Ορισμένα από τα προβλήματα οφείλονται στην πολιτική της ανάπτυξης και της προστασίας των υδατικών πόρων που συνδέονται με το προωθούμενο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης. Μέρος όμως των προβλημάτων εντοπίζεται και σε ελλείψεις του υπάρχοντος θεσμικού πλαισίου των νερών τόσο σʼ ότι αφορά την περιβαλλοντική προστασία του όσο και στην εφαρμογή της Διαχειριστικής Πολιτικής.
Η σωστή διαχείριση λείπει, αφού με την μέχρι τώρα κακή διαχείριση κινδυνεύουμε να στερηθούμε του δικαιώματος να πίνουμε νερό από τη βρύση.
Γιʼ αυτό εμείς προτείνουμε ορισμένες βασικές αρχές που πρέπει να τηρούνται στην άσκηση της υδατικής πολιτικής και είναι:
Το νερό είναι φυσικός πόρος σʼ ανεπάρκεια και όχι ένα εμπόρευμα. Σαν φυσικός πόρος μέγιστης σημασίας για την ίδια την ζωή και τη διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος δεν πρέπει να συνδέεται η ιδιοκτησία του με τον ιδιοκτήτη της γης όπως ισχύει και για τα ενεργειακά ορυκτά.
Η σωστή διαχείριση της ζήτησης. Πρέπει να αποτραπούν τα φαινόμενα σπατάλης που οφείλονται είτε στην κακή αρδευτική μέθοδο που ακολουθούν πολλοί αγρότες είτε στην παλαιότητα του αρδευτικού δικτύου.
Η διαχείριση των υδατικών πόρων απαιτεί ενιαία αντιμετώπιση όλων των δραστηριοτήτων που αφορούν την ανάπτυξη και προστασία των υδατικών πόρων. Έτσι μπορούν να παραχθούν κι άλλες πολιτικές. Παράδειγμα τα διαχειριστικά σχέδια κατά λεκάνες απορροής μπορούν να αποτελέσουν το μέσο για την αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής με κριτήρια όχι μόνο περιβαλλοντικά, αλλά και οικονομικά και κοινωνικά.
Να υπάρχει σαφής διάκριση της κοστολόγησης και της τιμολόγησης του νερού και σʼ ότι αφορά την τιμολόγηση του νερού να ισχύει η αρχή ότι η πολιτεία οφείλει να καλύπτει με επάρκεια τις βασικές ανάγκες σε νερό, με αντίστοιχη ποιότητα για κάθε χρήση όχι στη βάση εμπορευματικών, ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων.
Τμήμα Οικολογίας και Περιβάλλοντος
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS