«Έχουμε τονίσει επανειλημμένα ότι είμαστε κατά της Συνθήκης της Λισαβώνας και είμαστε ευτυχείς που η Ιρλανδία καταψήφισε τη μεταρρυθμιστική Συνθήκη. Κι αυτό γιατί, η Συνθήκη στην παρ.100, αναφέρει ότι τα κράτη δεν πρέπει να παρεμβαίνουν στις ιδιωτικές οικονομίες. Τώρα όμως, όλα τα κράτη παραβαίνουν αυτό τον όρο .
Το κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς είναι πολύ δραστήριο και οργανώνει εκστρατεία κατά της επισφάλειας, καταδεικνύοντας το γεγονός ότι πολλοί δεν μπορούν να ζήσουν από τους μισθούς που παίρνουν.
Η οικονομική κρίση βρέθηκε στον πυρήνα των συζητήσεων που είχαμε αυτές τις μέρες. Καταλήξαμε σε ένα κοινό κείμενο όπου περιγράφουμε τις θέσεις του κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς για την οικονομική κρίση, παρόλο που δεν έχουμε επαρκείς πληροφορίες από τις τράπεζες για την εξέλιξη των γεγονότων.
Στη Γερμανία, πάντως, οι αναλυτές λένε ότι το τέλος της κρίσης δεν θα έλθει σύντομα.
Η Κεντρική Τράπεζα της Ευρώπης, λειτουργεί σαν μια «Κόζα Νόστρα» του συστήματος και είναι σοβαρά υπεύθυνη γι αυτή την κρίση. Τα golden boys έχουν κερδίσει εκατομμύρια δολλάρια και τώρα καλούνται οι πολίτες να πληρώσουν. Η Κεντρική Τράπεζα είναι υπεύθυνη και υπόλογη για τις αποφάσεις της, αλλά υπεύθυνοι και υπόλογοι είναι επίσης και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι θεσμοί. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις επέτρεψαν αυτή την κερδοσκοπία και δεν άκουσαν αυτούς που έλεγαν ότι αυτές οι πολιτικές είναι λανθασμένες. Αποτέλεσμα, οι πολίτες τώρα να καλούνται να πληρώσουν δισεκατομμύρια ευρώ. Στη Γερμανία για πολλά χρόνια οι προτάσεις μας απορρίφθηκαν από τις εκάστοτε κυβερνήσεις οι οποίες υποστήριζαν ότι δεν υπήρχαν χρήματα για τα δημόσια ταμεία, ενώ ένα μέρος των χρημάτων που δόθηκαν για την κρίση, θα μπορούσε να δοθεί για να υλοποιηθούν οι προτάσεις μας. Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εξαπάτησαν τον κόσμο. Ο Οσκαρ Λαφοντέν έλεγε από το 1999 ότι οι χρηματοοικονομικές αγορές θα έπρεπε να ελέγχονται και λοιδορήθηκε γι αυτές τις θέσεις του. Τώρα όμως δικαιώνεται.
Η ευρωπαϊκή Αριστερά θα πρέπει να συνεχίσει τη συζήτηση για την οικονομική κρίση και θα παρουσιάσει ολοκληρωμένη πλατφόρμα στο συνέδριό της στο Βερολίνο, στα τέλη Νοέμβρη. Όλα τα κόμματα της ευρωπαϊκής αριστεράς, ανεξάρτητα από τις εθνικές τους θέσεις, τα προγράμματα και τις ιδιαίτερες απόψεις τους θα πρέπει να καταλήξουν σε μια κοινή πλατφόρμα στη βάση των σημείων που συμφωνούν.
«Πρέπει να σας πω ότι χθες και σήμερα είχαμε μια πολύ σημαντική ευκαιρία να κουβεντιάσουμε στα πλαίσια της εκτελεστικής γραμματείας του κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς με τους συντρόφους μας στην Ευρώπη για τις σημαντικές αυτές, ιστορικές κατά την εκτίμησή μας εξελίξεις που βιώνουμε το τελευταίο διάστημα με την πρωτοφανή χρηματοπιστωτική κρίση. Το πρώτο συμπέρασμα από αυτή την σε βάθος συζήτηση-ένα θετικό μέσα στα πολλά αρνητικά- είναι ότι επιστρέφει η πολιτική συζήτηση με όρους ιδεολογικούς και ξαναρχίζουμε να αναζητάμε τις πολιτικές αναλύσεις που αποτελούν τη βάση και την αφετηρία της κοινής μας παράδοσης. Θέλω να σας πω ότι όταν εξελέγην πρόεδρος του ΣΥΝ μετά από ένα μήνα πήγαμε στο Βερολίνο μια αντιπροσωπεία του ΣΥΝ με το Στ. Παπά και αντιπροσωπεία του ΣΥΝ προκειμένου να συναντήσουμε τον πρόεδρο του κόμματός μας, το Λόταρ Μπίσκυ, τον περασμένο Μάρτιο. Κι ο Λόταρ μου έκανε ένα δώρο, μου χάρισε το Κεφάλαιο του Μαρξ στη γερμανική έκδοση. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα αυτό το δώρο θα ήταν τόσο χρήσιμο, κι ότι θα ανατρέχαμε, όχι μόνο εμείς αλλά και οι αντίπαλοί μας, στις αναλύσεις του γερο-Μάρξ προκειμένου να δούμε τι συμβαίνει σήμερα στον κόσμο. Στην πραγματικότητα είμαστε σε μια ιστορική στιγμή, σε μια νέα καμπή πάρα πολύ σημαντική. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι δυνάμεις που αγωνίζονται για την ενίσχυση των δυνάμεων της εργασίας για μια άλλη προοπτική του πλανήτη και της Ευρώπης, πρέπει να είναι αισιόδοξοι. Διότι μπορεί ο νεοφιλελευθερισμός να χρεοκοπεί, και μαζί του να κινδυνεύει να χρεοκοπήσει όλος ο πλανήτης, και κυρίως τα ασθενέστερα κοινωνικά στρώματα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πέσει σαν ώριμο φρούτο γιατί αν δεν υπάρξουν κινήσεις στο επόμενο διάστημα αναδιάταξης των πολιτικών συσχετισμών σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, και σε ότι μας αφορά στο πλαίσιο της Ευρώπης, δεν είμαστε αισιόδοξοι ότι αυτό που θα ακολουθήσει θα είναι καλύτερο από αυτό που μέχρι σήμερα είχαμε.
Βλέπουμε σήμερα τον τρόπο με τον οποίον οι ισχυροί του πλανήτη, οι G7 προχθές, που συνεδρίασαν στις ΗΠΑ, ή οι 15 της Ευρώπης που συνεδριάζουν σήμερα εκτάκτως, τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την κρίση. Κατά τη δική μας εκτίμηση η κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί αν δεν υπάρξει μια αλλαγή πλαισίου. Η κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με την προσπάθεια να παρέμβει το κράτος υπέρ των πλουσίων και υπέρ των ισχυρών. Οι τελευταίες κρίσεις σηματοδοτούν τη ριζική ανατροπή των βασικών κανόνων ως δόγμα που ακολουθούσαν τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη και τον κόσμο, αυτό που εμείς ονομάζαμε φιλελεύθερο δόγμα που έλεγε ότι κράτος πουθενά δεν μπορεί να παρεμβαίνει. Δεν μπορεί ποτέ και πουθενά να παρεμβαίνει στη λειτουργία της αγοράς. Δεύτερον ότι το κράτος δεν μπορεί να έχει υψηλές δημόσιες επενδύσεις και να εκταμιεύει πλούτο για τη στήριξη των κοινωνικών δομών. Όταν αυτοί οι κανόνες αναιρούνται από αυτούς που τους θέσπισαν, τότε υπάρχει ένα κρίσιμο ερώτημα. Πώς μπορεί το κράτος να μπορεί να παρέμβει υπέρ των πλουσίων και να μην μπορεί να παρέμβει υπέρ των φτωχών. Πώς είναι δυνατόν οι ίδιοι να καταστρατηγούν τους κανόνες που θέσπισαν και αποτελούσαν αυτοί οι κανόνες το φόβητρο για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και τις κοινωνίες της Ευρώπης, και να μπορούμε να είμαστε εμείς ήσυχοι και να κοιμόμαστε ήσυχοι ότι μπορούμε να βάλουμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα. Σήμερα για άλλη μια φορά οι 15-16 μαζί με τη Σλοβακία που μπαίνει στο ευρώ από την 1η Ιανουαρίου, οι ηγέτες της Ευρώπης απέδειξαν ότι είναι ανήμποροι και μετέωροι μπροστά στην κρίση. Και κυρίως αποδεικνύουν διαρκώς ότι δεν μπορούμε να συζητάμε όταν δεν είναι ξεκάθαρο ποιος έχει πραγματικά στα χέρια του τις τύχες των λαών της Ευρώπης, οι ηγετικές κυβερνήσεις, η σύνοδος των ηγετών ή ο κ. Τρισέ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα; Και δεν μπορεί να είμαστε ήσυχοι όταν γνωρίζουμε ότι είναι συνυπεύθυνοι για τη σημερινή τραγωδία, είναι συνυπεύθυνοι για τη σημερινή κατάρρευση των θεσμών της ΕΕ. Και βεβαίως γνωρίζουμε ότι πάλι αναζητούν ένα πλαίσιο συναίνεσης η ευρωπαϊκή δεξιά και η μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία, ένα πλαίσιο συναίνεσης για την αντιμετώπιση της κρίσης, που σε τίποτα δεν μπορεί να μας γεμίζει αισιοδοξία ότι μπορούμε να ατενίζουμε το μέλλον με μεγαλύτερη ελπίδα. Και εδώ, στη χώρα μας, πριν από έξη μήνες, συζητήθηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο η αναθεωρημένη μεταρρυθμιστική συνθήκη της Λισαβόνας. Και χέρι-χέρι ο κ. Παπανδρέου και ο κ. Καραμανλής την ψήφισαν. Τι έχουν να μας πουν σήμερα για μια μεταρρυθμιστική συνθήκη που είναι ένα κουρελόχαρτο, όπως κουρελόχαρτο έχει γίνει και το Σύμφωνο Σταθερότητας, ένα σύμφωνο το οποίο απέτρεπε τις εθνικές κυβερνήσεις από δημόσιες επενδύσεις και από στήριξη του κοινωνικού κράτους και σήμερα βλέπουμε ότι δεν υπάρχει αυτό το σύμφωνο προκειμένου να αποτρέπει μια ανεξέλεγκτη εκταμίευση χρημάτων, εκταμίευση δημόσιου πλούτου προκειμένου να στηρίζονται τα υψηλά ρίσκα των τραπεζιτών. Θα ήθελα να επαναλάβω για μια ακόμα φορά, ότι τούτη την κρίσιμη στιγμή είναι η ώρα μιας συνολικής αντεπίθεσης των σοσιαλιστικών ιδεών , των σοσιαλιστικών αξιών που πρέπει να μπουν στο επίκεντρο της συζήτησής μας. Προκειμένου με βάση τις τωρινές συνθήκες και τα σύγχρονα δεδομένα, τα δεδομένα δηλαδή της παγκοσμιοποίησης, να μιλήσουμε για ένα διαφορετικό μέλλον για την Ευρώπη και τον κόσμο, για ένα μέλλον που η οικονομία των κοινωνικών αναγκών θα είναι πάνω από την οικονομία των εμπορεύσιμων αξιών και οι άνθρωποι θα είναι πάνω από τα κέρδη. Τέλος θα ήθελα να κάνω και μια αναφορά σε όσα λέγονται κυρίως από την πλευρά της σοσιαλδημοκρατίας που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, μια αναφορά του Λόταρ Μπίσκυ στον Οσκαρ Λαφοντέν. Ο Οσκαρ Λαφοντέν είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ενός σοσιαλδημοκράτη και πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί ακόμα στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, ακόμα, οι οποίοι έχουν μια άλλη αντίληψη από την κυρίαρχη αντίληψη της σοσιαλδημοκρατίας. Λοιδορήθηκε, πολεμήθηκε, προσπάθησε να αντισταθεί στη μετάλλαξη της σοσιαλδημοκρατίας, σήμερα δικαιώνεται. Αυτοί οι οποίοι βάλανε ένα χεράκι γι αυτή τη μετάλλαξη, σήμερα προσπαθούν να μας πείσουν ότι είμαστε σε συνθήκες όπου μπορούμε αν προχωρήσουμε σε μια νέα κοινωνική συμμαχία, κι εγώ αναρωτιέμαι, με ποιους θα συμμαχήσουμε; Μπορούν να συμμαχήσουν οι δανειολήπτες που βλέπουν σήμερα τα επιτόκια να ανεβαίνουν και τις δόσεις του στεγαστικού δανείου να αυξάνεται ραγδαία, με τους τραπεζίτες που έβλεπαν όλα αυτά τα χρόνια να κερδίζουν και να δημιουργούν τεράστιο πλούτο; Μπορούν να συμμαχήσουν οι άνεργοι, οι νέοι που δουλεύουν με προγράμματα stage ανασφάλιστης εργασίας με τους μεγαλοεπιχειρηματίες που βλέπουμε να κερδίζουν; Σε ποια πλαίσια θα φτιάξουμε μια νέα κοινωνική συμμαχία; Σε περιόδους κρίσης δεν μπορεί να είσαι και με τον αστυφύλακα και με τον χωροφύλακα. Δεν μπορείς να είσαι και με τους φτωχούς και με τους πλούσιους. Δεν μπορείς να είσαι και με τους άνεργους και με τους κερδοσκόπους. Σε περιόδους κρίσης πρέπει να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις. Με αυτή την έννοια εμείς θεωρούμε ότι δεν μπορούν τα πρόβατα να συμμαχήσουν με το λύκο όταν ο λύκος είναι πεινασμένος κι αυτό που θέτουμε ως προτεραιότητα άμεσης ανάγκης είναι την ανατροπή του οικονομικού πλαισίου στην Ευρώπη, στη χώρα μας και στον κόσμο. Υπό αυτές τις συνθήκες θεωρούμε ότι η συζήτηση που είχαμε χθες και σήμερα και κυρίως η προσπάθεια που κάναμε να αναζητήσουμε γέφυρες επικοινωνίας και με τα κινήματα και με τους συντρόφους μας στη Λατιν. Αμερική διότι εμείς δε βλέπουμε μονάχα τα όσα συμβαίνουν στη χώρα μας αλλά έχουν μια πλανητική διάσταση, ήταν ιδιαίτερα σημαντικές. Από αυτές τις διεργασίες και βγαίνουμε όλοι πιο πλούσιοι, και κυρίως βγαίνουμε με την πεποίθηση ότι είναι η ώρα για την αντεπίθεση της ευρωπαϊκής αριστεράς. Και είναι η ώρα για δράση. Αποφασίσαμε στις 25 του μήνα να οργανώσουμε μια πολύ μεγάλη διαδήλωση στις Βρυξέλλες για την επισφάλεια αλλά και για την οικονομική κρίση που σήμερα βιώνουμε και δεν θέλουμε να είναι μια κρίση εις βάρος των πολλών, εις βάρος των δυνάμεων της εργασίας αλλά να είναι μια κρίση που θα την πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν και ότι θα δοθούν λύσεις προς όφελος της κοινωνίας. Υπάρχουν σκέψεις να διευρύνουμε αυτές τις δράσεις, υπάρχουν σκέψεις να δούμε το πρόγραμμά μας και να οργανώσουμε ενδεχομένως και άλλες τέτοιες κοινές δράσεις, με πιο συγκεκριμένη στόχευση, ενδεχομένως και στην Φραγκφούρτη, την έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Το μόνο βέβαιο είναι ότι είμαστε αποφασισσμένοι όλες οι δυνάμεις που συναποτελούμε το κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, να βγούμε μπροστά.»
Απαντώντας σε ερωτήσεις, ο Λόταρ Μπίσκυ τόνισε μεταξύ άλλων ότι η Αριστερά στη Γερμανία έχει ζητήσει να μην υπάρχουν ιδιωτικά κέρδη σε τομείς όπως η υγεία και η παιδεία. Το νεοφιλελεύθερο δόγμα έφτασε στο τέλος του. Θα πρέπει τώρα να υπάρξουν αλλαγές προτεραιοτήτων μετά την κρίση. Γιατί, πώς είναι δυνατόν να υποστηρίζουν ότι δεν είχαν χρήματα για την παιδεία και τώρα έχουν για τους τραπεζίτες; Επίσης στη Γερμανία οι χαμηλόμισθοι αυξάνονται τα τελευταία χρόνια, οι μισθοί τους μειώνονται αλλά ταυτόχρονα οι υψηλοί μισθοί αυξάνονται ακόμα περισσότερο. Αυτή η τάση θα γίνει πιο έντονη γιατί η κυβέρνηση δεν αποφασίζει να εφαρμόσει καμία κρατική ρύθμιση.
Σχετικά με την πορεία της Αριστεράς στην Ευρώπη, ο κ. Μπίσκυ εκτίμησε ότι θα αυξήσει τις δυνάμεις της αν παρουσιάσει εναλλακτικές λύσεις κι αν μάθει από τα λάθη της. Η γερμανική αριστερά, τόνισε, θα πρέπει να εξηγήσει στους πολίτες τις αιτίες της οικονομικής κρίσης και να είναι ειλικρινής. Η αριστερά θα πρέπει να πει την αλήθεια για τα λάθη του νεοφιλελεύθερου δόγματος το οποίο έχει βαθιές ρίζες.
Σχετικά με τις ευρωεκλογές, ο κ. Μπίσκυ είπε ότι θα υπάρχει μεγαλύτερο ποσοστό συμμετοχής από τις προηγούμενες, γιατί ο κόσμος δεν πιστεύει πια τα ψέματα των κυβερνήσεων και δήλωσε αισιόδοξος για την αύξηση των δυνάμεων της Αριστεράς.
Ο Αλ., Τσίπρας τόνισε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, αλλά αυτή η κρίση μπορεί να είναι μια σημαντική ιστορική ευκαιρία. Αν η Αριστερά στην Ευρώπη καταλάβει ότι θα πρέπει να βρει εναλλακτική λύση έξω από το πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού, τότε οι ευρωεκλογές μπορεί να αποτελέσουν σταθμό για μια αλλαγή των συσχετισμών. Αν όμως μείνει εντός πλαισίου, τότε μπορεί να αναδειχθούν άλλες δυνάμεις που θα έχουν αρνητικές επιρροές. Η παρούσα κρίση, ανέφερε, είναι μια ιστορική ευκαιρία και ευθύνη στην οποία θα πρέπει η Ευρωπαϊκή Αριστερά να ανταποκριθεί.
Τόνισε επίσης ότι «για μας δεν σημαίνει ότι κάθε κρατικοποίηση σημαίνει παρέμβαση υπέρ των κοινωνικών δυνάμεων, γιατί βλέπουμε να κρατικοποιούνται οι ζημιές και να ιδιωτικοποιούνται τα κέρδη.»
ανέφερε ότι στην Ιταλία έχουν συνηθίσει οι ζημιές να κρατικοποιούνται και τα κέρδη να ιδιωτικοποιούνται. Παράλληλα, οι υπεύθυνοι για την καταστροφή μεγάλων επιχειρήσεων όπως η ΑΛΙΤΑΛΙΑ όχι μόνο δεν πληρώνουν για τις ζημιές που προκάλεσαν, αλλά δεν δίνουν και καμία εξήγηση. Υπεύθυνοι για την κρίση είναι και οι μάνατζερς. Η Αριστερά στην Ιταλία τώρα δικαιώνεται όταν ζητούσε την καθιέρωση ενός εγγυημένου μισθού. Οι ευρωπαίοι πολίτες τώρα είναι αποφασισμένοι να διασφαλίσουν τη διαφάνεια. Υπάρχει ένα πρόβλημα δημοκρατίας, είπε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι δημοκρατικός θεσμός, και γι αυτό θα πρέπει να ασκήσουμε κριτική στη Συνθήκη της Λισσαβόνας και στο ρόλο που παίζει η κεντρική Ευρωπαϊκή Τράπεζα. Οι Υπουργοί οικονομίας της ΕΕ αποφάσισαν τη δημιουργία κοινού ταμείου για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά δεν υπάρχουν δημοκρατικοί θεσμοί που μπορούν να διαχειριστούν αυτό το ταμείο.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS