Στις επιβαρυμένες συνοικίες της Αθήνας με την μεγάλη πληθυσμιακή πυκνότητα και όπου υπάρχει μεγάλη εγκατάσταση μεταναστών, λειτουργούν εδώ και μερικά χρόνια άτυπες μορφές ημερήσιας φιλοξενίας και φύλαξης παιδιών, που έχουν δημιουργηθεί συνήθως με την φροντίδα των μεταναστευτικών κοινοτήτων, και ανήκουν είτε σε οργανωμένους συλλόγους, είτε σε μορφές αστικών μη κερδοσκοπικών εταιρειών που έχουν φτιαχτεί από μέλη των συλλόγων και καλύπτουν τις ανάγκες των μελών τους.
Οι μονάδες αυτές καλύπτουν το έργο ενός παιδικού σταθμού, παρέχοντας υπηρεσίες φύλαξης, αγωγής και φροντίδας για παιδιά μεταναστών της συγκεκριμένης εθνοτικής ομάδας, στην οποία ανήκει ο φορέας, με ελάχιστη ή χωρίς καθόλου οικονομική επιβάρυνση του γονέα και σε ωράρια πολύ πιο εκτεταμένα από αυτά κατά τα οποία λειτουργούν οι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί, κατʼ αντιστοιχία με τις ανάγκες των γονέων και τα μακρύτερα ωράρια εργασίας τα οποία αντιμετωπίζουν.
Το ύψος των εισφορών των γονέων με τις οποίες οι μονάδες αυτές λειτουργούν καταδεικνύει τον σαφώς μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα τους.
Εξάλλου, οι μονάδες αυτές παρέχουν ένα πρόσθετο έργο, συμβάλλοντας ώστε τα παιδιά των μεταναστών, που είναι υποχρεωμένα να ζήσουν σε μια διαφορετική κοινωνία, να μπορούν να αναπτύξουν δεσμούς με τη χώρα τους, καλλιεργώντας τις βασικές πολιτισμικές σχέσεις, δομώντας έναν βασικό κοινωνικό ιστό και βοηθώντας τα παιδιά να δεχθούν την πρώτη προσχολική αγωγή και παιδεία στη γλώσσα τους. Αναπτύσσουν έτσι ένα έργο που συμβάλλει στη διατήρηση των δεσμών με τη μητρική χώρα αλλά και προετοιμάζει για την εκπαίδευση και προσαρμογή στη χώρα φιλοξενίας.
Αυτές οι μονάδες αδυνατούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις που θέτει το νομοθετικό πλαίσιο για την λειτουργία ενός παιδικού σταθμού.
Άλλωστε, οι προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος για την λειτουργία τους είναι απαγορευτικές:
Στις παραπάνω προϋποθέσεις είναι αδύνατο να ανταποκριθεί μια μονάδα που λειτουργεί με τα προαναφερθέντα κριτήρια.
Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ο παιδικός σταθμός που λειτουργεί από την KASAPI , τον σύλλογο των φιλιππινέζων εργαζόμενων στην Ελλάδα, που είναι και ο πρώτος μεταναστευτικός σύλλογος που φτιάχτηκε στη χώρα μας, από το 1988 και έχει παραγάγει εξαιρετικό έργο στον τομέα του, φιλοξενεί συχνά μέχρι και 70-80 παιδιά, που οι γονείς τους πληρώνουν έως 100 ευρώ το μήνα.
Η Νομαρχία τους καλεί να περιορίσουν τα παιδιά σε 18 (σε ένα κτίριο διώροφο 250 τ.μ. περίπου) και να κλείσουν αν δεν συμμορφωθούν με τις προδιαγραφές. Αν ο αριθμός των παιδιών, όμως, περιορισθεί στα 18, θα πρέπει κάθε γονέας να πληρώνει περί τα 350- 400 ευρώ για να καλυφθεί η λειτουργία του κτιρίου, πράγμα που είναι αδύνατο. Αυτό περίπου είναι το κόστος της φιλοξενίας σε ένα ιδιωτικό παιδικό σταθμό, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχει δραματική έλλειψη θέσεων στους δημοτικούς σταθμούς.
Τον τελευταίο καιρό έχει ξεκινήσει μια συστηματική πίεση σε βάρος αυτών των μονάδων μετά από ανακοίνωση που εξέδωσαν σχετικά οι ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί της Κυψέλης. Οι υπεύθυνοι καλούνται για τα αδύνατα, αλλιώς αντιμετωπίζουν ποινικές διώξεις και βαριά πρόστιμα.
Ας σημειωθεί πως στο 6ο Δημοτικό Διαμέρισμα του Δήμου Αθηναίων οι οικονομικοί μετανάστες αποτελούν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Χαρακτηριστικό είναι πως στην Κυψέλη το ποσοστό φτάνει το 40% .
Όπως προκύπτει από τα παραπάνω, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα κοινωνικό πρόβλημα, που η αντιμετώπιση του απαιτεί ευαισθησία και κατανόηση των ιδιαίτερων προβλημάτων των πληθυσμών στους οποίους αφορά.
Έτσι, ευκταίο θα ήταν τα παιδιά της δεύτερης γενιάς των μεταναστών να μπορούν να φιλοξενηθούν σε παιδικούς σταθμούς, δημοτικούς ή δημόσιους, λαμβάνοντας παράλληλα σʼ αυτούς με φροντίδα της Πολιτείας, την κατάλληλη αγωγή προσαρμογής που αρμόζει στην ηλικία και την καταγωγή τους.
Η δυνατότητα αυτή, όμως, δεν υπάρχει και ενόσω δεν υπάρχει , οι μονάδες αυτές καλύπτουν μια σημαντική κοινωνική ανάγκη, που η Πολιτεία δεν μπορεί να καλύψει.
Έτσι, αν τυχόν κλείσουν εξαιτίας της έλλειψης των νόμιμων προϋποθέσεων, το κοινωνικό πρόβλημα που θα δημιουργείται θα είναι πολύ μεγάλο, αφού, είτε θα πρέπει να σταματήσουν την εργασία τους οι γονείς, είτε θα πρέπει τη φύλαξη αυτών των παιδιών να αναλάβουν άτομα, σε ιδιωτικές κατοικίες, που θα έχουν ακόμη λιγότερες δυνατότητες, μέσα και εμπειρία για να προσφέρουν στα παιδιά ένα στοιχειωδώς ανθρώπινο περιβάλλον και μια στοιχειώδη αγωγή.
Σε κάθε περίπτωση η απηνής δίωξη και τα πρόστιμα δεν αποτελούν λύση αλλά αντίθετα θα επιδεινώσουν ακόμη περισσότερο το πρόβλημα.
Ερωτώνται οι κ.κ. υπουργοί :
Ο ερωτών βουλευτής
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS