Συζητάμε σε αυτή τη συνεδρίαση, κύριε Πρόεδρε, δυο τροπολογίες, οι οποίες ως εκ του περιεχομένου τους -έτσι ακριβώς όπως τις προσλαμβάνει κανείς για πρώτη φορά- είναι αντικρουόμενες. Από τη μια πλευρά έχουμε μια τροπολογία που αφορά τους εργαζόμενους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, όπου ομολογουμένως έχουμε πλήρη κατεδάφιση εργασιακών και οικονομικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και από την άλλη πλευρά έχουμε μια τροπολογία όπου αυξάνονται οι αμοιβές των δικαστών κατά ένα ποσοστό ασύλληπτο φαινομενικά στα μυαλά των πολιτών, ένα ποσοστό 80%.
Είναι, λοιπόν, όπως είπαμε και στην κατʼ αρχήν συζήτηση, δύο τροπολογίες οι οποίες θα έπρεπε να είχαν εισέλθει ως ξεχωριστό νομοσχέδιο και μάλιστα όχι στο μεταίχμιο δύο θερινών Τμημάτων, ούτως ώστε να τύχουν πλήρους επεξεργασίας και διαλόγου. Όμως, δεν έγινε κάτι τέτοιο.
Ας ξεκινήσουμε από την πρώτη τροπολογία που αφορά την αύξηση των μισθών των δικαστικών λειτουργών.
Κύριε Πρόεδρε, θα μου επιτρέψετε να πω ότι αποτελεί ντροπή για το Κοινοβούλιο η τελευταία παράγραφος της αιτιολογικής έκθεσης της συγκεκριμένης τροπολογίας: «οι ρυθμίσεις της τροπολογίας αφορούν τους δικαστικούς λειτουργούς και όχι τους Βουλευτές». Σε ποιους απευθύνεται η συγκεκριμένη αιτιολογία; Δεν είναι σαφές ότι η συγκεκριμένη τροπολογία αφορά μόνον τους δικαστές και όχι τους Βουλευτές; Για ποιο λόγο το αναφέρει; Το αναφέρει μόνο και μόνο για να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου, ότι δηλαδή οι Βουλευτές δεν συμβαδίζουν με τη συγκεκριμένη αύξηση ούτως ώστε η κατακραυγή να μην επεκταθεί και σε εμάς. Έλα όμως που επεκτείνεται και σε εμάς, κύριε Πρόεδρε!
Σας πληροφορώ ότι ήδη έντυπο των συναδέλφων μας των συνταξιούχων εδώ και ένα χρόνο κυκλοφορεί με σχέδιο εξουσιοδότησης προς δικηγόρους για άσκηση αγωγών για τη συγκεκριμένη περίπτωση και οσονούπω θα εκδοθούν και οι πρώτες αποφάσεις.
Γιʼ αυτό, λοιπόν, ο Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς εγκαίρως δήλωσε ότι είναι κατά της απόφασης του Μισθοδικείου και του θεσμού του Μισθοδικείου και σε καμία περίπτωση είτε με άμεσο είτε με έμμεσο τρόπο δεν πρόκειται να εισπράξει Βουλευτής του οποιαδήποτε αύξηση αποφασιστεί από δικαστήριο ή το αποφασίσει η Βουλή κατʼ ανάγκη λόγω δικαστικής απόφασης.
Εδώ, κύριε Πρόεδρε, υπάρχει μια επίσης κατεδαφιστική αντίληψη και πολιτική της Κυβέρνησης απέναντι στην τρίτη εξουσία, στη δικαιοσύνη. Χρησιμοποιεί απέναντί τους σαφέστατα εδώ και ένα χρόνο τουλάχιστον, την τακτική του μαστίγιου και του καρότου. Από τη μια πλευρά αφαιρεί και από την άλλη πλευρά δίνει. Πέστε μου τι άλλο θα πράξει η Κυβέρνηση, ο Υπουργός Δικαιοσύνης και ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, κ. Αλογοσκούφης, για να θίξει το θεσμό της δικαιοσύνης; Κάθε φορά κάνει κάτι για να την υπονομεύσει και για να την ευτελίσει. Από τη μια πλευρά ο κ. Σανιδάς, ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ο οποίος θα συνοδεύει αυτήν την θητεία της Νέας Δημοκρατίας και του κυρίου Χατζηγάκη, από την άλλη οι κατηγορίες απέναντι στη δικαιοσύνη και προς δικαστικούς λειτουργούς για τις εκκρεμότητες σε κρίσιμα πολιτικά ζητήματα, το σκάνδαλο Siemens και με τη λειτουργία του εισαγγελικού λειτουργού στη συγκεκριμένη περίπτωση και πρόσφατα η αφαίρεση του αυτοδιοίκητου και αμέσως η συγκεκριμένη τροπολογία. Και να μην ξεχάσω βεβαίως τη δίωξη του κ. Μπάγια για απόψεις που διατύπωσε όσον αφορά τα δικαιώματα των Βουλευτών.
Όμως, κύριε Πρόεδρε, όλοι γνωρίζαμε και όλοι ντρεπόμαστε για τις αμοιβές των δικαστικών και ιδίως σε ένα χώρο που οι αμοιβές των δικηγόρων, των περισσότερων δικηγόρων, ήταν πολλαπλάσιες των δικαστών.
Από το 1997 καμία αύξηση. Όμως σαν Κόμμα λέμε και εγώ προσωπικά νοιώθω πάρα πολύ άσχημα, ότι δεν πρέπει να δίνονται οι αυξήσεις με αυτόν τον τρόπο και σε αυτήν τη συγκυρία αλλά και με αυτόν τον τρόπο. Η Κυβέρνηση επέλεξε τη χειρότερη στιγμή και επέλεξε και τον χειρότερο τρόπο.
Γνωρίζω δικαστές οι οποίοι δεν νοιώθουν ιδιαίτερα ευτυχισμένοι με τον τρόπο που δίνονται αυτές οι αμοιβές. Ακριβώς γιʼ αυτόν το λόγο, για το λόγο κυρίως ότι συνειρμικά ο πολίτης συνδέει την αύξηση των δικαστών με την αύξηση των Βουλευτών και σε σχέση με τη θέση που έχουμε για το θεσμό του Μισθοδικείου και για την απόφαση του Μισθοδικείου, δεν θα ψηφίσουμε αυτήν την τροπολογία.
Ερχόμαστε στη δεύτερη τροπολογία.
Περιμένουμε ακόμα τον κ. Αλογοσκούφη και την Κυβέρνηση να απαντήσει επί του ερωτήματος που θέσαμε στην πρωινή συνεδρίαση: Σε ποιο σημείο το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας αναφέρει το περιεχόμενο της συγκεκριμένης ρύθμισης, ότι δηλαδή θα εφαρμοστεί το εργατικό δίκαιο, όπως εφαρμόζεται στον ιδιωτικό τομέα και στις Δ.Ε.Κ.Ο.; Να μας το παρουσιάσει. Αν δεν μας το παρουσιάσει, τότε πρόκειται για τη μεγαλύτερη παραπλάνηση απέναντι στους ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας και στον ελληνικό λαό και είναι υποχρεωμένοι να απολογηθούν.
Δεύτερον, δεν πείστηκε από κανένα επιχείρημα η Κυβέρνηση, ούτε ο Υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών απʼ όσα αναφέρθηκαν εδώ περί αντισυνταγματικότητας, περί αναλγησίας και οτιδήποτε τέτοιο, δεν πείστηκε από τους Βουλευτές τους δικούς τους, της Νέας Δημοκρατίας, τους κατηφείς, δεν πείστηκε από τον κ. Μανώλη, δεν πείστηκε από άλλους συναδέλφους Υπουργούς -δεν έδειξε κανένας προθυμία να στηρίξει τη συγκεκριμένη διάταξη- δεν πείστηκε από τα επιχειρήματα της ΓΣΕΕ, δεν πείστηκε όμως και από τα επιχειρήματα της ΔΑΚΕ και του κ. Πουπάκη. Ο κ. Πουπάκης χαρακτήρισε τη συγκεκριμένη ρύθμιση «ως όνειδος για κάθε δημοκρατική κοινωνία, ότι ο κ. Αλογοσκούφης δεν εφαρμόζει διατίμηση στις τιμές, αλλά στους μισθούς και τα δικαιώματα, ότι οι μεθοδεύσεις αυτές μας οδηγούν είκοσι χρόνια πίσω». Ποιο άλλο δικαίωμα έχουν πλέον οι εργαζόμενοι, εκτός από τη διαπραγματευτική τους δυνατότητα; Αφού δεν πείθεστε από όλα αυτά, κύριε Αλογοσκούφη, να είστε βέβαιος ότι θα πειστείτε με τον πλέον τραγικό για σας τρόπο από το μεγάλο κύμα αντίδρασης που θα ακολουθήσει αυτή τη ρύθμιση. Ευελπιστούσατε ότι στα μέσα του καλοκαιριού, στην τούρλα του καλοκαιριού, οι εργαζόμενοι δεν κινητοποιούνται. Όμως, έχετε υπόψη σας ότι θα υποστεί οδυνηρή έκπληξη ο κύριος Πρωθυπουργός κατά τα εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης. Και τότε να μη βγει κανείς από εσάς να πει ότι «αυτά δεν είναι καθώς πρέπει και ότι είναι ένας θεσμός που πρέπει να τον προασπίσουμε». Τα μέσα που έχουν οι εργαζόμενοι, θα τα εκμεταλλευτούν μέχρι τελευταίας στιγμής.
Ευελπιστείτε και σε κάτι άλλο: στη λήθη, όπως λέτε εσείς. Ίσως να πιστεύετε ότι ξεχάστηκε το ασφαλιστικό, ίσως να πιστεύετε ότι ξεχάστηκε η ακρίβεια, ίσως να πιστεύετε ότι ξεχάστηκαν τα διατροφικά σκάνδαλα, ίσως να πιστεύετε ότι ξεχάστηκε ο διαλυμένος κρατικός μηχανισμός που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει φυσικές καταστροφές. Όμως, κύριε Αλογοσκούφη, κυρίες και κύριοι της Συμπολίτευσης, να είστε βέβαιοι ότι όλα αυτά λειτουργούν προσθετικά στην οργή και την αγανάκτηση των πολιτών. Και επίσης, να είστε βέβαιοι ότι οι μέρες που έρχονται για την Κυβέρνησή σας δεν είναι καθόλου καλές.
Ευχαριστώ.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS