Στον δίκαιο αγώνας σας θέλω να σας εκφράσω την αμέριστη συμπαράστασή μου και την δική μου και του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ τη Κ.Ο. Θα βρεθούμε στο πλευρό σας όπως βρισκόμαστε στο πλευρό όλων των εργαζόμενων που διεκδικούν το αυτονόητο, διεκδικούν το δίκιο τους. Έχουμε φτάσει σε μια εποχή που διεκδικούμε αυτό που σε άλλες εποχές θα φάνταζε αυτονόητο, μια αξιοπρεπή διαβίωση, μια αξιοπρεπή ζωή, μέσα από μια αξιοπρεπή δουλειά. Να ζούμε με αξιοπρέπεια από την δουλειά μας, αυτό διεκδικούμε. Κι έχουμε φτάσει σε ένα σημείο όπου δυστυχώς σʼ όλη την ΕΕ φαίνεται ότι οι κυρίαρχες κατευθύνσεις βρίσκονται στην αντίθετη κατεύθυνση. Στο 65ωρο εργασίας μας πηγαίνουν και μας γυρίζουν 100 χρόνια πίσω. Εγώ θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την παρουσία σας εδώ να σας και να εκφράσω την αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη στον αγώνα σας και να εκφράσω την ευχή και την πίστη ότι αν συνεχίσετε και δεν το βάλετε κάτω -γιατί αυτό που επιδιώκουν είναι να σκύψετε το κεφάλι- αν συνεχίσετε αυτούς τους αγώνες, θα δικαιωθείτε στο τέλος.
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω όλους και όλες που είστε εδώ από όλα τα ΜΜΕ του Νομού. Ειλικρινά για μας είναι πολύ σημαντικό να περιοδεύουμε στους Νομούς, στις περιοχές, στις γωνίες της χώρας που αντιμετωπίζουν πολύ οξυμμένα προβλήματα. Γνωρίζουμε ότι σε όλη την Ελλάδα τα προβλήματα είναι μεγάλα, είναι πολλά, οξύνονται οι κοινωνικές αντιθέσεις, όμως στην περιφέρεια και κυρίως στα πιο αδύνατα σημεία της περιφέρειας αυτές οι αντιθέσεις βιώνονται στον πιο δραματικό βαθμό.
Δε θα ήταν υπερβολή να πει κανείς ότι όταν ερχόμενος προς τα πάνω περνάει την γέφυρα του Ρίου και περνάει απέναντι είναι σαν να μπαίνει σε μια άλλη πραγματικότητα. Είναι σα να γυρίζεις στην Ελλάδα της δεκαετίας του ʼ60. Η΄ σαν να περνάει σε μια άλλη χώρα. Υποβαθμισμένη, δίχως οδικούς άξονες, δίχως βασικές υποδομές, παραμελημένη, απαξιωμένη. Η περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας μιας πλούσια σε φυσικό περιβάλλον σε υδάτινους πόρους περιοχή είναι απαξιωμένη από τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων. Είναι βουτηγμένη στις υποσχέσεις ότι κάποια στιγμή κάτι θα αλλάξει, υποσχέσεις που βεβαίως ο κόσμος που προσδοκά σε κάτι καλύτερο και πολλές φορές τις πιστεύει. Αλλά οι υποσχέσεις αυτές έχουν αποδειχτεί φρούδες. Γνωρίζουν ότι η περιοχή έχει τεράστια προβλήματα ανεργίας. Κυρίως των νέων ανθρώπων. Αντιμετωπίζει τεράστια προβλήματα -όπως και σε όλη την Ελλάδα- ο γεωργικο-κτηνοτροφικός τομέας.
Γνωρίζουν βεβαίως ότι η περιοχή στερείται βασικών υποδομών, βρεθήκαμε πριν από λίγο στο Νοσοκομείο του Αγρινίου και διαπιστώσαμε ιδίοις όμασι τα προβλήματα, προβλήματα που όσο πάνε χειροτερεύουν. Δεν περίμενα όμως ότι στο Νοσοκομείο θα έβλεπα να υπάρχει, παρά τις δυσκολίες κι ότι δεν λειτουργούν τρεις βασικές κλινικές, υπάρχει μια Μονάδα Εντατικής Θεραπείας εδώ και δέκα χρόνια εξοπλισμένη κατάλληλα, σύγχρονη σχετικά, από δωρεά συμπολίτη μας η οποία μένει κλειστή με λουκέτο εδώ και δέκα χρόνια γιατί δεν υπήρχε λένε η δυνατότητα να καλυφθεί το απαραίτητο ιατρικό προσωπικό για να την λειτουργήσει.
Εμείς πιστεύουμε ότι το πρόβλημα δεν είναι η έλλειψη ιατρικού προσωπικού αλλά είναι η έλλειψη βούλησης. Κι είναι η έλλειψη πολιτικής βούλησης της σημερινής κυβέρνησης αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων να αντιμετωπίσουν με μια αντίληψη κοινωνικής πολιτικής τα μεγάλα προβλήματα τις μεγάλες ελλείψεις και ανάγκες που έχουν οι τοπικές κοινωνίες. Είναι αδιανόητο 10 χρόνια τώρα να μην μπορεί να βρεθεί το απαραίτητο ιατρικό προσωπικό για να λειτουργήσει την ΜΕΘ, είναι αδιανόητο από το 1988 σε πόσες άραγε προεκλογικές εκστρατείες και περιόδους έχετε ακούσει ότι θα λειτουργήσει το νέο Νοσοκομείο. Όλα αυτά είναι σημάδια, συμπτώματα μιας μεγάλης κρίσης που περνάει το πολιτικό μας σύστημα. Μιας μεγάλης κρίσης αξιοπιστίας αλλά και πολιτικής βούλησης. Πολιτικής βούλησης να υπάρξουν μεγάλες αλλαγές προς όφελος της κοινωνίας.
Αντιθέτως υπάρχει πολιτική βούληση να υλοποιηθεί ένα σχέδιο, διότι δεν είναι αδυναμία των κυβερνήσεων όλα όσα βιώνουμε είναι ένα σχέδιο λέμε εμείς προκειμένου να ενισχυθούν ακόμα περισσότερο τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που κερδίζουν ολοένα και περισσότερα σε βάρος βέβαια του κοινωνικού συνόλου. Διότι όλα όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια έχει να κάνει με το γεγονός ότι συσσωρεύεται ο πλούτος σε ολοένα και λιγότερα χέρια. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι τα καρτέλ ξεζουμίζουν τον έλληνα κτηνοτρόφο και αγρότη και τον έλληνα καταναλωτή. Έχει να κάνει με το γεγονός ότι είμαστε η χώρα με το χαμηλότερο μέσο εισόδημα και με τις υψηλότερες τιμές των προϊόντων στα σούπερ μάρκετ.
Κι αυτά δεν είναι τυχαία συμπτώματα. Είναι το αποτέλεσμα μιας πολιτικής που έχει ξεκινήσει από τις τελευταίες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζεται από τις κυβερνήσεις της ΝΔ, της πολιτικής συσσώρευσης του πλούτου σε λίγα χέρια. Το μεγάλο δυστύχημα για τον τόπο - και για το ΠΑΣΟΚ βέβαια που βλέπουμε τις εξελίξεις το τελευταίο διάστημα - είναι ότι η κυβέρνηση Καραμανλή δεν αποτέλεσε καμιά μεγάλη τομή, αλλά συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ. Συνέχεια μιας πολιτικής αντικοινωνικής νεοφιλελεύθερης που έχει φτάσει στα όριά του τον μέσο έλληνα πολίτη. Έχει φτάσει στα όριά της την μέση ελληνική οικογένεια ιδιαίτερα στην ύπαιθρο, στην περιφέρεια που για να τα βγάλει πέρα είναι αναγκασμένη να είναι υπερχρεωμένη στις τράπεζες και στα καταναλωτικά δάνεια.
Όλο αυτό δεν αρκεί όμως κανείς να το διαπιστώνει απλώς. Εμείς πιστεύουμε ότι περνάμε μια δύσκολη περίοδο για τον τόπο. Από την άλλη όμως περνάμε και μια μεταβατική περίοδο που μπορεί να γεννήσει μεγάλες ελπίδες για μεγάλες αλλαγές. Αρκεί οι πολίτες να συνειδητοποιήσουν την δύναμη που έχουν στα χέρια τους. Αρκεί ο λαός να καταλάβει ότι όταν είναι αποφασισμένος να αλλάξει τα πράγματα μπορεί να κάνει πολύ μεγάλα πράγματα. Κι απευθύνομαι ιδιαίτερα στους πολίτες της Αιτωλοακαρνανίας που πίστεψαν την δεκαετία του 80 ότι θα υπάρξει μια μεγάλη αλλαγή στην ζωή τους κι σήμερα είναι απογοητευμένοι, παρόλα αυτά στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις έδειξαν για μια ακόμα φορά ανοχή στις δυνάμεις του δικομματισμού. Κι ίσως για τελευταία φορά να έδωσαν μια τελευταία ευκαιρία μπας και αλλάξουν τα πράγματα. Βλέπουν όμως συνάμα ότι όσο δίνουν παράταση χρόνου σε ένα σύστημα που βρίσκεται υπό κατάρρευση τόσο θα παίρνουν ως ανταπόκριση την απαξίωση, την αδιαφορία της εξουσίας για τα μεγάλα τους προβλήματα.
Ο μόνος τρόπος για να αλλάξουν τα πράγματα στον τόπο είναι να συνειδητοποιήσουμε όλοι μας ότι υπάρχει εναλλακτική προοπτική. Και κυρίως να συνειδητοποιήσουμε κι εμείς και όσοι μας κυβερνάνε ότι δε θα μας βρίσκουν για πολύ ακόμα «μπόσικους» όπως λέμε κι εδώ σε αυτήν την περιοχή. Όσο εξακολουθούμε να δίνουμε την αίσθηση ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή, δεν πρόκειται τα κόμματα εξουσίας να ανταποκριθούν στις υποσχέσεις που δίνουν και να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα. Πιστεύουμε λοιπόν ότι αυτή η δύσκολη περίοδος, είναι και μια περίοδο που μπορεί να γεννήσει και μια μεγάλη ελπίδα για μια μεγάλη αλλαγή για τον τόπο. Τα συσσωρευμένα προβλήματα κάνουν τα πράγματα εξαιρετικά κρίσιμα. Για να δούμε μια άλλη προοπτική χρειάζεται ένα τεράστιο μεταρρυθμιστικό έργο σε όλους τους τομείς. Τεράστιες ριζικές αλλαγές, αλλαγές που θα βάλουν στο στόχαστρο αυτούς που τα τελευταία 15-20 χρόνια διευρύνουν την κερδοφορία τους και παρουσιάζουν μια απίστευτη κερδοφορία τόσο στις τράπεζες όσο και στις εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρίες. Μʼ αυτούς λοιπόν θα έχουμε πόλεμο. Θα είμαστε απέναντι. Σʼ αυτήν την κοινωνία όταν κάποιος κερδίζει, κάποιοι άλλοι χάνουν. Υπάρχει ένα ισοζύγιο και στην προκειμένη περίπτωση κερδίζουν πολύ συγκεκριμένοι. Αυτοί που κάνουν τα καρτέλ, οι τράπεζες, το μεγάλο επιχειρηματικό κεφάλαιο. Αυτοί δεν μπορούν να συνεχίζουν να κερδίζουν στις δικές μας πλάτες. Αντιθέτως εμείς πιστεύουμε ότι ήρθε η ώρα με μεγάλες ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις και αλλαγές να ξαναστήσουμε το κοινωνικό κράτος να ξαναστήσουμε το λαϊκό εισόδημα την αγροτική οικογένεια, την αγροτική οικονομία και παραγωγή, να ενισχύσουμε τους εργαζόμενους κυρίως όμως να ενισχύσουμε τους νέους ανθρώπους που δουλεύουν με προγράμματα ανασφάλιστης Stage εργασίας και δουλεύουν 8μηνα χωρίς να γνωρίζουν τι θα τους ξημερώσει μετά από αυτό, να δώσουμε μια προοπτική και μια ελπίδα γι αυτόν τον κόσμο ότι μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Με αυτές τις σκέψεις θα ήθελα να σας ευχαριστήσω και είμαι στην διάθεσή σας για τις ερωτήσεις σας.
Ερωτήσεις Δημοσιογράφων:
1) Πως ο ΣΥΝ σκέφτεται να αντιμετωπίσεις στις δικές του εσωτερικές διεργασίες με δεδομένο ότι όσο ανεβαίνουν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύονται και οι μεγάλες εσωτερικές του συγκρούσεις που υπήρχαν στο κόμμα και τα προηγούμενα χρόνια αλλά απλά δεν απασχολούσαν κανέναν. Και σε σχέση με μια συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ, εσείς θα συμβιβαστείτε σε μερικά πράγματα ή θα επιδιώξετε λύσεις τύπου Παπανδρέου;
Ακούστε για εμάς εδώ και πάρα πολλά χρόνια οι διαφορετικές απόψεις αποτελούν πλούτο, και όχι απειλή. Και στην ελληνική κοινωνία έχουμε καταθέσει μια διαφορετική αντίληψη για το τι σημαίνει εσωκομματική δημοκρατία, μια διαφορετική αντίληψη για το τι μπορεί να σημαίνει ανοχή της διαφορετικής άποψης. Αυτό βεβαίως δε σημαίνει ότι δεν έχουμε την συντεταγμένη μας πολιτική η οποία παράγεται μέσα από τις συλλογικές αποφάσεις των συλλογικών οργάνων. Εμείς πιστεύουμε ότι η διαφορετική άποψη είναι πλούτος στον βαθμό που η διαφορετική άποψη δεν μουτζουρώνει, δεν σβήνει, δεν απαξιώνει, τις συλλογικές αποφάσεις. Είναι ένας δρόμος δύσκολος που εμείς πρώτοι τον ανοίξαμε στα ελληνικά πολιτικά πράγματα, για μια μεγάλη χρονική περίοδο αυτό αποτελούσε την μεγάλη μας αδυναμία –άσχετα αν εσείς λέτε ότι τότε δεν μας παρακολουθούσανε πολλοί, εμείς πιστεύουμε ότι πάντα μας παρακολουθούσανε πολλοί κι ότι πάντα η ελληνική κοινωνία μας παρακολουθούσε πολύ και πάντα η ελληνική κοινωνία ήξερε ότι η διαφορετικότητα των απόψεων μέσα στον ΣΥΝ είναι κάτι το οποίο είναι δεδομένο. Τα τελευταία χρόνια καταφέραμε η διαφορετικότητα των απόψεων να μην θολώνει την συλλογική γραμμή. Υπό αυτήν την έννοια επιτρέψτε μου να σας πω ότι, για εμάς οι διαφορές είναι δεδομένες το κρίσιμο στοιχείο όμως είναι το στοιχείο της ενότητας. Αν κάτι διαφορετικό έχει φέρει στα πολιτικά πράγματα ο ΣΥΡΙΖΑ, αυτό το ενωτικό εγχείρημα που κάναμε, είναι ότι για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, οι γνωστές διαφορές και διαφωνίες στον χώρο της Αριστεράς μπορούν να συντίθενται δημιουργικά και προωθητικά. Και για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια μπορεί να μην είναι σημείο αναφοράς οι διαφορές μας αλλά τα κοινά μας σημεία. Η κοινή μας διαπίστωση ότι τα πράγματα δεν πάνε άλλο έτσι ότι ο δικομματισμός δεν μπορεί να συνεχίζει να κυριαρχεί κι ότι η Αριστερά πρέπει να ξανάρθει στο προσκήνιο. Κι αν κάτι έχουμε καταφέρει το τελευταίο διάστημα γι αυτό είμαστε περήφανοι είναι ότι καταφέραμε να φέρουμε ξανά μετά από πάρα πολλά χρόνια την Αριστερά στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής του τόπου.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS