Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Με μεγάλη μου χαρά βρίσκομαι σήμερα εδώ, στην 6η Σύνοδο του Κεντρικού Συμβουλίου της Νεολαίας ΣΥΝ. Και είναι μεγάλη η χαρά μου όταν ακούω από όσους παρακολούθησαν τις χθεσινές και σημερινές εργασίες σας ότι το επίπεδο της συζήτησης μέσα στην οργάνωση, το ιδεολογικό επίπεδο, έχει ανέβει πάρα πολύ. Και είμαι χαρούμενος που μια οργάνωση που την ξεκινήσαμε μερικές εκατοντάδες άνθρωποι, μπορεί σήμερα να πατάει γερά τα πόδια της. Και στην πραγματικότητα αποτελεί το όχημα για εμάς, για τον ΣΥΝ προκειμένου να παρέμβουμε στο γήπεδο που εμείς ξέρουμε καλά να παρεμβαίνουμε, που είναι το γήπεδο της κοινωνικής ατζέντας, των κοινωνικών προβλημάτων που απασχολούν την πλειοψηφία του ελληνικού λαού και κυρίως της νεολαίας, και δεν είναι το γήπεδο στο οποίο θέλουν να μας βάλουν τα δύο μεγάλα κόμματα, αυτό της σκανδαλολογίας, της σκανδαλοθηρίας, ένα γήπεδο που ευνοεί αυτούς που προσπαθούν να αποδείξουν ότι οι αντίπαλοί τους είναι περισσότερο διεφθαρμένοι από τους ίδιους. Έχω βαρεθεί να απαντάω σε όσους με ρωτούν αν τελικά θα συνεργαστούμε ή δεν θα συνεργαστούμε, έχω βαρεθεί να απαντώ στις πολλές φορές κακόγουστες προκλήσεις των πολιτικών μας αντιπάλων.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Να καταργηθεί επιτέλους αυτό το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και να προχωρήσουμε σε ένα σύστημα ελεύθερης πρόσβασης. Ταυτόχρονα, έχουμε επεξεργαστεί προτάσεις από το δημοτικό ως το Πανεπιστήμιο, με ιδιαίτερη έμφαση στην ανάγκη αναβάθμισης των σπουδών στο δημόσιο Πανεπιστήμιο. Σήμερα έχουμε έναν υπουργό της Ιδιωτικής Παιδείας. Αν ο πρωθυπουργός κάνει ανασχηματισμό θα πρέπει να ορίσει και έναν δεύτερο, για τη Δημόσια Παιδεία.
Ξεχάστε αυτό που θέλουν να μας επιβάλουν ως κεντρική πολιτική σκηνή. Για μας κεντρική σκηνή πρέπει να είναι τα προβλήματα των νέων ανθρώπων, τα προβλήματα της Παιδείας, η ανεργία των νέων πτυχιούχων, οι στρατιές των συμβασιούχων, η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία των νέων. Και αν αξίζει να ταυτιστούμε με κάτι ως πολιτική δύναμη, είναι το να ταυτιστούμε με αυτούς τους ανθρώπους, με τις αγωνίες και τις διεκδικήσεις τους. Να αγωνιστούμε μαζί τους για να γίνει αυτή η γενιά της απάθειας, γενιά της ανατροπής.
Τούτες τις μέρες, που όλοι ασχολούνται στην κεντρική πολιτική σκηνή με την υπόθεση του Βατοπεδίου και δικαίως γιατί είναι ένα καραμπινάτο σκάνδαλο ανταλλαγής δημόσιου πλούτου που έχει ξεκινήσει εδώ και μια 8ετία τουλάχιστον και εξελίχτηκε σε δύο φάσεις, η πρώτη της ληστείας και η δεύτερη της κλεπταποδοχής, Την ώρα, λοιπόν, που όλοι ασχολούνται με την υπόθεση του Βατοπεδίου, αυτοί που πραγματικά κυβερνούν τη χώρα συνεχίζουν να κάνουν καλά τη δουλειά τους για την υπεράσπιση των συμφερόντων τους. Εν μέσω αυτής της κρίσης, λοιπόν, φώναξαν τον κ. Αλογοσκούφη και του είπαν να τους δώσει 28δις. ευρώ για να καλύψουν τα νώτα τους. Την ίδια στιγμή που δεν έχουν να δώσουν ούτε ένα ευρώ παραπάνω για τη δημόσια παιδεία, την ίδια στιγμή που δεν έχουν να δώσουν ούτε ευρώ παραπάνω για επίδομα θέρμανσης ή επίδομα ανεργίας ή για διορθωτικές αυξήσεις στους χαμηλόμισθους, την ίδια στιγμή έχουν να εκταμιεύσουν 28 δις ευρώ για να καλύψουν τους τραπεζίτες. Αυτό του ζήτησε ο κ. Αράπογλου την προηγούμενη βδομάδα και αυτό έσπευσε να κάνει ο κ. Αλογοσκούφης. Και αναρωτιέται κανείς, πού είναι άραγε οι περιβόητοι νόμοι της υγιούς αγοράς και του ανταγωνισμού; Πού είναι ο κ. Μπαρόζο, ο οποίος κάθε φορά που υπήρχε ανάγκη ή αίτημα στη χώρα μας για να βγει δημόσιος πλούτος προκειμένου να ενισχυθούν οι κοινωνικές υποδομές ή για να κρατηθεί ο εθνικός μας αερομεταφορέας υπό δημόσιο έλεγχο, που χρωστάει πράγματι από την κακοδιαχείριση των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. 1,6δις ευρώ, πού είναι να μας εγκαλέσει ή να εγκαλέσει όλους αυτούς, που δίνουν δισεκατομμύρια, πολλαπλάσια αυτών του χρέους της Ολυμπιακής για να καλύψουν την τράπεζα Fortis, κ.λ.π., μεγάλους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς στην Ευρώπη, οι οποί βρίσκονται ένα βήμα πριν τη χρεοκοπία. Και πού είναι το περιβόητο Σύμφωνο Σταθερότητας, που αποτελούσε όλο το προηγούμενο διάστημα φόβητρο για εμάς και μας έλεγαν ότι δεν πρέπει να υπερβούμε τα ελλείμματα διότι θα μπούμε υπό επιτήρηση. Πού είναι τώρα το Σύμφωνο Σταθερότητας, που έχει γίνει ένα κουρελόχαρτο, προκειμένου να αποτρέψει την κατασπατάληση δις ευρώ στη χώρας μας και στην Ευρώπη για να καλυφθούν οι χασούρες των τραπεζιτών.
Σήμερα βλέπουμε πολλούς και πολλές να ανακαλύπτουν ξαφνικά την ανάγκη της κρατικής παρέμβασης. Να καταγγέλλουν όψιμα τον ακραίο νεοφιλελευθερισμό, τον αρπακτικό καπιταλισμό και τον τζόγο των χρηματαγορών. Μας προξενούν γέλιο. Γιατί είναι οι ίδιοι ακριβώς άνθρωποι που μέχρι χθες εκθείαζαν τη δυναμική της ελεύθερης αγοράς, αποθέωναν το χρηματιστήριο και έβγαζαν τα αποθεματικά των ταμείων επί κυβερνήσεως Σημίτη για να στηρίξουν το χρηματιστήριο, τώρα τρέχουν οι ίδιοι να ζητήσουν να κλείσει μερικές ημέρες το χρηματιστήριο μπας και σωθούν από την κατρακύλα. Μας προξενούν θυμηδία. Κυρίως, όμως, μας προξενούν μεγάλα ερωτηματικά. Διότι γνωρίζουμε ότι αυτό που οι ίδιοι θεωρούν κρίση δεν είναι αυτό που εμείς εννοούμε όταν λέμε κρίση. Αυτοί αναφέρονται στην κρίση που έχει πιάσει σήμερα τους τραπεζίτες, τους γιάπηδες και τους χρηματιστές. Εμείς, όταν μιλάμε για κρίση, αναφερόμαστε σε κάτι που το ζούμε στην ελληνική κοινωνία πάνω από μια δεκαετία. Αναφερόμαστε στη δυσκολία της ελληνικής κοινωνίας να ανταπεξέλθει γιατί είναι πνιγμένη στα υψηλότοκα δάνεια, αναφερόμαστε στην υψηλή ανεργία, αναφερόμαστε στο γεγονός ότι η Παιδεία και η Υγεία έχουν γίνει εμπορεύσιμα προϊόντα, και στο γεγονός ότι η νέα γενιά ζει με δουλειές των 500 ευρώ, με ανασφάλιστη εργασία πολλές φορές, χωρίς προοπτική και εξασφάλιση για το μέλλον.
Το δεύτερο που θέλω να επισημάνω και είναι πολύ σημαντικό για εμάς είναι να δούμε τη θετική πτυχή αυτής της υπόθεσης. Είναι ότι επιστρέφουν στην πολιτική ατζέντα, πολιτική ορολογία και επιχειρηματολογία, οι ιδεολογικοί όροι. Ότι συζητάμε περισσότερο πολιτικά και ιδεολογικά. Για μας δεν είναι λύση το να εκταμιεύσουμε δημόσιο πλούτο και να στηρίξουμε τους τραπεζίτες, αφήνοντας τους, όμως, αύριο να αλωνίζουν. Για μας δεν είναι λύση να μιλάμε υπό αυτές τις συνθήκες για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, μια νέα κοινωνική συμμαχία, ένα νέο new deal διότι γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι δεν μπορεί να υπάρξει συμμαχία ανάμεσα στα πρόβατα και στον λύκο. Διότι γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι σε συνθήκες σαν τις σημερινές, όξυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων, που η πλειοψηφία περνάει δύσκολα και κάποια μικρή ελίτ βγάζει ολοένα και περισσότερα, δεν μπορεί να υπάρξει συμμαχία γιατί τα συμφέροντά μας δεν είναι τα ίδια. Εμείς λέμε ότι είναι η ώρα να κερδίσουμε συνειδήσεις. Είναι η ώρα να αφυπνίσουμε τους νέους ανθρώπους τώρα που έχει φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Τώρα, που έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που σαπίζει μέσα στη διαπλοκή και τη διαφθορά και βουλιάζει ολοένα και περισσότερο στην απαξίωση των νέων ανθρώπων και συνολικά όλης της κοινωνίας.
Τα δύο μεγάλα κόμματα ξέρουμε ότι θα προσπαθήσουν να επωφεληθούν και της κρίσης. Τους βλέπουμε να τσακώνονται για πράγματα που ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να καταλάβει καλά, όπως το αν θα γίνει πρώτα εξεταστική επιτροπή ή πρώτα προανακριτική. Ας συγκρίνουν τις βρωμιές τους να δουν ποιανού έχουν μεγαλύτερη δυσοσμία. Αυτό που αφορά την ελληνική κοινωνία είναι να μπει επιτέλους ένα τέλος σʼ αυτό το τέλμα. Αυτό που αφορά την ελληνική κοινωνία πέρα από το αν θα πληρώσουν και πώς από αυτούς που έχουν φταίξει είναι αν θα επιστρέψει ο δημόσιος πλούτος στην κοινωνία, αν θα υπάρξουν δομές ώστε να μην αναπαράγονται σκάνδαλα. Άραγε τι θα γίνει με την υπόθεση του Βατοπεδίου; Θα κηρυχτούν άκυρες όλες οι συμφωνίες, οι πράξεις με αφετηρία την παραίτηση του δημοσίου από την διεκδίκηση κυριότητας στη λίμνη Βιστωνίδα, ναι ή όχι; Θα υπάρξει επιτέλους ένα νέο πλαίσιο ώστε να αρθεί αυτό το καθεστώς φορολογικής ασυλίας απέναντι στην Εκκλησία και τις μονές της, που δημιούργησε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τότε και ενίσχυσαν οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. Και το κύριο ερώτημα είναι αν θα πάψουν πια αυτό το γαϊτανάκι και αν θα δώσουν τον φάκελο με τα πλήρη στοιχεία στη βουλή. Διότι οι βουλευτές πρέπει να ψηφίσουν έχοντας γνώση από τα επίσημα στοιχεία και όχι από τα ρεπορτάζ των δημοσιογράφων.
Όσον αφορά στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, βρίσκεται σε μια περιδίνηση. Κυρίως τους απασχολεί το πώς θα μπορέσουν γρήγορα να επανέλθουν στην εξουσία που έχασαν. Και όταν δεν αντέχουν με τον εαυτό τους, τα βάζουν με την Αριστερά. Και έχουμε ένα οξύμωρο: Να βλέπουμε τους ίδιους ανθρώπους Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή να ζητάνε συνεργασία με την Αριστερά και Τρίτη-Πέμπτη-Σάββατο να βγάζουν τη χολή τους εναντίον της Αριστεράς. Εάν επρόκειτο για ένα πρόσωπο, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι αυτό το άτομο έχει σοβαρά υπαρξιακά προβλήματα. Δεν πρόκειται, όμως, για ένα άτομο, αλλά για μια πολιτική συλλογικότητα. Λέμε, λοιπόν, ότι δεν πρόκειται περί υπαρξιακού αδιεξόδου, αλλά περί ενός πολιτικού σχεδίου που το έχουμε ξαναδοκιμάσει, το οποίο αποσκοπεί, πολύ συγκεκριμένα, στο να πάρει από τη δυναμική της Αριστεράς, προκειμένου να βρεθεί ξανά στην εξουσία. Το έχουμε δει πάρα πολλές φορές αυτό το έργο. Και είμαστε βέβαιοι ότι το επόμενο διάστημα θα ενταθούν οι επιθέσεις. Και σε προσωπικό επίπεδο. Ξέρουμε όμως ότι η κοινωνία που μας παρακολουθεί δεν δίνει δεκάρα γιʼ αυτές τις επιθέσεις. Και επίσης ξέρει ότι όλοι αυτοί που μας επιτίθενται με αγριότητα, αν εμείς δώσουμε το παραμικρό σήμα ότι θα μπορούσαμε να αποτελέσουμε σωσίβιο στο ναυάγιο του δικομματισμού, θα μας εκθείαζαν. Δεν πρόκειται να το κάνουμε, όμως. Για να μην διαψεύσουμε την ελπίδα όλων αυτών που είδαν σε εμάς μια διαφορετική προοπτική για τον τόπο. Η προσπάθεια που κάνουμε μέσα από την ενότητα και την κοινή δράση του ΣΥΡΙΖΑ είναι για μας το πιο πολύτιμο εργαλείο για να απευθυνθούμε στην κοινωνία, για να αλλάξουμε την πολιτική ατζέντα και κυρίως για να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας, που θα μας δώσει τη δυνατότητα να αλλάξουμε τις δομές, να ανατρέψουμε τα δεδομένα και να δούμε το μέλλον με μεγαλύτερη αισιοδοξία. Για να δώσουμε λύση Αριστεράς στα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS