρούσεις που υπήρχαν στο κόμμα και τα προηγούμενα χρόνια αλλά απλά δεν απασχολούσαν κανέναν. Και σε σχέση με μια συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, εσείς θα συμβιβαστείτε σε μερικά πράγματα ή θα επιδιώξετε λύσεις τύπου Παπανδρέου;
Ακούστε για εμάς εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι διαφορετικές απόψεις αποτελούν πλούτο, και όχι απειλή. Και στην ελληνική κοινωνία έχουμε καταθέσει μια διαφορετική αντίληψη για το τι σημαίνει εσωκομματική δημοκρατία, μια διαφορετική αντίληψη για το τι μπορεί να σημαίνει ανοχή της διαφορετικής άποψης. Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι δεν έχουμε την συντεταγμένη μας πολιτική η οποία παράγεται μέσα από τις συλλογικές αποφάσεις των συλλογικών οργάνων. Εμείς πιστεύουμε ότι η διαφορετική άποψη είναι πλούτος στον βαθμό που η διαφορετική άποψη δεν μουτζουρώνει, δεν σβήνει, δεν απαξιώνει, τις συλλογικές αποφάσεις. Είναι ένας δρόμος δύσκολος που εμείς πρώτοι τον ανοίξαμε στα ελληνικά πολιτικά πράγματα, για μια μεγάλη χρονική περίοδο αυτό αποτελούσε την μεγάλη μας αδυναμία –άσχετα αν εσείς λέτε ότι τότε δεν μας παρακολουθούσανε πολλοί, εμείς πιστεύουμε ότι πάντα μας παρακολουθούσανε πολλοί κι ότι πάντα η ελληνική κοινωνία μας παρακολουθούσε πολύ και πάντα η ελληνική κοινωνία ήξερε ότι η διαφορετικότητα των απόψεων μέσα στον ΣΥΝ είναι κάτι το οποίο είναι δεδομένο. Τα τελευταία χρόνια καταφέραμε η διαφορετικότητα των απόψεων να μην θολώνει την συλλογική γραμμή. Υπό αυτήν την έννοια επιτρέψτε μου να σας πω ότι, για εμάς οι διαφορές είναι δεδομένες το κρίσιμο στοιχείο όμως είναι το στοιχείο της ενότητας. Αν κάτι διαφορετικό έχει φέρει στα πολιτικά πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το ενωτικό εγχείρημα που κάναμε, είναι ότι για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, οι γνωστές διαφορές και διαφωνίες στον χώρο της Αριστεράς μπορούν να συντίθενται δημιουργικά και προωθητικά. Και για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια μπορεί να μην είναι σημείο αναφοράς οι διαφορές μας αλλά τα κοινά μας σημεία. Η κοινή μας διαπίστωση ότι τα πράγματα δεν πάνε άλλο έτσι ότι ο δικομματισμός δεν μπορεί να συνεχίζει να κυριαρχεί κι ότι η Αριστερά πρέπει να ξανάρθει στο προσκήνιο. Κι αν κάτι έχουμε καταφέρει το τελευταίο διάστημα γι αυτό είμαστε περήφανοι είναι ότι καταφέραμε να φέρουμε ξανά μετά από πάρα πολλά χρόνια την Αριστερά στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής του τόπου.
2) Σχετικά με τον ενεργειακό σχεδιασμό της κυβέρνησης:
Σχετικά με τον ενεργειακό σχεδιασμό για την ευρύτερη περιοχή θέλω να σας πω ότι η γενικότερη εικόνα που έχουμε είναι ότι η κυβέρνηση προχωράει σε ένα σχεδιασμό που στόχο έχει την διευκόλυνση της ασυδοσίας των μεγάλων συμφερόντων και της εισόδου τους στο χώρο της ενέργειας. Είναι ένας σχεδιασμός που δεν έχει εθνική στρατηγική και εθνική στόχευση. Το ειδικό χωροταξικό, ιδιαίτερα την περιοχή σας την αφήνει απέξω, όμως αυτό που μας ανησυχεί περισσότερο είναι ότι δεν έχουμε εθνική στρατηγική για την ενέργεια και εμφανίζεται η κυβέρνηση από τη μια να πηγαίνει στη λογική του λιθάνθρακα και μάλιστα δίνοντάς τον σε ιδιώτες κι από την άλλη να παρουσιάζει την πυρηνική ενέργεια ως πράσινη ενέργεια. Με λίγα λόγια δηλαδή έχουμε γίνει διεθνώς ρεζίλι ακριβώς διότι η χώρα μας βρίσκεται υπόλογη διότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις διεθνείς απαιτήσεις, στις διεθνείς συμβάσεις για το περιβάλλον, προσφάτως βγήκαμε έξω από τη Συνθήκη του Κιότο διότι δεν μπορούσαμε να μετρήσουμε, κι αυτό είναι αδιανόητο για μια χώρα της ΕΕ.
Από την άλλη βλέπουμε ότι κι αυτός ο ενεργειακός σχεδιασμός είναι σχεδιασμός που δεν μας εξασφαλίζει την αυτονομία και την προοπτική αυτονομίας στην ενέργεια, αλλά δίνει μόνο τη δυνατότητα σε μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα να κερδοσκοπήσουν. Έχουμε για παράδειγμα τη σκανδαλώδη συμφωνία του κ. Μυτιληναίου όπου πλέον θα έχει τη δυνατότητα να αγοράζει φτηνό ρεύμα και να το πουλάει σε τριπλάσια τιμή.
Ιδιαίτερα στην περιοχή σας πιστεύουμε ότι είναι αναγκαίος ένας μακροχρόνιος σχεδιασμός για την αξιοποίηση των υδάτινων πόρων. Εμείς είμαστε υπέρ των μικρών υδροηλεκτρικών εργοστασίων, των μικρών φραγμάτων, όταν βεβαίως εντάσσονται μέσα σε έναν τέτοιο σχεδιασμό και όταν αυτός ο σχεδιασμός οφείλει το γενικότερο κοινωνικό σύνολο και όχι την κερδοσκοπία των ιδιωτών, ιδίως τώρα με την απελευθέρωση της ενέργειας. Θεωρούμε αδιανόητο να συζητήσουμε καν για το θέμα του λιθάνθρακα, μονάδες οι οποίες εκδιώχθηκαν από τη Γερμανία από τις κινητοποιήσεις των πολιτών ήρθαν εδώ να τις εγκαταστήσουν, η δική σας περίπτωση δεν είναι βέβαια ίδια, αλλά πρέπει όμως να δούμε και μια θετική πλευρά, την πλευρά των αγώνων και των κινητοποιήσεων των πολιτών να κερδίζουν. Το βλέπουμε παντού στην Ελλάδα. Το δημοτικό κίνημα παίρνει διαστάσεις και δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα να αλλάξουν τα πράγματα παρά μονάχα αν οι κυβερνώντες αισθανθούν το πολιτικό κόστος, αν αισθανθούν δηλαδή ότι το όφελος από τη συμφωνία με ιδιωτικά συμφέροντα θα είναι πολύ μικρότερο από το κόστος που θα έχουν διότι οι πολίτες της περιοχής απειλούν να τους μαυρίσουν στις επόμενες εκλογές.
Έτσι λοιπόν πιστεύουμε ότι κι εσείς εδώ –κι αυτή είναι η προτροπή μας στους πολίτες της Αιτωλοακαρνανίας- πρέπει να ενεργοποιηθούν ιδιαίτερα για τα περιβαλλοντικά ζητήματα. Και πιστεύω ότι τόσο για το εργοστάσιο λιθάνθρακα στον Αστακό όσο όμως και το ζήτημα της εκτροπής είναι μαχητά ζητήματα, μπορούν να κερδηθούν μέσα από αγώνες και διεκδικήσεις. Πήγα εκεί που γίνεται το φράγμα, και βρέθηκα μπροστά σε ένα φαραωνικό έργο, παρόλο που δεν υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη, μονάχα στην Ινδία και στην Κίνα γίνονται τέτοια έργα. Οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ υπόσχονται ότι θα εκτρέψουν το ποτάμι για να λύσουν το πρόβλημα της λειψυδρίας στη Θεσσαλία. Πότε θα το λύσουν αυτό το πρόβλημα και θα δημιουργήσουν τεράστιο οικονομικό πρόβλημα στην περιοχή, ένα έργο φαραωνικό, οικονομικά και οικολογικά επιζήμιο. Το έργο έχει ματαιωθεί για πέμπτη φορά από το Συμβούλιο της Επικρατείας και η κυβέρνηση αναγκάζεται να παρουσιάσει αυτό το έργο ως περιβαλλοντικό έργο, ότι δεν γίνεται για την άρδευση αλλά για τον εμπλουτισμό του Πηνειού. Ποια μέτρα έχει πάρει τόσα χρόνια για τη μόλυνση του Πηνειού αυτή η κυβέρνηση και όλες οι κυβερνήσεις; Άρα λοιπόν, εμείς πιστεύουμε ότι το επόμενο διάστημα τα περιβαλλοντικά ζητήματα πρέπει να έρθουν στην πρώτη γραμμή της πολιτικής επικαιρότητας, και να μπουν σε προτεραιότητα στην πολιτική ατζέντα, όχι σε επίπεδο ευχολογίων διότι αυτό γίνεται συνήθως από όλους, αλλά σε επίπεδο δράσεων και διεκδικήσεων που μπορούν να δώσουν αποτέλεσμα. Τα κινήματα των πολιτών για τα περιβαλλοντικά ζητήματα μπορεί να έχουν νίκες κι εμείς θα δώσουμε όλη μας τη δύναμη προκειμένου να στηρίξουμε αυτά τα κινήματα.
Το δεύτερο ερώτημα που αφορά το νέο Καποδίστρια, είναι σαφές ότι αυτό που έχουμε μπροστά μας δεν είναι νέος Καποδίστριας, δεν είναι διοικητική μεταρρύθμιση, είναι μια προσπάθεια της κυβέρνησης να αποδείξει ότι κάνει μεταρρυθμίσεις, στην πραγματικότητα όμως αυτό που θέλει είναι να επιχειρήσει ένα δημοσιονομικό νοικοκύρεμα, να μειώσει δηλαδή τους φόρους που το κράτος οφείλει να δίνει στην αυτοδιοίκηση, και ταυτόχρονα να πετύχει και έναν αυστηρό διοικητικό έλεγχο. Πολύ φοβόμαστε δε ότι αυτή η μεταρρύθμιση θα εξαντληθεί σε συνενώσεις που θα είναι μικροπολιτικά επωφελείς για το κυβερνών κόμμα. Οι συνενώσεις δήμων στη βάση της κοπτοραπτικής, όπως κοπτοραπτική ήταν και το 42% , ο εκλογικός νόμος, προκειμένου να ικανοποιήσει την τρέχουσα πολιτική συγκυρία διότι εκτιμήσανε ότι έτσι θα παίρνανε περισσότερους δήμους, έτσι κι αυτές οι συνενώσεις δεν θα γίνουν με βάση κάποια στρατηγική που θα αφορά την ανάπτυξη της υπαίθρου, αλλά με βάση τη στρατηγική της εξυπηρέτησης μικροκομματικών συμφερόντων, να εκλέξουν δηλαδή περισσότερους δημάρχους. Αυτή όμως δεν είναι μεταρρύθμιση. Και η αυτοδιοίκηση περνάει σήμερα τεράστια κρίση με τα χρωστούμενα του κράτους, τεράστια κρίση απαξίωσης και βεβαίως αυτή η κρίση αναγκάζει τους δημάρχους να στρέφονται ολοένα και περισσότερο στην αγορά, πράγμα το οποίο θα συσσωρεύσει κατά τη γνώμη μας ακόμα περισσότερα προβλήματα στο μέλλον και αναφέρομαι στις περίφημες συμπράξεις δημοσίου ιδιωτικού αλλά και στις ελαστικές σχέσεις εργασίας που προωθούνται ιδιαίτερα στο χώρο της αυτοδιοίκησης.
Σχετικά με την τελευταία σας ερώτηση, εγώ δεν αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει τέτοιο φαινόμενο. Φαινόμενο είναι ότι τόσα χρόνια, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δήλωνε δυσαρεστημένη με το πολιτικό σύστημα, δήλωνε στις δημοσκοπήσεις ότι δεν εμπιστεύεται κανέναν από τους δύο, έβγαζε τον κανένα καταλληλότερο για πρωθυπουργό, αλλά όταν έρχονταν οι εκλογές πήγαινε και ψήφιζε τον έναν από τους δύο.
3) Σχετικά με τις διαφοροποιήσεις μέσα στο κόμμα του ΣΥΝ με έμφαση στην διαφοροποίηση βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ σχετικά με την ευρωσυνθήκη. Σχετίζεται αυτό με τις διαφοροποιήσεις που παρατηρήθηκαν στον χώρο του ΠΑΣΟΚ και την αποπομπή του κ. Σημίτη και τι προτίθεται να κάνει ο Πρόεδρος του ΣΥΝ για τις διαφοροποιήσεις στην ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ:
Ετοιμάζω μια επιστολή και θα ήθελα να με βοηθήσετε να την συντάξουμε. Αστειεύομαι. Είναι γνωστό σε όλους ότι το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο οποίο συμμετέχουμε, έχει αποφασίσει ομοφώνως ότι είναι αντίθετο στην μεταρρυθμιστική συνθήκη στην ευρωσυνθήκη όπως την ονομάζουμε. Είναι γνωστό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στην προεκλογική του διακήρυξη ήταν σαφώς αντίθετος με την ευρωσυνθήκη. Το τελευταίο συνέδριο του ΣΥΝ με μεγάλη πλειοψηφία έβγαλε μια σαφή θέση ενάντια στην μεταρρυθμιστική συνθήκη. Η ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ πήρε μια σαφή και ξεκάθαρη θέση και ψήφισε ενάντια στην ευρωσυνθήκη. Το γεγονός ότι κάποιοι βουλευτές δεν συμμετείχαν στην ψηφοφορία δεν αλλοιώνει τις θέσεις μας, και σε καμία περίπτωση δεν δημιουργεί πρόβλημα συνοχής στην ΚΟ. Από εκεί και πέρα είναι γνωστό ότι εμείς όταν έχουμε διαφωνίες συνεχίζουμε να τις βροντοφωνάζουμε ακόμα κι όταν είναι μικρές, πόσο μάλλον σε ένα τόσο μεγάλο θέμα. Εγώ δεν άκουσα τίποτε όλο το προηγούμενο διάστημα. Δε γνωρίζω δηλαδή να υπάρχει καμία ιδεολογική αντιπαράθεση μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ για το ζήτημα της ευρωσυνθήκης.
Θα περιμένω λοιπόν με μεγάλη ανυπομονησία να συζητήσω και με όλους τους συντρόφους μου το επόμενο διάστημα και εντός και εκτός του ΣΥΝ το ζήτημα των εξελίξεων που θα έρθουν το ερχόμενο διάστημα στον ευρωπαϊκό χώρο, ιδιαίτερα μετά την τελευταία τροπή που είχαμε με την υπερίσχυση του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του Ιρλανδικού λαού. Ήταν μια σημαντική εξέλιξη που φανερώνει ότι το μέλλον της Ευρώπης ή θα είναι δημοκρατικό και κοινωνικό ή δε θα υπάρχει. Και σε οποιαδήποτε ευκαιρία οι λαοί έχουν όπως ήταν στο δημοψήφισμα για το ευρωπαϊκό σύνταγμα στην Γαλλία υπερίσχυσε στο ΟΧΙ όπως έγινε και στην Ιρλανδία για την συνθήκη της Λισαβόνας. Έχουμε μια σαφή και ξεκάθαρη θέση στα ζητήματα αυτά, αγωνιζόμαστε και μαζί με τις κοινωνικές δυνάμεις στα ζητήματα αυτά που παλεύουν μες στην Ευρώπη για μια διαφορετική προοπτική, και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Την επόμενη εβδομάδα θα παραβρεθώ στο Παρίσι στην Σύνοδο Κορυφής των Αρχηγών των Κομμάτων του ΚΕΑ, όπου θα ανταλλάξουμε σκέψεις, η ΕΕ βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και πιστεύουμε ότι η ένταση των διεκδικήσεων και των αγώνων των ευρωπαϊκών λαών είναι η μόνη λύση προκειμένου να έχουμε μια άλλη προοπτική για την Ευρώπη.
4) Σχετικά με το «φαινόμενο Τσίπρας» αλλά και το «φαινόμενο Αλαβάνος» ο οποίος έφυγε μετά από 4 χρόνια Προεδρικής θητείας στον ΣΥΝ ανοίγοντας το πεδίο στον σημερινό Πρόεδρο του ΣΥΝ, Αλέξη Τσίπρα σε συνάρτηση με το γεγονός ότι δεν διαφαίνεται μια γενικότερη ανανέωση στον ΣΥΝ και την διαχείριση των τάσεων μέσα στον ΣΥΝ:
Καταρχήν να πω ότι φαινόμενα αποτελούν μόνο τα φυσικά φαινόμενα, οι μετεωρίτες οι σεισμοί τέτοια πράγματα. Ο ΣΥΝ έχει καταθέσει στην πολιτική πορεία του τόπου, ένα πρωτότυπο και πολύ ενδιαφέρον πολιτικό μοντέλο λειτουργίας. Το μοντέλο των θεσμοθετημένων τάσεων. Αυτό, όπως είπα και στην αρχή, στο παρελθόν πολλές φορές αποτελούσε πρόβλημα. Όμως στην πραγματικότητα κατά την γνώμη μου η θεσμοθέτηση των τάσεων είναι μια δημοκρατική κατάκτηση και πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει και μάλιστα να εμπλουτιστεί και να αναβαθμιστεί.
Υπάρχουν προβλήματα, όπως σε όλα τα κόμματα υπάρχουν προβλήματα. Δεν θα συμφωνήσω με αυτό που πολλές φορές γίνεται το να επικεντρώνεται δηλαδή η κριτική για την ανανέωση ζητημάτων λειτουργίας στην ηλικιακή παράμετρο. Αν και σαφώς είναι σημαντικό ζήτημα κι εμείς ξεκάθαρα λέμε ότι προσδοκάμε και στην ηλικιακή ανανέωση. Αλλά αυτό δεν γίνεται από την μια μέρα στην άλλη. Και κυρίως δεν γίνεται με τρόπο με τον οποίο θα δημιουργεί την αίσθηση ότι υπάρχει μια μάχη γενεών. Εγώ έχω γνωρίσει πάρα πολλούς συνομηλίκους μου οι οποίοι είναι πολύ πιο συντηρητικοί πολύ χειρότερα κακέκτυπα των πολιτικών μπαμπάδων και παππούδων τους. Κι έχω γνωρίσει και ανθρώπους πολύ μεγαλύτερων ηλικιών οι οποίοι στη σκέψη και στο μυαλό τους είναι πολύ πιο νέοι, πιο ανεξάρτητοι και πιο δυναμικοί.
Αυτό που γίνεται στον δικό μας χώρο της Αριστεράς αυτό το οποίο γίνεται είναι πρωτόγνωρο τα τελευταία χρόνια. Και το πρωτόγνωρο συνίσταται στο γεγονός ότι προσπαθούμε να συνδέσουμε και να συνθέσουμε διαφορετικές απόψεις όχι μονάχα μέσα στον χώρο του ΣΥΝ αλλά κυρίως στον ΣΥΡΙΖΑ όπου εκεί συμμετέχουν διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις, διαφορετικές συλλογικότητες με διαφορετικές τοποθετήσεις σε πολλά σημαντικά προβλήματα, έχουν όμως κοινό τόπο. Κάνουμε λοιπόν προσπάθεια να συναντηθούμε με δύο σημαντικές συνιστώσες όπως λέμε εμείς. Την συνιστώσα της νεολαίας που δεν έχει ζήσει όλες αυτές τις εικόνες της Αριστεράς αλλά ανταμώνουν την Αριστερά από μια νέα βιωματική αν θέλετε βάση μια βάση δυσαρέσκειας απέναντι σε αυτό που ζουν και η δεύτερη συνιστώσα είναι να συναντηθούμε με έναν κόσμο που είναι απογοητευμένος όχι τόσο από τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ αλλά κυρίως και από το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να εκφράσει τις επιθυμίες του και τις αγωνίες του όπως αυτές εκφράστηκαν στην δεκαετία του 80. Άρα λοιπόν είναι ένα πρωτόγνωρο εγχείρημα για μας που θα κριθεί σε βάθος χρόνου και ελπίζουμε ότι αυτό το εγχείρημα θα έχει και πολλούς σημαντικούς σταθμούς.
Περνάμε μια νέα περίοδο τώρα πρέπει να ανασυγκροτήσουμε τις οργανώνεις μας πρέπει να βρούμε ένα modus Vivendi με όλες τις διαφορετικές συλλογικότητες μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ κι ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει μια παράταξη η οποία δεν θα είναι αποκλεισμένη στα κεντρικά της γραφεία αλλά θα βρίσκεται μέσα στις τοπικές κοινωνίες, θα παράγει πολιτική δράση, θα αφουγκράζεται τους ανθρώπους και τις ανησυχίες των τοπικών κοινωνιών και των ενεργών πολιτών που μπορεί να μην θέλουν να ενταχθούν αλλά να θέλουν να έρθουν σε επαφή μαζί μας και η δεύτερη φάση θα είναι και η φάση της οργανωτικής ανασυγκρότησης.
5) Σας έχει προβληματίσει καθόλου το ενδεχόμενο διάσπασης του ΠΑΣΟΚ μετά και τα τελευταία γεγονότα και της κυβερνητικής πλέον συνεργασίας της ΝΔ με το ένα από τα δύο κομμάτια;
Ακούστε, δεν θέλω να υπεισέρθω σε ζητήματα που αφορούν εξελίξεις σε άλλα κόμματα. Δε θα ήταν σωστό εκ μέρους μου. Παρακολουθούμε αυτές τις εξελίξεις δε θα ήταν ο κατάλληλος όρος να πω ότι «προβληματιζόμαστε». Δεν «προβληματιζόμαστε» για το ΠΑΣΟΚ. Εμείς προβληματιζόμαστε για την πραγματικότητα που βιώνουμε. δυστυχώς τρώει από την σάρκα του, αυτός ο τόπος τρώει τα παιδιά του, προβληματιζόμαστε διότι βλέπουμε ότι τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα και για να αλλάξουν θέλουν πάρα πολύ μεγάλη προσπάθεια και άρα συνειδητοποίηση των πολιτών ότι έχει τη δύναμη στα χέρια του για να πραγματοποιήσει μεγάλες ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές.
Παρακολουθούμε τις εξελίξεις διαβάζουμε και τα σενάρια που κυκλοφορούν, αυτό που εμάς μας αφορά είναι να συνεχίσουμε να δουλεύουμε στοχοπροσηλωμένοι σε αυτό που εδώ και πολύ καιρό τώρα λέμε, αυτό για το οποίο και μας ειρωνεύτηκαν πολλές φορές μας λοιδόρησαν μας είπαν μικρομέγαλους αλλά αυτός είναι για μας ο στόχος μας: να αλλάξουμε τα πράγματα, να υπάρξει μια άλλη ελπίδα για τον τόπο. Εμείς θέλουμε μια προοδευτική πραγματικά Αριστερή διακυβέρνηση με τις δυνάμεις τις Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Τώρα ότι θα βρούμε πόρτες σε αυτήν την προοπτική και ότι θα μας βάλουν τρικλοποδιές και θα υπάρξουν και σενάρια κι απόπειρες αυτά τα σενάρια να βρουν εφαρμογή είναι βέβαιο.Είναι δυνατόν αυτοί οι οποίοι τριπλασιάζουν τα κέρδη τους κάνουν πάρτι στην πλάτη του έλληνα καταναλωτή και των εργαζόμενων να θελήσουν να αλλάξουν τα πράγματα στον τόπο. Αφού περνάνε καλά. Άρα λοιπόν είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν και σενάρια και εκδοχές και ενδεχομένως αυτό που είπατε είναι κάτι το οποίο είναι απολύτως πιθανό.
Αν υπάρχουν σήμερα δυο κόμματα τα οποία συγκλίνουν προγραμματικά είναι το κυβερνητικό κόμμα και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Πάρτε για παράδειγμα το ζήτημα της παιδείας. Ποιος συγκλίνει προγραμματικά σήμερα. Υπάρχουν και στελέχη του ΠΑΣΟΚ τα οποία το έχουν δηλώσει ευθαρσώς ή με τον έναν θα πάω ή με τον άλλο το θέμα μας είναι να έρθουμε στην εξουσία, όπως είπε ο κ. Πάγκαλος. Ή με τον ΣΥΡΙΖΑ ή με την ΝΔ με κάποιον από τους δύο θα συγκυβερνήσουν. Το ενδεχόμενο να μην βρεθούν ξανά στις Υπουργικές καρέκλες δεν το έχουν σκεφτεί. Είναι απευκταίο κατά την εκτίμησή τους. Αλλά ο κόσμος δεν νοιάζεται για το ποιος θα έρθει στις καρέκλες, νοιάζεται για το αν θα αλλάξει η καθημερινότητά του και η ζωή του.
Λοιπόν η εκδοχή του μεγάλου ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ είναι μια εκδοχή η οποία δεν είναι πρωτόγνωρη. Την βλέπουμε στην Γερμανία. Περπατάει στην Γερμανία. Η χώρα μας βέβαια και αυτό οφείλω να το καταθέσω έχει μια πολιτική ιστορία που ενδεχομένως θα αποτελέσει εμπόδιο σε τέτοιου είδους σχεδιασμούς. Και έχουμε μια μακρά παρακαταθήκη αγώνων, διεκδικήσεων, βαθιά ριζωμένη στην συνείδηση του λαού. Και μην παραξενεύεστε που βλέπετε την Αριστερά δημοκοπικά τόσο ψηλά. Η Αριστερά είναι μια δύναμη η οποία έχει συνδεθεί με μεγάλους αγώνες. Από τους αγώνες για την Εθνική Αντίσταση μέχρι αργότερα τους αγώνες για την δημοκρατία την ανεξαρτησία την προκοπή αυτού του τόπου. Υπό αυτήν την έννοια εμείς είμαστε βέβαιοι ότι η δυναμική που αναπτύσσουμε θα αποτελέσει ισχυρό εμπόδιο σε σενάρια που θα έχουν σαν στόχο την διαιώνιση της υπάρχουσας σημερινής κατάστασης.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS