- Να μιλήσουμε για Βατοπέδι, για οικονομική κρίση; …
Νομίζω ότι η κρίση πια γενικεύεται. Τρέχει, δεν σταματάει και ολοένα και περισσότερο γίνεται και πιο αισθητή.
- Η κρίση ήρθε ξαφνικά;….
Όχι βεβαίως. Δεν ήρθε από τον ουρανό, δεν έπεσε ξαφνικά. Είναι φανερό ότι έχει μακρύ δρόμο η κρίση στη διαμόρφωσή της και όσο πιο μακρύς είναι ο δρόμος που συντηρείται αυτή η κρίση, τόσο πιο μεγάλος θα είναι και ο απαιτούμενος χρόνος για να ξεπεράσουμε αυτή την κρίση.
- Έχετε δίκιο… Σαν τους σεισμούς…
Πιο ανησυχητικό είναι και το γεγονός ότι πια σαρκάζουμε όλοι για την κρίση, αλλά έτσι όπως διαχέεται η κρίση δεν συναντάει μπροστά της ούτε θεσμικά αντίβαρα, ούτε ηθικοκοινωνικές και πολιτικές αντιστάσεις.
- Τι μπορεί και τι πρέπει να κάνει η Αριστερά σ΄ αυτή τη φάση;..
Νομίζω ότι πρέπει να μιλήσει με όρους αναδιάρθρωσης του θεσμικού πολιτικού συστήματος, να κοιτάξει πώς αυτά τα σημερινά στρεβλά φαινόμενα προβάλλονται στο μέλλον και τι συνέπειες θα έρθουν. Γιατί αυτά που σήμερα καταγράφουμε ως συμπτώματα, είναι τα αυριανά προβλήματα. Και πρέπει να μιλήσουμε για την επόμενη ημέρα. Τώρα να καθόμαστε επί της διαδικασίας και να λέμε αν θα κάνουμε εξεταστική ή προανακριτική, είναι λιγάκι.. οι φοιτητικές γενικές συνελεύσεις που επί μέρες ασχολούνται με τα διαδικαστικά και δεν μπαίνουν στα ουσιαστικά θέματα. Το πρόβλημα είναι τόσο σοβαρό, τόσο σύνθετο και τόσο έντονο ώστε πρέπει γρήγορα να οδηγηθεί σε προανακριτική επιτροπή με μία επιπρόσθετη σκέψη. Δεν διαθέτει το πολιτικό μας σύστημα δυστυχώς μηχανισμούς που να προλαβαίνουν τέτοια φαινόμενα και γρήγορα να αντιμετωπίζουν με τρόπο αξιόπιστο ακόμη κι εκείνες τις καταστάσεις που τις βλέπουμε να έρχονται και να εκδηλώνονται.
- Δεν διαθέτει το πολιτικό μας σύστημα γιατί κατ΄ αρχήν τα κόμματα δεν διαθέτουν….
Είναι έτσι όπως το λέτε. Και απόδειξη το γεγονός ότι έχουμε ένα νόμο περί πολιτικής ευθύνης πολιτικών προσώπων και κυβερνητικών στελεχών, που είναι κακός νόμος, που είναι κακός νόμος, που κυριαρχείται από την σκοπιμότητα της παραταξιακής λογικής εντός του πολιτικού συστήματος και που ουσιαστικά, αντί να ενισχύει την πολιτική αρετή, τη δημοκρατική διαφάνεια και την κοινωνική ευθύνη, ουσιαστικά είναι ανεφάρμοστος νόμος στην πράξη, ενισχύει τις διαδικασίες παραγραφής και συγκάλυψης και καθιερώνει διακρίσεις εναντίον της ισονομίας, διακρίσεις οι οποίες επιβάλλουν ειδικό καθεστώς για τα πολιτικά πρόσωπα σε σχέση με εκείνο που ισχύει για τους απλούς πολίτες.
- Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί πρέπει ένας ανακριτής, ένας εισαγγελέας, επειδή θα πάω εγώ ως μάρτυρας και θα του πω, έχω υποψίες ότι ο τάδε, ενεργός πολιτικός, είναι μπλεγμένος στην υπόθεση αυτή, πρέπει ο ανακριτής.. εκείνη τη στιγμή να κατεβάσει το μολύβι, να τα μαζέψει όλα, να τα βάλει σ΄ένα φάκελο και να πει προς τη Βουλή των Ελλήνων, εγώ τελείωσα. Ή ζητάμε από τους δικαστές -κι αυτό ζητάνε οι πολιτικοί συνεχώς- να τα πάμε στη δικαιοσύνη, να ανακρίνει η δικαιοσύνη… ή αλλιώς τους λέμε, ότι δεν έχετε καμία αρμοδιότητα .. και άρα να στήνουμε και τη δικαιοσύνη και την ίδια στιγμή να δουλεύει και η Βουλή ψάχνοντας, ώστε η εξεταστική της Βουλής να έχει ξεκινήσει εδώ και μήνες που κρατάει αυτό το κακό και να είμαστε τώρα έτοιμοι για την ανάκριση…
Αυτό το πρόβλημα δείχνει την πολιτική υποκρισία που υπάρχει στην αναζήτηση των πολιτικών ευθυνών και στην εξασφάλιση της διαφάνειας του πολιτικού συστήματος. Οι πολιτικοί λένε, πηγαίντε στη δικαιοσύνη, αλλά ο νόμος τον οποίον έχει ψηφίσει η Βουλή επιβάλλει στη δικαιοσύνη μόλις βρει ενδείξεις τεκμηριωμένες, όχι απλή και ανεύθυνη αναφορά, να απευθύνεται στη Βουλή ακριβώς για να μην αιωρείται κάτι που στο παρελθόν έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον δημαγωγικά, να μην αιωρείται η υποψία της ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής του τόπου.
- Για να δούμε κάτι.. Πάει ο οδηγός του κ. Εφραίμ ……. τους έχει πάρει αριστερά-δεξιά, τους έχει πάει και σε κάποιους υπουργούς .. το καταθέτει αυτό και αμέσως ταράζεται το σύμπαν όλο…
Σ΄ αυτό φταίνε τα ΜΜΕ που μεγεθύνουν και στρεβλώνουν, όσα το κάνουν. Δεν είναι τέτοιας μορφής οι επισημάνσεις που κάνει ένας εισαγγελέας όταν λέει, διαπιστώνω κατά την ανάκριση ότι υπάρχει αναφορά σε επίμεμπτες…
- Είναι ότι βρήκε την υπογραφή σε κάποιο έγγραφο.,….
Είναι πολύ σοβαρότερο.. Ειδικά δε στο θέμα του Βατοπεδίου δεν έγιναν όλα αυτά ξαφνικά με μια θεόπνευστη επιλογή όλων. Είναι πιο ουσιαστικά.
Νομίζω ότι αυτά έχουν λυθεί προ πολλού. Εκείνο που δυστυχώς υπάρχει και κυριαρχεί είναι η έλλειψη πολιτικής θέλησης για να υπάρξουν αδιάβλητες και δραστικές διαδικασίες εκκαθάρισης αυτών των σκανδάλων. Από το 1986 και μετά πάμε από σκάνδαλο σε σκάνδαλο. Ονοματίζουμε τις πολιτικές περιόδους μιας ολόκληρης εικοσαετίας στο όνομα των σκανδάλων.
- Κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ την παράταξή σας ότι προσπαθείτε να βάλετε ίσα βάρκα-ίσα νερά μεταξύ ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. …
Το σκάνδαλο το Βατοπεδίου, έτσι όπως το αναφέρουμε, είναι διαχρονικό. Αφορά και τη σημερινή και την προηγούμενη κυβέρνηση. Ξέρετε τι δείχνει όλη αυτή η αντιμετώπιση των σκανδάλων με τη νοοτροπία της παραταξιοποίησης των ενοχών Δείχνει ότι ουσιαστικά με τακτικισμούς εντυπώσεων πάμε να αντιμετωπίσουμε ένα πρόβλημα διάβρωσης του πολιτικού συστήματος.
Η γνώμη η δική μου είναι ότι έπρεπε, ακριβώς για να μην σέρνονται τα πράγματα και άλλο, να πάει γρήγορα η υπόθεση σε μια προανακριτική επιτροπή. Η προανακριτική επιτροπή μπορεί να είναι και σε βάθος χρόνου. Θα προσδιορίσει τις ευθύνες με βάση την αρχή της νομιμότητας, που ισχύουν δηλαδή σύμφωνα με το νόμο περί ευθύνης υπουργών. Και κάτι σοβαρότερο. Η προανακριτική επιτροπή είναι επιτροπή που έχει εξουσίες δικαστικές. Η εξεταστική επιτροπή είναι επιτροπή η οποία είναι επιτροπή πολιτικών ακροάσεων.
- Εννοείτε ότι ό,τι συζητήσει η επιτροπή αυτή μπορεί ακολούθως να πάει να δικαστεί….
Βεβαίως.. Η προανακριτική επιτροπή θα καταλήξει. Υπάρχει αναγκαιότητα διατύπωσης πορίσματος παραπεμπτικού ή όχι; Η εξεταστική επιτροπή είναι μία συζήτηση η οποία θα καταλήξει, να γίνει προανακριτική ή να μην γίνει προανακριτική. Ο χρόνος όσο οι κατηγορίες για πολιτικά σκάνδαλα και σκάνδαλα διαφθοράς μένουν μετέωρες, τόσο γίνεται πιο βαρύ το πολιτικό κλίμα και διαβρώνεται σε βάθος η πραγματικότητα του δημόσιου βίου.
- Δεν θα ήταν πιο απλό αν τα πολιτικά πρόσωπα δικάζονταν απ΄ ευθείας από τη δικαιοσύνη, όπως οποιοσδήποτε άλλος; Γιατί φοβόμαστε και τι είναι αυτό που μας φοβίζει;…
Νομίζω ότι και αυτό παραπέμπει στην επισήμανση της ανάγκης να αλλάξει επιτέλους, στο όνομα της ισονομίας, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών. Να ισχύει ό,τι και για τους απλούς πολίτες. Επικρατούν αυτές οι ειδικές ρυθμίσεις με μία επιχειρηματολογία, να μην αναστατώνεται με εύκολες κατηγορίες και με εύκολες παραπομπές η πολιτική ζωή του τόπου. Αλλά νομίζω ότι αυτά πια είναι ξεπερασμένα. Πρέπει να ισχύουν και για τους πολιτικούς ό,τι ισχύει για τους κοινούς πολίτες, με τις πρόσθετες εκείνες κατοχυρώσεις που ισχύουν σε άλλες χώρες.
Ο νόμος περί ευθύνες υπουργών τελικά έτσι όπως τον έχουμε διαμορφώσει οδηγεί στο ακαταδίωκτο, στη διαιώνιση, στην παραγραφή και στην ανευθυνότητα.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS