Ομιλία Γιάννη Δραγασάκη σε Ολομέλεια Βουλής κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου «Εναρμόνιση της ελληνικής νομοθεσίας με την Οδηγία 2006/43/ΕΚ περί υποχρεωτικών ελέγχων των ετήσιων και των ενοποιημένων λογαριασμών, για την τροποποίηση των Οδηγιών 78/660/ΕΟΚ και 83/349/ΕΟΚ του Συμβουλίου και για την κατάργηση της Οδηγίας 84/253/ΕΟΚ του Συμβουλίου και άλλες διατάξεις».(Ορκωτοί Ελεγκτές Λογιστές)
ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ: 23, 24/7/2008
Α) 1η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ, 23/7/2008
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, πράγματι αύριο θα συζητήσουμε τις τροπολογίες τις οποίες είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε στην Επιτροπή. Δυστυχώς, όμως, έχουμε και το φαινόμενο ότι έχουν κατατεθεί τροπολογίες εδώ χωρίς καμία συζήτηση. Και θέλω να επισημάνω και σε σας, ως Προεδρείο, μία ιδίως τροπολογία η οποία ζητά από τη Βουλή να εγκρίνουμε στους Υπουργούς Απασχόλησης και Οικονομίας και Οικονομικών να ξοδέψουν 81 εκατομμύρια ευρώ χωρίς καμία διαδικασία ελέγχου για την πρόσληψη νέων με επτάμηνες συμβάσεις.
Νομίζουμε ότι τέτοια θέματα εν πάση περιπτώσει πρέπει να έρχονται, να συζητούνται. Δεν είναι δυνατόν, όταν υπάρχει η έξαρση της ανεργίας, να επιδιώκει η Κυβέρνηση απλώς να παίρνει το πράσινο φως για να τακτοποιήσει τι; Με ποιο τρόπο θα προσληφθούν αυτοί οι άνθρωποι;
Μιλάω για την τροπολογία την οποία είδαμε εδώ, για την οποία δεν έγινε καμία συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή, και που αφορά τα προγράμματα STAGE, των οποίων ο χαρακτήρας έχει αλλοιωθεί. Δεν είναι πια προγράμματα εκπαίδευσης, αλλά είναι πρόσληψη ατόμων τα οποία τα πληρώνει ο Ο.Α.Ε.Δ. -το μισθό τους και την ασφάλισή τους και είναι θετικό που προβλέπεται ασφάλιση- και δίνονται «δωρεά» στις επιχειρήσεις. Περί αυτού πρόκειται.
Μας ζητά, λοιπόν, η Κυβέρνηση να ψηφίσουμε όλα αυτά. Δηλαδή, έξω βοά η κοινωνία και εδώ συνεχίζει η Κυβέρνηση το ίδιο βιολί της αδιαφάνειας, προκειμένου να μπορεί να ενεργεί με το γνωστό πελατειακό και μικροκομματικό τρόπο πάνω σε ένα ευαίσθητο κοινωνικό πρόβλημα, όπως είναι η ανεργία.
Προτείνουμε να αποσυρθεί αυτή ειδικά η τροπολογία, να έρθει σε επιτροπή, να συζητηθεί και να δούμε υπό ποιους όρους θα μπορούσε να προχωρήσει κάποια ρύθμιση η οποία να αφορά την απασχόληση των ατόμων στα οποία αναφέρεται.
Σε ό,τι αφορά το νομοσχέδιο αυτό, όπως ήδη έγινε κατανοητό, από μία άποψη θα έλεγε κανείς ότι αφορά ένα εντελώς εξειδικευμένο αντικείμενο, όπως είναι ο έλεγχος των λογιστικών καταστάσεων των επιχειρήσεων από ορκωτούς ελεγκτές λογιστές. Ενώ, όμως, φαίνεται να είναι ειδικό, τεχνοκρατικό το αντικείμενο, έχει μία τεράστια σημασία που μερικές φορές αποκτά και ακόμα πιο ευρείες πολιτικές και κοινωνικές διαστάσεις. Σας επισημαίνω τα μεγάλα σκάνδαλα που έγιναν στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής πριν λίγα χρόνια, με τη χρεοκοπία της EMRON και άλλων επιχειρήσεων, όπου μία από τις ευθύνες, ένας από τους κρίκους ευθύνης ήταν ακριβώς και το γεγονός ότι ο έλεγχος των λογιστικών καταστάσεων δεν ήταν ειλικρινής, ότι η εταιρεία που έκανε τον έλεγχο των λογιστικών καταστάσεων ήταν η ίδια εταιρεία που παρείχε συμβουλευτικές υπηρεσίες στην EMRON, με αποτέλεσμα να έχουν διαμορφωθεί ασυμβίβαστα και στην πραγματικότητα υπήρχε μία τεράστια διαπλοκή.
Να λάβουμε υπ' όψιν μας ότι αυτοί οι ορκωτοί λογιστές ελέγχουν τις δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις και τους έχουμε εδώ στη Βουλή και ελέγχουν τα πόθεν έσχες των Βουλευτών και τα οικονομικά των κομμάτων.
Επομένως, αντιλαμβάνεται κανείς ότι πρόκειται για ένα λειτούργημα το οποίο πρέπει να εξασφαλιστεί και να αναβαθμιστεί και από άποψη προσόντων και από άποψη κύρους.
Δυστυχώς, αντί να είμαστε σʼ αυτή τη διαδικασία, αντί να συζητούμε δηλαδή ένα νομοσχέδιο το οποίο να προσπαθεί να αναβαθμίσει αυτό το λειτούργημα από κάθε άποψη, στην πραγματικότητα έχουμε ένα νομοσχέδιο το οποίο ενσωματώνει στο δικό μας δίκαιο μία ευρωπαϊκή Οδηγία. Και αυτή η ευρωπαϊκή Οδηγία για μας έχει πρόβλημα, αλλά και ο τρόπος ενσωμάτωσής της κάνει το πρόβλημα ακόμα μεγαλύτερο.
Εμείς διαφωνούμε και με την ευρωπαϊκή Οδηγία και με το νομοσχέδιο. Και διαφωνούμε και με την ευρωπαϊκή Οδηγία, διότι και από εκεί –για να είμαι ακριβέστερος- αρχίζει ένα πρόβλημα, καθώς θεωρεί την ελεγκτική λειτουργία ως ένα όχι απλώς κερδοσκοπικό επάγγελμα, αλλά ως έναν κλάδο για επενδύσεις του ιδιωτικού κεφαλαίου, δηλαδή έναν κλάδο κοινό, όπως είναι οι τράπεζες, η βιομηχανία, το εμπόριο ή κάθε άλλη δραστηριότητα. Και θα έρθω μετά σʼ αυτό, διότι απόρροια αυτής της αντίληψης είναι και όλα τα άλλα που ακολουθούν.
Πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι η ελεγκτική λειτουργία συμπλέκεται με πάρα πολλές ευαίσθητες οικονομικές δραστηριότητες. Πέρα από τα σκάνδαλα που έγιναν στο παρελθόν στα οποία αναφέρθηκα –και συνεχίζουν να γίνονται βεβαίως, αν δούμε ακόμα και τώρα αυτήν την τεράστια χρηματοπιστωτική κρίση η οποία έχει ξεσπάσει στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και όχι μόνο- εάν δούμε τι ακριβώς συμβαίνει, θα διαπιστώσουμε ότι τεράστιες δραστηριότητες των τραπεζών γίνονταν χωρίς να εμφανίζονται ισολογισμοί. Και ακριβώς αυτή τη στιγμή προκύπτουν τεράστιες επισφάλειες, τεράστιοι κίνδυνοι οι οποίοι δεν είχαν καν καταγραφεί, δεν είχαν καν σημειωθεί.
Επομένως, λαμβάνοντας υπ' όψιν αυτές τις εξελίξεις, θα έπρεπε και η όγδοη Οδηγία να τύχει μίας αναθεώρησης που να λάβει υπ' όψιν της όλα αυτά τα γεγονότα, αλλά και εδώ η συζήτηση να αποσκοπεί στο πώς θα αντιμετωπιστούν τέτοια, αλλά και άλλα προβλήματα.
Επίσης, θα έπρεπε να ληφθεί υπ' όψιν ότι αυτή η όγδοη Οδηγία δεν συζητείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Ενσωματώθηκε μʼ έναν τρόπο εξαιρετικά πρόχειρο το 2003 στο ν. 3148 και για αυτό θα έπρεπε σήμερα, πέντε χρόνια μετά, να έρθει εδώ μία έκθεση, ένας απολογισμός για το τι έγινε όλα αυτά τα χρόνια, τι συμπεράσματα προέκυψαν, πού πάσχει το όλο σύστημα, ούτως ώστε να βελτιωθεί.
Αντʼ αυτού, συζητούμε ένα νομοσχέδιο το οποίο –όπως αμέσως θα προσπαθήσω να τεκμηριώσω- δεν λύνει προβλήματα, αλλά δημιουργεί νέα. Το πρώτο είναι το θέμα των προσόντων. Παρατήρησα ότι ο Εισηγητής της Πλειοψηφίας, εμμέσως πλην σαφώς, αναγνώρισε το πρόβλημα, αλλά το παρέπεμψε στην Οδηγία.
Το θέμα όμως δεν είναι το ποιος φταίει πρώτος, ποιος φταίει δεύτερος, κ.λπ. Το θέμα είναι να πάρουμε θέση. Θεωρούμε, δηλαδή, ότι είναι τέτοια η φύση του ελεγκτικού επαγγέλματος –λειτούργημα, για μας- που μπορεί να το κάνει ο οποιοσδήποτε, χωρίς τις αναγκαίες σπουδές, χωρίς την αναγκαία πρακτική εμπειρία, χωρίς τις ιδιαίτερες δικλίδες ασφαλείας; Διότι το νομοσχέδιο αυτό λέει. Ενώ μέχρι τώρα ήταν αποκλειστικά πτυχιούχοι οικονομικών σχολών και μάλιστα με αρκετή εμπειρική τριβή με τη δουλειά αυτή, πριν την κάνουν με ολοκληρωμένη ευθύνη δική τους και με αρκετή κατάρτιση πέρα από τις ακαδημαϊκές σπουδές, εδώ ανοίγει ο δρόμος ώστε ακόμα και απόφοιτοι λυκείου να μπορούν να εισέλθουν σʼ αυτό το επάγγελμα.
Τώρα, πώς αυτό μπορεί να συμβάλει στην αναβάθμιση, κανείς βεβαίως δεν μπορεί να το εξηγήσει, διότι δεν υπάρχει τέτοια εξήγηση.
Το γιατί γίνεται αυτό μας το δίνει ένα δεύτερο στοιχείο, που είναι ακριβώς και το δεύτερο πεδίο στο οποίο εμείς κάνουμε κριτική: το γεγονός ότι ο έλεγχος στην ουσία θεωρείται ένα αντικείμενο επιχειρηματικής δράσης.
Προβλέπεται ότι στις ελεγκτικές επιχειρήσεις μπορούν να επενδύονται ιδιωτικά κεφάλαια στο μετοχικό τους κεφάλαιο. Προφανώς αυτές οι εταιρείες μπορούν να μπαίνουν και στο Χρηματιστήριο. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει το εξής:
Μπορεί σε μια ελεγκτική εταιρεία να μπει ένας όμιλος επιχειρήσεων. Μπορεί να μπει ένας όμιλος τραπεζών ή αντίστροφα μπορεί ένας όμιλος τραπεζών να δημιουργήσει με κάποιους ορκωτούς δική τους ελεγκτική εταιρεία ή ένας όμιλος επιχειρήσεων κ.ο.κ.
Με ποιο σκοπό θα γίνει αυτό; Ποιος δηλαδή είναι ο λόγος που μια Τράπεζα θα επενδύσει χρήματα σε μια ελεγκτική εταιρεία; Ποιος είναι ο λόγος που κάποιος κεφαλαιούχος θα επενδύσει σε μια τέτοια εταιρεία τα χρήματά του;
Δύο μπορεί να είναι οι πιθανοί λόγοι: Ο πρώτος είναι ότι με τον τρόπο αυτό θα έχει υπό τον έλεγχό του μία ελεγκτική εταιρεία, δηλαδή θα έχει ελεγκτές του χεριού του, για να ελέγχουν –υποτίθεται- τις επιχειρήσεις των δικών του ενδιαφερόντων και συμφερόντων. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι ενδεχομένως προβλέπει ότι τα κέρδη θα είναι τόσο σημαντικά που αξίζει να επενδύσει μια τέτοια εταιρεία.
Όμως, για να είναι τόσο κερδοφόρα η ελεγκτική δραστηριότητα σημαίνει ότι θα πρέπει να ασκείται με τέτοιους τρόπους, ώστε να είναι φθηνό το εργατικό δυναμικό, άρα χαμηλών προσόντων και γενικά να είναι χαμηλής ποιότητας οι έλεγχοι που θα γίνονται. Δηλαδή όπως έχουμε την EASY JET ή το EASY CAFΕ ή δεν ξέρω τι άλλα EASY, έτσι θα έχουμε και το «EASY ΕΛΕΓΧΟΣ», δηλαδή έναν πρόχειρο έλεγχο, για να τελειώνουμε με τις απαιτήσεις του νόμου.
Εμείς εκτιμούμε ότι αυτές οι ρυθμίσεις θα δημιουργήσουν μεγάλα προβλήματα στο μέλλον και όχι μόνο δεν μπορούν να αποτραπούν από τον τρόπο που συγκροτείται το σύστημα εποπτείας, αλλά ενδεχομένως και αυτό να αποτελέσει στο μέλλον πηγή νέων προβλημάτων. Έτσι, αντί να έχουμε ένα σύστημα το οποίο θα ισορροπεί ανάμεσα σε κάποιες λειτουργίες που μπορεί να ανατίθενται στους επαγγελματικούς φορείς -διότι και οι επαγγελματικοί φορείς έχουν και συμφέρον και κίνητρο, τουλάχιστον όσοι σκέφτονται μακροχρόνια το κύρος του επαγγέλματος, να γίνει σωστά η δουλειά και από εκεί και πέρα να έχουν μια εποπτική αρχή, η οποία να εποπτεύει και να ελέγχει ποιοτικά τα standards με τα οποία γίνεται αυτός ο έλεγχος- εδώ στην ουσία έχουμε μια κρατική επιτροπή που στην ουσία παίζει αυξημένο ρόλο.
Επί τη ευκαιρία, επειδή σήμερα συζητάμε και το νομοσχέδιο στην αρμόδια Επιτροπή για ανεξάρτητη Αρχή για την καταπολέμηση του «μαύρου» χρήματος, να σημειώσω πως εδώ παρατηρούμε το φαινόμενο ότι αυτή η Κυβέρνηση δημιουργεί μια εσωτερική ανακύκλωση. Δηλαδή οι ίδιοι φορείς που διορίζονται από την Κυβέρνηση επικεφαλής των επιτροπών εκπροσωπούνται σε άλλες επιτροπές. Παραδείγματος χάρη, στην πολύ ευαίσθητη δουλειά που έχει να κάνει με το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος στην ουσία καταργείται η Αρχή που υπήρχε και που είχε ένα βαθμό ανεξαρτησίας κ.λπ., δημιουργείται μια κυβερνητική επί της ουσίας επιτροπή, όπου τα μέλη της τα διορίζει ο Υπουργός Οικονομικών, αλλά και όσα μέλη δεν διορίζει ο Υπουργός Οικονομικών άμεσα θα είναι είτε από την ΕΛΤΕ είτε από Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς είτε από την Επιτροπή Εποπτείας των Ασφαλιστικών Εταιρειών, δηλαδή από τις επιτροπές που ο ίδιος πάλι Υπουργός Οικονομικών διορίζει και ελέγχει.
Επομένως, παρόλο που αφορά άλλο νομοσχέδιο, αλλά καταλαβαίνουμε όλοι τη σημασία του- στην Επιτροπή για το ξέπλυμα του βρόμικου χρήματος θα έχει την πλειοψηφία και ο Υπουργός Οικονομικών μέσω των διαφόρων μελών που και ο ίδιος έχει διορίσει. Αυτά είναι επικίνδυνα πράγματα, κύριε Υπουργέ, και θα τα βρείτε μπροστά σας. Τα ίδια έκαναν και άλλοι Υπουργοί που σήμερα πια δεν είναι στην Αίθουσα αυτή.
Δεν ξέρω τι προβλήματα μπορεί να λύνει και για πόσο διάστημα, αλλά αυτά είναι πολύ σοβαρά θέματα, για να επιλύονται με έναν τρόπο τόσο αδιαφανή, τόσο κλειστό, τόσο ενδοκυβερνητικό και τελικά τόσο ενδοκομματικό.
Επομένως, για τους λόγους, που, βεβαίως, συνοπτικά προσπάθησα να εξηγήσω, ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς διαφωνεί και καταψηφίζει το νομοσχέδιο. Διαφωνεί με την Οδηγία, παρόλο που αυτή τη στιγμή δεν μπορούμε να εκφράσουμε τη διαφωνία μας. Ελπίζουμε ότι στο μέλλον τέτοιες Οδηγίες, τόσο σοβαρές όπως αυτή, πριν ψηφιστούν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα έρχονται στο εθνικό Κοινοβούλιο, ούτως ώστε να εκφράζουμε άποψη.
Το κριτήριο και η σκοπιά από την οποία εμείς ασκούμε την κριτική μας, είναι αυστηρά και μόνο η πεποίθησή μας χωρίς να έχουμε αυταπάτες βεβαίως ότι μπορούν να επιλυθούν τα προβλήματα τα οποία εμφανίζονται. Εν πάση περιπτώσει, θεωρούμε ότι το λειτούργημα του ελέγχου των λογιστικών καταστάσεων των επιχειρήσεων πρέπει να αναβαθμιστεί. Οι θεσμοί οι οποίοι συνδέονται με τους ελέγχους, πρέπει να αναβαθμιστούν ούτως ώστε κάποια στιγμή να μπορούν να συμβάλουν τέτοιοι θεσμοί στην αντιμετώπιση σκανδάλων, που αυτή τη στιγμή απασχολούν την κοινωνία, όπως είναι το σκάνδαλο της SIEMENS και όπως είναι και πολλά άλλα τα οποία, απʼ ό,τι φαίνεται, υπάρχουν χωρίς να βλέπουν το φως της δημοσιότητας.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Δραγασάκη, είπατε ότι αιφνιδιαστήκατε από την κατάθεση της τροπολογίας.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Ειδικά αυτής.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Από τα στοιχεία τα οποία έχω, προκύπτει ότι κατατέθηκε στις 18 Ιουλίου, άρα πριν από πέντε-έξι ημέρες και ταυτόχρονα διενεμήθη στους Βουλευτές.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Δεν ήρθε στην Επιτροπή.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Στην Επιτροπή και άλλες δεν ήρθαν. Δεν είναι μόνο αυτή.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Δεν ήρθε για να μπορέσουμε να καλέσουμε και φορείς.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Και οι άλλες τροπολογίες δεν ήρθαν.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Για το γήπεδο του Παναθηναϊκού ήρθε.
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Και οι άλλες δεν ήρθαν. Είναι ένα ζήτημα αυτό. Δεν υπήρξε όμως αιφνιδιασμός. Είχατε πέντε ημέρες να τις συζητήσετε. Τα λέω αυτά για την κοινοβουλευτική τάξη.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΓΑΣΑΚΗΣ: Το καταδικάζουμε. Παίζουμε με τον πόνο των ανέργων.
Β) 2η ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ, 24/7/2008
****και Τροπολογίες
Σε ό,τι αφορά το νομοσχέδιο, ισχύουν οι παρατηρήσεις που έχουμε κάνει. Το καταψηφίζουμε, διότι είναι ένα νομοσχέδιο το οποίο απειλεί με πάρα πολύ σοβαρή υποβάθμιση και το ελεγκτικό λειτούργημα και τη θέση των ορκωτών ελεγκτών λογιστών και ανοίγει, επίσης, το δρόμο όλος αυτός ο χώρος να μετεξελιχθεί απλά σε ένα κερδοσκοπικό επιχειρηματικό χώρο, σε αντίθεση με τις απαιτήσεις που έχει η ελεγκτική λειτουργία.
Σε ό,τι αφορά τις τροπολογίες, αρχίζοντας από τα γήπεδα, μια και ήταν εδώ ο κύριος Υπουργός, εγώ θα ήθελα να ζητήσω από τη Νέα Δημοκρατία να μας πει σήμερα ποια άποψη έχει για το γήπεδο Καραϊσκάκη και τις συμβάσεις που έγιναν τότε επί κυβερνήσεων ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τον κ. Κόκκαλη και τον Ολυμπιακό. Ακόμα θυμάμαι εδώ Βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας να ωρύονται τότε, αλλά τώρα επαναλαμβάνουν τα ίδια και με το γήπεδο του Παναθηναϊκού στον Ελαιώνα και με τη Λάρισα, από ό,τι φαίνεται. Εμείς θα δούμε και τις τελευταίες προσθήκες κ.λπ.
Θέλω να καταστήσω σαφές το εξής, διότι γίνεται και μία δημαγωγία, αξιοποιώντας τα αισθήματα και τις αγωνίες οπαδών διαφόρων ομάδων. Και επειδή και στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. υπάρχουν οπαδοί από όλες τις ομάδες και μας ενδιαφέρουν φυσικά, θα ήθελα, λοιπόν, να πω ότι εμείς θέλουμε να υπάρχουν όχι απλώς γήπεδα, αλλά να υπάρχουν αθλητικά κέντρα, σύνθετες εγκαταστάσεις σε όλες τις πόλεις και στη Λάρισα και αλλού και εδώ στην Αθήνα, να υπάρχουν στα πλαίσια αυτά και γήπεδα όπου να παίζουν οι ομάδες τα παιχνίδια τους, τα πρωταθλήματά τους, να υπάρχουν χώροι άθλησης, να υπάρχουν ερασιτεχνικά σωματεία, να υπάρχουν χώροι ανοιχτοί ακόμα και σε πολίτες που θέλουν να αθλούνται.
Αυτό είναι, αν θέλετε, το δικό μας όραμα σε ό,τι αφορά την υποδομή, όχι για ένα ποδόσφαιρο-επιχειρηματική υπόθεση και μάλιστα, με τους όρους αδιαφάνειας που γίνεται στην Ελλάδα, αλλά συνολικά για έναν αθλητισμό ο οποίος θα υπηρετεί τον πολιτισμό του λαού μας και της χώρας μας.
Αυτό το οποίο έχουμε εδώ δεν έχει καμία σχέση με αυτήν την πραγματικότητα. Με άλλοθι -και θέλω να το τονίσω αυτό, με άλλοθι- τις ανάγκες των ομάδων για γήπεδα έχουμε μια επιχείρηση real estate σε βάρος δημόσιας γης, σε βάρος δημόσιας περιουσίας, με αδιαφανείς διαδικασίες και με τεράστια συμφέροντα, τα οποία σε πολλές περιπτώσεις είναι και υποκρυπτόμενα, αλλά θα φανούν κάποια στιγμή στην πορεία.
Σε ό,τι αφορά ειδικότερα το γήπεδο του Παναθηναϊκού, το θέμα είναι μεγάλο. Εδώ απλώς έρχεται με αφορμή κάποια αλλαγή που γίνεται στο νομικό πρόσωπο.
Θα θέλαμε να ρωτήσουμε γιατί γίνεται τελικά αυτή η αλλαγή. Γιατί θέλει η Εθνική Τράπεζα, που ως σήμερα ήταν μέτοχος, να φύγει; Διότι περί αυτού πρόκειται. Μήπως η Εθνική Τράπεζα εκτιμά ότι με τον τρόπο που πάει να γίνει όλη αυτή η υπόθεση, θα έβγαινε ζημιωμένη και γιʼ αυτό θέλει να αποχωρήσει; Γιατί η Κυβέρνηση αρνήθηκε την πρότασή μας να συζητηθεί αυτή η τροπολογία σε άλλο χρόνο με τη δυνατότητα να κληθούν φορείς, να ακουστούν απόψεις από το Δήμαρχο μέχρι την αντιπολίτευση στο Δήμο Αθηναίων; Γιατί θέλει την περίοδο που συνήθως περνούν ύποπτες διατάξεις, απλά να πετύχει την επικύρωσή της από τη Βουλή;
Εμείς δε θα είχαμε αντίρρηση να γίνει γήπεδο του Παναθηναϊκού στον Ελαιώνα, αλλά όχι με τις εκτάσεις που έχουν δεσμευθεί –περίπου διακόσια είκοσι στρέμματα- όταν για το γήπεδο θα ήταν αρκετά σαράντα πέντε στρέμματα. Και βεβαίως θα θέλαμε να γίνει όχι με ζημία του δημόσιου συμφέροντος.
Εδώ με αυτή τη σύμβαση στην πραγματικότητα κατασκευάζεται ένα γήπεδο και η Ανώνυμη Εταιρεία Παναθηναϊκός απαλλάσσεται τριάντα πέντε χρόνια από τα μισθώματα που θα έπρεπε να πληρώνει. Όλο αυτό ονομάζεται δωρεά. Ότι δηλαδή δίνεται δωρεά το γήπεδο. Εν πάση περιπτώσει, ας μην προσβάλουμε και τη νοημοσύνη του κόσμου.
Τα ίδια γίνονται στη Λάρισα. Υπάρχει αυθαίρετη παραχώρηση δημόσιας έκτασης στην ΠΑΕ μέσω του Ερασιτεχνικού Συλλόγου. Υπάρχουν χαριστικοί όροι στη σύμβαση με παραχωρήσεις σαράντα εννέα ετών, δεν πρόσεξα αν υπάρχει εδώ κάποια αλλαγή, κ.ο.κ.
Επαναλαμβάνω ότι εδώ πρόκειται για συνέχιση μιας αμαρτωλής ιστορίας που είχε εγκαινιαστεί στο παρελθόν και η οποία αντί εν πάση περιπτώσει να οδηγήσει σε μια νέα πολιτική διαφάνειας και προάσπισης του δημοσίου συμφέροντος, συνεχίζεται η ίδια πολιτική.
Σε ό,τι αφορά την τροπολογία για τους σεισμόπληκτους, μου κάνει εντύπωση εδώ πώς λειτουργεί αυτή η Κυβέρνηση. Έφερε μια τροπολογία στην Επιτροπή για τους σεισμόπληκτους. Είπαμε ότι θα μπορούσαμε να την ψηφίσουμε την τροπολογία αυτή αρκεί να γίνουν δυο αλλαγές. Στο άρθρο 5 η τροπολογία αυτή λέει ότι οι δικαιούχοι της ενίσχυσης πρέπει να υποβάλουν εντός δυο μηνών από την εκδήλωση του σεισμού, την αίτησή τους. Και είπαμε, διότι μας το λένε οι σεισμόπληκτοι –αυτοί ξέρουν καλύτερα την κατάσταση- ότι για να μπορέσει κάποιος δικαιούχος να υποβάλει την αίτηση, πρέπει να έχει προηγηθεί η έκδοση του πορίσματος που θα κρίνει την καταλληλότητα ή όχι του σπιτιού του. Εάν η έκθεση αυτή αργήσει να γίνει και έχουν περάσει δυο μήνες, δεν προλαβαίνει μετά να κάνει εμπρόθεσμα την αίτηση. Ζητήσαμε, λοιπόν, να γίνει αυτή η διόρθωση. Γιατί δεν έγινε;
Επίσης είπαμε ότι η τροπολογία όπως είναι σήμερα, δεν περιλαμβάνει το δημοτικό διαμέρισμα Σανταμερίου Αχαΐας, το οποίο έχει εκκενωθεί από τις 8 Ιουνίου λόγω των κατολισθήσεων μετά το σεισμό και οι κάτοικοί του διαβιώνουν σε σκηνές και σε μισθωμένα ακίνητα και οι οποίοι εξαιρούνται από την κοινή υπουργική απόφαση για την οικονομική ενίσχυση με το σκεπτικό ότι δεν έχουν αναφερθεί τα σπίτια τους ως μη κατοικήσιμα. Γιατί δεν δείχνει η Κυβέρνηση μια ευαισθησία; Λεπτομέρειες είναι αυτά σε σχέση με αυτά που συζητούμε, αλλά δεν είναι λεπτομέρειες για τους ανθρώπους που έχουν αυτό το πρόβλημα.