Επιδιώκοντας να τεθούν δημόσια και να συζητηθούν με πολιτικούς όρους όλες οι παθογένειες του ελληνικού στρατού, ο Βουλευτής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Περ. Κοροβέσης κατέθεσε ερώτηση στο Κοινοβούλιο ζητώντας από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας να εξηγήσει:
Στη σχετική απάντηση του το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας επικαλείται ως αιτία για τα παραπάνω τη «γεωπολιτική θέση» της Ελλάδας, χωρίς να υπεισέρχεται σε λεπτομέρειες αλλά και τις εκάστοτε υποχρεώσεις της χώρας ως μέλος διεθνών οργανισμών (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, ΟΑΣΕ, κλπ). Επίσης, θεωρεί ότι η θητεία αποτελεί θεσμό κοινωνικοποίησης των νέων, τους διδάσκει αυτοπειθαρχία και κοινωνική υπευθυνότητα, φιλοσοφία που δεν κατανοεί η Ε.Ε. και άλλες χώρες που δεν έχουν υποχρεωτική θητεία.
Η απάντηση του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας εγείρει πλήθος ερωτημάτων. Παραβλέπουμε το σκέλος των υποχρεώσεων της Ελλάδας προς τους διεθνείς οργανισμούς, διότι το παράδειγμα όλων των άλλων χωρών της Ευρώπης δείχνει ότι ανταποκρίνονται στις διεθνείς τους υποχρεώσεις χωρίς να διαθέτουν τόσο τεράστιους στρατούς, αναλογικά με τον πληθυσμό τους - είναι βέβαια ένα πολύ σοβαρό θέμα ποιες από τις υποχρεώσεις μας αυτές είναι όντως θεμιτές , όπως π.χ. η συμμετοχή μας στον στρατό κατοχής του Ιράκ που ακούει στο όνομα «ειρηνευτική δύναμη».
Είναι λοιπόν φανερό ότι το κύριο επιχείρημα από πλευράς κυβέρνησης (της παρούσης αλλά και εκείνων του ΠΑΣΟΚ) για τη διατήρηση τέτοιου μεγέθους στρατού και τέτοιων «αμυντικών» δαπανών είναι η περίφημη «γεωπολιτική θέση». Τι εννοείται όμως με αυτή την σκόπιμα ασαφή διατύπωση;
Θυμίζουμε ότι όλοι οι γείτονες μας ανήκουν σε συμμαχικούς οργανισμούς (Ε.Ε. ή ΝΑΤΟ) πλην της FYROM. Οι στρατιωτικές δυνάμεις όμως της FYROM δεν δικαιολογούν τέτοιες στρατιωτικές δαπάνες ή τέτοιες στρατιωτικές δυνάμεις. Άρα απειλούμαστε από συμμάχους; Αληθεύει αυτό; Υπάρχει π.χ. τουρκική απειλή και ποιες ακριβώς διπλωματικές ενέργειες προωθούν ή προώθησαν οι κυβερνήσεις προς αυτήν την κατεύθυνση; Ποιος είναι ο απολογισμός αυτών των ενεργειών; Δεν πάει πολύς καιρός που οι πρωθυπουργοί της Ελλάδας και της Τουρκίας φωτογραφίζονταν χαμογελαστοί, έκαναν ανάλογες δηλώσεις φιλίας, κουμπαριάς κλπ.
Αναρωτιόμαστε αν αυτά αποτελούν ένα ψέμα ή αν όχι, ποια ακριβώς έμπρακτη συνέπεια έχει αυτό στις αγορές όπλων εκ μέρους της χώρας μας; Αν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις έχουν βελτιωθεί, τι εμποδίζει μια από κοινού απόφαση των δυο κυβερνήσεων για μορατόριουμ αγοράς όπλων για , ας πούμε, την επόμενη πενταετία; Τι εμποδίζει, έστω την ελληνική κυβέρνηση, να απευθύνει δημοσίως μια τέτοια πρόταση στη σύμμαχο χώρα; Ποιες είναι οι ενέργειες της για την οικοδόμηση φιλίας των λαών στην ευρύτερη «γεωπολιτική μας θέση»;
Νομίζουμε ότι σε όλα τα παραπάνω οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας μόνο αμήχανα και ψεύτικα λόγια μπορούν να αντιτάξουν. Με τη στάση τους μοιάζουν να επιβεβαιώνουν όσους υποστηρίζουν ότι μέρος της πολιτικής τους είναι οι μίζες εκ μέρους των εταιρειών για τη προεκλογική τους εκστρατεία και τις προσωπικές τους τσέπες. Διότι όπως πολλές δημοσιογραφικές έρευνες έχουν υποστηρίξει, στο χώρο του διεθνούς εμπορίου όπλων οι μίζες είναι κοινή τακτική που αφορά κυβερνώντες και ανώτατους αξιωματικούς, επιβαρύνουν δυσβάστακτα την οικονομική ζωή της χώρας μας, στερούν πολύτιμους πόρους από την κοινωνική πολιτική, την Υγεία και την Παιδεία και οδηγούν στην κατασκευή ιδεολογημάτων περί αμυνόμενου έθνους:
'Αραγε πόσο πραγματικά αμυνόμενο είναι ένα έθνος οπλισμένο σαν αστακός που εξακολουθεί να εξοπλίζεται ενώ ταυτόχρονα διακηρύσσει ότι οικοδομεί σχέσεις φιλίας με τους γείτονες του; Μήπως οι διακηρύξεις αυτές για «εθνικούς κινδύνους», «άμυνα», «καλή γειτονία», κ.ο.κ. είναι μόνο παχιά λόγια;
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS