Συντρόφισσες και σύντροφοι
Με μεγάλη χαρά ανεβαίνω στο βήμα της σημερινής μας συγκέντρωσης. Σʼ αυτή την όμορφη περιοχή στην οποία κάποιοι πάνε να επιβάλλουν το μοντέλο ανάπτυξης που επικράτησε στην Αθήνα τις δεκαετίες του 50 και του 60. Το αεροδρόμιο έπεσε σα βόμβα στην περιοχή και ανέτρεψε τα δεδομένα. Έχουμε άναρχη οικιστική ανάπτυξη με την αυθαιρεσία να οργιάζει. Έχουμε ανεπαρκέστατες κοινωνικές υποδομές. Ανύπαρκτες τεχνικές υποδομές. Και είναι στο χέρι των κατοίκων στο χέρι όλων σας να μην μετατραπεί η ευρύτερη περιοχή σε άλλο ένα λεκανοπέδιο. Η ανάπτυξη της περιοχής πρέπει να γίνει με απόλυτο σεβασμό στον άνθρωπο και το περιβάλλον.
Φίλες και φίλοι
Ζούμε το τέλος μιας εποχής.
Πριν από μερικούς μήνες κανείς δεν θα περίμενε ότι οι οικονομικοί γίγαντες, οι ατμομηχανές της οικονομίας των αγορών, θα κατέρρεαν με τόση ευκολία.
Επιχειρήσεις με τζίρους στο επίπεδο δέκα ή είκοσι φτωχών κρατών, πέφτουν από την μια μέρα στην άλλη, παρασύροντας ολόκληρο το σύστημα.
Και τώρα, όλοι αυτοί που κήρυξαν στον πλανήτη το τέλος των κρατικών παρεμβάσεων, την παντοδυναμία της ελεύθερης αγοράς, όλοι αυτοί οι ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού, αξιώνουν από τα κράτη να καλύψουν τις ζημιές τους με δημόσιο χρήμα.
Για να συνεχίσουν τον χρηματιστηριακό τζόγο, για να εξακολουθήσουν παίζουν με τα τρόφιμα και τους φυσικούς πόρους του τρίτου κόσμου, για να πουλάνε τις ζημιές τους ο ένας στον άλλον και να ισχυρίζονται κι όλας ότι έτσι οδηγούν τον κόσμο στην ευημερία.
Και τους βλέπουμε όλους αυτούς που δεν μπορούσαν να ακούνε για δημόσιο έλεγχο και κρατική παρέμβαση στην οικονομία, να μην έχουνε κανένα πρόβλημα όταν οι κυβερνήσεις ανοίγουν τα δημόσια ταμεία για να στηρίξουν τους χρεοκοπημένους χρηματοπιστωτικούς ομίλους.
Που είναι αλήθεια τώρα ο κος Μπαρόζο να μας πει για τον υγιή ανταγωνισμό και για την ελεύθερη οικονομία;
Που είναι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή που μας απειλούσε για τα χρέη της Ολυμπιακής και μας καλούσε να συμμορφωθούμε με την ευρωπαϊκή νομοθεσία;
Όταν η η ευρωπαϊκή νομοθεσία καταπατάται για τις μεγάλες τράπεζες, για τις πυραμίδες, για όλους αυτούς τους τζογαδόρους που κυριάρχησαν στην ευρωπαϊκή και την παγκόσμια ζωή, δε τρέχει τίποτα;
Όταν είναι για τη στήριξη ενός δημόσιου φορέα, όπως του εθνικού μας αερομεταφορέα τότε ξέρουν να ασκούν τρομοκρατία.
Ξεπουλάνε την Ολυμπιακή για να στηρίξουν το καρτέλ των αερομεταφορών και να ευνοήσουν συγκεκριμένα συμφέροντα επικαλούμενοι το χρέος των 1,6 δις ευρώ και την ευρωπαϊκή νομοθεσία.
Που πήγε η ευρωπαϊκή νομοθεσία όταν προχθές οι κυβερνήσεις του Βελγίου, της Ολλανδίας και του Λουξεμβούργου, σε μια μέρα δώσανε στον ιδιωτικό τραπεζικό κολοσσό Fortis 11,6 δις ευρώ, δηλαδή το δεκαπλάσιο από όσα είναι τα χρέη της Ο.Α.;
Που πήγε ο κος Μπαρόζο;
Που πήγε το περίφημο σύμφωνο Σταθερότητας;
Το θυμάται αλήθεια κανένας αυτό το περιβόητο Σύμφωνο που δε μας αφήνει τάχα μου να ασκήσουμε πολιτική δημόσιων επενδύσεων γιατί θα αυξήσουμε το έλλειμμα και θα μπούμε σε επιτήρηση.
Τώρα ποιος δίνει δεκάρα για το έλλειμμα όταν πρόκειται να σώσουν τους τραπεζίτες και τους τζογαδόρους των χρηματιστηριακών αγορών. Μόνο όταν πρόκειται να δοθούν αυξήσεις στους μισθούς και να επιδοτηθούν οι άνεργοι το θυμούνται.
Έφτασε όμως η ώρα να πέσουν οι μάσκες, έφτασε η ώρα να βουλιάξει στα αδιέξοδά του αυτό το παράλογο σύστημα που ήθελε η αγορά και το κέρδος να ελέγχει τα πάντα να είναι πάνω από τους ανθρώπους και τις ανάγκες τους.
Ζούμε στο τέλος μιας εποχής, η οποία μας ανακοινώθηκε ότι θα κρατήσει για πάντα. Μας είπαν ότι η κοινωνική αλληλεγγύη τελείωσε, η αναδιανομή πλούτου τελείωσε, ο δημόσιος χώρος και τα δημόσια αγαθά τελείωσαν. Και ότι εμείς, που ισχυριζόμαστε και παλεύουμε για το αντίθετο, είμαστε οπισθοδρομικοί, χωρίς ρεαλισμό, χωρίς προτάσεις.
Μας είπαν ότι τώρα η ελεύθερη αγορά έλυνε όλα τα κοινωνικά προβλήματα στον πλανήτη, την φτώχεια, την περιβαλλοντική υποβάθμιση, τον αναλφαβητισμό.
Το είδαμε τόσα χρόνια τώρα. Αφού βύθισαν χώρες και περιοχές στην κρίση, αφού λεηλάτησαν όσο μπορούσαν τον δημόσιο πλούτο, αφού έπαιξαν με το ρύζι και το σιτάρι, καταδικάζοντας εκατομμύρια ανθρώπους στην πείνα, τώρα ζητάνε ευθέως στήριξη από τα κρατικά αποθέματα.
Βλέπετε είναι ρεαλιστικό να δαπανώνται δισεκατομμύρια για να στηριχτούν οι μεγάλοι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί. Αλλά για προγράμματα κατά της φτώχειας και του αναλφαβητισμού, για προστασία του περιβάλλοντος, για την στήριξη ων πιο αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων, για κοινωνικές υπηρεσίες, σύμφωνα με την κυρίαρχη αντίληψή τους δεν πρέπει να δαπανάται ούτε δραχμή.
Σήμερα λοιπόν, ένα νέο τοπίο ανοίγεται μπροστά μας. Δεν λέμε ότι ο καπιταλισμός κατέρρευσε, ότι όλα από εδώ και εμπρός θα είναι πιο ρόδινα και πιο ανθρώπινα. Αντίθετα, αυτά που βρίσκονται μπροστά μας θα είναι πάρα πολύ δύσκολα.
Λέμε όμως ότι είναι η ώρα να μπούμε στο παιχνίδι της κοινωνικής δυναμικής. Να αμφισβητήσουμε την ενιαία σκέψη. Να επιβάλλουμε νέους όρους, υπερασπιζόμενοι την κοινωνία, τα εργασιακά δικαιώματα, το περιβάλλον. Και αυτό γίνεται με αγώνες.
Δεν πρόκειται να αφήσουμε το καινούριο σκηνικό να αναδιαταχθεί ξανά μόνο με όρους αγοράς, χωρίς την Αριστερά, χωρίς την κοινωνία. Αυτή είναι η δική μας ευθύνη, η δική μας υποχρέωση.
Βλέπουμε τις τελευταίες μέρες μια κυβέρνηση υπό κατεδάφιση. Μια κυβέρνηση που θυμίζει μάντρες παλιών υλικών. Που βουλιάζει μέσα στα σκάνδαλα, στην ανυποληψία, στην ωμή ιδιοτέλεια. Πότε με τους κουμπάρους και τα δομημένα ομόλογα, πότε με την Siemens, και πότε με την Μονή Βατοπεδίου.
Αυτή η κυβέρνηση δεν έχει καμία επιλογή πλέον. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να παριστάνει ότι κυβερνά, ότι διατηρεί τον έλεγχο.
Ο πρωθυπουργός μάζεψε εχθές το υπουργικό συμβούλιο και διακήρυξε την προσήλωσή του στις μεταρρυθμίσεις.
Ποιες είναι αυτές οι μεταρρυθμίσεις στην οποίες είναι προσηλωμένος ο πρωθυπουργός;
Η παραχώρηση του ΟΤΕ στην Deutse Telecom, έναντι τετρακοσίων εκατομμυρίων ευρώ;
Η μετατροπή της ανώτατης παιδείας σε εμπόριο πτυχίων, μέσω των απίθανων καφενείων που αυτοαποκαλούνται κολέγια;
Η βύθιση της Ολυμπιακής, ώστε να ανοίξει χώρος στην αγορά για τους ιδιώτες;
Η κατάρρευση της ΔΕΗ;
Η λεηλασία των αποθεματικών της κοινωνικής ασφάλισης;
Η κατάτμηση και η πώληση του ΟΣΕ;
Η παραχώρηση του δημόσιου πλούτου σε ιδιώτες;
Αυτά δεν είναι μεταρρυθμίσεις. Είναι λεηλασία.
Οι άνθρωποι έχουν ξεφύγει. Κρέμονται από μια κλωστή. Και προσπαθούν να τελειώσουν όπως όπως τη δουλειά που έχουν αναλάβει, δηλαδή το ξήλωμα του δημόσιου χώρου, της κοινωνικής ασφάλισης και των εργασιακών σχέσεων.
Δεν θα μπορέσουν να το κάνουν. Δεν θα το επιτρέψει πλέον η κοινωνία. Γιατί η φτώχεια, η ακρίβεια, η ανεργία, τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα, βγάζουν πλέον τον κόσμο από την απάθεια.
Η συλλογική νοημοσύνη δεν μπορεί να υποτιμάται πλέον έτσι ατιμώρητα. Και τα επικοινωνιακά κόλπα του κ. Καραμανλή μπροστά στις τηλεοράσεις, οι δήθεν εκκλήσεις προς του υπουργούς να ανασκουμπωθούν, να στρωθούν στη δουλειά, να αφουγκραστούν τα λαϊκά προβλήματα, είναι κόλπα φτηνά και τελειωμένα.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι η ίδια η κυβέρνηση. Το μεγάλο πρόβλημα είναι το σημερινό σύστημα εξουσίας. Το μεγάλο πρόβλημα είναι τα δύο κόμματα και η κοινή τους πολιτική. Από αυτά πρέπει να απαλλαγεί ο τόπος.
Θα πω και μια κουβέντα για την αξιωματική αντιπολίτευση. Άκουσα εχθές τις προτάσεις του κ. Παπανδρέου για την οικονομία.
Καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι ακριβώς λένε για τις δημόσιες επιχειρήσεις. Οι οποίες βρίσκονται υπό τον έλεγχο του χρηματιστηρίου, χάρη στην πολιτική των δικών τους κυβερνήσεων.
Καταλαβαίνουμε πολύ καλά τι λένε για την δημόσια δωρεάν παιδεία. Τι λένε για το ασφαλιστικό σύστημα. Αν επιμένουν στις θέσεις του 2004, ή αν τις έχουν αλλάξει.
Καταλαβαίνουμε τι λένε για τις εργασιακές σχέσεις. Για τα περίφημα stage και το μπλοκάκι, για την ανασφάλιστη εργασία, που είναι επίσης επιτεύγματα των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ.
Και το επισημαίνουμε, γιατί σε αυτά τα θέματα, ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, όχι βέβαια τα στελέχη αλλά οι απλοί ψηφοφόροι και χιλιάδες μέλη του, βρέθηκαν στον δρόμο, μαζί με την υπόλοιπη κοινωνία, μαζί με τις δυνάμεις της Αριστεράς.
Με αυτούς ήδη έχουμε επιτύχει πολύ σοβαρές προγραμματικές συγκλίσεις. Αλλά η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ είναι αποφασισμένη να πατάει σε όσες περισσότερες βάρκες μπορεί. Είναι δικαίωμά της. Αλλά δεν αφορά κανέναν άλλον.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Τόσα χρόνια διακυβέρνησης από το δικομματικό σύστημα, είναι πραγματικά πάρα πολλά.
Είδαμε τον κοινωνικό πλούτο να ξεπουλιέται, κάθε δημόσιο χώρο από τις πλατείες μέχρι τις παραλίες να παραχωρούνται για εμπορική εκμετάλλευση.
Είδαμε την ασυδοσία των επιχειρήσεων να γιγαντώνεται, εις βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος.
Το ξέρετε εσείς εδώ πολύ καλά με τα λατομεία. Είδαμε τις κοινωνικές κατακτήσεις να υπονομεύονται συστηματικά και με σχέδιο. Και είδαμε το μέλλον της νέας γενιάς να συρρικνώνεται στην προοπτική των 500 ευρώ και της ελαστικής απασχόλησης.
Ήρθε η ώρα να αμφισβητήσουμε αυτή την πραγματικότητα. Ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για ένα καλύτερο μέλλον.
Η δύναμη είναι στα χέρια των εργαζομένων, στα χέρια των νέων, στα χέρια της κοινωνίας. Αν το συνειδητοποιήσουμε, κανένα σύστημα εξουσίας, κανένα σύστημα συμφερόντων και πελατειακών σχέσεων δεν θα μπορέσει να αντισταθεί. Κανένας εκβιασμός δεν θα περάσει.
Είναι η ώρα να μεγαλώσουμε την δύναμη των κοινωνικών αντιστάσεων. Και να διαμορφώσουμε μια νέα προοπτική, μια νέα διέξοδο. ΝΑ αλλάξουμε τους συσχετισμούς δυνάμεων.
Ήρθε η ώρα να βάλουμε στο κέντρο της πολιτικής την κοινωνική δικαιοσύνη, την κοινωνική αλληλεγγύη, τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, το περιβάλλον.
Αν δεν το κάνουμε εμείς, αν δεν το κάνουν οι ίδιοι οι άνθρωποι, κανείς δεν θα το κάνει για λογαριασμό μας.
Γι αυτό λέμε: μέσα από το σημερινό δικομματικό σκηνικό που κλονίζεται, που καταρρέει, να αναδειχτεί ένας νέος συσχετισμός δυνάμεων.
Και είμαστε βέβαιοι ότι η επόμενη εκλογική αναμέτρηση όποτε και αν έρθει, θα είναι μια αναμέτρηση ελπίδας για μια μεγάλη αλλαγή για μια μεγάλη ανατροπή στα πολιτικά πράγματα της χώρας.
Θα καταγραφεί ένα ισχυρό κοινωνικό μήνυμα, μια ισχυρή λαϊκή απαίτηση για αλλαγή πλεύσης, για να μπει ένα τέρμα στις ιδιωτικοποιήσεις, για να διασώσουμε το δημόσιο πλούτο, για να ανασυγκροτήσουμε το κοινωνικό κράτος.
Θα καταγραφεί μια ριζική ανατροπή συσχετισμών που θα διαμορφώσει ένα νέο ισχυρό πόλο, με την ριζοσπαστική αριστερά, με κομμουνιστές, σοσιαλιστές, δυνάμεις της οικολογίας και των κοινωνικών κινημάτων. Ένας πόλος που θα αντλεί την δύναμή του, από τους καθημερινούς εργατικούς, κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς αγώνες. Και ο οποίος θα βάλει τον στόχο ενός νέου πολιτικού σχεδίου, απαλλαγμένου από την ομηρία των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων. Αυτός ο πόλος θα είναι ο πυρήνας μιας κυβέρνησης της αριστεράς την οποία έχει ανάγκη η κοινωνία μας
Μέχρι προχθές φαινόταν ουτοπία. Σήμερα φαίνεται απόλυτα εφικτό. Αύριο θα το κάνουμε πραγματικότητα, όλοι και όλες μαζί. Ας μην ξεχνάμε. Ζούμε στο τέλος μιας εποχής και στην αρχή μιας καινούριας.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS