Τούτη τη χρονιά η επέτειος του πραξικοπήματος ενάντια στην Κυπριακή δημοκρατία, που οργάνωσε η ελλαδική χούντα το 1974 και το οποίο έδωσε το πρόσχημα για την εισβολή του Αττίλα και την κατοχή της Βόρειας Κύπρου, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, συνέπεσε με την τέταρτη συνάντηση του προέδρου Χριστόφια με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ταλάτ.
Οι δύο ηγέτες με την απόφασή τους να αρχίσουν απευθείας συνομιλίες στις 3 Σεπτεμβρίου, έκαναν ένα βήμα μπροστά. Εκφράζοντας το κοινό αίσθημα, ο Δ. Χριστόφιας χαρακτήρισε ως θετική εξέλιξη το αποτέλεσμα της συνάντησης.
Η νέα φάση για το Κυπριακό πρόβλημα, που ξεκίνησε με την εκλογή Χριστόφια συνεχίζεται. Ήδη έχουν γίνει αρκετά, όμως, οπωσδήποτε, τα δύσκολα βρίσκονται μπροστά. Έχει συσσωρευτεί μεγάλη καχυποψία ανάμεσα στις δύο κοινότητες, έχει χυθεί αίμα, το χάσμα βάθυνε τα τελευταία τέσσερα χρόνια με την πολιτική της προεδρίας Παπαδόπουλου. Υπάρχει η Τουρκία, στην οποία η σημερινή και πιθανόν και η αυριανή κατάσταση αποτελεί τον πιο ισχυρό αρνητικό παράγοντα στην επιδίωξη μιας δίκαιης λύσης, στο βαθμό που τη Τουρκοκυπριακή πλευρά επηρεάζεται άμεσα από την πολιτική και στρατιωτική ηγεσία της «εγγυήτριας» δύναμης.
Όμως, σήμερα, υπάρχει σαφής πολιτική βούληση για την επαναπροσέγγιση των δύο κοινοτήτων και για την επανένωση του νησιού. Ο λαός την ενέκρινε με τη ψήφο του, εξακολουθεί και σήμερα να τη στηρίζει με εντυπωσιακά ποσοστά.
Στόχος παραμένει μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα, όπως καταγράφεται στα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και στις συμφωνίες που έχουν αποδεχθεί οι Κυπριακές κυβερνήσεις. Η επανενωμένη Κύπρος πρέπει να είναι ένα κράτος με μία κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα και μία ιθαγένεια. Στην κατεύθυνση αυτή θα δοθεί η μάχη για την αποστρατιωτικοποίηση του νησιού και για τη λύση των μεγάλων και δύσκολων προβλημάτων, όπως των εποίκων, των εγγυήσεων, της διασφάλισης των δικαιωμάτων όλων των Κυπρίων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων.
Τη λύση αυτή προωθούν Χριστόφιας και κυβέρνηση. Τη στηρίζουν το ΑΚΕΛ και η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων. Πρόκειται, σαφώς, για ένα συμβιβασμό, ένα έντιμο και προωθητικό συμβιβασμό, που μπορεί και πρέπει να προωθηθεί, γιατί «η πολιτική αποτελμάτωση των σχέσεων Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων θα οδηγούσε με μαθηματική ακρίβεια στη διχοτόμηση», όπως έχει επισημάνει η καθηγήτρια και γνώστης του Κυπριακού, Σία Αναγνωστοπούλου στην «Κυριακάτικη Αυγή» στις 2 Φεβρουαρίου 2008.
Στην Κύπρο δίνουν μεγάλη προσοχή στο εσωτερικό μέτωπο. Σωστά τονίζει το ΑΚΕΛ με την ανακοίνωσή του στις 25 Ιουλίου, ότι «πρέπει να επικρατήσει ήπιο κλίμα, συναίνεση και ομοψυχία».
Από την πλευρά μου, θέλω να αναφερθώ σε επιφυλάξεις και ενστάσεις που καταγράφονται στον ελλαδικό χώρο, κύρια από ορισμένα μέσα ενημέρωσης, αλλά και από πολιτικούς. Δεν αντιλαμβάνομαι τι ακριβώς επιθυμούν, τι προτείνουν. Κατανοώ ότι δεν συμφωνούν στη διζωνική ομοσπονδία, αν και δεν το αναφέρουν καθαρά. Είναι, όμως, λύση το σημερινό τέλμα; Είναι λύση η διχοτόμηση; Ή απλά να περιμένουμε να έλθουν καλύτερες μέρες και το Κυπριακό να λυθεί από μόνο του;
Κίνδυνοι υπάρχουν και δυσκολίες μεγάλες. Όμως οι σημερινές δυνατότητες πρέπει να αξιοποιηθούν στο μέγιστο δυνατό βαθμό.
Ο άλλος αέρας που φυσάει στην Κύπρο δικαιολογεί μια συγκρατημένη αισιοδοξία. Οι Κύπριοι, όλοι οι Κύπριοι, μπορούν να αποδείξουν ότι ο ιμπεριαλισμός, ο εθνικισμός, η καταπάτηση του διεθνούς δικαίου είναι δυνατόν να ηττηθούν.
Η υπόθεση βρίσκεται σε υπεύθυνα χέρια, σε μια υπεύθυνη ηγεσία, που χειρίζεται τα ζητήματα με αποφασιστικότητα, προσήλωση σε αρχές και ευελιξία. Που διαθέτει ρεαλισμό και όραμα.
Επαγρυπνούμε και αισιοδοξούμε μαζί της, την εμπιστευόμαστε και συμπαρατασσόμαστε στις προσπάθειές της.
Γιάννης Μπαλάφας, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ με ευθύνη για την Εξωτερική πολιτική και τις Διεθνείς Σχέσεις
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS