Θα ξεκινήσω από τη νέα γενιά της χώρας μας και θα πω ότι δεν της αξίζει να ζει σ΄ αυτόν τον τόπο ο οποίος είναι βουλιαγμένος στον βούρκο. Δεν της αξίζει να ζει σε μια χώρα η οποία είναι ανοχύρωτη απέναντι σε όλες τις μεγάλες προκλήσεις της εποχής μας. Αυτό βγαίνει και από τη σημερινή συνεδρίαση της Βουλής. Έχει ένα παράδοξο η σημερινή συνεδρίαση. Αν δει κανείς μια σειρά συνεδριάσεων σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, θα δει ότι οι πιο οξυμένες αντιπαραθέσεις στα πλαίσια του δικομματισμού, μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας έγιναν σχεδόν αποκλειστικά πάνω στα θέματα της διαφθοράς.
Σήμερα είχαμε μια από τις πιο ήπιες συζητήσεις. Από την μια η ποιότητα καλοδεχούμενη, οι αυτοκριτικές καλοδεχούμενες, όμως για μένα και αυτή η συζήτηση είναι ένα στοιχείο μεγάλης κρίσης του συστήματος. Διότι σήμερα έχουμε όλο τον χώρο του δικομματισμού, και τα δύο κόμματα, στην ίδια υπόθεση να εμπλέκονται σε μεγάλα ζητήματα διαφθοράς. Δεν μας είναι όμορφη η εικόνα όταν κάποιος πολίτης βλέπει τη συνεδρίαση από την τηλεόραση και βλέπει τα κυβερνητικά έδρανα και σκέφτεται, ποιος, ποιος υπουργός, ποιος από όλους; Και ξέρετε στην αγορά κυκλοφορούν συνεχώς ονόματα, φήμες, εκδοχές, σενάρια. Δεν αισθανόμαστε καλά όταν βλέπεις στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ηγετικά παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και σκέφτεται ποιος; Και αν θέλετε ένα στοιχείο της κρίσης είναι ότι μαζί με τους ενόχους συμπαρασύρονται και οι αθώοι. Και συμπαρασύρονται σε μια απαξίωση τα πάντα γύρω από τα ζητήματα της πολιτικής.
Και αν δει κανείς την πολιτική ζωή της χώρας μας και αν δει που αφιερώνουν το χρόνο τους οι τις σελίδες του τα ΜΜΕ θα δει αλλεπάλληλες εποχές, κύματα συζητήσεων για τα σκάνδαλα που έρχονται το ένα μετά το άλλο, με πολύ πολύ μικρά διαστήματα παρενθέσεις, που συζητάει πραγματικά προβλήματα και είναι το σκάνδαλο με τα γάλατα, είναι το ζήτημα των καρτέλ και των συμφωνιών κυρίων και της παραβίασης κάθε υγιούς τοποθέτησης πάνω στα θέματα διαμόρφωσης των τιμών. Θα δείτε να ακολουθεί το θέμα των ομολόγων, θα δείτε να έρχεται το θέμα της κρίσης στο Υπουργείο Πολιτισμού, όπου δεν είναι η προσωπική διάσταση, είναι το γεγονός ότι αναδεικνύεται με ποιο τρόπο διανέμονται τα χρήματα του φορολογούμενου σε διάφορες δαπάνες της Νέας Δημοκρατίας και θα δει τώρα την υπόθεση Siemens. Μικρές παρενθέσεις τα υπόλοιπα.
Είχαμε τα αποτελέσματα των πανελληνίων εξετάσεων, τεράστιο θέμα κατά τη γνώμη μου. Τεράστιο θέμα, γιατί δεκάδες, χιλιάδες παιδιά απέξω; Γιατί χιλιάδες ς παιδιά στη Μεγάλη Βρετανία ή στη Ρουμανία ή στην Ουγγαρία; Γιατί χιλιάδες παιδιά στο αδιέξοδο. Γιατί δεκάδες χιλιάδες παιδιά σε Πανεπιστήμια στην περιφέρεια τα οποία τα έχει σε μια καραντίνα παρακμής και διάλυσης η κυβέρνηση με τις χρηματοδοτήσεις που έκανε; Να συζητήσουμε αυτό ενώ αυτό που βλέπουμε είναι να επικρατούν στην πολιτική ζωή της χώρας μας όλα αυτά τα στοιχεία με την κρίση του δικομματισμού, με τις εμπλοκές πολιτικών, με τα κυκλώματα , τα ίδια κυκλώματα που βλέπουμε από παρένθετα πρόσωπα χρηματιστές, ξαδέλφους, παιδιά. Βλέπουμε στα ΜΜΕ σήμερα να περνάνε και σοβαρά πρόσωπα αλλά να περνάνε και τσαρλατάνοι και ο καθένας να βγάζει ένα χαρτί και να λέει ξέρω γι αυτόν, ξέρω και κείνον, ξέρω για τούτον, μια δικαιοσύνη η οποία αποκλείει τα πάντα.
Αυτή είναι η ζωή της χώρας μας. Έχει ξεπέσει η χώρα μας. Έχει φτάσει στο χαμηλότερο σημείο του βαρελιού και δεν μπορεί να συνεχισθεί αυτή η συζήτηση και αυτή η κατάσταση, την ίδια στιγμή που οι πολίτες έχουν προβλήματα, πραγματικά προβλήματα. Στην Ελλάδα εμφανίζεται πάλι η πείνα. Υπάρχουν ομάδες κοινωνικές και όχι μόνο μετανάστες που αρχίζουν και νιώθουν την πείνα. Και αν αυτό είναι ακόμα σποραδικό, αν θέλετε, υπάρχουν εκτεταμένες ζώνες που βιώνουν την ανέχεια. Την αδυναμία δηλαδή να ικανοποιήσουν σημαντικές και θεμελιακές λειτουργίες ζωής που απαιτεί η εποχή μας, που ζητάνε μέτρα για την ακρίβεια, για την ανεργία, που ζητάνε να μην ξεφτιλίζονται μπροστά στα ράφια των σούπερ μάρκετ, βλέποντας κάτι και ξέροντας ότι δεν μπορούν να το πάρουν . Και εδώ χρειαζόταν μια σειρά μέτρων , μια σειρά κινήσεων.
Άκουσα πολλά από τον κ. Καραμανλή, όπως έχουμε ακούσει τα 41 συν 7 συν 25 του κ. Φώλια τα μέτρα και το ακούμε αυτό το παραμύθι συνέχεια. Θα έλεγα ότι όσο πιο σύντομη ήταν η ομιλία του κ. Καραμανλή στα θέματα της ακρίβειας, όσο πιο λίγα μέτρα περιελάμβανε ως απολογισμό, τόσο μεγαλύτερη ελπίδα θα υπήρχε ότι κάτι επιτέλους μπορεί να κάνει ίσως η Νέα Δημοκρατία. Εδώ έχει δοκιμάσει όλα τα γιατροσόφια φτάνει να μην θίγουν τους μεγάλους, τους χρηματοδότες, τα στηρίγματα της σημερινής πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης στη χώρα μας.
Εμείς έχουμε μια σειρά, μια δέσμη μέτρων στα οποία θα αναφερθώ και θα τη δώσω και στα πρακτικά αλλά θέλω να πω ότι ένα κατά τη γνώμη μου είναι το κεντρικό μέτρο, η κεντρική προϋπόθεση για να αντιμετωπισθεί αυτή η ιδιαίτερα ανησυχητική κοινωνική κατάσταση που παρουσιάζεται στη χώρα μας που μέσα από την ακρίβεια, μέσα από την ανεργία επιδεινώνεται και αυτό είναι το να φύγει όσο πιο σύντομα είναι δυνατόν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Να κλείσει επιτέλους ο κύκλος του δικομματισμού, να διαμορφωθεί μια άλλη πλειοψηφία με άλλες δυνατότητες , με ουσιαστικό ρόλο της αριστεράς. Να αλλάξει το πολιτικό τοπίο.
Έχουμε βιώσει αυτή την κατάσταση, τη βιώνουμε και τώρα κάτω από την πίεση της διεθνούς κρίσεις και ξέρουμε πια την ανεπάρκεια και την έλλειψη δυνατοτήτων του δικομματισμού. Εμείς δεν συμφωνούμε με την άποψη του ΠΑΣΟΚ ότι στο θέμα της ακρίβειας ο διεθνής παράγοντας είναι μικρός, ότι δεν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο και είναι μόνο οι ευθύνες της κυβέρνησης. Εμείς πιστεύουμε ότι είναι εξαιρετικά ανησυχητική η κατάσταση διεθνώς απλώς αυτή η διεθνής κατάσταση δεν είναι μια θύελλα ή ένας μετεωρίτης ο οποίος μας έρχεται και πέφτει και στην Ελλάδα. Αυτή η διεθνής κατάσταση έχει σχέση με τις κεντρικές πολιτικές οι οποίες ακολουθούνται παγκοσμίως μέσα από την επικράτηση, ειδικά στις δύο τελευταίες δεκαετίες, αυτού του άκρατου χωρίς κανέναν έλεγχο καπιταλισμού, της ελευθερίας των ανεξέλεγκτων αγορών, της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους, του περιορισμού του δημόσιου χώρου και της διαμόρφωσης ενός τεράστιου όγκου πλασματικού κεφαλαίου που έχει κάνει την παγκόσμια οικονομία ένα καζίνο, ένα καζίνο σε όλα τα ζητήματα.
Ακόμη και αυτά που εμφανίζονται ως αντικειμενικές αιτίες της κρίσεις δεν είναι αποκομμένες από επιλογές οι οποίες έχουν γίνει πολιτικές. Για παράδειγμα έχουμε μια έλλειψη στην προσφορά στην αγορά των δημητριακών. Την ίδια στιγμή η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αποφασίσει εδώ και 15 και πλέον χρόνια ότι 20% της γης η οποία διατίθετο για καλλιέργεια σιτηρών με το σύστημα set aside θα μείνει εκτός παραγωγής. Είναι αντικειμενικά μόνο αυτά τα αίτια; Αλλά πολύ περισσότερο εάν παίζει ρόλο η ανάπτυξη της Κίνας ή ανάπτυξη της Ινδίας, βλέπω ότι πάνω σ΄αυτές τις αντικειμενικές δυσκολίες, παρεμβαίνει ο κερδοσκοπικός παράγοντας, ο οποίος δημιουργεί αυτή την τεράστια όξυνση.
Είπε και ο κύριος Πρωθυπουργός για την αποδιάρθρωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Ποιος μας το έδωσε το χρηματοπιστωτικό σύστημα; Είναι στις Γραφές το χρηματοπιστωτικό σύστημα; Είναι στο Ευαγγέλιο; Όλα αυτά τα παράγωγα, όλα αυτά τα Index, hudge funds, τα επισφαλή δάνεια από πού τα πήραμε; Από τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους; Από την Αγία Γραφή; Είναι συνταγές κερδοφορίας ακραίας του μεγάλου κεφαλαίου, οι οποίες με την πρωτοβουλία Ρέιγκαν και Θάτσερ τότε και μετά με όλων των τοπικών εκπροσώπων τους ανάμεσα στους οποίους είναι και η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, εφαρμόστηκαν σε όλο τον κόσμο. Γιατί αυτή η τεράστια κερδοσκοπία με την φτωχολογιά της Αμερικής; Εκεί ξεκίνησε η χρηματοπιστωτική κρίση. Γιατί η κερδοσκοπία με μια φτωχολογιά η οποία ήθελε ένα διαμέρισμα με δύο δωμάτια και πάνω στα οποία στήθηκαν δάνεια επισφαλή, παράγωγα των δανείων, τεράστιες επενδύσεις των μεγάλων τραπεζών και μια μεγάλη φούσκα η οποία κατέρρευσε. Ποια διεθνής κρίση και τι είπατε εσείς για όλα αυτά;
Συνταγές φέρνει ο κ. Αλογοσκούφης; Έχουν περάσει εδώ συζητήσεις που μας έχει εκθειάσει τα διάφορα παράγωγα και τα άλλα κόλπα του μεγάλου κεφαλαίου. Για το πετρέλαιο. Ναι υπάρχει ζήτηση μεγάλη σε σχέση με την προσφορά που διατίθεται. Γιατί όμως το πετρέλαιο που βγαίνει από το Κουβέιτ και στοιχίζει δύο δολάρια έρχεται και πουλιέται 134 και 140 δολάρια; Ποιοι το κάνουν αυτό; Ποιος έχει αυτό το μαγικό ραβδί στο χέρι του αν έχει όχι όλες αυτές οι τεράστιες επενδύσεις σε ζητήματα φαντάσματα οι οποίες γίνονται μόνο και μόνο για να κερδοσκοπήσουν και να βγάλουν κάποιοι κέρδος. Γιατί με τα αγροτικά προϊόντα; Το ίδιο δεν γίνεται και με τα αγροτικά προϊόντα; Ήδη στις ΗΠΑ αναγκάζεται να μελετήσει η Επιτροπή της Γερουσίας και το πρότεινε δειλά και ο Ομπάμα, κατά πόσο η αύξηση των διεθνών τιμών στηρίζονται στο γεγονός ότι τα κερδοσκοπικά κεφάλαια έρχονται και αξιοποιούν ως χώρο ανάπτυξής τους, το χώρο των πρώτων υλών, αξιοποιώντας ακριβώς αυτή την καθυστέρηση της ζήτησης απέναντι στην προσφορά. Νάτη η φούσκα με τις παγκόσμιες τιμές. Να από τη μια οικονομία καζίνο και να από την άλλη η πείνα.
Εμείς περιμένουμε να μιλήσουν οι πάντες. Να μιλήσει η Εκκλησία, να μιλήσουν οι διανοούμενοι γι΄αυτό που γίνεται. Δεν μπορεί διεθνώς να δεχόμαστε ένα σύστημα και στην Ελλάδα , το οποίο βασικό στόχο έχει την ανάπτυξη των επιθετικών κεφαλαίων και την ίδια στιγμή να βλέπουμε το θάνατο σε μια σειρά φτωχές χώρες, από έλλειψη τροφίμων, δεκάδες παιδιά, εκατοντάδες παιδιά, μέσα σε ελάχιστο διάστημα της ώρας, χάνονται, πεθαίνουν, δεν μπορούμε να βλέπουμε σε χώρες λιγότερο αναπτυγμένες να έρχεται η πείνα και να φαίνεται στον ορίζοντα ο λοιμός. Δεν μπορεί να βλέπουμε στις χώρες τις δικές μας, τις αναπτυγμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης να εμφανίζονται νησίδες, που συνεχώς εκτείνονται, στερήσεων και ελλείψεων, οι οποίες είναι ταξικές, δεν είναι ο μετεωρίτης που θα πέσει σε όλα τα σπίτια, πλήττουν τα χαμηλά εισοδήματα. Διότι ένα χαμηλό εισόδημα δίνει το 30% και το 35% για τρόφιμα, ενώ ένα ψηλό εισόδημα δίνει το 10% και λιγότερο.
Ζητάμε να υπάρξει μια αντίδραση. Εμείς ως Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, απευθυνόμαστε στον καθένα που αισθάνεται ευθύνη, πανεπιστημιακό, διανοούμενο, κοινωνικό φορέα, να καταγγείλει αυτό το σύστημα της βαρβαρότητας, αυτό το νέο είδος πολέμου, το οποίο βιώνουμε, και καταδικάζει την ανθρωπότητα σε στερήσεις, σε απελπισία, σε ελλείψεις.
Δυστυχώς βλέπουμε την Κυβέρνηση να προσαρμόζεται, να σκύβει το κεφάλι, να μας φέρνει συνταγές παλιωμένες, οι οποίες είναι μόνο για το καλάθι των αχρήστων, να ασχολείται και να έχει κάνει την Ελλάδα ένα από τα σημεία των πιο επικερδών τοποθετήσεων, των επιθετικών κεφαλαίων. Είμαστε σαν τη χώρα του Γέλτσιν. Έχετε φέρει την Ελλάδα σαν την Ρωσία και τις άλλες χώρες που καταρρεύσανε, με τους διάφορους Γιέλτσιν που ξεπούλησαν τα πάντα και μπορούν να έρχονται κεφάλαια, από το Ντουμπάι και απʼ αλλού και να αποδιαρθρώνουν και να αγοράζουν και δίνει σε τιμές ευκαιρίας η Ελλάδα, όλο το δημόσιο τομέα, την υγεία, τις μεταφορές, τις τράπεζες ,τις επικοινωνίας και όλα αυτά.
Είπατε ότι ξέρετε τη διεθνή κρίση και εμφανιστήκατε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τι κάνατε στην Ε.Ε. κύριε Πρωθυπουργέ; Τι είπατε στην Ε.Ε.; γιατί δεν ζητήσατε συγκεκριμένα μέτρα; γιατί δεν ζητήσατε νέα αγροτική πολιτική στις νέες συνθήκες; Ήμουν προχθές στον ορεινό Μυλοπόταμο, στα Ζωνιανά, στις άλλες περιοχές, όπου διαλύεται η κτηνοτροφία. Διαλύεται, είναι σε κατάσταση απελπισίας. Τι κάνατε; Τι ζητήσατε; Τι παρεμβάσεις; Γιατί δεν βάλατε αυτό το θέμα, που βιώνει ο κάθε Έλληνας πολίτης, που ξέρει πια ότι τα μακαρόνια που θα πάρει από το Super Market ή οποιοδήποτε άλλο προϊόν που είναι διεθνές έχει τιμή πολύ μεγαλύτερη από ότι στο Super Market του Βερολίνου ή άλλης ευρωπαϊκής χώρας. Γιατί δεν ζητήσατε παρεμβάσεις; Γιατί δεν ζητήσατε σε ευρωπαϊκό επίπεδο οι μεγάλες αυτές αλυσίδες, που είναι ελάχιστες, οι ίδιες σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. να κλείνουν εφόσον παίζουν με τέτοιο τρόπο με τις τιμές; Γιατί δεν ζητήσατε το ίδιο με τις εισαγωγές; Γιατί δεν ζητήσατε μέτρα ενάντια σʼ αυτό το χρηματιστήριο που γίνεται με τα τρόφιμα. Γιατί δεν ζητήσατε ενισχύσεις από το κοινωνικό ταμείο; Επομένως, για να καταλήξω, ο διεθνής παράγοντας έχει τις ίδιες αιτίες των πολιτικών που εφαρμόζονται και στη χώρα μας.
Από ʽκει και πέρα η χώρα μας πλήττεται πολύ πιο έντονα από τις άλλες χώρες. Υπάρχουν μια σειρά λόγοι και ο κύριος λόγος είναι ότι έχουμε ανεχτεί πλήρως και η κυβέρνηση νομιμοποιεί τη λειτουργία των κυκλωμάτων κερδοσκοπίας, των καρτέλ και των διαφόρων ομάδων που δυναστέυο9υν διάφορους τομείς της οικονομίας μας και πλήττουν άμεσα τον καταναλωτή. Εγώ καταθέτω εδώ μια σειρά κείμενα, τα οποία έχουν επιβληθεί από τη εταιρία Carefour – ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ σε μια σειρά προμηθευτές τους και τους εξαναγκάζουν σε συγκεκριμένες εκπτώσεις σε σχέση με την τιμή που υποτίθεται ότι ισχύει. Δηλαδή, επιβεβαιώνουν τις συνεχείς υπερτιμολογήσεις που κάνουν όχι μόνο η Carefour ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ, αλλά όλες ανεξαίρετα οι μεγάλες ξένες αλυσίδες τροφίμων στη χώρα μας και που η Κυβέρνηση ζητάει να τις νομιμοποιήσουμε κιόλας. Να αναγράφεται πάνω σε όλες τις αποδείξεις η έκπτωση, η οποία έχει γίνει. Το ίδιο βιώνουν οι αγρότες, οι οποίοι πιέζονται από τα χονδρεμπορικά κυκλώματα, να δίνουν τιμές, οι οποίες είναι υπερτιμολογημένες σε σχέση με το ελάχιστο το οποίο παίρνουν και εμφανίζεται το εξής παράδοξο, το οποίο μόνο στην Ελλάδα μπορούσε να γίνει. Να έχουμε άθλιες τιμές παραγωγού στα αγροτικά προϊόντα και την ίδια στιγμή να έχουμε αστρονομικές τιμές όταν αυτά φτάνουν στον καταναλωτή.
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία της Ε.Ε., έχουμε τη μεγαλύτερη ψαλίδα ανάμεσα στα επιτόκια καταθέσεων και χορηγήσεων, μέσα απʼ αυτό το αδίστακτο καρτέλ των τραπεζών, το οποίο λειτουργεί, των φαρμακευτικών εταιριών, με το ρόλο που παίζουν με τα νέα φάρμακα. Με το ξεφτίλισμα που κάνετε στην κοινωνία. Με τους μισθούς που δίνεται στους γιατρούς. Είναι ντροπή να βρεθείς σε Ιατρικό Συνέδριο και να δεις τις φαρμακευτικές εταιρίες να θριαμβεύουν και να πληρώνουν τα έξοδα στο γιατρό, που έπρεπε να στηρίζεται από την κυβέρνηση, για να μπορέσει να πάει σε ένα Συνέδριο να μάθει τρία νέα πράγματα, με την υποχρέωση μετά να γράψει τα φάρμακα που θέλει η μία ή η άλλη πολυεθνική εταιρία. Σε τέτοια κατρακύλα και σε τέτοια κατάπτωση έχει φθάσει η δική σας Ελλάδα.
Αλλά δεν είναι μόνο η έλλειψη όλων αυτών των μέτρων. Είναι ότι η ακρίβεια είναι σχετικό μέγεθος. Η ακρίβεια έχει βάρος, όταν οι μισθοί είναι χαμηλοί. Και βλέπουμε στην Ελλάδα να μην έχουμε πια τιμές Βρυξελλών και μισθούς Αθηνών. Να έχουμε τιμές μεγαλύτερες από τις Βρυξέλλες και μισθούς Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Και βλέπουμε σε αντίθεση με πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες να υπάρχει ένας ειδικός τιμάριθμος, πάνω στον οποίο στηρίζονται οι συλλογικές διαπραγματεύσεις και οι συμφωνίες και ο οποίος περιλαμβάνει μέσα τις ανατιμήσεις στα ξενοδοχεία ή στα κοσμήματα, ενώ χρειαζόμαστε ειδικό τιμάριθμό της εργατικής οικογένειας και τότε θα δούμε με ποιο τρόπο αυτές οι αυξήσεις του ενός ευρώ, που είδαμε στις συλλογικές συμβάσεις, που δυστυχώς έχουν της συναίνεση ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. θα ανταποκριθούν σʼ αυτό το τεράστιο κύμα ακρίβειας και πόσο αληθινά είναι τα λόγια που ακούμε από τους αρχηγούς των δύο κομμάτων.
Αλλά όχι μόνο αυτό. Ένας βασικός παράγοντας για το πώς βιώνει το θέμα της ακρίβειας ένας πολίτης και μια οικογένεια σε μια χώρα, είναι τι υπηρεσίες του προσφέρει δωρεάν το δημόσιο. Και πόσο κοστολογεί τις υπηρεσίες το δημόσιο. Αν ενδιαφέρεστε για την ακρίβεια, γιατί έχετε αφήσει να υψώνονται στα ουράνια τα τιμολόγια των δημοσίων επιχειρήσεων; Γιατί αυτή η αύξηση που έγινε στη ΔΕΗ; Κύριε Πρωθυπουργέ είστε έτοιμοι από 1η Ιούλη να δεχτείτε τη νέα αύξηση που φθάνει 7 και 8% ή θα προχωρήσετε αντίθετα στο πάγωμα αυτής της αύξησης και στην αναίρεση της προηγούμενης, που έγινε. Αλλά όχι μόνο αυτό.
Στο θέμα της υγείας, έχει ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία τεράστιες περισσότερο από άλλες χώρες της Ευρώπης ή του υπόλοιπου κόσμου, που έχουν ένα πραγματικά δημόσιο σύστημα υγείας. Δεν είναι τυχαίο αυτό. Δέστε σήμερα. Δημοσιεύεται μία λίστα, σχετικά με τους δείκτες διαφθοράς σε κάθε χώρα στην Ευρώπη. Η Ελλάδα είναι από τις πιο διεφθαρμένες χώρες σʼ αυτήν την λίστα, που παρουσιάστηκε από τη σχετική διεθνή επιτροπή. Στις πρώτες θέσεις, με τη μικρότερη διαφθορά θα δείτε τις Σκανδιναβικές χώρες. Στις χώρες τις Σκανδιναβικές θα δείτε ένα κοινωνικό κράτος. Θα δείτε ότι, ενώ εμείς εδώ για την Παιδεία έχουμε 3%, εκεί για την Παιδεία έχουν 7 και 8 και 9%. Για ποιο λόγο η οικογένεια να βιώνει την ακρίβεια και μέσω της Παιδείας; Γιατί κάθε οικογένεια να αναγκάζεται να δίνει 5 και 7 και 8% του Προϋπολογισμού της, μέσα από τα φροντιστήρια και την παραπαιδεία, που έχει διαμορφωθεί στη χώρα μας. Μέσα σ΄ αυτό το πλαίσιο κινούμαστε.
Εμείς – καταθέτω στα πρακτικά τις προτάσεις μας, δεν έχω την ώρα και θα παρακαλούσα να τις δείτε ως ένα τμήμα της ομιλίας τις συγκεκριμένες προτάσεις μας για τους διάφορους τομείς –
Θέλω όμως να πω ότι πιστεύουμε ότι για να αντιμετωπιστούν αυτά τα ζητήματα, χρειάζεται μια σε βάθος πολιτική αλλαγή στη χώρα μας. Μια πολιτική αλλαγή, που θα απαλλάξει τη χώρα μας, από την παρουσία της Ν.Δ. στη διακυβέρνηση, αλλά δεν θα σταματάει εκεί. Θα κλείσει τον κύκλο ενός συστήματος, της δικομματικής αντιπαράθεσης ανάμεσα Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, ο οποίος έχει κλείσει. Λέγαμε ότι βιώνει το κύκνειο άσμα του. Πολλοί μας περιγέλασαν, δεν θέλαμε εμείς αυτό το κύκνειο άσμα να γίνεται σε τέτοιες αρνητικές, μαύρες συνθήκες, οι οποίες στιγματίζουν όχι μόνο στην πολιτική μας ιστορία, αλλά και πρόσωπα πολλά από τα οποία θα μπορούσαν να είναι αθώα.
Μʼ αυτήν την έννοια δεν μπορούμε να ακούμε κε Πρωθυπουργέ ότι θα κάνετε εξεταστική επιτροπή για τη Siemens, όταν τελειώσουν οι δικαστικές διεργασίες. Εδώ για το Χρηματιστήριο, δεν έχει κλείσει ακόμη η υπόθεση. Έχουν περάσει 5 – 7 χρόνια που έγινε; Πότε θα το κάνετε εσείς; Στην μεθεπόμενη κυβέρνηση; Μετά τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου. Τι εννοείται να κλείσει; Εννοείται να κλείσει η προανακριτική διαδικασία; Εννοείται να κλείσει όλη η διαδικασία; Να δοθεί η πρωτοβάθμια απόφαση; Να φτάσει μέχρι τον Άρειο Πάγο; Δεν μπορείτε να μας κοροϊδεύετε με αυτό. Εάν δεν γίνει σήμερα Εξεταστική Επιτροπή για τη Siemens, όπου εμπλέκονται και τα δύο μεγάλα κόμματα, για ποιόν θα γίνει; Γιατί δεν τα πήγαμε καλά στο Ευρωπρωτάθλημα, που γίνεται στην Αυστρία. Γιʼ αυτό το θέμα; Ο κόσμος αντιμετωπίζει το σύστημα με μια ακραία δυσπιστία.
Θέλω να καταλήξω, λέγοντας ξανά ότι δεν αξίζει στη χώρα μας αυτή η κατάσταση. Εκλογικά το σύστημα φαινόταν ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει. Ότι είχε όχι μόνο ρωγμές, αλλά ήταν και ετοιμόρροπο. Κι αυτό επιβεβαιώνεται όχι μόνο από τις δημοσκοπήσεις, αλλά απʼ αυτές τις συνεχείς αναζητήσεις αλλαγής του εκλογικού νόμου, ώστε να εξασφαλίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Για μας ηθικοπολιτικά αυτό το σύστημα, το οποίο παρασύρει πρώτα απʼ όλα τους δικούς του στρατιώτες, έχει λήξει. Έχει καταλήξει. Δεν έχει μέλλον. Για τη χώρα μας το μόνο που έχει να δώσει είναι δυσκολίες, εμπλοκές και μια έλλειψη δυνατοτήτων να αντιμετωπίσουμε τα σοβαρά και τα μεγάλα προβλήματα, τα οποία βρίσκονται μπροστά μας. Είμαστε σε μία κρίσιμη φάση. Η Ελλάδα έχει ξαναβρεθεί σε κρίσιμες φάσεις τέτοιες. Βρέθηκε το 1909, όταν υπήρχε ένα φαύλο, πελατειακό σύστημα, με ρίζες στην Τουρκοκρατία κι είχε την εκδοχή να προχωρήσει στον αστικό εκσυγχρονισμό και το έκανε. Με το Βενιζέλο, με το κόμμα των Φιλελευθέρων κλπ, μπαίνοντας σε ένα νέο κύκλο, ο οποίος ανταποκρινόταν περισσότερο στις νέες συνθήκες. Η Ελλάδα είχε το πρόβλημα του αν θα μείνει πίσω ή θα πάει μπροστά, αμέσως μετά την πτώση της δικτατορίας, όταν ο χώρος του Κέντρου δεν μπορούσε να δώσει απαντήσεις και αναδείχθηκε τότε μια άλλη πολιτική δύναμη, υιοθετώντας μια σειρά συνθήματα της Αριστεράς, και εφαρμόζοντας, στην αρχή, ορισμένα πολιτικά μέτρα, όταν ήρθε στην εξουσία, τα οποία διαφοροποιούσαν από τις προηγούμενες καταστάσεις, όπως η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης, ο πολιτικός γάμος, το άνοιγμα του κράτους έξω από κοινωνικά φρονήματα κλπ. Η Ελλάδα κυρίως είχε βρεθεί σε αυτό το δίλημμα το 1958, όταν παρότι δεν είχαν ξεραθεί ακόμα τα χόρτα στους τάφους των νεκρών του Εμφυλίου, όλων των πλευρών, η Αριστερά, η διωκόμενη Αριστερά έγινε αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν το έκανε τότε το βήμα αυτό και δεν μπορούσε να το κάνει, διότι οι συνθήκες του ψυχρού πολέμου και της αμερικανοκρατίας δεν βοηθούσαν και δεν επιτρέπανε μια τέτοια αλλαγή ούτε στην Ελλάδα, ούτε στην Ιταλία, ούτε σε καμιά άλλη χώρα.
Εγώ νομίζω ότι σήμερα μπορούμε. Σήμερα μπορούμε, γιατί έχει φανεί το πρόσωπο αυτού του ακραίου καπιταλισμού διεθνώς και στην Ελλάδα. Γιατί νομίζω ότι η πιο σημαντική μάχη, που έχει δοθεί σήμερα και κερδίζεται δεν είναι η μάχη, που εκφράζεται μέσα από τις έρευνες και τις δημοσκοπήσεις, ούτε τα πλήγματα, που δέχεται ο καπιταλισμός με τις κινήσεις τους και τις πρωτοβουλίες του και τις θέσεις του και τις τεράστιες καταστροφές, που φέρνει. Στη χώρα μας, πιστεύω και σε άλλες χώρες, η μεγαλύτερη ήττα του καπιταλισμού είναι αυτή που γίνεται μέσα στην ψυχή και στο μυαλό των πολιτών, που καταλαβαίνουν ότι το κέρδος δεν μπορεί να αγιάζει όλα τα μέσα. Καταλαβαίνουν ότι μία κοινωνία θέλει συλλογικότητα δεν θέλει μόνο ανταγωνισμό. Θέλει δημόσιο τομέα δεν θέλει μόνο ιδιωτικές πρωτοβουλίες. Θέλει παραγωγικές, πραγματικές, πρωτοβουλίες κι όχι αυτές τις φούσκες και τα καζίνο.
Μπορούμε λοιπόν αλλιώς, μπορούμε να κάνουμε αυτό που δεν έγινε το ʼ58, μπορούμε να δώσουμε στα Μ.Μ.Ε, άλλα θέματα να συζητάνε απʼ αυτά που δίνετε εσείς, μπορεί να ανοίξει ένας δρόμος προόδου για την έρευνα, την τεχνολογία, την υγεία, το δημόσιο πανεπιστήμιο, που είναι το κέντρο μιας αναπτυξιακής δυναμικής της χώρας μας. Μπορούμε να αλλάξουμε το τοπίο. Μπορούμε να έχουμε μια νέα πλειοψηφία με πυρήνα τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς και σʼ αυτό καλούμε όλους τους πολίτες, που ήδη έχουν αγκαλιάσει αυτό το εγχείρημα να το στηρίξουν ακόμη περισσότερο.
ΔΕΥΤΕΡΟΛΟΓΙΑ ΑΛ. ΑΛΑΒΑΝΟΥ
ΣΤΗΝ ΠΡΟ ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ
……..
Θέλω να κάνω επομένως κάποιες επισημάνσεις με βάση όσα έχουν συζητηθεί μέχρι τώρα.
Η πρώτη επισήμανση είναι ότι τόσο η κυβέρνηση της Ν.Δ. όσο και όλο αυτό το σύστημα του δικομματισμού δεν μπορεί να τροφοδοτήσει ένα διάλογο σε ζητήματα τα οποία απασχολούν πάρα πολύ την κοινωνία και τους πολίτες και στα οποία πρέπει να δώσουμε απαντήσεις. Είναι τέτοια τα πεπραγμένα και οι παρενέργειες του συστήματος, που έρχονται άλλα θέματα, υπαρκτά, όχι ανύπαρκτα, τα οποία συγκαλύπτονται, εμποδίζουν και προκαλούν ασφυξία σε όλα τα θέματα που πρέπει να μπουν.
Για παράδειγμα, το θέμα της ακρίβειας εδώ δεν θέλει κανείς να ακούσει έναν απολογισμό ή κάτι άλλο. Θέλει άμεσα συγκεκριμένα μέτρα, με τα οποία θα μπορούσε να αμβλυνθεί λίγο το πρόβλημα.
Το θέμα της Παιδείας, το οποίο δεν είναι μόνο ως θέμα παιδείας, αλλά είναι και ως πτυχή της ακρίβειας. Με ποιο τρόπο θα μπορούσε να απαλλάξουμε σήμερα την οικογένεια του εργαζόμενου από το να δίνει το 5, το 6, το 7% του προϋπολογισμού της, του μηνιάτικου στα φροντιστήρια. Γιατί να μην συζητήσουμε την ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια; Γιατί να μην συζητήσουμε άλλα συστήματα που χρησιμοποιούν ακόμη και πολλές ευρωπαϊκές χώρες;
Το θέμα των δασών, με την κατάσταση την αφόρητη που διαμορφώνεται στις μεγαλουπόλεις, που κι αυτό σε μια στιγμή φοβερής ακρίβειας στο ηλεκτρικό ρεύμα, σε αναγκάζει να χρησιμοποιείς το κλιματιστικό προκειμένου να επιβιώσεις μέσα στο καλοκαίρι.
Δεν μπορούμε να συζητήσουμε ως χώρα τις προοπτικές. Εδώ ακούγεται η εκτίμηση ότι το πετρέλαιο μπορεί να φτάσει τα 200 δολάρια μέχρι τέλους του χρόνου. Ήδη, όντας στα 135-140 δολ. υπάρχουν τεράστιες δυσκολίες. Πώς θα αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις η Ελλάδα.
Τίποτε απ΄ όλα αυτά. Όλα αυτά σκιάζονται από τις παρενέργειες και το σαβουάρ-βιβρ του συστήματος, το οποίο, κατά τη γνώμη μας, δεν μπορεί να προσφέρει κάτι θετικό στον τόπο και έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του.
Το δεύτερο. Παρόλα αυτά, από τη δικιά μας πλευρά θα γίνει μια προσπάθεια να υπάρξει κάτι παραγωγικό μέσα απ΄ αυτή τη συζήτηση. Και να απευθύνω τρία ερωτήματα στον κ. Πρωθυπουργό, ο οποίος βέβαια έχει τη δυνατότητα να μην απαντήσει. Την ξέρουμε αυτή την τακτική. Αλλά δεν είναι ότι δεν απαντάει στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν απαντάει σ΄ αυτούς που θα θέλανε να ακούσουν μία απάντηση.
Σας ερώτησα κ. Πρωθυπουργέ. Τι θα γίνει με την αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος κατά 7% από τη ΔΕΗ, η οποία εξαρτάται από δική σας επιλογή, την 1η Ιούλη; Έχει, νομίζετε, περιθώρια σήμερα ο οικογενειακός προϋπολογισμός μεγάλου μέρους της κοινωνίας να ανταπεξέλθει;
Ερώτηση δεύτερη. Τι θα γίνει με το γεγονός ότι η Ελλάδα έχει τις υψηλότερες τιμές στα καύσιμα προ φόρων; Αποτέλεσμα όλης αυτής της ολιγοπωλιακής κατάστασης και των τεράστιων χονδρεμπορικών περιθωρίων κέρδους στη διακίνηση των καυσίμων.
Κ. Πρωθυπουργέ τι μέτρα θα πάρετε -που μπορείτε άμεσα- από τη μείωση του χονδρεμπορικού κέρδους μέχρι τον έλεγχο στα δύο διυλιστήρια προκειμένου να καθηλωθούν κάπως οι τιμές του πετρελαίου.
Τρίτον. Πολλά νέα ζευγάρια, φοιτητές, συνταξιούχοι, ολόκληρες οικογένειες δεν θα πάνε διακοπές φέτος. Θα δοκιμάσουν την Αττική μετά την Πάρνηθα και μετά την Πεντέλη και μετά τις φωτιές του Υμηττού, το βασανιστήριο δηλαδή αυτό.
Ένας βασικός παράγοντας αποθάρρυνσης είναι οι ναύλοι, όπου έχουμε φτάσει σε ακραίες καταστάσεις ασυδοσίας. Δηλαδή μπορεί μία εταιρεία -και το κάνουν οι περισσότερες εταιρείες- να έχει ειδικούς ναύλους όταν φεύγει ο πολύς κόσμος, του Αγ. Πνεύματος, την Καθαρή Δευτέρα, το Πάσχα, τον Αύγουστο, τα τέλη Ιούλη, που παίρνουν οι περισσότεροι άδεια. Τι θα κάνετε για τους ναύλους φέτος;
Σας ξαναλέω, ας κάνουμε λίγο πιο παραγωγική αυτή τη συζήτηση. Τρεις απαντήσεις. Πρωθυπουργέ. Αν δεν τις απαντήσετε, δεν θα απαντήσετε στον κόσμο τον απλό.
Πάγωμα κι όχι άσκηση αυτού του προαναγγελθέντος 7% αύξησης της ΔΕΗ.
Δεύτερον, παρέμβαση στην παραγωγή και εμπορία πετρελαίου άμεσα, γιατί έχουμε τις υψηλότερες προ φόρων τιμές καυσίμων στην Ε.Ε.
Και, τρίτον, οι ναύλοι.
Τρίτο σημείο. Σε μεγάλο βαθμό και με άλλο τρόπο γίναμε μια εξεταστική επιτροπή της πλάκας εδώ, κατά τη γνώμη. Ενώ θα έπρεπε να υπάρχει μια συγκροτημένη εξεταστική επιτροπή. Το θέμα της Siemens συνδέεται με την ακρίβεια. Και συνδέεται και με τις … πολιτικές. Γιατί μέχρι τώρα ασχολιόμαστε -και σωστά, είναι πολύ σημαντικό θέμα- για τα λεφτά και τους φακέλους και τα δέματα που φεύγανε από τα ταμεία της Siemens. Και δεν λέμε για τα χρήματα τα οποία μπαίνουν στα ταμεία της Siemens. Και, ενώ φεύγουν και πάνε στον κ. Τσουκάτο ή δεν ξέρω σε ποιον άλλον τα χρήματα αυτά, τα χρήματα αυτά πληρώνονται. Δεν είναι φιλόπτωχη ενέργεια της Siemens. Δεν το κάνει για λόγους φιλανθρωπίας. Τα χρήματα αυτά κ. Αλογοσκούφη πληρώνονται από τις τιμές τις οποίες ζητάει η Siemens για την παροχή των διαφόρων υπηρεσιών της. Κι αυτό είναι το ελάχιστο, το λιγότερο. Ξέρετε πώς πληρώνονται; Πληρώνονται διότι ο δημόσιος τομέας οδηγείται σε επιλογές τέτοιες οι οποίες εκφράζουν το ενδιαφέρον πολιτικών στελεχών και άλλων να πλουτίσουν, αλλά δεν ανταποκρίνονται στην ανάγκη αποδοτικότητας, μείωσης του κόστους, αποτελεσματικότητας, παραγωγικότητας, εξυγίανσης του δημόσιου τομέα.
Δεν μπορείτε επομένως, δεν μπορεί η Ν.Δ. να μιλάει για δημόσιο τομέα. Δεν μπορείτε να μιλάτε για δημόσιο τομέα, όταν όλη αυτή τη δεκαετία που πέρασε για να περιοριστεί.. ο δημόσιος τομέας ήταν γονατισμένος σε ιδιοτελείς και πελατειακές σχέσεις τις οποίες αξιοποιούσαν τα κόμματα εξουσίας. Και των οποίων μία πλευρά βλέπουμε ή μπορεί να δούμε ή τουλάχιστον μπορούμε πια να την φανταστούμε.
Μ΄ αυτή την έννοια θέλω να τονίσω ξανά τη σημασία και για την ακρίβεια να υπάρχει ένας αυτοτελής δημόσιος τομέας, απαλλαγμένος από τους φακέλους σε κόμματα ή σε πρόσωπα, ένας δημόσιος τομέας ο οποίος δεν επηρεάζεται από πελατειακές σχέσεις, στον οποίον δεν διορίζονται κατά δεκάδες και εκατοντάδες, όπως έχουν δει στην Ο.Α. εργαζόμενοι που προέρχονται από τη Βοιωτία ή από οποιοδήποτε άλλο νομό της χώρας, ο οποίος κάνει αγορά και προμήθεια εξοπλισμού και υλικού … με βάση το κόστος και την τεχνολογία, όχι με βάση τις δοσοληψίες και τους μεσάζοντες.
Επομένως μ΄ αυτόν τον τρόπο πρέπει να δούμε και τα θέματα τα οποία εγείρονται.
Τέταρτον. Εξ όνυχος τον λέοντα, διότι είναι σε δοκιμασία το πολιτικό σύστημα. Μπορεί να μην είναι το μεγαλύτερο θέμα αυτό, αλλά θέλω να πω ότι εμείς ως Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ ζητάμε από τις άλλες κοινοβουλευτικές ομάδες να ανακληθεί η απόφαση που λήφθηκε σε σχέση με τη μονιμοποίηση των μετακλητών υπαλλήλων έξω από τις διαδικασίες του ΑΣΕΠ.
Και, τέλος, το πέμπτο σημείο, το οποίο θέλει μερικές διευκρινίσεις.
Εμείς πιστεύουμε βαθιά ότι όχι ότι δεν πρέπει να παρθούν μέτρα σε όλα τα ζητήματα τα επείγοντα στη χώρα μας, αλλά τελικά το γεγονός ότι το ποτήρι ξεχειλίζει παντού, ότι έχουμε ένα σύστημα το οποίο δεν λειτουργεί, το οποίο οδηγεί την Ελλάδα συνεχώς σε παθολογικές καταστάσεις, το οποίο έχει δημιουργήσει ένα τοξικό κλίμα, μας βάζει την υποχρέωση η οποία συνειδητοποιείται από τους πολίτες να πάμε προς μια μεγάλη αλλαγή.
Δεν είναι πρώτη φορά. Κι αυτό που πέτυχε η Αριστερά το 1958, να αναδειχθεί αξιωματική αντιπολίτευση και αντιμετωπίστηκε μετά με εκλογές βίας και νοθείας και πιέσεις και εκτροπές που φτάσαμε ως τη μεγάλη εκτροπή, δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν μπορεί να γίνει σήμερα. Ότι η Αριστερά έχει κλείσει πια τον κύκλο της. Ίσια-ίσα. Τα δεδομένα που παίρνουμε από χώρες όπως είναι η Γερμανία, Ολλανδία, η Δανία είναι ότι, όταν ακολουθεί έναν αυτόνομο δρόμο, όταν δεν περιορίζεται μόνο στις κομματικές αλλαγές -και συμφωνώ σ΄αυτό- αλλά θέλει μια άλλη διάταξη απέναντι στις κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις οι οποίες έχουν το πάνω χέρι σε μία χώρα, νομίζω ότι έχει πάρα πολλές δυνατότητες και γι αυτό μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη του λαού.
Δεν μπορούμε εμείς να συμφωνήσουμε, να αποδεχτούμε το σημερινό σύστημα κα Παπαρήγα. Δεν μπορούμε. Δεν μπορούμε να συμφωνήσουμε ότι το σημαντικό είναι να πάρουμε 1,2, 3% παραπάνω και να έχουμε ένα μεγαλύτερο κομμάτι στην αυλή που μας δίνει το σύστημα για να παίζουμε. Πιστεύουμε ότι αυτό που είχε γίνει σε άλλες περιόδους -κάποτε ο χάρτης της Λατ. Αμερικής ήταν όλο αντιδραστικά καθεστώτα, σήμερα είναι αλλιώς ο χάρτης της Λατ. Αμερικής. Υπάρχει η Βενεζουέλα, υπάρχει η Βολιβία, ο Ισημερινός.
Τηρουμένων των αναλογιών, γιατί δεν είναι ίδιο, μέσα σε μια παγκόσμια κρίση, που πρέπει να αμφισβητηθούν επιλογές σε επίπεδο διεθνές, σε επίπεδο ευρωπαϊκό και σε επίπεδο εθνικό, νομίζω ότι η Αριστερά πρέπει να σηκώσει το γάντι, να δεχθεί την πρόκληση, όσο δύσκολη κι αν είναι. Και νομίζω ότι η εμπιστοσύνη που της δείχνει το πιο δυναμικό κομμάτι του λαού μας, που είναι η νεολαία, είναι αυτό το κομμάτι που έχει το μέλλον μπροστά του, είναι ένα σημείο αισιοδοξίας.
Ευχαριστώ πολύ.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS