Η αποσταθεροποίηση της επιρροής του δικομματικού συστήματος αποτελεί μια νέα πραγματικότητα. Σε αυτό το πλαίσιο συνιστά κρίσιμο ζήτημα η στάση που θα κρατήσουμε έναντι της «κοινωνικής ζήτησης» για το ΣΥΝ και το ΣΥΡΙΖΑ. Η δημοσκοπική άνοδος του εκφράζει μια αλλαγή συμπεριφοράς των πολιτών. Όλοι στο ΣΥΝ επιθυμούμε αυτή η αλλαγή συμπεριφοράς να μετασχηματισθεί σε αλλαγή πολιτικών στάσεων και αξιών. Αυτή η ουσιαστική μετατόπιση δεν μπορεί να προκύψει μέσω εντατικών ιδεολογικών μαθημάτων. Είναι απαραίτητη η δημιουργία μιας αμφίδρομης εποικοδομητικής σχέσης μεταξύ των προσδοκιών των πολιτών και των πολιτικών προγραμματικών στόχων του πολιτικού μας υποκειμένου .
Η «δεύτερη ευκαιρία» που δίνει ο κόσμος στην Αριστερά δεν έχει ως κυρίως ζητούμενο την επανάληψη εκ μέρους της μιας τελεολογικής παραδείσιας επαγγελίας. Ούτε αποτελεί νέο ζωτικό χώρο για την επαναφορά των αυτάρεσκων λογικών κατοχής της απόλυτης αλήθειας και των συνημμένων καθοδηγητικών νοοτροπιών. Αντίθετα, ο κόσμος που στρέφει το βλέμμα του στην Αριστερά περιμένει από αυτήν να λειτουργήσει ως καταλύτης στο πολιτικό πεδίο επιφέροντας ανατροπές που θα οδηγήσουν σε άμεσες βελτιώσεις στη ζωή του (βιοτικό επίπεδο, απασχόληση, παιδεία, υγεία, κοινωνική πρόνοια και ασφάλεια κ.λ.π), θα δημιουργήσουν καλύτερες κοινωνικές προοπτικές και θα εξυγιάνουν - αναδιαμορφώσουν το ρόλο της πολιτικής λειτουργίας και τη σχέση της με τους πολίτες.
Αν η Αριστερά δεν καταφέρει ή τουλάχιστον δεν επιδιώξει στα σοβαρά να απαντήσει σε αυτή την προσδοκία, διαχειριζόμενη επαρκώς το νέο αίτημα της πραγματικής αλλαγής, τότε είναι βέβαιο ότι θα βρεθούν άλλοι δρόμοι διεξόδου. Ο ΣΥΝ πρέπει να ανταποκριθεί στις νέες υποχρεώσεις και χωρίς φοβικά σύνδρομα ενσωμάτωσης να επιδιώξει να δώσει απαντήσεις στα άμεσα ζητήματα. Την εποχή του τούρμπο καπιταλισμού που διανύουμε οι απαντήσεις με ένα πλέγμα ισχυρών προοδευτικών μεταρρυθμίσεων, συνιστούν μια σαφή συγκρουσιακή διαδικασία και εξ αντικειμένου ενσαρκώνουν οραματικά στοιχεία. Η δε έμπρακτη προώθηση κοινωνικά ωφέλιμων και αποτελεσματικών ρυθμίσεων σε αντιδιαστολή με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, είναι λογικό να αναμένεται ότι θα λειτουργήσει ως αποδεικτικό μέσο για την αναγκαιότητα και την εφικτότητα βαθύτερων κοινωνικών αλλαγών.
Νομίζω ότι ήρθε η ώρα για μια Αριστερά σύγχρονη, λαϊκή, παρεμβατική, που θα αναλάβει τις ευθύνες της στη σύγχρονη διακύβευση ανάμεσα στη δημοκρατική εμβάθυνση και τη δημοκρατική συρρίκνωση με την οικονομική, κοινωνική και πολιτική έννοια.
Πιστεύω ότι, χωρίς πολιτικές και χρονικές καθυστερήσεις, η παρέμβαση μας σε προγραμματικό επίπεδο πρέπει:
• Να στηριχθεί σε ορισμένες κεντρικές ιδέες για την αλλαγή πορείας της χώρας και τη δημοκρατική της αναγέννηση, οι οποίες θα διαπερνούν όλους τους τομείς και θα συγκροτούν ένα συνεκτικό πλαίσιο ριζοσπαστικών προοδευτικών μεταρρυθμίσεων σε όλη τη γραμμή του «μετώπου» και σε σαφή ανταγωνιστική σχέση με τις πολιτικές του δικομματισμού.
• Να δώσει διέξοδο στα ζητήματα που αφορούν την παραγωγή προστιθεμένης αξίας, την προσαρμογή της χώρας στη διεθνοποίηση και την τεχνολογική μεταβολή, μέσα από ένα νέου τύπου αναπτυξιακό μοντέλο πρωταρχικά παραγωγής και παράλληλα αναδιανομής και κατανάλωσης.
• Να προτείνει συγκεκριμένες λύσεις στα πραγματικά προβλήματα της χώρας στο επίπεδο των εναλλακτικών δημόσιων πολιτικών και σε αμφίδρομη σχέση με τα κινήματα, χωρίς όμως περιορισμό στο ρόλο του απλού εκφραστή στον πολιτικό στίβο των αιτημάτων των κινημάτων
• Να επεξεργασθεί μια νέα γενιά μεταρρυθμίσεων υψηλής προστιθέμενης αξίας για την κοινωνία, με νέες προσεγγίσεις και καινοτομικό πνεύμα για το δημόσιο τομέα και το δημόσιο χώρο, την προώθηση νέων μορφών συλλογικοτήτων στην οικονομία, την αναβάθμιση της κοινωνικής πολιτικής με παράλληλη άρση των εσωτερικών της αδικιών και την εμβάθυνση της δημοκρατίας.
• Να εκφράσει την κοινωνική συμμαχία των παλαιών και νέων λαϊκών στρωμάτων με τα μεσαία στρώματα της εργασίας και της επιχειρηματικότητας που στηρίζεται στην προσωπική εργασία, χωρίς αυτοπεριορισμό σε μια απλή κοινωνική μεροληψία υπέρ των «απόκληρων» και των κατώτερων οικονομικά στρωμάτων.
• Να εκφράσει πολιτικά το συνολικό συμφέρον των εργαζόμενων παραγωγών και το αίτημα της κοινωνικής προόδου και να υπερβεί τη λογική υποστήριξης όλων ανεξαιρέτως των αιτημάτων.
• Να ενσωματώσει στοιχεία μιας νέας ατζέντας για τα μαζικά κινήματα και να αναδείξει τη μεθοδολογία έμπρακτων εναλλακτικών πρωτοβουλιών στην καθημερινή κοινωνική πρακτική που θα στηρίζονται στο αξιακό φορτίο της Αριστεράς
Παράλληλα είναι αναγκαία η εμβάθυνση σε καίρια ζητήματα της εφαρμογής ενός τέτοιου προγράμματος όπως :
• Η σχέση εθνικής και διεθνούς διάστασης στην προώθηση μεταρρυθμίσεων
• Η δυνατότητα της προώθησης μεταρρυθμίσεων μέσω της συμμετοχής σε κυβερνήσεις / συμπεράσματα από αντίστοιχα εγχειρήματα της Αριστεράς σε άλλες χώρες (επιτυχίες /αποτυχίες, κίνδυνοι/δυνατότητες, κρίσιμοι παράγοντες)
• Η ενεργητική συμμετοχή των πολιτών
• Η σύνδεση της εναλλακτικής πρότασης με τη στρατηγική στόχευση
• Η συγκρότηση του κοινωνικού και πολιτικού μπλοκ της αλλαγής
Η διαμόρφωση μιας τέτοιας εναλλακτικής προγραμματικής πρότασης πρέπει να τεθεί στο ΣΥΡΙΖΑ, τα κινήματα, τις μαζικές οργανώσεις και συνολικά την ελληνική κοινωνία, με επιδίωξη να αποτελέσει επίκεντρο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Το περιεχόμενο της θα βοηθήσει στην ανάπτυξη ευρύτερων κοινωνικοπολιτικών συσπειρώσεων και πολώσεων και ταυτόχρονα θα αποτελέσει εξάντα για την διευκρίνιση όλων των δυνατοτήτων συνεργασίας αφού θα συγκροτεί τη βάση στην οποία μπορούν να στηριχθούν πολιτικές συνεργασίες.
Παπαθανασίου Σάκης
Μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS