Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ, Δημήτρης Παπαδημούλης, μιλώντας στο ραδιόφωνο της ΝΕΤ, μεταξύ άλλων τόνισε:
Οι προτεραιότητές μας είναι, πρώτα απʼ όλα, στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες να φανούμε χρήσιμοι στους πολίτες, έτσι ώστε να υπάρξουν λύσεις που πιθανόν να λύνουν τα προβλήματά τους ή τουλάχιστον να τους ανακουφίζουν - και εννοώ τους κοινωνικά ασθενέστερους, τους πιο αδύναμους. Να αναδειχθούμε ακόμα περισσότερο ως η αποτελεσματική αντιπολίτευση απέναντι σε μια κακή, άθλια κυβέρνηση της Ν.Δ. και, με την ψήφο του λαού στις εκλογές, να γίνουμε ο πυρήνας για μια προοδευτική εναλλακτική λύση. Ένα πρώτο ορατό ραντεβού - γιατί για τις βουλευτικές εκλογές κανείς δεν ξέρει, ο κ. Καραμανλής μας πάει «βλέποντας και κάνοντας» - είναι στις 7 Ιουνίου 2009, στις ευρωεκλογές δηλαδή, όπου, όπως καταλαβαίνετε, εάν ο ΣΥΝ πάρει ένα ποσοστό της τάξης του 20%, ποσοστό απολύτως εφικτό με βάση τις δημοσκοπήσεις που βλέπουμε, τότε θα δούμε πολλά, θα υπάρξουν σεισμικές αλλαγές στο πολιτικό τοπίο και θέλω να πιστεύω προς θετική κατεύθυνση. Ο ΣΥΝ θέλει οι αλλαγές στο πολιτικό τοπίο να είναι προς τα αριστερά. Υπάρχουν, όμως, και κάποιοι που ξημεροβραδιάζονται προσπαθώντας να το αποτρέψουν αυτό. Γιʼ αυτό βλέπουμε και τα σενάρια για κόμμα επιχειρηματιών, για κόμμα-μπαλαντέρ τύπου Γκένσερ, για σύμπραξη Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ. Απλώς, τελικά, ο πολίτης, με την ψήφο του, θα δει προς ποια κατεύθυνση πρέπει να κινηθούν οι εξελίξεις, γιατί αυτός είναι ο «ξενοδόχος».
Αν ο πολίτης, με την ψήφο του, πει ότι τέλος οι αυτοδυναμίες, ότι θέλει συνεργασίες, το πρώτο πράγμα που πρέπει να αλλάξει είναι αυτός ο άθλιος εκλογικός νόμος - μοναδικός στην Ευρώπη - ο οποίος δίνει ένα τρομακτικό μπόνους στο πρώτο κόμμα, έτσι ώστε ακόμα και αν ο πολίτης δεν θέλει μονοκομματική κυβέρνηση, να προκύπτει μονοκομματική κυβέρνηση. Αυτό ακριβώς το μπόνους των 50 εδρών σε συνολικά 300, είναι αυτό που παράγει φαινόμενα κομματισμού, διαπλοκής και διαφθοράς. Αυτός που κερδίζει, παίρνει τα πάντα και λειτουργεί ως κράτος εν κράτει παντού. Και επειδή στην Ελλάδα έχουμε υψηλή διαφθορά, οικογενειοκρατία και έλλειμμα εσωκομματικής δημοκρατίας, η φαμίλια που κυβερνάει το κόμμα, που κερδίζει τις εκλογές, ελέγχει τα πάντα, η φαμίλια Καραμανλή, η φαμίλια Παπανδρέου, η φαμίλια Μητσοτάκη. Αυτό πρέπει να αλλάξει στην Ελλάδα.
Κάθε κόμμα που διεκδικεί δύναμη από τους πολίτες πρέπει όχι μόνο να λέει τι δεν θέλει, αλλά και τι προτείνει. Και φυσικά διάλογος γίνεται μέσα στην κοινωνία και αναπτύσσεται και ανάμεσα σε διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Κάποια στιγμή θα αναγκαστούν οι ηγεσίες των κομμάτων να συζητήσουν. Απλώς εμείς, στον ΣΥΡΙΖΑ, δεν θέλουμε να συζητούμε με όρους «τσόντας» για πολιτικές με τις οποίες διαφωνούμε. Αν οι πολίτες μας δώσουν τη δύναμη να αλλάξουμε το πολιτικό σκηνικό, να είστε βέβαιοι ότι με το πρόγραμμά μας θα θέσουμε άλλους μπροστά σε σοβαρά ζητήματα και τότε θα δούμε «πόσα απίδια πιάνει ο σάκος».
Ο προγραμματικός διάλογος χρειάζεται να γίνεται και γίνεται καθημερινά ανάμεσα σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Από κει και πέρα, εμείς αν σε κάποια θέματα μπορούμε να συγκλίνουμε, για να γίνουν κάποια πράγματα, με άλλες πολιτικές δυνάμεις είτε αυτές είναι το ΠΑΣΟΚ, είτε είναι το ΚΚΕ, είτε είναι σε κάποια θέματα εξωτερικής πολιτικής η Ν.Δ., ποτέ δεν είπαμε όχι. Μην ξεχνάτε ότι ο πατέρας του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, για παράδειγμα, ήταν ο ΣΥΝ. Είναι καλό που έγινε, είναι κακό που δεν λειτουργεί, παρά μόνο διακοσμητικά, με ευθύνη των κυβερνήσεων.
To Γραφείο Τύπου