Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους σας για την παρουσία σας εδώ σήμερα και την Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου και τον Πρόεδρό της που πράγματι είναι πολύς ο καιρός που μας έχουν ζητήσει μια συνέντευξη.
Είθισται όταν κάποιος αναλαμβάνει νέα καθήκοντα στη θέση του επικεφαλής να συναντιέται και με τους ανταποκριτές ξένου τύπου και ήταν παράλειψή μας που τόσο καιρό δεν το είχαμε κάνει.
Όμως νομίζω ότι σήμερα είμαστε σε θέση να σας ανταμείψουμε δεδομένου ότι βρισκόμαστε σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη συγκυρία διεθνώς στην Ευρώπη, αλλά και στη χώρα μας.
Ως εκ τούτου ίσως είναι σημαντικότερο ότι κάνουμε αυτή τη συνέντευξη τύπου σε αυτή τη συγκυρία δεδομένου ότι θα έχουμε πιο πλούσια ύλη να συζητήσουμε.
Και λέω ότι θα έχουμε πιο πλούσια ύλη να συζητήσουμε διότι βρισκόμαστε εν μέσω ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων τόσο στη χώρα μας, αλλά βρισκόμαστε και στη μέση μιας μεγάλης διεθνούς θα έλεγα οικονομικής κρίσης με ιδιαίτερες διαστάσεις στην Ευρώπη.
Και μόλις χτες είχαμε τη συνεδρίαση των 27 Υπουργών Οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι οποίοι κατέληξαν σε μια συνταρακτική ομολογία. Αποφάσισαν ότι η Ευρώπη βρίσκεται σε κρίση στη δίνη μιας μεγάλης οικονομικής κρίσης. Και μάλιστα ομολόγησαν ότι αυτή την κρίση την πήραν χαμπάρι τελευταίοι αυτοί που θα έπρεπε να την είχαν προβλέψει νωρίτερα απʼ όλους.
Εδώ και πάρα πολύ καιρό πολλοί από εμάς οι οποίοι είχαμε χαρακτηριστεί στο παρελθόν ως Κασσάνδρες μιλάγαμε για την επικείμενη αυτή διεθνή κρίση και λέγαμε ότι ο νεοφιλελευθερισμός φτάνει στα αδιέξοδά του ότι αυτό το οικονομικό σύστημα που βασίζεται στην παντοδυναμία των αγορών και συρρικνώνει κοινωνικές κατακτήσεις και δικαιώματα σε όλο τον κόσμο και στην Ευρώπη ιδιαίτερα θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε κρίση.
Χτες μόλις ομολόγησαν βεβαίως είχαν ομολογήσει και οι 27 Αρχηγοί της Ευρώπης οι Πρόεδροι των Κυβερνήσεων ή οι Πρωθυπουργοί που μαζεύτηκαν πριν από ένα μήνα περίπου στις Βρυξέλλες στη Σύνοδο Κορυφής είχαν ομολογήσει το ίδιο.
Το πιο εξοργιστικό όμως είναι ότι σκοπεύουν να αντιμετωπίσουν την κρίση με τις ίδιες πολιτικές συνταγές που μας οδήγησαν στην κρίση. Με περισσότερη λιτότητα με περισσότερες νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις. Με απελευθέρωση των αγορών. Με προγράμματα σταθερότητας.
Με λίγα λόγια δηλαδή αν ήθελε κανείς να συνοψίσει το συμπέρασμά του και από τη Σύνοδο Κορυφής, αλλά και από τη χθεσινή συνάντηση των Υπουργών Οικονομίας είναι ο νεοφιλελευθερισμός απέτυχε μας πέθανε ζήτω ο νεοφιλελευθερισμός.
Μου θυμίζουν λίγο και οι Αρχηγοί και οι Υπουργοί Οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης μου θυμίζουν λίγο την παροιμία που λέει «τώρα που μάθαμε το βόδι μας να μην τρώει πώς θα αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο να ψοφήσει από την πείνα;»
Και αυτό καλούνται να συζητήσουν και οι Υπουργοί Οικονομίας και οι Αρχηγοί στη Σύνοδο Κορυφής. Η πραγματικότητα φίλες και φίλοι είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ενδιαφέρεται να αντιμετωπίσει την κρίση.
Δε θέλει να αντιμετωπίσει την κρίση. Αυτό για το οποίο ενδιαφέρεται είναι να διασφαλίσει ότι δε θα υπάρχει κοινωνική πίεση από τα κάτω και ότι δε θα αλλάξουν οι βασικές της επιλογές δε θα υπονομευτεί δηλαδή το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Απέναντι σε αυτή την πραγματικότητα βεβαίως αυτοί οι οποίοι καλούνται να πληρώσουν για άλλη μια φορά το μάρμαρο είναι οι αδύναμες κοινωνικές κατηγορίες.
Και το μήνυμα που εκπέμπεται στις αδύναμες κοινωνικές ομάδες και ιδιαίτερα στη νέα γενιά τη γενιά των 600 ευρώ κάτι το οποίο δεν είναι φαινόμενο μονάχα ελληνικό η γενιά των 600 ευρώ.
Σας θυμίζω ότι σε άλλες συνθήκες βεβαίως, αλλά σε όλη την Ευρώπη έχουμε αυτό το φαινόμενο. Μιας νέας γενιάς εργαζομένων που δεν εργάζονται σε εργασίες σταθερής απασχόλησης οι οποίοι καλούνται να πληρώσουν τα αδιέξοδα των σημερινών πολιτικών. Και είναι αυτή η γενιά των 600 ευρώ που αναδεικνύεται σε πρωταγωνίστρια των κοινωνικών αντιστάσεων και των διεκδικήσεων.
Σας θυμίζω ότι πριν από δυο χρόνια είχαμε στη Γαλλία τη μεγάλη έκρηξη αυτής της νέας γενιάς ενάντια στο σύμφωνο πρώτης πρόσληψης και είχα βρεθεί εγώ τότε μαζί με τους Γάλλους φοιτητές και μαθητές και εργαζόμενους και λέγαμε πώς είναι δυνατό οι φοιτητές και οι μαθητές να αντιδρούν και να διεκδικούν ένα αίτημα που δεν έχει να κάνει με τις σπουδές τους και με τα μαθήματά τους, αλλά έχει να κάνει με το δικαίωμά τους στην εργασία με ασφάλιση.
Αυτή η γενιά βγαίνει στο προσκήνιο αυτές τις μέρες και αυτή η γενιά είναι που θα πληρώσει τη νύφη. Και το μήνυμα που δίνεται στη γενιά των 600 ευρώ είναι ότι πρέπει να μάθετε να ζείτε με 600 ευρώ. Τη στιγμή που οι ανάγκες σας το κόστος μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης υπερβαίνει τα 1.000 – 1.200 ευρώ πρέπει να μάθετε να ζείτε με αυτά.
Και το μήνυμα που στέλνεται σε αυτή τη νέα γενιά είναι ότι για την πραγματικότητα που βιώνουν φταίει το φαινόμενο της διεθνούς οικονομικής κρίσης σαν να είναι ένα φυσικό φαινόμενο σαν να έχει γίνει κάποιος σεισμός σαν να έχει πέσει κάποιος μετεωρίτης και δε φταίνε οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν τα τελευταία χρόνια και άρα δεν πρέπει να αλλάξουμε.
Και το ίδιο μήνυμα δίδεται και για τις μεγαλύτερες γενιές για την ελληνική οικογένεια σήμερα που ζει βουτηγμένη στα χρέη για τα ελληνικά νοικοκυριά που είναι υπέρ – χρεωμένα στις τράπεζες και τους λέμε ότι μια τετραμελής οικογένεια μπορεί και πρέπει να μάθει να ζει με 1.500 ευρώ.
Όταν το όριο αξιοπρεπούς διαβίωσης για μια τετραμελή οικογένεια είναι πάνω από 3.000 ευρώ. ʽΌλα αυτά βεβαίως συμβαίνουν ταυτόχρονα σε όλη την Ευρώπη όμως στη χώρα μας παίρνουν ιδιαίτερα δραματικές διαστάσεις. Διότι οι μισθοί είναι μισθοί Βαλκανίων την ίδια στιγμή που οι τιμές των προϊόντων και των αγαθών πρώτης ανάγκης λαϊκής κατανάλωσης είναι τιμές που όχι απλά συγκρίνονται με τις ευρωπαϊκές τιμές, αλλά τις έχουν ξεπεράσει.
Ας κάνει κανείς μια σύγκριση μεταξύ ενός super market στην Αθήνα η στην περιφέρεια και ενός super market στο Παρίσι στη Βαρκελώνη στη Μαδρίτη και θα δει ότι όχι απλά έχουμε προσεγγίσει, αλλά έχουμε ξεπεράσει τις τιμές στα βασικά είδη διατροφής.
Αυτή είναι η κατάσταση όμως στην Ευρώπη σήμερα. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο κρίσης και αντί οι ηγέτιδες δυνάμεις της Ευρώπης να αντιληφθούν την ιστορική τους ευθύνη φαίνεται ότι αυτό που τους απασχολεί είναι να προωθήσουν ακόμα πιο σκληρά μέτρα συρρίκνωσης της κοινωνικής συνοχής και των κεκτημένων των εργαζομένων.
Δεν μπορεί κανείς να εξηγήσει την πρόταση που ακούστηκε για το εξηνταπεντάωρο εβδομαδιαίας εργασίας. Πιστεύουμε όμως ότι το τελευταίο διάστημα είχαμε μια πάρα πολύ σοβαρή εξέλιξη που αναδιάταξε την πολιτική ατζέντα και τη συζήτηση σε όλη την Ευρώπη.
Και αυτή η πολύ σοβαρή εξέλιξη ήταν το ΟΧΙ του ιρλανδικού λαού στο δημοψήφισμα που έγινε πριν από λίγες μέρες στην Ιρλανδία. Διότι με το δημοψήφισμα της Ιρλανδίας άνοιξε η μεγάλη αντίθεση. Και η μεγάλη αντίθεση είναι ανάμεσα στην προοπτική μιας Ευρώπης δημοκρατικής και κοινωνικής ή μιας Ευρώπης νεοφιλελεύθερης.
Ανάμεσα στην προοπτική μιας Ευρώπης που θα προσπαθήσει να διευρύνει και όχι να συρρικνώσει την κοινωνική συνοχή, να διευρύνει και όχι να συρρικνώσει τη δημοκρατία από τη μια, και από την άλλη μεριά μιας Ευρώπης που υπακούει μονάχα στους νόμους της αγοράς.
Μιας Ευρώπης όχι των λαών, αλλά των αγορών. Εμείς θεωρούμε ότι ήταν εξαιρετικά σημαντική αυτή η εξέλιξη. Άλλαξε την πολιτική ατζέντα. Κυρίως όμως ανέδειξε ότι το μέλλον της Ευρώπης ή θα είναι δημοκρατικό και κοινωνικό ή δε θα υπάρξει.
Σήμερα η Συνθήκη της Λισσαβόνας είναι μια συνθήκη που κατά την άποψή μας αποτελεί ήδη παρελθόν. Έπρεπε να γίνει αποδεκτή και από τις 27 χώρες.
Προσπάθησαν να παρακάμψουν βεβαίως τη λαϊκή ετυμηγορία και τα δημοψηφίσματα όπως μπορούσαν προκειμένου να επικυρωθεί αυτή η μεταρρυθμιστική συνθήκη από το παράθυρο και χωρίς ουσιαστική συμμετοχή των πολιτών χωρίς ενημέρωση.
Το ίδιο έγινε και στη χώρα μας. Στη χώρα μας η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δε γνωρίζει τι είναι αυτή η μεταρρυθμιστική συνθήκη ενώ θα έπρεπε να είναι κεντρικό σημείο συζήτησης. Το μέλλον της Ευρώπης θα έπρεπε να είναι κεντρικό σημείο συζήτησης και να γνωρίζουν οι πολίτες τι ψηφίζουν ποιες πολιτικές δυνάμεις επικροτούν αυτή την προοπτική και ποιες όχι.
Δεν έγινε συζήτηση και βεβαίως έγινε μια προσπάθεια να παρακαμφθούν και οι δημοψηφισματικές διαδικασίες. Όμως στην Ιρλανδία δεν τα κατάφεραν. Ελπίζανε ότι θα μπορέσουν να πείσουν τον ιρλανδικό λαό. Και το δημοψήφισμα της Ιρλανδίας όπως στο παρελθόν και το δημοψήφισμα στη Γαλλία για την Ευρωσυνθήκη ή στην Ολλανδία ανέδειξαν ότι οι λαοί σήμερα δε θεωρούν δε θεωρούν ότι η Ευρώπη είναι κάτι το ελκυστικό.
Δεν έλκονται από την προοπτική της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης όχι γιατί έχουν συντηρητικά κατάλοιπα. Όχι γιατί επιθυμούν την οπισθοδρόμηση τη φυγή προς τα πίσω, αλλά γιατί δυστυχώς σήμερα η Ευρώπη έχει ταυτιστεί με την οδηγία Μπολκενστάιν με την αυστηρή δημοσιονομική πολιτική με το εξηνταπεντάωρο. Έχει ταυτιστεί δηλαδή με ό,τι πιο συντηρητικό ακούμε και βλέπουμε και βιώνουμε.
Εμείς από σκοπιά φιλοευρωπαϊκή από την πρώτη στιγμή τοποθετηθήκαμε αρνητικά στη μεταρρυθμιστική συνθήκη. Και είναι κάτι το οποίο έχει ιδιαίτερη σημασία.
Διότι έτσι όπως έχουν τα πράγματα όποιος από πλευρά φιλοευρωπαϊκή τοποθετείται σε αυτή τη συνθήκη πρέπει να είναι αρνητικός σε αυτή τη συνθήκη. Το όχι στη συνθήκη δεν είναι ένα ευρωσκεπτικιστικό όχι. είναι ένα φιλοευρωπαϊκό στο βαθμό βεβαίως που συμβαδίζει με την πρόταση για μια εναλλακτική προοπτική της Ευρώπης για μια εναλλακτική συνθήκη.
Υπό αυτή την έννοια θεωρούμε ότι η κριτική που ακούστηκε και ακούγεται για τον ιρλανδικό λαό, για το ιρλανδικό «όχι» είναι μια κριτική που στερείται σοβαρής βάσης, η κριτική δηλαδή ότι το αρνητικό αποτέλεσμα οφείλεται σε εθνικιστικές δυνάμεις, σε θρησκευτικές προκαταλήψεις.
Όλοι αυτοί κρύβονται πίσω απʼ το δάχτυλό τους. Δεν μπορούν να δουν την πραγματικότητα και η πραγματικότητα είναι ότι αυτό που καταδικάστηκε ήταν το κοινωνικό και δημοκρατικό έλλειμμα της Ευρώπης και η απόπειρα να θεσμοθετηθεί αυτό το έλλειμμα μέσα από την Ευρωπαϊκή Συνθήκη.
Για μας το ιρλανδικό «όχι» αποτελεί έκκληση για πραγματικές αλλαγές στην Ευρώπη. Άλλωστε σας θυμίζω ότι το βασικό σύνθημα των πολιτικών δυνάμεων που ανέλαβαν την πρωτοβουλία νʼ αναπτύξουν μια πλατιά καμπάνια στην Ιρλανδία ενάντια στην μεταρρυθμιστική συνθήκη δεν ήταν «όχι στη Συνθήκη προκειμένου να μην προχωρήσει η Ευρώπη», δεν ήταν «όχι στη Συνθήκη προκειμένου να συνεχίζουν να είναι απαγορευμένες οι αμβλώσεις».
Το βασικό σύνθημα ήταν «πείτε όχι σʼ αυτή τη Συνθήκη για μια καλύτερη Συνθήκη». Και νομίζω ότι αυτό είναι και το δικό μας σύνθημα, το σύνθημα του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στη Σύνοδο των Προέδρων στην οποία συμμετείχαμε πριν από λίγες μέρες στο Παρίσι είχε σαν βασικό σύνθημα το “Yes, we can change Europe” (Nαι, μπορούμε νʼ αλλάξουμε την Ευρώπη». Και το βασικό σύνθημα του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς στο 2ο Συνέδριό του ήταν το “Building alternatives” (Χτίζοντας εναλλακτικές).
Και αυτό αν θέλετε είναι και το βασικό μέλημα τόσο του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και των δυνάμεων στην Ευρώπη όσο και του κόμματός μας του Συνασπισμού στη χώρα μας. Να προσπαθήσουμε να οικοδομήσουμε μια εναλλακτική προοπτική, μια διέξοδο απέναντι σʼ αυτή τη μεγάλη κρίση, κοινωνική, οικονομική, ηθική, αξιακή που βιώνουμε σήμερα.
Φίλες και φίλοι, βρισκόμαστε σε μια περίοδο που η ιδεολογική ηγεμονία του νεοφιλελευθερισμού βρίσκεται σε κρίση, σε διεθνές επίπεδο, έχει φτάσει στα όριά του ο νεοφιλελευθερισμός. Βρισκόμαστε λοιπόν στο σημείο που είναι ανάγκη πια, αδήριτη ανάγκη της κοινωνίας για ένα πολιτικό συμβόλαιο, έξω απʼ το σημερινό σύστημα. Κι είναι ανάγκη πια να οριοθετήσουμε, να προσδιορίσουμε την εναλλακτική προοπτική. Δεν αρκεί σήμερα ούτε για την Αριστερά στη χώρα μας ούτε για την Αριστερά στην Ευρώπη να είναι απλά ο υποδοχέας της διαμαρτυρίας και της δυσαρέσκειας των πολιτών αυτό.
Σημαντικό αυτό, πάρα πολύ σημαντικό. Η Αριστερά πάντα ήταν και θα είναι, απʼ όποια θέση, μια δύναμη διαμαρτυρίας και άρα διεκδίκησης ενός καλύτερου αύριο. Όμως σήμερα βρισκόμαστε στη φάση, βρισκόμαστε στο σημείο που πρέπει να προσδιορίσουμε και το εναλλακτικό μας σχέδιο. Πρέπει να προσδιορίσουμε ποια θα είναι η πρόταση διεξόδου από την κρίση. Λένε πολλοί ότι η Αριστερά και ιδίως στη χώρα μας δεν έχει ρεαλιστικές προτάσεις και άρα δεν μπορεί να συγκροτήσει ένα ρεαλιστικό πολιτικό σχέδιο διεξόδου. Και το λένε αυτό όχι μονάχα για την Ελλάδα αλλά και για όλη την Ευρώπη.
Εμείς τους αμφισβητούμε. Θεωρούμε ότι αυτό που στην πραγματικότητα λένε, είναι ότι τίποτε άλλο δεν είναι ρεαλιστικό παρʼ εκτός από την δογματική εμμονή σε νεοφιλελεύθερες οικονομικές επιλογές οι οποίες έχουν αποτύχει. Εμείς θεωρούμε ότι ο δογματισμός σήμερα παράγεται από τους γκουρού της νεοφιλελεύθερης σκέψης, οι οποίοι αν θέλετε είναι και το think tank των κυβερνήσεων τόσο στην Ευρώπη όσο και στην Ελλάδα.
Και βλέπουμε ότι υπάρχουν δυνατότητες και υπάρχουν και παραδείγματα που αναδεικνύουν ότι μια εναλλακτική διακυβέρνηση είναι όχι μονάχα αναγκαία, αλλά και εφικτή. Πριν από λίγες μέρες βρέθηκα στην Κύπρο σε μια επίσημη επίσκεψη μετά από πρόσκληση του ΑΚΕΛ. Είχα την ευκαιρία να συναντηθώ με όλη την πολιτική ηγεσία, κυρίως όμως με την ηγεσία του ΑΚΕΛ και με τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο, τον Δημήτρη Χριστόφια.
Σκεφτόμουν, ποιος θα φανταζόταν πριν από ορισμένα χρόνια ότι η Αριστερά στις μέρες μας, σε μια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης έστω μικρή, θα μπορούσε να είναι στην εξουσία. Και σκεφτόμουν πόσο σημαντική είναι αυτή η πρόκληση και αυτή η ευθύνη που αναλαμβάνει η Κυπριακή Αριστερά. Αυτή η πρόκληση και αυτή η ευθύνη υπό την έννοια ότι είναι η πρώτη στην Ευρώπη που αναλαμβάνει την πρόκληση να οικοδομήσει στην πράξη ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο και νʼ αποδείξει ότι είναι εφικτό.
Όσον αφορά στο κομμάτι της επίλυσης του Κυπριακού, που είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα που ταλανίζει την πολιτική ζωή μας τα τελευταία 30 χρόνια, όσα σχεδόν και η ηλικία του ομιλούντος, νομίζω ότι αναδεικνύεται ότι η άποψη, η προσέγγιση, η κατεύθυνση της Αριστεράς είναι η μόνη ασφαλής διέξοδος για το κυπριακό πρόβλημα. Η μόνη ασφαλής διέξοδος είναι η πολιτική της επαναπροσέγγισης των δυο Κοινοτήτων, μακριά από εθνικισμούς, μισαλλοδοξίες αλλά και μακριά από τον ηγεμονισμό του διεθνούς παράγοντα που όλο το προηγούμενο διάστημα αποτέλεσε εξαιρετικά αρνητικό παράγοντα στις εξελίξεις.
Άρα λοιπόν βλέπουμε ότι αν υπάρχει μια δυνατότητα στην οποία πρέπει να επενδύσουμε να λυθεί το Κυπριακό, αυτή η δυνατότητα δίνεται σήμερα μέσα από την Αριστερά που βρίσκεται σε θέσεις ευθύνης στην Κύπρο. Και βεβαίως αντίστοιχα εμείς πιστεύουμε ότι αν υπάρχει μια δυνατότητα να ξαναμιλήσουμε για κοινωνική συνοχή, αν υπάρχει μια δυνατότητα να ξαναμιλήσουμε για κοινωνικό κράτος, αν υπάρχει μια δυνατότητα να ξαναμιλήσουμε για διέξοδο από την διεθνή οικονομική κρίση και την κρίση απαξίωσης του πολιτικού συστήματος, αυτή έρχεται μέσα από την προοπτική η Αριστερά νʼ αποτελέσει τον πυρήνα μιας νέας πλειοψηφίας που θʼ αναλάβει να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο.
Βεβαίως στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα τα πράγματα γνωρίζετε ότι δεν καθόλου καλά. Έχουμε μια κρίση του πολιτικού συστήματος, έχουμε μια κρίση του δικομματισμού, δεν μπορούν πια τα δυο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα τα 34 τελευταία χρόνια εναλλασσόμενα στην εξουσία, να υποσχεθούν τίποτα στους πολίτες, δεν μπορούν να δημιουργήσουν πια ψεύτικες προσδοκίες και κυρίως το σύστημα κλονίζεται διότι δεν μπορούν να καρπωθούν πια ο ένας τη φθορά του άλλου.
Τα δυο κόμματα βεβαίως έχουν διαφορές μεταξύ τους, έχουν όμως και πολλά κοινά σημεία. Όχι μόνο στην κοινωνική και οικονομική τους πολιτική, το γεγονός ότι έχουν αποδεχθεί πλήρως τις δογματικές προσεγγίσεις της νεοφιλελεύθερης σκέψης, έχουν κοινά σημεία και σε μια σειρά από άλλα ζητήματα και κυρίως έχουν κοινά σημεία στον τρόπο με τον οποίο κυβέρνησαν τη χώρα.
Έχουν κοινά σημεία στην αδιαφανή διαχείριση της εξουσίας, στην διαφθορά, έχουν κοινά σημεία που έχουν να κάνουν με τα σκάνδαλα που αναδεικνύονται και αποκαλύπτονται το τελευταίο διάστημα, τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίστηκαν το μεγάλο αυτό εθνικό στόχο των Ολυμπιακών Αγώνων. Σας θυμίζω ότι η μοναδική πολιτική δύναμη που ήταν επικριτική απέναντι σʼ αυτή την προσπάθεια ανάληψης των Αγώνων, σʼ αυτό το εθνικό όραμα και λέγαμε ότι εθνικό όραμα είναι η σταθερή απασχόληση, εθνικό όραμα είναι η ανάπτυξη της περιφέρειας, η ισομερής ανάπτυξη, εθνικό όραμα είναι να μην έχουν ανεργία οι νέοι άνθρωποι, αυτοί μας έλεγαν ότι εθνικό όραμα είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Και είδαμε πώς τους διαχειρίστηκαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είδαμε πώς διαχειρίστηκαν το ζήτημα των δομημένων ομολόγων και του Χρηματιστηρίου πιο πριν, αργότερα το ζήτημα των υποκλοπών, αργότερα το ζήτημα του καρτέλ, της εναρμονισμένης πρακτικής και των κουμπάρων. Είδαμε πώς διαχειρίστηκαν τα κονδύλια στο Υπουργείο Πολιτισμού, Υπουργοί και από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και από τις κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας.
Βλέπουμε τώρα πώς διαχειρίζονται την πολύκροτη υπόθεση της SIEMENS. Προσπαθούν να την κουκουλώσουν. Και είναι απίστευτος ο βαθμός χειραγώγησης και της ελληνικής Δικαιοσύνης. Σκάνδαλα βεβαίως εμείς θεωρούμε ότι στο συγκεκριμένο κοινωνικό και πολιτικό σύστημα θα υπάρχουν, θα παράγονται και θʼ αναπαράγονται στο βαθμό που η διαπλοκή ορίζει τις σχέσεις εξουσίας με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Όμως και σε άλλες χώρες υπήρξαν σκάνδαλα. Υπήρξαν και Εισαγγελείς με διάθεση να αποκαλύψουν τους υπαίτιους. Στη γειτονική Ιταλία υπήρχε ένας Ντι Πιέντρο, εδώ υπάρχει ο κ. Σανιδάς ο οποίος σε αγαστή συνεργασία με τον Υπουργό Δικαιοσύνης από την πρώτη στιγμή προσπάθησαν να μας αποδείξουν ότι δεν υπάρχουν ποινικές ευθύνες σε πολιτικά πρόσωπα. Σήμερα είναι έκθετοι και οι δύο.
Σε άλλες χώρες όπως στη Γερμανία η δίκη της SIEMENS είναι σε εξέλιξη και η δικογραφία αποδεικνύει ποιοι τα πήραν, ποιοι τα έδωσαν, σε ποιους λογαριασμούς, βγάζουν συγκεκριμένα στοιχεία. Και μιλάμε για εκατομμύρια ευρώ. Σήμερα οι αποκαλύψεις που έρχονται στο προσκήνιο έχουν να κάνουν με κάποια μικρά ποσά κυρίως τα οποία αναφέρονται στα «δωράκια» της πολυεθνικής αυτής εταιρείας σε κυβερνητικά στελέχη που ενδεχομένως να είναι και η κορυφή του παγόβουνου. Διότι όλοι γνωρίζουμε σʼ αυτή τη χώρα ότι κάθε φορά που έχουμε εκλογές δεν είναι όλοι ίσοι. Και δεν αναφέρομαι βεβαίως στον τηλεοπτικό χρόνο ή στη δυνατότητα που τους δίνεται από τα ΜΜΕ να εκφράσουν τις απόψεις τους.
Αναφέρομαι στο ότι δεν είναι όλοι ίσοι, διότι κάποιοι κάνουν καμπάνιες δισεκατομμυρίων και δεν αναρωτιέται κανείς πού τα έβρισκαν όλα αυτά τα χρήματα, και κάποιοι έχουν μονάχα τη δυνατότητα να κολλάνε μια αφίσα και να κάνουν συγκεντρώσεις. Και αυτοί υπό την αίρεση βεβαίως διότι κατηγορούνται ότι ρυπαίνουν το περιβάλλον όπως κατηγορηθήκαμε εμείς στις τελευταίες δημοτικές και εθνικές εκλογές.
Κάποιοι έχουν τη δυνατότητα να έχουν τηλεοπτικό χρόνο και κάποιοι δεν έχουν. Κάποιοι έχουν τη δυνατότητα να παρουσιάζουν τα επιτεύγματα της κυβερνητικής τους θητείας ως έργα υποδομής που άλλαξαν τη χώρα και νʼ αλλάζουν την εντύπωση των πολιτών για την πραγματικότητα που βιώνουν σήμερα.
Και αν σήμερα η κυβέρνηση ήθελε πραγματικά, και η αξιωματική αντιπολίτευση, να υπάρξει διαλεύκανση αυτής της υπόθεσης, δεν θα έκλειναν άρον-άρον τη Βουλή. Δεν θα έκλειναν άρον-άρον τον φάκελο της προανακριτικής διαδικασίας. Δε θα μιλούσαν για Διακομματικές Επιτροπές της πλάκας. Θα ξεκινούσαν επί της ουσίας να συστήσουν Εξεταστική των πραγμάτων Επιτροπή. Θα έστελναν το ΣΔΟΕ όχι στα επίσημα Ταμεία της SIEMENS. Αναρωτιέται κανείς, είναι δυνατόν το μαύρο πολιτικό χρήμα να καταγράφεται στα επίσημα λογιστικά βιβλία; Πού το είδαμε αυτό;
Θα έστελναν το ΣΔΟΕ στα κομματικά γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη και της Ρηγίλλης. Θα έστελναν το ΣΔΟΕ να ελέγξουν το πόθεν έσχες των Υπουργών που ήταν σε κρίσιμες θέσεις και όλων των διευθυντικών στελεχών, τη στιγμή που οι αποκαλύψεις από την δίκη της Γερμανίας αποδεικνύουν ότι το 10% των συμβάσεων πήγαινε σε μαύρο πολιτικό χρήμα, 8% σε διευθυντικά στελέχη και 2% στα κομματικά Ταμεία.
Επιτρέψτε μου όμως να σας πω ότι κατά την άποψή μας η κρίση αυτή του πολιτικού συστήματος, δεν είναι μια κρίση ηθική. Δεν είναι κρίση κατάπτωσης αξιακής και ηθικής του πολιτικού συστήματος, είναι κυρίως κρίση κοινωνική. Υπό αυτή την έννοια εμείς θεωρούμε ότι οι αποκαλύψεις επιταχύνουν ήδη δρομολογημένες πολιτικές εξελίξεις. Διότι η κρίση έχει βαθιά κοινωνικά αίτια, έχει να κάνει με τη διεύρυνση των ανισοτήτων, έχει να κάνει με την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους, έχει να κάνει με την ακρίβεια.
Η χώρα μας θα έλεγε κανείς ότι είναι μια χώρα που παρά το γεγονός ότι είναι στην Ευρωπαϊκή Ένωση των 27 και από την αρχή της δεκαετίας του ʼ80 ήταν στην ΕΟΚ και άρα θα έπρεπε σήμερα να είναι σε μια πολύ καλύτερη, πολύ πιο προηγμένη φάση όσον αφορά την κοινωνική της υποδομή. Παρʼ όλα αυτά η χώρα μας μοιάζει περισσότερο σήμερα όσον αφορά την κοινωνική της υποδομής με τις χώρες του πρώην υπαρκτού σοσιαλισμού, παρά με τις χώρες της ανεπτυγμένης Ευρώπης.
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Θα ξέρετε ότι ο δείκτης γονιμότητας στη χώρα μας είναι ο τρίτος μικρότερος στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης 1,39 παιδιά ανά γυναίκα. Ξέρετε πόσο κοστίζει στην Ελλάδα για έναν νέο άνθρωπο της δικιάς μου ηλικίας, για ένα νέο ζευγάρι, να αποκτήσει ένα παιδί, να γεννήσει ένα παιδί; κάποιες χιλιάδες ευρώ το λιγότερο. Ξέρετε πόσο κοστίζει μια γέννα στη Βρετανία ή στη Σουηδία; Ούτε ένα ευρώ. Γιατί αυτή η διαφορά; Που είναι το κοινωνικό κράτος στη χώρα μας;
Ξέρετε πόσο κοστίζει για έναν χαμηλόμισθο αν χαλάσουν τα δόντια του και πρέπει να πάει στον οδοντίατρο, αν υπάρξει ένα πρόβλημα υγείας και πρέπει να πάει να το αντιμετωπίσει και πόσο κοστίζει αντίστοιχα στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Βεβαίως αυτά έχουν να κάνουν με τις δομικές αδυναμίες και στη Μεγάλη Βρετανία και στη Σουηδία και στη Γερμανία συρρικνώνεται το κοινωνικό κράτος, αλλά αυτή η κατάσταση που συμβαίνει σήμερα εδώ εκεί δε συμβαίνει.
Και δεν αναφέρομαι βεβαίως σε ιδιαιτερότητες της χώρας μας, το γεγονός δηλαδή ότι για να σπουδάσει ένα παιδί για μια οικογένεια στοιχίζει τον μισό προϋπολογισμό της οικογένειας αυτής δεν ισχύει σε καμία άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το γεγονός ότι ένας ισόποσος προϋπολογισμός δαπανών για την παιδεία στη χώρα μας δαπανάται στην ιδιωτική παιδεία, στην παραπαιδεία και στα φροντιστήρια, δεν ισχύει για καμιά άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άρα λοιπόν τα πράγματα εδώ είναι πολύ χειρότερα.
Τι χρειάζεται; Εμείς λέμε ότι αυτό που χρειάζεται είναι να προχωρήσουμε άμεσα σε μία πολιτική αλλαγή. Αυτό που χρειάζεται είναι να προχωρήσουμε άμεσα όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στην οικοδόμηση εναλλακτικών λύσεων. Η χώρα έχει ανάγκη από κοινωνική ανασυγκρότηση και η οικοδόμηση εναλλακτικών λύσεων κατά την άποψή μας είναι μια διαδικασία που πάει βήμα-βήμα με την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος.
Η εναλλακτική μας πρόταση, στο βαθμό που δε στηρίζεται από ένα λαϊκό κίνημα κοινωνικών αντιστάσεων και δράσεων που θα απαιτούν και θα διεκδικούν τη διεύρυνση των αλλαγών που εμείς θα επιχειρούμε, θα είναι ένα βήμα μισό. Αντιδράσεις και αντιστάσεις που βλέπουμε το τελευταίο διάστημα σε όλη την Ελλάδα να εξαπλώνονται, σε όλη τη χώρα.
Είμαι τέσσερις μήνες στην Προεδρία του Συνασπισμού και γυρνάω σχεδόν όλη την Ελλάδα, μου έκανε τεράστια εντύπωση το γεγονός ότι οι πολίτες παρά το γεγονός ότι ζούμε σε ένα πλαίσιο απογοήτευσης και αποστράτευσης, κινητοποιούνται σε ζητήματα ιδίως που αφορούν την ποιότητα ζωής στην καθημερινότητά τους.
Μου έκανε τεράστια εντύπωση το γεγονός ότι βρέθηκα στην Καβάλα σε ένα συλλαλητήριο για το λιθάνθρακα και ήταν 50 χιλιάδες άνθρωποι όλη η πόλη. Και αυτά τα συλλαλητήρια στην Καβάλα και στον Αλμυρό του Βόλου και σε όλη την Ελλάδα ακύρωσαν μία διεθνή συμφωνία της ΔΕΗ με τη γερμανική πολυεθνική την RA για την εγκατάσταση εργοστασίων λιθάνθρακα.
Το εναλλακτικό μας περιβαλλοντικό πρόγραμμα αν δε στηρίζεται στις δράσεις και στις κινητοποιήσεις των πολιτών που θα διεκδικούν καλύτερη ποιότητα της ζωής, δε θα έχει προοπτική. Είδαμε το προηγούμενο διάστημα την κινητοποίηση των πολιτών για τις ελεύθερες παραλίες, για το δημόσιο χώρο. Είχαν νίκες.
Είδαμε το προηγούμενο διάστημα τις μεγάλες κινητοποιήσεις των πολιτών, των νέων ανθρώπων, ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, που καταφέρανε να ακυρώσουν την κορυφαία επιλογή της Κυβέρνησης στην προηγούμενη θητεία της, την αναθεώρηση του Συντάγματος και την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Αυτές οι κινητοποιήσεις, αυτές οι αντιστάσεις είναι για μας η πυξίδα. Κι αν θέλετε στόχος μας είναι να παλέψουμε για μια νέα ιδεολογική και αξιακή ηγεμονία της Αριστεράς στην ελληνική κοινωνία. Να δώσουμε πρώτιστα τη μάχη των ιδεών, για να πείσουμε τον ελληνικό λαό, για να πείσουμε την ελληνική κοινωνία ότι το συλλογικό είναι καλύτερο είναι σημαντικότερο από το ατομικό. Ότι το δημόσιο είναι αποτελεσματικότερο από το ιδιωτικό, ότι η αλληλεγγύη είναι σημαντικότερη και προτιμότερη από την ιδιώτευση.
Σε αυτό το πλαίσιο το επόμενο διάστημα θα επικαιροποιήσουμε και θα εμβαθύνουμε την εναλλακτική προγραμματική μας πρόταση. Στην προηγούμενη Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του Συνασπισμού σκιαγραφήσαμε τους άξονες που ο Συνασπισμός θα προτείνει σε μια πλατειά και ανοιχτή διαδικασία και στο ΣΥΡΙΖΑ από το Φθινόπωρο και μετά, προκειμένου να ανοιχτούμε στην κοινωνία.
Οι άξονες αυτοί αφορούν την ενίσχυση και ανασυγκρότηση του κοινωνικού κράτους, την αναδιανομή του πλούτου, τη στήριξη των χαμηλότερων εισοδημάτων, την αντιμετώπιση της ακρίβειας, την ανασυγκρότηση της ελληνικής περιφέρειας και μια νέα πολιτική πρόταση για το περιβάλλον.
Πιστεύουμε φίλες και φίλοι ότι στη βάση αυτών των προτάσεων οικοδομούμε καθημερινά μια νέα ευρεία κοινωνική συμμαχία και πιστεύουμε ότι τούτες τις ώρες που φαίνεται να κλείνει ο κύκλος του δικομματισμού είναι εφικτό και θα παλέψουμε και νομίζουμε ότι θα τα καταφέρουμε ώστε να διαμορφωθεί μια άλλη πλειοψηφία, με άλλες δυνατότητες για τον τόπο, με κυρίαρχο το ρόλο της Αριστεράς.
Θα μου πείτε όλο το προηγούμενο διάστημα δεν είχατε πρόγραμμα; Είχαμε πρόγραμμα, είχαμε θέσεις, λεπτομερείς θέσεις για όλα τα ζητήματα. Μπορεί να μην ήταν βεβαίως τόσο illustration και όμορφα διατυπωμένα, διότι τα προγράμματά μας τα προεκλογικά εμείς δεν τα δίνουμε στις εταιρίες πολιτικής επικοινωνίας, όπως κάνουν τα κόμματα εξουσίας, όμως είχαμε πρόγραμμα, είχαμε θέσεις και το κόμμα μου είχε πρόσφατα οδηγηθεί και σε ένα Προγραμματικό Συνέδριο το οποίο είχε εμπλέξει δεκάδες εκατοντάδες διανοούμενους και ενεργές δυνάμεις του τόπου, στο οποίο είχαμε καταλήξει σε θέσεις.
Όμως σήμερα νομίζω ότι χρειάζεται κι αυτό πρέπει να κάνουμε, χρειάζεται να επικαιροποιήσουμε και να εμβαθύνουμε τις αναλύσεις μας. Κυρίως όμως χρειάζεται να κινητοποιήσουμε τις ζωντανές πνευματικές και παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας στην κατεύθυνση της ανάδειξης μιας εναλλακτικής διεξόδου για τον τόπο.
Σε αυτή την πορεία πιστεύουμε ότι θα συναντηθούμε και με άλλες πολιτικές δυνάμεις. Με πολιτικές δυνάμεις, που δεν έχουμε ακόμα καταφέρει σε αυτή την ευρεία συμμαχία στο Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς να έρθουμε σε επαφή. Πιστεύουμε και θα προσπαθήσουμε να επικοινωνήσουμε με τους ενεργούς πολίτες που μάχονται, αγωνίζονται για τα περιβαλλοντικά ζητήματα, για την προστασία του περιβάλλοντος με δυνάμεις από το οικολογικό κίνημα.
Πιστεύουμε και θα προσπαθήσουμε να έρθουμε σε επαφή με δυνάμεις από το σοσιαλιστικό χώρο που σήμερα είναι βαθιά απογοητευμένοι από την κρίση του πολιτικού συστήματος και την αναξιοπιστία του ΠΑΣΟΚ και ψάχνουν να βρουν τη δυνατότητα να επικοινωνήσουν με τη Ριζοσπαστική Αριστερά, που προσβλέπουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να αποτελέσει μια δύναμη διεξόδου.
Το πρόγραμμά μας λοιπόν θα το εκπονήσουμε ή θα προτείνουμε για να είμαι σαφέστερος στη μεθαυριανή πανελλαδική Συντονιστική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ και πιστεύουμε ότι θα γίνει αποδεκτή η πρότασή μας να το εκπονήσουμε από κοινού σε μια πλατειά ανοιχτή διαδικασία, όχι μονάχα με τον κόσμο της Αριστεράς, αλλά ανοιχτή στην ελληνική κοινωνία, από τον Οκτώβρη έως και το τέλος του χρόνου.
Αυτό ώστε να είμαστε έτοιμοι να δώσουμε συγκεκριμένες απαντήσεις και να είμαστε έτοιμοι βεβαίως να απαντήσουμε και στις οποιεσδήποτε εξελίξεις μπορεί να έχουμε το επόμενο διάστημα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας, αλλά και στη μεγάλη σημαντική για μας αναμέτρηση, εκλογική αναμέτρηση που δεν έχει μονάχα ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά, αλλά έχει χαρακτηριστικά κεντρικής πολιτικής αναμέτρησης που θα είναι αυτή των ευρωεκλογών σε ένα ακριβώς χρόνο από σήμερα.
Σας ευχαριστώ, συγνώμη που πλάτειασα, ήταν πάρα πολλά όλα όσα είχαμε να πούμε και είμαι διαθέσιμος στις ερωτήσεις σας.
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ: Ευχαριστώ κ. Πρόεδρε. Θα ήθελα να περάσουμε τώρα στις ερωτήσεις ξεκινώντας από τον κ. Τσάτση.
Θ. ΤΣΑΤΣΗΣ (Ελευθεροτυπία): Κύριε Πρόεδρε, διάβασα δύο δημοσιεύματα, το ένα στη «Republica» και το άλλο στη «Liberation» που αναφέρονται στον Συνασπισμό και αναφέρονται στο κόμμα της άκρας Αριστεράς. Ήθελα να ρωτήσω που τοποθετείτε εσείς τον Συνασπισμό στην Ελλάδα;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ξέρετε κ. Τσάτση, αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στη Γαλλία, αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη, δε μιλάνε τόσο για τον μεσαίο χώρο όσο μιλάμε εδώ και για το ποιος πρώτος από τα δύο κόμματα θα τον προσεγγίσει.
Είναι καταγεγραμμένο ότι η Δεξιά είναι η Δεξιά και οι σοσιαλδημοκράτες είναι η Αριστερά. Μαζί με τις δυνάμεις της υπόλοιπης Αριστεράς βεβαίως, της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, όπου πολλές φορές η αναφορά εκεί στην άκρα Αριστερά έχει να κάνει κυρίως με τον εξωκοινοβουλευτικό, τον τροτσκιστικό χώρο, τον ριζοσπαστικό χώρο, εκεί δηλαδή όταν λένε για Αριστερά συνήθως εννοούν το ευρύτερο φάσμα.
Στην Ελλάδα όχι με δική μας ευθύνη και δεν ευθύνομαι εγώ γι΄ αυτά που είπα στο Συνέδριο έχω την αίσθηση ότι το ΠΑΣΟΚ έχει θελήσει να αυτοπροσδιοριστεί από την ίδρυσή του στο χώρο τον κεντρώο, τον κεντροαριστερό αργότερα, σήμερα είναι σαφές όχι βεβαίως εξαιτίας των αναφορών του ή των εξαγγελιών του, αλλά κυρίως της πολιτικής που άσκησε όσο χρόνο ήταν στη διακυβέρνηση του τόπου, οι πολίτες, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, ακόμα και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ αν δείτε στις δημοσκοπήσεις δεν μπορούν εύκολα να κατατάξουν αυτό το κόμμα στο χώρο της Αριστεράς.
Στη χώρα μας λοιπόν η Αριστερά, που είναι μια δύναμη που έχει πλατειές, βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία, από την περίοδο της εθνικής αντίστασης ως αργότερα στις κινητοποιήσεις και στις διεκδικήσεις της ελληνικής νεολαίας για δημοκρατία και ελευθερία, την αντιδικτατορική δράση αλλά και τα μεταπολιτευτικά χρόνια η Αριστερά είναι η δύναμη που προσδιορίζεται βεβαίως από τις δυνάμεις που ήταν παλαιότερα πέριξ των δύο κομμουνιστικών κομμάτων και των άλλων δυνάμεων της Εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Σήμερα οι κύριες, έτσι, δυνάμεις της Αριστεράς είναι ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς, είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα, όπου ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς πρέπει να σας πω ότι έχει πάρα πολλές συλλογικότητες, πολιτικές δυνάμεις πολιτικά κόμματα, όχι μόνο το Συνασπισμό αλλά μια πανσπερμία δυνάμεων. Το κύριο όμως σήμερα είναι να ανακαλύψουμε μια νέα δυναμική που μπορεί να δοθεί μέσα από την ενότητα των ευρύτερων δυνάμεων της Αριστεράς και η οποία θα την μετατρέψει ξανά σε πρωταγωνίστρια δύναμη.
Απαντώντας όμως στο ερώτημά σας νομίζω ότι στη χώρα μας ο προσδιορισμός άκρα Αριστερά μάλλον είναι ταυτισμένος με άλλες δυνάμεις κι όχι με τις δυνάμεις του κοινοβουλευτικού τόξου. Εν πάση περιπτώσει εμάς δεν μας πειράζει και πάρα πολύ, το ζήτημα είναι να καταλαβαίνει ο κόσμος ότι είμαστε μια δύναμη η οποία μπορούμε να ανατρέψουμε το πολιτικό σύστημα κι ότι αν θα μας θεωρεί άκρα Αριστερά ή εν πάση περιπτώσει λιγότερο άκρα ή original Αριστερά, αυτό είναι το λιγότερο.
κ. ΚΑΛΦΟΠΟΥΛΟΣ : Κύριε Τσίπρα έχω τρεις ερωτήσεις. Η πρώτη μου ερώτηση αφορά το θέμα με την Κύπρο που αναφερθήκατε στη μη επαναπροσέγγιση των γκρίζων λύκων. Κατά πόσον αυτή η επαναπροσέγγιση περιλαμβάνει το ζήτημα της αποχώρησης του στρατού κατοχής και το ζήτημα των εποίκων;
Η δεύτερη ερώτηση είναι πως αντιμετωπίζετε ως ίδιος προσωπικά ένα ενδεχόμενο ή έναν κίνδυνο αποπολιτικοποίησης του Συνασπισμού και εσάς του ίδιου, σε σχέση με το lifestyle και υπέρ προβολή στα media; Μιλάω δηλαδή για το ενδεχόμενο μιας αποπολιτικοποίησης του προφίλ του Συνασπισμού και του δικού σας μέσα από μία τάση lifestyle ή μέσα από την υπέρ προβολή των media. Πως το αντιμετωπίζετε και ο Συνασπισμός και εσείς ως Πρόεδρος;
Και το τρίτο ερώτημα είναι ποια είναι η θέση του Συνασπισμού και η δική σας προσωπικά σε σχέση με το γήπεδο του Παναθηναϊκού στο Βοτανικό; Ευχαριστώ.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Στο πρώτο ερώτημα, νομίζω ότι δεν μπορεί να υπάρξει λύση βιώσιμη λειτουργική και δίκαιη, γιατί αυτό επιδιώκει σήμερα στην Κύπρο η Κυπριακή Κυβέρνηση, για τον κυπριακό λαό, για Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους, στο βαθμό που διατηρηθεί η κατοχή και ο στρατός κατοχής στο βόρειο κομμάτι της Κύπρου. Είναι αυτονόητο.
Όσον αφορά τους εποίκους είναι ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα αυτή τη στιγμή. Και ξέρετε ποιο είναι το πολύ μεγάλο πρόβλημα; Εμείς συναντηθήκαμε κάτω στην Κύπρο με δύο τουρκοκυπριακά κόμματα οι οποίοι με μεγάλη αγωνία και πιστεύουμε ότι δεν είναι αγωνία μιας μειοψηφικής κοινότητας της τουρκοκυπριακής πλευράς, ενός μειοψηφικού μέρους της τουρκοκυπριακής κοινότητας, αλλά αγωνία της πλειοψηφίας των Τουρκοκυπρίων ότι αλλοιώνονται τα χαρακτηριστικά του λαού τους, ότι σε λίγα χρόνια θα είναι περισσότεροι οι έποικοι, ήδη είναι περισσότεροι οι έποικοι από τους Τουρκοκύπριους.
Η βάση στην οποίαν στηρίχθηκε η πολιτική της επαναπροσέγγισης από την πλευρά του ΑΚΕΛ όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν στην έννοια της κυπριακότητας, της μίας ιθαγένειας, της μίας κυριαρχίας. Στην έννοια δηλαδή του ότι είναι ενιαίος και αδιαίρετος ο κυπριακός λαός και μπορεί να αποτελείται από κοινότητες, όχι μόνο των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, αλλά και των Αρμενίων, των Λατίνων.
Εάν αυτό που είναι βασικός πυρήνας της αντίληψης για την επαναπροσέγγιση και για τη βιώσιμη λύση και για την προοπτική της Κύπρου, αν αυτό αλλοιωθεί, καταλαβαίνετε ότι είναι πολύ μεγάλο πρόβλημα. Ως εκ τούτου η οποιαδήποτε λύση πρέπει να αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα. Γίνονται βήματα και γίνονται βήματα όχι μονάχα σε συμβολικό αλλά και σε ουσιαστικό επίπεδο.
Με το που ανέλαβε Πρόεδρος ο Δημήτρης Χριστόφιας προχώρησε στη σύσταση ομάδων εργασίας και τεχνικών επιτροπών για να αντιμετωπίσουν και αυτό και άλλα ζητήματα. Δεν είναι μόνο το ζήτημα των εποίκων, το ζήτημα των περιουσιών που είναι πολύ σημαντικό θέμα, και άλλα πολύ σημαντικά ζητήματα που πρέπει να υπάρξει ένα πλαίσιο επαναπροσέγγισης, κινήσεις αντίληψης τουλάχιστον ώστε οι διαπραγματεύσεις οι επίσημες σε επίπεδο κορυφής να ξεκινήσουν σε μία βάση για να μην είναι ατελέσφορες οι διαπραγματεύσεις αυτές.
Ξέρετε, το κυρίαρχο ζήτημα που απασχολούσε το προηγούμενο διάστημα ήταν το θέμα της λεγόμενης παρθενογένεσης και το ζήτημα της μίας κυριαρχίας μίας ιθαγένειας. Κι ήταν από την πλευρά του Ταλάτ ένα θετικό βήμα αυτό που έγινε στην τελευταία συνάντηση που είχε με το Δημήτρη Χριστόφια στις 25 Ιουνίου αν δεν κάνω λάθος, όπου ουσιαστικά ήρε τις προηγούμενες δηλώσεις του περί παρθενογένεσης και δηλώσεις που είχαν να κάνουν ότι δεν μπορεί να προχωρήσουν σε λύση με μία κυριαρχία, μία ιθαγένεια.
Ακόμα είναι πολύ μακρύς ο δρόμος όμως. Έχουν γίνει βήματα, αν δε λυθεί τώρα όμως το κυπριακό -σε αυτό θέλω να καταλήξω στην απάντησή μου- με την διακυβέρνηση του Δημήτρη του Χριστόφια και με την διακυβέρνηση από την άλλη πλευρά του Ταλάτ, νομίζω ότι τα πράγματα θα είναι πάρα πολύ δύσκολα για να λυθεί στο μέλλον. Υπό αυτή την έννοια αξίζει όλοι να επενδύσουμε τις ελπίδες μας και την υποστήριξή μας σε αυτές τις διαπραγματεύσεις και σε αυτή την πραγματικά ουσιαστική προσπάθεια που κάνει η Κυπριακή Κυβέρνηση.
Στο θέμα του lifestyle, όπως είπατε, εμείς από την πρώτη στιγμή που είδαμε μια ιδιαίτερη δυναμική στην κοινωνία, διαπιστώσαμε και εκτιμήσαμε ότι από μέρους των μέσων μαζικής ενημέρωσης θα γίνει μια συστηματική προσπάθεια αποδόμησης αυτής της δυναμικής.
Και κομμάτι της αποδόμησης αυτής της δυναμικής είναι η προσπάθεια να δημιουργηθεί η εντύπωση στην κοινή γνώμη και στους πολίτες ότι ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς δεν έχει ρεαλιστικές προτάσεις και λύσεις και η Ηγεσία του είναι μια Ηγεσία που έχει μια μεγάλη δημοτικότητα στην κοινή γνώμη όχι εξαιτίας της δυνατότητας να αποτελούν κάτι διαφορετικό και σε συμβολικό και σε ουσιαστικό επίπεδο, αλλά εξαιτίας του ότι τα λένε ωραία, είναι όμορφοι, παρουσιάζονται στη Βουλή και κάνουν φασαρία, αυτό που εσείς ονομάζετε lifestyle με λίγα λόγια.
Νομίζω όμως ότι με το πέρασμα του καιρού ο καθένας μας και ιδίως όσοι είναι υποχρεωμένοι να εκτίθενται δημόσια, κρίνονται από τους πολίτες και ο καθένας μας μπορεί να αναδείξει και τις αδυναμίες του και τις δυνατότητές του. Υπό αυτή την έννοια νομίζω ότι η ερώτησή σας είναι μια ερώτηση που έρχεται από το παρελθόν, δεν αφορά το παρόν, πόσο δε μάλλον δε θα αφορά το μέλλον.
Σε σχέση με το γήπεδο του Παναθηναϊκού, είναι γνωστή η θέση της Ανοιχτής Πόλης, της δημοτικής κίνησης στην οποία είχα τη χαρά και την τιμή και έχω τη χαρά και την τιμή να είμαι επικεφαλής στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας, ότι το γήπεδο του Παναθηναϊκού με τους όρους που γίνεται, με τον τρόπο δηλαδή που χωροθετείται θα έχει αποτελέσματα τα οποία θα είναι επιβαρυντικά για την ευρύτερη περιοχή, θα είναι οικονομικά και περιβαλλοντικά επιζήμιο.
Βεβαίως από την πρώτη στιγμή και πρέπει να σας το πω και το έχω πει επανειλημμένως και το ξαναλέω και τώρα, ήμασταν μια δύναμη που και σε δημοτικό επίπεδο, αλλά σας θυμίζω ότι ο Συνασπισμός ως κόμμα ήταν το πρώτο κόμμα που είχε αναδείξει ότι η περιοχή του Βοτανικού είναι η κατάλληλη για το γήπεδο του Παναθηναϊκού, διότι το πρώτο μέλημά μας ήταν να απελευθερωθεί η Λεωφόρος Αλεξάνδρας.
Αυτό όμως δε σημαίνει ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ούτε ότι το γήπεδο αυτό πρέπει να χτιστεί με τους όρους αυτούς που θα ευνοούν τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα και όχι τους πολίτες. Εμείς και στο πρόγραμμά μας θεωρούσαμε ότι η περιοχή του Βοτανικού και κατ΄ αρχήν η ευρύτερη περιοχή του Ελαιώνα έπρεπε να αναπλαστεί, έπρεπε να γίνουν έργα υποδομής. Ξέρετε, υπάρχουν περιοχές που ακόμα δεν έχουν ούτε αποχετευτικό σύστημα..
Έπρεπε να γίνει διάνοιξη δρόμου και κυρίως να γίνει ένα γήπεδο στα 40 στρέμματα και γύρω από το γήπεδο χρήσεις μαζικού αθλητισμού, πράσινο πολύ πράσινο για τους πολίτες κι ένα γήπεδο ανοιχτό στους πολίτες της Αθήνας και της ευρύτερης περιοχής.
Αντ' αυτού θα γίνει ένα γήπεδο το οποίο το έχει ανάγκη βεβαίως ο πρώτος Σύλλογος της Αθήνας –εντάξει, τα αισθήματα δεν κρύβονται καμιά φορά!- από την άλλη όμως επιτρέψτε μου να σας πω τα παρελκόμενα του γηπέδου δεν θα είναι ούτε χώροι πρασίνου και μαζικού αθλητισμού, αλλά ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο το οποίο θα ευνοεί τα συμφέροντα του κ. Βωβού ο οποίος έχει χτίσει κατά το δοκούν τη μισή Αθήνα.
Σε μια τέτοια εξέλιξη δεν μπορεί να είμαστε θετικοί. Σε αυτή τη φάση όμως και μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο αλλά και δημοσίως –διότι έχει εγκριθεί η διαδικασία για το γήπεδο πια, παρά τη δική μας αντίρρηση- το μείζον είναι όχι το να σταματήσει η ανέγερση του γηπέδου, αλλά το να σταματήσει –κι εκεί δίνουμε όλη μας τη μάχη- αυτή η απόπειρα οικοδόμησης ενός τεράστιου φαραωνικού εμπορικού κέντρου στην περιοχή του Βοτανικού, δίπλα από το γήπεδο ιδιοκτησίας του κ. Βωβού όπως καλά γνωρίζετε κι εμείς δεν κρύβουμε τα λόγια μας.
Γ. ΦΑΣΟΥΛΑΣ («ΝΕΤ»): Κύριε Πρόεδρε κάνατε πριν από λίγο λόγο για την ενότητα της Αριστεράς και θα ήθελα να σας ρωτήσω εάν πιστεύετε εάν εκτιμάτε ότι κάπου κάποτε θα συναντηθείτε με το ΚΚΕ λαμβάνοντας υπόψη και τους τελευταίους χαρακτηρισμούς από τη Γενική Γραμματέα του ΚΚΕ, όπου όταν κλήθηκε να περιγράψει το πρόσωπο του σημερινού Συνασπισμού, χρησιμοποίησε όρους τηλεοπτικού σήριαλ και σας είπε ότι μοιάζετε με τη «Μαρία την άσχημη». Θα ήθελα λοιπόν να τα σχολιάσετε όλα αυτά. Ευχαριστώ.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ξέρετε, το καινούργιο στοιχείο από όσα είπε η κα Παπαρήγα προχτές δεν ήταν ότι χρησιμοποιεί πολλές φορές άστοχες και κακόγουστες εκφράσεις για να στολίσει το Συνασπισμό και την πολιτική του. Αυτό το ξέραμε. Είχε μιλήσει για κουραμπιέδες, είχε μιλήσει για κουστουμάκια.
Το παράδοξο για εμένα ήταν ότι έμαθα ότι η κα Παπαρήγα βλέπει ελληνική τηλεόραση και βλέπει σήριαλ, τα οποία έχουν μάλιστα και πολύ μεγάλη αναφορά στα λαϊκά στρώματα! Ίσως γι' αυτό να το κάνει. Καλό είναι αυτό από μια άποψη, διότι οι ηγέτες της Αριστεράς πρέπει να γνωρίζουν και να παρακολουθούν αυτά που παρακολουθεί ο λαϊκός κόσμος, τα λαϊκά στρώματα.
Η ουσία όμως είναι –και θέλω να μείνω στην ουσία- ότι η κριτική που μας κάνει η κα Παπαρήγα και η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι μια άστοχη και άδικη κριτική.
Πρώτον γιατί να σας πω κάτι; Αν είναι να κάνουμε μια τόσο μεγάλη μεταμόρφωση στη χώρα σαν αυτή της Μαρίας της άσχημης, αν είναι να κάνουμε μια τόσο μεγάλη μεταμόρφωση στην Ευρώπη –και από μια Ευρώπη των αγορών να γίνει μια Ευρώπη κοινωνικής και κοινωνικής προοπτικής- τότε μπορεί να μην έχουμε καταφέρει το Σοσιαλισμό, αλλά θα έχουμε καταφέρει ένα πολύ μεγάλο βήμα.
Με αυτή την έννοια δεν καταλαβαίνω γιατί μια δύναμη που αγωνίζεται προκειμένου να περνάει καλύτερα ο λαός, οι κοινωνικές δυνάμεις να προχωρήσουν μπροστά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μια τέτοια προοπτική πρέπει να τη βλέπουν με τόσο κακό μάτι.
Η ουσία είναι όμως ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα ασκεί μια έντονη κριτική στο Συνασπισμό και μάλιστα με σημαία την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την ίδια στιγμή που συνεργάζεται στην Ευρώπη με Κόμμα Κομμουνιστικά και Εργατικά, που στα ζητήματα αυτά έχουν ταυτόσημες απόψεις με το Συνασπισμό.
Για παράδειγμα μιας και μιλάμε για την Κύπρο. Το ΑΚΕΛ τι άποψη έχει για την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση; Ίσα - ίσα ήταν υπέρ της ένταξης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Νομίζω ότι σήμερα μια εμμονή σε απόψεις οι οποίες δεν μπορούν να έχουν βάση, διότι για φανταστείτε τη χώρα μας, πως μπορείτε να τη φανταστείτε ως Σοσιαλιστική νησίδα;
Αν για παράδειγμα στην Ευρώπη των 27 σήμερα προχωρήσει και δεν παλέψουμε όλοι μαζί μέσα στην Ευρώπη -γιατί για μας είναι πεδίο πάλης η Ευρώπη- να μην προχωρήσει το 65ωρο και γίνει νόμος της Ευρώπης το 65ωρο και η χώρα μας ήταν εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, τι θα μπορούσε να κερδίσει; Θα μπορούσε να αντισταθεί; Θα μπορούσε να διατηρήσει το 8ωρο και τις κοινωνικές κατακτήσεις;
Εμείς πιστεύουμε ότι πρόκειται για μια εμμονή που κάνει κακό στο λαϊκό Κίνημα. Είμαστε βέβαιοι ότι αν δεν ήταν ο Συνασπισμός το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, το Κομμουνιστικό Κόμμα θα ήταν το πρώτο που θα ήταν στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Είμαστε βέβαιοι ότι αν δεν ήταν ο Συνασπισμός στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ, το Κομμουνιστικό Κόμμα θα ήταν το πρώτο που θα ήταν στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ.
Είναι η εμμονή σε μια στρατηγική που έχει στο βασικό της πυρήνα την αντίληψη ότι πρέπει να ηγεμονεύσουμε στο χωριό μας και μετά βλέπουμε τι γίνεται στην πόλη. «Πρώτα στο χωριό» λέει η παροιμία. Δεν είναι αντίληψη αυτή όμως και ιδίως αυτή η στρατηγική πιστεύουμε ότι σε αυτή τη φάση της κρίσης του δικομματικού συστήματος είναι αδιέξοδη στρατηγική.
Όσο ο δικομματισμός ήταν κραταιός αυτή η στρατηγική μπορούσε να είναι αποτελεσματική. Τη στιγμή που ο δικομματισμός αυτό το πολιτικό σύστημα βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης, δεν είναι αποτελεσματική. Διότι ο κόσμος ζητάει εναλλακτική λύση και όσο πιο γρήγορα το καταλάβει αυτό η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος -ο κόσμος του το έχει καταλάβει πιστεύουμε- τόσο πιο εύκολα θα πάμε στην εναλλακτική διέξοδο.
Διότι –τελειώνοντας την ερώτησή σας κ. Φασουλά- πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα θα έρθει η ώρα που η Αριστερά στη χώρα μας θα είναι ενωμένη. Πιστεύω ότι αυτό θα γίνει πέρα και έξω από τις ηγεσίες. Η ενότητα της Αριστεράς είναι μια διαδικασία που έχει ήδη ξεκινήσει με το Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς, η άρνηση της ηγεσίας του ΚΚΕ είναι ένα μεγάλο εμπόδιο, είναι όμως μια διαδικασία που έχει ήδη ξεκινήσει.
Αν σήμερα δεν το κατανοούν αυτό, διότι αν το κατανοούσαν θα είχαμε ήδη και δημοσκοπικά πρώτη δύναμη την Αριστερά, νομίζω ότι η ετυμηγορία των πολιτών που θα έρθει αργά ή γρήγορα το επόμενο διάστημα, θα τους κάνει να το κατανοήσουν.
Τ. ΜΠΕΡΜΠΕΡΑΚΗΣ («ΜΙΛΛΙΕΤ»): Κύριε Πρόεδρε η ερώτηση είναι πως βλέπετε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Είναι λίγο γενική η ερώτησή σας. Αυτό που εγώ θα ήθελα να επισημάνω είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο, ιδιαίτερα στο εσωτερικό της Τουρκίας που ενδεχομένως να είναι καθοριστική στις όποιες εξελίξεις. Είδαμε το προηγούμενο διάστημα τις συλλήψεις στελεχών του Στρατού, οι οποίοι από ό,τι φαίνεται ήταν σε μια διαδικασία να κινήσουν διαδικασίες αποσταθεροποίησης.
Είναι σε ένα κλίμα αστάθειας και ρευστότητας η Τουρκία σήμερα και αυτή η αστάθεια και η ρευστότητα εγκυμονεί κινδύνους κι εμάς μας ανησυχεί ιδιαίτερα. Κινδύνους, όσον αφορά και την εξέλιξη στο Κυπριακό που βρισκόμαστε σε μια πολύ κρίσιμη φάση και είναι πράγματι πολύ ατυχής αυτή η συγκυρία, αλλά κινδύνους και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Ως γνωστόν, δεν θέλω να επαναλάβω τις θέσεις μας, εμείς αγωνιζόμαστε για τη συνύπαρξη των λαών μαζί με τις δυνάμεις της Αριστεράς στην Τουρκία πρόσφατα εκπονήσαμε στη Μυτιλήνη μια κοινή διακήρυξη για την αμοιβαία μείωση των εξοπλισμών, η κατεύθυνσή μας ήταν, είναι και θα παραμείνει αυτή, όμως νομίζω ότι η αστάθεια και οι εσωτερικές εξελίξεις μπορεί να εγκυμονούν κινδύνους και είμαστε πάρα πολύ ανήσυχοι.
Α. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ («ΑΥΓΗ»): Κύριε Πρόεδρε δυο ερωτήσεις. Πρώτον αν απευθύνετε κάλεσμα στο Κομμουνιστικό Κόμμα να συμμετάσχει στο ΣΥΡΙΖΑ. Η δεύτερη, επειδή διαβάζουμε για διάφορα σχέδια σχετικά με τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που πρόσκεινται στο Κόμμα σας τι αλλαγές σχεδιάζετε στα Μέσα αυτά.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ξέρετε κ. Παπαδόπουλε δεν μου αρέσει ούτε συνηθίζω να απευθύνομαι με υποκρισία. Διότι το αν το Κομμουνιστικό Κόμμα θα αλλάξει στρατηγική, δεν θα κριθεί από το αν εμείς κάνουμε κάλεσμα να συμμετάσχει στο ΣΥΡΙΖΑ ή όχι. Είναι ένα ζήτημα που απασχολεί, ταλανίζει πιστεύω κάθε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος και τους φίλους του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Υπό αυτή την έννοια εμείς είμαστε μια δύναμη, ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς που λέμε ότι παρά το γεγονός ότι έχουμε πολύ σημαντικές διαφορές ιδεολογικού προσανατολισμού με το Κομμουνιστικό Κόμμα σαν αυτές στις οποίες αναφέρθηκα πιο πριν για την Ευρωπαϊκή Ένωση κι άλλες για τον υπαρκτό Σοσιαλισμό εμείς κάνουμε κριτική σε αυτά τα καθεστώτα, δεν ξέρω τι αποτέλεσμα θα έχει το Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος που γίνεται με κεντρικό θέμα την αποτίμηση των καθεστώτων του υπαρκτού.
Παρά το γεγονός ότι έχουμε πολύ μεγάλες διαφορές, λέμε ότι μπορούμε να βρούμε κοινά βήματα. Είναι αναγκαίο. Όχι ότι μπορούμε, είναι αναγκαίο να βρούμε κοινά βήματα δράσης και κοινή δράση στα μεγάλα ζητήματα που αφορούν κυρίως την αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες κυρίαρχες επιλογές.
Υπό αυτή την έννοια θα ήταν υποκριτικό σήμερα εγώ να κάνω πρόσκληση να έρθει το Κομμουνιστικό Κόμμα στο ΣΥΡΙΖΑ. Μένω σε αυτό που είπα και πιο πριν: δεν αρκεί σήμερα να λες ότι «έχω μαγαζί γωνία» δεν αρκεί σήμερα αυτάρεσκα να θέλεις να διατηρείς τα ποσοστά σου ή και να τα μεγαλώνεις χωρίς προοπτική.
Σήμερα ο κόσμος θέλει απαντήσεις, θέλει συγκεκριμένες απαντήσεις για το αύριο. Ο δικομματισμός καταρρέει, αλλά πρέπει στη θέση του δικομματισμού που καταρρέει να φέρουμε εμείς μια ελπίδα για τον τόπο.
Οι εκλογές όποτε κι αν γίνουν, πρέπει να είναι εκλογές ελπίδας και η ελπίδα για τον τόπο μπορεί να φέρει μονάχα μια νέα πλειοψηφία με επίκεντρο τις δυνάμεις της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και σε αυτή τη νέα πλειοψηφία χωράνε βεβαίως είναι προφανές και δυνάμεις από το χώρο του ΠΑΣΟΚ και δυνάμεις από τον Οικολογικό χώρο και δυνάμεις από το χώρο της σημερινής εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και βεβαίως και το Κομμουνιστικό Κόμμα στο βαθμό που θα αντιληφθεί αυτή την αναγκαιότητα.
Για τη δεύτερη ερώτηση. Υπάρχει μια απόφαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής που αφορά μια ανασυγκρότηση της προσπάθειάς μας στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, σας θυμίζω ότι πέρα της «Αυγής» είναι και ο ραδιοφωνικός σταθμός «Στο Κόκκινο» ο οποίος έχει και αρκετά σημαντική ακροαματικότητα, αλλά δυστυχώς μόνο στο λεκανοπέδιο της Αθήνας.
Αυτή η προσπάθεια έχει να κάνει με το γεγονός ότι σε αυτή την κρίσιμη περίοδο ρευστότητας ολοένα και με ταχύτερους ρυθμούς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης συγκεντρώνονται σε λίγα χέρια και αυτό μας ανησυχεί και αυτό αποτελεί κίνδυνο για τη δημοκρατία.
Άρα εμείς δεν θέλουμε να έχουμε βεβαίως κομματικά Μέσα, ούτε κομματική εφημερίδα ούτε κομματικό ραδιόφωνο ούτε κομματικό Internet ή τηλεοπτικό σταθμό, θέλουμε όμως να υπάρχουν Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης τα οποία θα αναδεικνύουν ένα εναλλακτικό τρόπο προσέγγισης της επικαιρότητας και που θα ενημερώνουν τον πολίτη για τα πραγματικά προβλήματα και που θα αναδεικνύουν ένα εναλλακτικό τρόπο ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. Αυτός είναι ο στόχος μας.
Υπό αυτή την έννοια έχουμε ένα φιλόδοξο σχεδιασμό για την ανασυγκρότηση των Μέσων, τον οποίο θα τον υλοποιήσουμε βεβαίως σε συμφωνία και σε συναίνεση με τα στελέχη της «Αυγής», με το Διοικητικό Συμβούλιο της «Αυγής» με τη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων της «Αυγής», με τα στελέχη και το Διοικητικό Συμβούλιο του ραδιοσταθμού, τη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων του σταθμού και θα καταλήξουμε στις προτάσεις μας και το επόμενο διάστημα θα προχωρήσουμε στην υλοποίηση αποφάσεων.
Όμως αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι αυτό το φιλόδοξο σχέδιο για να υλοποιηθεί, θέλει την ευρύτατη στήριξη του κόσμου της Αριστεράς. Θέλει την ευρύτατη στήριξη του κόσμου, που βρίσκει ελπίδα στο Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς, διότι είναι ένα εγχείρημα που σε αυτόν τον κόσμο κυρίως απευθύνεται, σε όλους τους πολίτες βέβαια αλλά κυρίως σε αυτό τον κόσμο που στηρίζει αυτές τις προσπάθειες. Όταν λέω στήριξη δεν εννοώ μονάχα να γυρίζουν τη βελόνα του ραδιοφώνου του στη συχνότητα του 105,5 αλλά και στήριξη υλική, οικονομική.
ΧΡ. ΤΣΙΓΟΥΡΗΣ (“MEGA”): Θα ήθελα να ρωτήσω δυο πράγματα. Κατ' αρχήν και στο παρελθόν τα δυο μεγάλα Κόμματα εξουσίας αντιμετώπισαν προβλήματα λόγω εμπλοκής σε υποθέσεις σκανδάλων, με αποτέλεσμα να απογοητεύσουν ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος. Κάτι, που συμβαίνει σήμερα και αποτυπώνεται και τις δημοσκοπήσεις.
Εσείς θα ζητήσετε την ψήφο γιατί; Επειδή είστε πιο τίμιοι μόνο σαν Κόμμα; Αυτό είναι το πρώτο μου ερώτημα, αν χρειάζεται κάτι περισσότερο από την τιμιότητα.
Το δεύτερο. Αν τυχαία αύριο οι αποκαλύψεις φέρουν ένα πρόσωπο από το Συνασπισμό –τυχαία επαναλαμβάνω, υποθετικά- εμπλεκόμενο στην υπόθεση της SIEMENS, θα τον αποπέμψετε άμεσα; Τι θα κάνετε; Ευχαριστώ.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Είπα και προηγούμενα ότι η κρίση του πολιτικού συστήματος είναι πρωτίστως κοινωνική και δευτερευόντως ηθική. Υπό αυτή την έννοια δεν αρκεί κανείς σήμερα να είναι πιο τίμιος. Είναι φανερό ότι τα Κόμματα της Αριστεράς δεν έχουν εμπλακεί όχι μονάχα διότι είναι πιο έντιμα, αλλά και γιατί δεν είχαν κυβερνητική εξουσία στα χέρια τους. Για ποιο λόγο η SIEMENS ή μια πολυεθνική εταιρεία να λαδώσει ένα Κόμμα, το οποίο δεν έχει τη δυνατότητα να ανταποδώσει αυτή την ευεργεσία;
Υπό αυτή την έννοια εμείς πάμε τώρα σε μια διαδικασία προγραμματική, εκπόνηση προγράμματος εναλλακτικής λύσης και απάντησης στα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα ακριβώς διότι θεωρούμε το να έχει κανείς μια επιχειρηματολογία στο ηθικό πεδίο δεν αρκεί, δεν φτάνει για να απαντήσει στα προβλήματα.
Άρα νομίζω ότι δεν μπορεί να είναι και σε αυτή τη βάση νομίζω ότι και όποια εγχειρήματα –γιατί υπάρχουν διάφορα σενάρια το τελευταίο διάστημα- στη λογική «καθαρά χέρια» όπως είδαμε στη γειτονική Ιταλία, δεν θα απαντούν στο πρόβλημα θα είναι βραχύβιες λύσεις ακριβώς διότι το βασικό πρόβλημα είναι το κοινωνικό, είναι η όξυνση των αντιθέσεων. Νομίζω ότι και πιο τίμιοι είμαστε βεβαίως αλλά και ουσιαστική εναλλακτική πρόταση έχουμε για τις εφαρμοζόμενες πολιτικές στο κοινωνικό πεδίο που είναι το σημαντικό.
Όσον αφορά το ερώτημά σας είναι ένα υποθετικό ερώτημα, το οποίο δεν νομίζω ότι μπορεί να απηχεί την πραγματικότητα, ως εκ τούτου δεν μπορώ να απαντήσω σε ένα τέτοιο ερώτημα. Και θεωρώ –βεβαίως όχι την ερώτησή σας- αλλά εκ του πονηρού μια συζήτηση που γίνεται «έλα μωρέ όλοι ίδιοι είναι». Δεν είναι όλοι ίδιοι. Δεν είπα ότι το λέτε εσείς, λέω μια συζήτηση που γίνεται.
Δεν είναι όλοι ίδιοι, λέω εγώ. Δεν είναι όλοι ίδιοι. Εν τοιαύτη περιπτώσει αντιλαμβάνομαι ότι μπορεί να υπάρχει η υποψία στους πολίτες ότι «που θα πάει και κάποιοι από την Αριστερά έχουν μπει σε αυτή τη διαδικασία». Πιστεύω, ότι θα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσουμε να κάνουμε τέτοιες αναφορές όλοι μας ή αν έχουμε κάποιες συγκεκριμένες αναφορές να τις κάνουμε με συγκεκριμένο τρόπο, διότι είναι μία συζήτηση η οποία δεν οδηγεί πουθενά.
Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ο Συνασπισμός και τα στελέχη του είναι σαφές και αυταπόδεικτο ότι ουδέποτε είχαν συνηθίσει ή είχαν την κουλτούρα να δέχονται δωράκια, οικοσυσκευές, πλυντήρια, τηλεφωνικά κέντρα από πολυεθνικές εταιρείες.
Νομίζω, λοιπόν, ότι δεν έχει κανένα νόημα να συνεχίσουμε αυτή τη συζήτηση και ούτε να σας πω τι θα κάναμε σε περίπτωση που διαπιστώναμε ότι υπήρχε ένα τέτοιο θέμα.
Αν υπάρξει βεβαίως σε οποιοδήποτε Κόμμα να μιλήσουμε γενικά, νομίζω ότι αυτό που πρέπει να κάνει το κόμμα αυτό, είναι, αν θέλει τουλάχιστον να συμβάλει σʼ αυτή την προσπάθεια, είναι να αποκαλύψει την αλήθεια.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Πρόεδρε δύο ερωτήσεις θα ήθελα να κάνω. Το πρώτο είναι ότι λαμβάνοντας μηνύματα από μετανάστες βλέπουν την πορεία σας στην πολιτική σκηνή ως ένα πρόσωπο, δηλαδή επαναστάτη στα θέματα των δικαιωμάτων των μεταναστών και πιστεύουν στο όραμα, ότι είσαστε το μοναδικό πρόσωπο που μπορεί να επιλύσει τα ζητήματά τους από την νομιμοποίησή τους μέχρι και την ένταξή τους στην ελληνική κοινωνία.
Και το δεύτερο, θέλω να αναφέρω στο θέμα του Κοσόβου, βλέποντας μέχρι τώρα την μη αναγνώριση του Κοσόβου από την Ελληνική πλευρά και για χάρη, δηλαδή από στάση των δύο κομμάτων της παραδοσιακής φιλίας και για χάρη του διπλωματικού πολιτικού συμφέροντος, εσείς ως πολιτικός, δηλαδή του 3ου μεγαλύτερου κόμματος θα συμμερίζεστε με τη στάση των δύο κομμάτων για χάρη αυτά που αναφέρω και πάνω ή ως πολιτικό πρόσωπο που στηρίζεται την ελευθερία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των λαών ως αναγνώριση του λαού του Κοσόβου, της ανεξαρτησίας δηλαδή του Κοσόβου.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κατʼ αρχήν να σας ευχαριστήσω για τα καλά σας λόγια. Πρέπει να σας πω όμως, ότι στην περίπτωση του Κοσόβου είναι άλλο πράγμα από αναφαίρετο δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού και των δικαιωμάτων των λαών αυτών και άλλο πράγμα οι κίνδυνοι που εγκυμονούν όταν μονομερώς προχωράει μια χώρα στην ανακήρυξη κράτους και μάλιστα με τις ευλογίες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής και όχι των γειτονικών χωρών.
Και το λέω αυτό διότι είναι φανερό ότι στην ευρύτερη περιοχή, η ευρύτερη περιοχή δεν είναι μια ουδέτερη περιοχή, είναι μια περιοχή που πριν από λίγα χρόνια είχαμε έναν πόλεμο, σκληρό πόλεμο από την πλευρά του ΝΑΤΟ, που διαμέλισε τη Γιουγκοσλαβία, είναι μια περιοχή με βαθιές πληγές στο χρόνο και στην ιστορία, τα Βαλκάνια είναι μια περιοχή με βαθύτατες πληγές, πυριτιδαποθήκη την λέγανε κάποτε και άρα πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί.
Υπʼ αυτή την έννοια εμείς θεωρούμε, ότι η χώρα μας δεν πρέπει να αναγνωρίσει το Κόσοβο. Θεωρούμε ότι, βεβαίως έχουν το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, αλλά η διαδικασία ανακήρυξης κράτους, είναι μια διαδικασία η οποία πρέπει να γίνεται μέσα σε ένα πλαίσιο συναίνεσης και συνεννόησης και όχι με τις διαδικασίες αυτές.
Και πιστεύουμε επίσης, ότι αυτή η διαδικασία, αυτή η προσπάθεια δεν θα ωφελήσει ούτε το λαό του Κοσόβου, διότι οποτεδήποτε ένας λαός δίνει υποθήκη την ανεξαρτησία του προκειμένου να εξυπηρετήσει σχέδια άλλα γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά, τότε ο λαός αυτός βγαίνει ζημιωμένος.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Για το θέμα των μεταναστών;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Νομίζω, ότι είμαστε ένα κόμμα και ένας συνασπισμός κομμάτων που παλεύουμε καθημερινά για την νομιμοποίηση των μεταναστών, υπʼ αυτή την έννοια νομίζω, ότι είναι ένα δύσκολο θέμα βεβαίως και βρίσκουμε μπροστά μας την μεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης στο ζήτημα αυτό. Είναι μια πολιτική που διαμορφώνει μια Ευρώπη φρούριο.
Η αντίληψή μας εδραιώνεται από την πεποίθηση ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος. Και δίνουμε μάχες, θα συνεχίσουμε να δίνουμε μάχες και κυρίως θα συνεχίσουμε να δίνουμε μάχες για τα αυτονόητα ζητήματα.
Ξέρετε υπάρχουν στη χώρα μας νέοι 22-25-28 χρονών που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στη χώρα αυτή. Είχαν την ατυχία να γεννηθούν από γονείς μετανάστες, που δεν είχαν την ελληνική υπηκοότητα και αυτοί οι άνθρωποι είναι άνθρωποι φαντάσματα, άνθρωποι χωρίς χαρτιά.
Και μια δημοκρατία που σε λίγες μέρες γίνεται 34 χρόνων, δεν μπορεί να αντιμετωπίζει αυτούς τους ανθρώπους ως παρίες. Δίνουμε μάχη και θα συνεχίσουμε να δίνουμε μάχη σʼ αυτά τα ζητήματα.
Γ. ΓΟΥΛΙΕΛΜΟΣ (Καθημερινή): Κύριε Τσίπρα το Δεκέμβριο θα έχουμε ολοκληρωμένο εναλλακτικό πρόγραμμα του Συνασπισμού ή του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.; Και δεύτερον, θα πρόκειται για ένα κείμενο θέσεων με προοπτική διακυβέρνησης;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κατʼ αρχάς θα έχετε ένα κείμενο θέσεων, ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο. Ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο, το οποίο θεωρούμε εμείς που το εκπονούμε, ότι θα είναι το σχέδιο που θα δώσει διέξοδο στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η χώρα.
Το αν θα είναι κυβερνητικό σχέδιο ή όχι, με την έννοια δηλαδή αν αυτό θα εφαρμοστεί ή όχι, θα κριθεί από την ετυμηγορία του ελληνικού λαού. Σε πρώτο επίπεδο αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να κερδίσουμε την ηγεμονία στο επίπεδο των ιδεών, να πείσουμε τον κόσμο ότι υπάρχει εναλλακτική πρόταση και την έχουμε, μπορούμε να την καταγράψουμε και ότι είναι ρεαλιστική.
Από εκεί και πέρα στο αν θα εφαρμοστεί ή όχι, στο αν θα έχουμε δηλαδή μια ριζοσπαστική διακυβέρνηση ή όχι, θα κριθεί από την επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Δεν είναι κάτι στο οποίο εγώ μπορώ να σας δώσω σήμερα απάντηση. Εμείς ελπίζουμε ότι όποτε και αν γίνει αυτή η επόμενη εκλογική αναμέτρηση, πρέπει να είναι μια αναμέτρηση ελπίδας και διεξόδου. Και διέξοδο και ελπίδα σήμερα δεν μπορεί να δώσει ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε η Νέα Δημοκρατία.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: (Μιλάει χωρίς μικρόφωνο)
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Είναι σαφές θα είναι και κάτι περισσότερο από του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., θα είναι των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν ή τρέφουν προσδοκίες και ελπίδες από το εγχείρημα το ΣΥ.ΡΙΖ.Α.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ («ATHENS NEWS»): Κύριε Πρόεδρε, εάν ήσασταν σήμερα στην εξουσία, ποια είναι τα τρία πρώτα μέτρα που θα λαμβάνατε για την περιβόητη γενιά των 600,00 ?; Και δεύτερον, εάν πιστεύετε ότι το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο για το πολιτικό χρήμα είναι επαρκές;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Τώρα δεν πρέπει να σας τα αποκαλύπτω κιόλα, να μας αφήσετε να εκπονήσουμε το πρόγραμμά μας και μετά να σας πούμε. Όμως νομίζω και για να είμαστε και σοβαροί. Εμείς δεν λέμε ότι υπάρχουν μαγικές λύσεις, να σας πω δηλαδή τα τρία πράγματα που πατώντας το κουμπί την άλλη μέρα θα εξαλείφαμε το φαινόμενο της γενιά των 600,00 ?. Όμως γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι υπάρχουν κατευθύνσεις που σε ένα βάθος χρόνου, δηλαδή διαφορετικές πολιτικές κατευθύνσεις που σε ένα βάθος χρόνου θα αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα.
Και τέτοιες κατευθύνσεις κατά τη γνώμη μας είναι αυτές που μιλάμε για την ανάγκη ενίσχυσης της απασχόλησης και ιδίως απασχόλησης των νέων, για την αναδιανομή του πλούτου μέσα από μια γενναία φορολογική μεταρρύθμιση, για την εξάλειψη των συμβασιούχων, πράγμα για το οποίο έχουμε δώσει αγώνες και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στείλαμε τη χώρα μας. Καθώς επίσης και για μία πολιτική ενίσχυσης των κοινωνικών υποδομών, του κοινωνικού κράτους, αναφέρθηκα πιο πριν, το οποίο κατά τη γνώμη μας είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Για φανταστείτε πόσο σημαντική βοήθεια, στήριξη στο λαϊκό εισόδημα θα ήταν αν η χώρα μας σήμερα είχε ένα σύστημα υγείας όπου μπορούσε να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και στις ανάγκες, είχε ένα σύστημα παιδείας που μπορούμε να ανταποκρίνεται στις προσδοκίες και στις ανάγκες, πόσο σημαντικό θα ήταν γιʼ αυτούς που σήμερα βρίσκονται στο όριο της φτώχειας.
Άρα, λοιπόν, μια δέσμη προτάσεων και όχι τη μαγική λύση είμαστε σε θέση να προτείνουμε. Και θα είμαστε σε θέση να την προτείνουμε και πιο συγκεκριμένα το επόμενο διάστημα.
Στο δεύτερο ερώτημά σας, αν δεν κάνω λάθος ήταν για το πολιτικό χρήμα. Είναι σαφές ότι δεν επαρκεί και είναι σαφές ότι χρειάζεται και νέο νομοθετικό πλαίσιο και διαφάνεια.
Επιτρέψτε μου όμως να σας πω, ότι όσοι στηρίζουν την πρόταση ότι πρέπει να νομιμοποιήσουμε τις χορηγίες ή το πολιτικό χρήμα νομίζω, ότι κάνουν κακό στη δημοκρατία. Άλλο το να υπάρξει ένα πλαίσιο διαφάνειας και διαχείρισης και άλλο να υπάρχει νομιμοποίηση του πολιτικού χρήματος. Για ποιο λόγο, δεν κατάλαβα δηλαδή, γιατί ένας επιχειρηματίας ή μια πολυεθνική εταιρεία να θέλει να κάνει είτε επίσημα, είτε ανεπίσημα, καλά ανεπίσημα ούτως ή άλλως, αλλά και επίσημα ακόμα δώρο 1 εκατομμύριο ή 2 εκατομμύριο ή 3 εκατομμύρια ? σε ένα πολιτικό κόμμα, γιατί;
Αν θέλει να κάνει δώρο, ας το κάνει στους εργαζόμενους της, να τους δώσει αύξηση. Να το δώσει στα ταμεία του ΠΑΣΟΚ ή της Νέας Δημοκρατίας ή και οποιουδήποτε άλλου κόμματος, γιατί; Για να έχει ανταλλάγματα στο μέλλον που θα κυβερνήσει;
Αυτές οι προτάσεις που ακούγονται και από στελέχη κυβερνητικά παλαιότερα ή σημερινά, είναι πολύ επικίνδυνες προτάσεις.
Γ. ΜΕΛΙΓΓΩΝΗΣ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ»): Κύριε Πρόεδρε, δύο σύντομες ερωτήσεις. Αφʼ ενός επειδή αναφερθήκατε στο μοντέλο του ΑΚΕΛ και πώς αποτελεί παράδειγμα για εσάς, μια και το ΑΚΕΛ για να έρθει στη Κυβέρνηση συνεργάστηκε με την ΕΔΕ και το ΔΗΚΟ, αν είναι μοντέλο σε όλα και στην κουλτούρα συνεργασιών. Και αφʼ ετέρου έχουμε συνηθίσει τα κόμματα να δίνουν μία συνέντευξη Τύπου για να παρουσιάζουν το πρόγραμμά τους.
Θέλω να σας ρωτήσω τι σας έκανε να αισθανθείτε την ανάγκη να κάνετε μια συνέντευξη Τύπου για να μας πείτε απλώς και μόνο ότι αρχίζει η διαδικασία συγκρότησης του προγράμματος που θα είναι έτοιμο σε έξι μήνες; Ευχαριστώ.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Κύριε Μελιγγώνη νομίζω, ότι είναι σαφές, ότι δεν κάνουμε Συνέντευξη για να σας πούμε, ότι αρχίζει το πρόγραμμα. Μας έχει ζητήσει η Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου εδώ και τέσσερις μήνες συνέντευξη και σας παρακαλώ να είστε πιο ενημερωμένος από εδώ και στο εξής. Το πρώτον.
Και το δεύτερο, ναι όταν θα φτάσουμε στο σημείο να έχουμε τους συσχετισμούς δυνάμεων που έχει σήμερα το ΑΚΕΛ με το ΕΔΕ και το ΔΗΚΟ, να είμαστε δηλαδή εμείς το 30% και οι άλλοι στο 8% και στο 20%, τότε ναι θα είμαστε ανοιχτοί στη συνεργασία για να πάρουμε την εξουσία.
Κ. ΑΤΤΙΑΣ («ALTER»): Κύριε Πρόεδρε δύο ερωτήσεις. Η πρώτη αφορά το σχόλιο που κάνατε ότι οι Ευρωεκλογές θα έχουν και εθνικό χαρακτήρα, πού βάζετε τον πήχη; Και η δεύτερη αφορά την αναφορά σας που κάνατε και χθες μετά τη συνάντησή σας με εργαζομένους της “RIΝKEN” και της «HENKEN» νομίζω, ότι εάν θεωρούσαν οι πολιτικοί ότι είμαστε σοβαρή χώρα θα είχαν στείλει το ΣΔΟΕ στα Ταμεία των κομμάτων;
Έχει βγει και κάποιο σχόλιο γνωστού στελέχους του ΠΑΣΟΚ διάβαζα στις εφημερίδες και μιλώντας και με διάφορους μου είπαν, ότι όσο μεγαλώνει ο Συνασπισμός συντηρητικοποιείται. Θέλει να πάνε οι δυνάμεις της καταστολής μέσα στα κόμματα και να ψάχνουν, να μπαίνει κανονισμός στους βουλευτές για την κοινοβουλευτική συμπεριφορά. Το φοβάστε αυτό, η κριτική έχει κάποια βάση;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Πρώτη φορά ακούω, ότι όποιος ζητάει να τηρούνται οι νόμοι και η διαφάνεια στο πολιτικό χρήμα, στο δημόσιο χρήμα, συντηρητικοποιείται. Δεν ξέρω, τι να σας πω, φαντάζομαι να μην έχει να κάνει αυτή η αντίδραση με την παροιμία που λέει «Ο φόβος φυλάει τα έρμα».
Τώρα όσον αφορά τις ευρωεκλογές επιτρέψτε μου να σας πω ότι θα είναι εκ των πραγμάτων μία πολιτική αναμέτρηση η οποία στο βαθμό που θα πρόκειται για, αν είναι η πρώτη εκλογική αναμέτρηση που θα έχουμε μπροστά μας διότι έχουμε πολιτικές εξελίξεις οι οποίες είναι ραγδαίες και δεν ξέρουμε και που θα οδηγήσουν και είναι όλα ανοιχτά, αλλά αν είναι η πρώτη εκλογική αναμέτρηση μέσα σε αυτό το τοπίο της ρευστότητας και της κρίσης του δικομματισμού θα είναι μια πρώτη σημαντική ευκαιρία να καταγραφεί αυτή η λαϊκή δυσαρέσκεια και άρα η αναντιστοιχία της διακυβέρνησης με το λαϊκό έρεισμα, με τη λαϊκή ετυμηγορία.
Άρα θα είναι πολύ κρίσιμη εκλογική μάχη. Είτε το πω εγώ δηλαδή, είτε δεν το πω, θα έχει χαρακτηριστικά κεντρικής πολιτικής αντιπαράθεσης, κεντρικής πολιτικής αναμέτρησης κι εμείς ως τέτοια θα την αντιμετωπίσουμε από δω και στο εξής.
Η. ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ (Ομογενειακό Πρακτορείο Ειδήσεων): Κύριε Πρόεδρε, δεν αναφερθήκατε καθόλου στο θέμα το λεγόμενο "μακεδονικό". Όπως ξέρετε περίπου το 80% του ελληνικού λαού και το 100% των ομογενών δεν δέχονται επ΄ ουδενί τη λέξη "Μακεδονία" ούτε ως επιθετικό προσδιορισμό στο όνομα που πρόκειται να δοθεί στην περιοχή των Σκοπίων. Ποια είναι η δική σας θέση όσον αφορά τον καθορισμό του ονόματος;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Είναι γνωστή η θέση μας και δεν αναφέρθηκα γιατί δεν θεωρώ ότι είναι ένα θέμα που κατά την εκτίμηση τη δική μας πρέπει να απασχολεί καθημερινά την πολιτική ατζέντα. Δεν είναι το πρώτο εθνικό μας ζήτημα, δεν είναι το πιο κρίσιμο εθνικό θέμα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε σήμερα.
Όσον αφορά την άποψή μας, είναι παγίως γνωστή από την περίοδο που ήμασταν η μόνη δύναμη που θεωρούσαμε ότι πρέπει να δοθεί λύση με το περίφημο Πακέτο Πινέιρο, σύνθετης ονομασίας με γεωγραφικό ει δυνατόν προσδιορισμό.
Σε αυτή τη θέση παραμένουμε, σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, αυτό λέμε και σήμερα, αυτό συζητήσαμε και όταν είχαμε την ευκαιρία να συναντηθούμε και με την Υπουργό Εξωτερικών. Βλέπουμε τις εξελίξεις με ενδιαφέρον, αυτό που μας ανησυχεί περισσότερο από όλα είναι ότι στη γειτονική χώρα σήμερα βρίσκεται στην Κυβέρνηση ο Άδωνις Γεωργιάδης των Σκοπίων.
Κι αυτό που μας ανησυχεί ακόμα περισσότερο είναι ότι κήρυκες της μισαλλοδοξίας και του φανατισμού δεν υπάρχουν μόνο εδώ και ιδίως στο χώρο της εκκλησίας, υπάρχουν και εκεί στο χώρο της εκκλησίας. Και κάνουμε μια προσπάθεια, δύσκολη προσπάθεια, πηγαίνοντας ενδεχομένως πολλές φορές και κόντρα στο ρεύμα, να υπάρξει μία επικράτηση της λογικής και στις δύο πλευρές.
Και σε αυτά τα πλαίσια ήταν και η προσπάθειά μας να βρεθούν μέλη της νεολαίας μας μαζί με ριζοσπάστες αριστερούς της γειτονικής χώρας σε μια διαδήλωση ενάντια στο ΝΑΤΟ στα Σκόπια κι όχι υπέρ των αλυτρωτισμών όπως παρουσιάστηκε εδώ από πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Μια διαδήλωση ενάντια στο ΝΑΤΟ.
Και ξέρετε πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν αριστεροί διαδηλωτές στην πόλη των Σκοπίων, οι οποίοι τη στιγμή που όλες οι πολιτικές δυνάμεις εκεί είναι υπέρ της ένταξης στο ΝΑΤΟ και δίνουν μάχη να αγωνίζονται και να διαδηλώνουν ενάντια στο ΝΑΤΟ κι ήταν πολύ συμβολική και σημαντική αυτή η προσπάθεια που έγινε.
Δ. ΖΩΝΙΟΣ (9,84): Αυτό που θα πω αν θέλετε έχει περισσότερο την έννοια της παρατήρησης. Σας άκουσα που είπατε ότι "δεν έχουμε κομματικά μέσα ενημέρωσης".
Αναρωτιέμαι και θα ήθελα μια ερμηνεία ως προς αυτό, πως θα διεκδικήσει μια άδεια ας πούμε μεθαύριο το ραδιόφωνο το κόκκινο ή πως μπορεί ένας πολιτικός φορέας να διαθέτει μέσα είτε για χόμπι, αν δεν είναι κομματικά μέσα, είτε για χόμπι, είτε για ξέρω΄ γω κερδοσκοπικούς ή μη κερδοσκοπικούς σκοπούς.
Πως μπορεί ας πούμε ένα κόμμα να διαθέτει μέσα μαζικής ενημέρωσης τα οποία δεν είναι κομματικού χαρακτήρα;
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ξέρετε, εμείς έχουμε μια διαφορετική κουλτούρα στο χώρο της ενημέρωσης και γι΄ αυτό το λόγο και η «ΑΥΓΗ» και ο ραδιοσταθμός στηρίζονται πάνω σε ένα Διοικητικό Συμβούλιο το οποίο είναι ανοιχτό, είναι πολυμετοχικά σχήματα, για να σας θυμίσω και μια έκφραση που τώρα τελευταία τη λέμε πολύ έντονα.
Υπό αυτή την έννοια η έννοια της κομματικότητας έχει να κάνει με το ότι εμείς δεν είμαστε στη λογική του αυστηρού ελέγχου, της γραμμής. Τα έντυπά μας, τα έντυπα που στηρίζουμε και οικονομικά και επί της ουσίας και τα μέσα μας, το ραδιόφωνο, δεν είναι κομματική ντουντούκα και δεν είναι και η εφημερίδα «ΑΥΓΗ» ένα έντυπο στο οποίο θα πάρει κανείς και θα δει τη μοναδική αλήθεια, τη μία άποψη που θα βγάλει ο , η Πολιτική Γραμματεία, η Κεντρική Επιτροπή. Δεν είναι αυτό, όλες οι απόψεις, όλες οι διαφορετικές θέσεις, εξάλλου και ο Συνασπισμός είναι ένα κόμμα που έχει μια διαφορετική κουλτούρα συνύπαρξης πολλών και διαφορετικών απόψεων.
Υπό αυτή την έννοια είπα πριν ότι στόχος μας είναι αυτά τα πλουραλιστικά μέσα, με σαφή όμως ταυτότητα και προσανατολισμό, να γίνουν κτήμα περισσότερων πολιτών τη στιγμή που η κοινωνία διψά για εναλλακτική ενημέρωση, τη στιγμή που η κοινωνία ψάχνει να βρει εναλλακτική ενημέρωση και δεν τη βρίσκει σήμερα στο τηλεοπτικό ή στο τοπίο των έντυπων μέσων. Να μη μηδενίζω, αλλά δε βρίσκει εν πάση περιπτώσει στο βαθμό που θα ήθελε να βρει, έτσι; Γιατί προφανώς υπάρχουν και προσπάθειες οι οποίες είναι αξιόλογες.
Υπό αυτή την έννοια το επόμενο διάστημα θα προσπαθήσουμε να πάμε σε μία ανασυγκρότηση της παρουσίας των μέσων, εννοώ της «ΑΥΓΗΣ» και του ραδιοσταθμού. Και πρέπει να σας πω ότι ο ραδιοσταθμός αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε ένα πολύ καλό επίπεδο ακροαματικότητας, έχει φτάσει με τις τελευταίες έρευνες στο 1,5%. Φαντάζομαι ότι αν ήταν ένας σταθμός που εξέπεμπε τη μοναδική αλήθεια, την άποψη της Ηγεσίας της Κουμουνδούρου, δε θα έβρισκε αυτή την ανταπόκριση.
Π. ΜΠΙΤΣΙΚΑ: Ήθελα να ρωτήσω αν θεωρείτε ότι για τη χώρα θα ήταν καλό εκλογές τώρα, ένα. Και δύο, αν με βάση τις δημοσκοπήσεις που σας έχουν φέρει μέχρι και στο 18%, σε διψήφια τέλος πάντων νούμερα, αν αυτό τώρα που διαμορφώνεται το πρόβλημα επηρεάζει ώστε να θέλετε να προσελκύσετε περισσότερο κόσμο κι επομένως οι θέσεις σας να «νερώνονται» με βάση το να πιάσουμε πιο πολλούς.
Α. ΤΣΙΠΡΑΣ: Ναι, στο πρώτο σκέλος του ερωτήματός σας θα σας πω. Οι εκλογές όποτε και να γίνουν πρέπει να είναι εκλογές ελπίδας, να δώσουν διέξοδο. Ριζοσπαστική διέξοδο, εναλλακτική διέξοδο.
Στο βαθμό που αυτό είναι κατορθωτό κι εμείς πιστεύουμε ότι είναι κατορθωτό, στο βαθμό δηλαδή που η δυναμική που καταγράφουμε δημοσκοπικά επαληθευθεί κι είναι ακόμα μεγαλύτερη, νομίζω ότι θα κάνουμε καλό στον τόπο, ναι. Για φανταστείτε αν είχαν γίνει πριν έξι μήνες, θα είχαν αποτρέψει από το να ξεπουληθεί ο ΟΤΕ στη Deutsche Telekom. Δε θα είχε περάσει αυτό το ασφαλιστικό που πέρασε πριν από λίγο καιρό με τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας απέναντι.
Αν λοιπόν οι εκλογές και πιστεύουμε ότι θα είναι έτσι καταγράψουν έναν άλλον συσχετισμό δυνάμεων, ευνοϊκότερο για τις δυνάμεις που αγωνίζονται για την κοινωνία, είναι στο πλευρό της κοινωνίας, είναι στο πλευρό των δυνάμεων της εργασίας, τότε ναι νομίζω ότι θα ήταν θετική εξέλιξη.
Σε κάθε περίπτωση νομίζω ότι θα είναι θετική εξέλιξη όποτε κι αν γίνουν εκλογές να σταματήσουμε να έχουμε την αυτοδυναμία του ενός ή του άλλου μεγάλου κόμματος. Και σε κάθε περίπτωση θα είναι θετική εξέλιξη να επιταχυνθούν οι διαδικασίες κατάρρευσης αυτού του συστήματος του συναινετικού δικομματισμού, της εναλλαγής δηλαδή των δύο κομμάτων στην εξουσία χωρίς ουσιαστικές μεγάλες διαφορές στο οικονομικό και στο κοινωνικό πρόγραμμα.
Στο δεύτερο σκέλος της ερώτησή σας θα σας απαντήσω ευθέως και πολύ επιγραμματικά. Δε φτάσαμε εδώ που φτάσαμε βάζοντας νερό στο κρασί μας. Δεν πρόκειται να ακολουθήσουμε μια λογική που λέει ότι τώρα πρέπει να γίνουμε πιο mainstream διότι έχουμε εθνικό ακροατήριο. Το εθνικό ακροατήριο μας επιλέγει ακριβώς διότι είμαστε εναλλακτική διέξοδος και δεν είμαστε μία από τα ίδια. Αν θα γίνουμε μία από τα ίδια, θα σταματήσει να μας επιλέγει.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS