Οι δυνάμεις της Ιταλικής ριζοσπαστικής αριστεράς αυτές τις μέρες βρέθηκαν στη φάση κρίσιμων συνεδρίων. Συνέδρια δύσκολα αν όχι δραματικά θα μπορούσε να πει κανείς μετά το εκλογικό τσουνάμι που απέκλεισεαπό την Ιταλική Βουλή τους Πράσινους, τους Ιταλούς Κομμουνιστές ( PDCI) αλλά και την Κομμουνιστική Επανίδρυση.
Οι επιλογές όλων των κεντροαριστερών κυβερνήσεων Πρόντι – Ντ Αλέμα όπως τελικά αποδείχθηκε πληρώθηκαν πανάκριβα κυρίως από τη ριζοσπαστική και κομμουνιστική αριστερά.
Aπʼ την περίοδο όπου, το μεγάλο Ιταλικό Κομμουνιστικό Κόμμα είχε κερδίσει το 34% της λαϊκής συγκατάθεσης, φθάσαμε σήμερα οι δυνάμεις της κομμουνιστικής αριστεράς να είναι αποδεκατισμένες και εκτός βουλής.
Πώς όμως φθάσαμε σ΄ αυτό το τραγικό αποτέλεσμα ;
Γιατί το κομμάτι της Ιταλικής αριστεράς, που δεν θέλησε να εγκαταλείψει τελείως την ιστορική κληρονομιά που του άφησαν μεγάλοι ηγέτες του εργατικού σοσιαλιστικού και κομμουνιστικού κινήματος της Ιταλίας όπωςο Α. Κράμσι, ο Π. Τολιάτικαι φυσικά ο Ε. Μπερλινκουέρ σήμερα βρίσκεται σ΄ αυτή τη δεινή θέση;
Γιατί η Ιταλική αριστερά με της προσπάθειές της για μια συνεχή μετάλλαξη, για μια αναζήτηση συνεχώς του νέου, χωρίς καμιά πυξίδα πλεύσης και πολλές φορές χωρίς αρχές έριξε στην σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό εκατοντάδες χιλιάδες αριστερούς πολίτες ;
Γιατί η Ιταλική αριστερά έχασε αυτό που λέμε την όχθη της, τα βασικά στοιχεία της διαφορετικότητάς της;
Γιατί υποχώρησε σε μεγάλο βαθμό η ταξική κριτική της ανάλυση ;
Γιατί η αριστερά από δύναμη κινηματική και ανατροπής έγινε στο σύνολό της δύναμη μόνο θεσμική, υπερασπιστής θεσμών καπιταλιστικών;
Ερωτήματα αμείλικτα που έπρεπε να απαντηθούν με ειλικρίνεια και νηφαλιότηταμέσα και από αυτές τις συνεδριακές διαδικασίες.
Το συνέδριο των Ιταλών Κομμουνιστών (P.D.C.I.) πριν από λίγες μέρες έκανε αποδεκτή με μεγάλη πλειοψηφία (87%) την εισήγηση του Ολιβιέρο Ντιλιμπέρτο . Στην εισήγηση αυτή έγινε μια φιλότιμη προσπάθεια να δοθούν ορισμένες απαντήσεις στα μεγάλα αυτά ερωτήματα χωρίς όμως να γίνει και μια ουσιαστική αυτοκριτική στροφή και αναγνώριση των λαθεμένων κυβερνητικών επιλογών που οδήγησαν στο καταστροφικό αποτέλεσμα της 14ης του Απρίλη. Για το σήμερα και το αύριο η βασική επιλογή που έγινε είναι βασισμένη στην μεγάλη αναγκαιότητα της κοινής δράσης όλων των δυνάμεων της αριστεράς και ειδικότερα η ενότητα για την δημιουργία ενός νέου πολιτικού υποκημένου της κομμουνιστικής αριστεράς των δυνάμεων δηλαδή που δημιουργήθηκαν μετά τη διάσπαση πριν από 10 χρόνια της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης. Ο Ολ. Ντιλιμπέρτο πρότεινε κοινή κάθοδο στις ευρωεκλογές του κόμματός του και της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης.
Ο σχεδιασμός όμως αυτός φαίνετε ότι στην φάση αυτή δεν γίνετε αποδεκτός από ένα σημαντικό κομμάτι της Επανίδρυσης.
Μετά το κόμμα των Ιταλών Κομμουνιστών, στο Κιαντσιάνο Τέρμε της Τοσκάνης και η Κομ. Επανίδρυση με το 7Ο συνεδριό της προσπάθησε να δώσει τις δικές της απαντήσεις στα ίδια ερωτήματα.Από τις πέντε εισηγήσεις που παρουσιάστηκαν στο Εθνικό Πολιτικό Συμβούλιο της Κομ. Επαν. πριν από 2 μήνες αμέσως μετά τις εθνικές εκλογές καμιά δεν κατάφερε να πάρει την απόλυτη πλειοψηφία. Παίρνει την σχετική πλειοψηφία με47,3% μέσα από πολλές ενστάσεις για την εκλογή αντιπροσώπων στην νότια ιταλία η εισήγηση της ομάδας Βέντολα .
Η ομάδα Βέντολα είναι ότι απέμεινε από την παλιά Μπερτινοτική πλειοψηφία . Στην ουσία επιμένει στις παλιές επιλογές κυβερνητικών συνεργασιώνμε το Δημοκρατικό Κόμμα των Βελτρόνι – Ντα Λέμα . Εισηγητικά εβαλε καθαρά το ζητημα της μετάλαξης της επνήδρησης και της διαμόρφωσης ενός νεου πολιτικού χόρου με τις ιδιες δυνάμεις που συνεργάσθηκαν εκλογικά πριν από τις 13 του Απρίλη.
Οι υπόλοιπεςεισηγητικές θέσεις με τις όποιες διαφοροποιήσεις τους θέλουν πάνω απ΄ όλα την ενίσχυση της Κομ. Επ. Τον διακριτό της λόγο ως αυτόνομης πολιτικής οντότητας. Θέλουν μια Κομ. Επαν δύναμη που θα συνεργάζεται με τις άλλες δυνάμεις της αριστεράς όχι όμως στη βάση ενός άκριτου κυβερνητισμού,. Η κύρια συνιστώσα από αυτές με επικεφαλής τον πρώην υπουργό Πάολο Φερρέροέχει αποδεχθεί σε μεγάλο βαθμό τον πολιτικό σχεδιασμό της εναλλακτικής πρότασης εξουσίας της αριστεράς.
Το συνέδριο πάντος κατέγραψε ότι η πλειοψηφία σήμερα των μελών και στελεχών της Κομ. Επαν. αδιαμφισβήτηταεπιθυμεί να συγκρουσθεί πολιτικά με το διπολικό σύστημα που επιδιώκεται να επιβληθεί με κάθε μέσο στην Ιταλία.
Βασικός αίτιος για την συρρίκνωση της αριστεράς και τον θρίαμβο του Μπερλουσκονισμού στην Ιταλία για το σύνολο των αντιμπερτινοτικών δυνάμεων μέσα στην Κομ. Επαν. είναι το Κόμμα του Ντ Αλέμα και του Βελτρόνι.
Στο συνέδριο της Κομμουνιστικής επανίδρυσης και πάλισυγκρούσθηκαν οι δύο διαφορετικοί πολιτικοί σχεδιασμοί που καταγράφονται σε όλες τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης όπου η δύναμη της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι σημαντική . Αυτός δηλαδή της Κεντροαριστεράς που δοκιμάσθηκε και στην Ιταλία και απέτυχε παταγωδώς και αυτός της εναλλακτικής πρότασης εξουσίας της αριστεράς.
Τα μέχρι στιγμής προσυνεδριακά αποτελέσματα καταγράφουν όμως ότι οι δυνάμεις μέσα στην Επανίδρυση είναι μοιρασμένες σχεδόν στην μέση. Όπως έχουν φθάσει τα πράγματα ευχής έργο θα είναι να μην επικρατήσουν σ΄ αυτό το κρίσιμο συνέδριο για την τύχη της κομμουνιστικής αλλά συνολικά της Ιταλικής αριστεράς λογικές διάσπασης.
Το πιθανότερο είναι να επικρατήσουν λογικές συμβιβαστικές όπως αυτές του που προωθεί ο Κλάουντιο Γκράσσι που ζητά στην ουσία μια ανακωχή μέχρι τις ευρωεκλογές για να μπορέσει το κόμμα με νέα πάντως ηγεσία να σταθεί στα πόδια του.
Είναιπολύ δύσκολο να προβλέψει κανείς το τελικό αποτέλεσμα του συνεδρίου, οι πληγές είναι ακόμα ανοικτές . Όσοι όμως παρακολουθούν από χρόνια τα τεκταινόμενα στην Ιταλική αριστερά γνωρίζουν ότι πάντα έρχονται στην επιφάνεια οι παλιές Τολιατικές αρετές της πολιτικής του διαλόγου και της ενότητας .
Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε η Ιταλική αριστερά έχει ανάγκη από δυο πράγματα :
το πρώτο είναι το να μην χάσει την κουλτούρα του διαλόγου και της ενότητας που πάντα την διέκρινεκαι το δεύτερο και σημαντικότερο είναι να προχωρήσει το συντομότερο δυνατό στην αναζήτηση της ταξικής διαφορετικότητάς της.
Πριμικηρης Βασίλης
Ε.Γ της Κ.Π.ΕτουΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS