Είναι πλέον ολοφάνερο ότι μετά το καλοκαίρι οι ισχυρές οικονομικές δυνάμεις που διαπλέκονται με τα μεγάλα ΜΜΕ και τα διάφορα κέντρα διαμόρφωσης της κοινής γνώμης επιδιώκουν να υπερασπισθούν το δικομματικό σύστημα με μια διαφορετική προσέγγιση απ΄ αυτή που μέχρι σήμερα γνωρίζαμε. Τα κεντροαριστερά σενάρια φαίνεται προσωρινά τουλάχιστον ότι περνούν σε δεύτερη μύρα μετά την άρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και της αριστεράς στο σύνολό της να ενσωματωθεί στους δικούς τους πολιτικούς σχεδιασμούς και την θέση τους πήραν αυτά της πλήρους και αποκλειστικής σχεδόν στήριξης του ΠΑΣΟΚ ως της μοναδικής εναλλακτικής λύσης για να σωθεί το διάτρητο δικομματικό σύστημα.
Όλοι πλέον συνειδητοποιούν ότι το σύστημα συνεχώς αποσταθεροποιείται και συμπαρασύρει μαζί του παλιούς και νέους υποστηρικτές του. Μεγάλα τμήματα του ελληνικού λαού αντιλαμβάνονται ότι το μόνο που παράγει ο δικομματισμός είναι ανεργία, ανασφάλεια, καθήλωση των μισθών και συντάξεων, καταλήστευση του δημόσιου χώρου, ξεπούλημα κρίσιμων τομέων της ελληνικής οικονομίας, κατάρρευση του ΕΣΥ και της δημόσιας παιδείας και σίγουρα το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς.
Σήμερα επί πλέον έρχεται και η τρομακτική χρηματοπιστωτική παγκόσμια κρίση που εκ των πραγμάτων παράγει τεράστιες αρνητικές επιπτώσεις για τον απλό λαό, για να οξύνει ακόμη περισσότερο την αντίθεση του κόσμου προς τα δύο κόμματα εξουσίας.
Μπροστά λοιπόν στο πιθανό ενδεχόμενο της σοβαρής υποχώρησης της εκλογικής συγκατάθεσης της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ το σύστημα προσπαθεί να νεκραναστήσει τουλάχιστον το ΠΑΣΟΚ γιατί η Ν.Δ ως κόμμα κυβέρνησης έχει σημαντική φθορά άρα και την μεγαλύτερη δυσκολία ανάκαμψης. Είναι γεγονός ότι η Ν.Δ αποδεικνύετε τελείως ανίκανη να διαχειριστεί τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της με μια ορθολογικότητα που δεν θα γίνετε επικοινωνιακά αποκρουστική και στους ίδιους τους οπαδούς της . Βέβαια καταγράφεται δημοσκοπικά το μικρό προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ που είναι αποτέλεσμα κατά κύριο λόγο της μεγαλύτερης συσπείρωσης της εκλογικής του βάσης και της υποχώρησης της Ν.Δ. το σύνολο όμως των δυνάμεων του δικομματισμού βρίσκετε σε χαμηλά επίπεδα και οπωσδήποτε αυτοδυναμία δεν φαίνετε στον ορίζοντα. Αξιοπερίεργη επίσης είναι η αλλαγή της εικόνας του κου Γ. Παπανδρέου, από έναν σχεδόν χαμηλού αναστήματος πολιτικό ηγέτη όπως τον παρουσίαζαν μέχρι χθες απότομα και δια μαγείας μεταμορφώνετε σε έναν ηγέτη σχεδόν ισάξιο του Καραμανλή για να κυβερνήσει την χώρα, με χαρακτηριστικά ενός ευγενικού και απλού ανθρώπου που ίσως «δεινοπαθεί» το ίδιο με τον οποιοδήποτε πολίτη που συμβαίνει να είναι πνιγμένος στα χρέη, την φτώχεια και την ανεργία. Βέβαια περνάει άσφαιρα ότι ο ίδιος υπήρξε ο υπ΄ αριθμόν ένα υπουργός των Σημιτικών κυβερνήσεων. Λες και δεν είναι ο πρόεδρος της διεθνούς σοσιαλδημοκρατίας που στην Ευρώπη τουλάχιστον κυβέρνησε σχεδόν σε όλες τις χώρες με αποτελέσματα αρνητικά για τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Λες και δεν είναι ο κος Παπανδρέου ο ηγέτης εκείνος όπως άλλωστε και ο κος Καραμανλής που ποτέ δεν εναντιώθηκε καθαρά στις εγκληματικές επιλογές των ΗΠΑ και του κου Μπούς ακόμα και όταν προωθούσαν τον πόλεμο στην καρδιά της Ευρώπης και τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας .
Το σκηνικό λοιπόν από το παλιό γνωστό έργο φαίνεται ότι έχει και πάλι στηθεί. Ετοιμάζεται η εναλλαγή, το δικομματικό σύστημα πρέπει να επιβιώσει και για αυτό πρέπει να κτυπηθούν τα φαινόμενα πολιτικής ανατροπής και φυγής από το δικομματισμό που μπορούν να δημιουργήσουν ο ΣΥΡΙΖΑ και γενικότερα οι δυνάμεις της αριστεράς.
Στα πολιτικά σήριαλ της τηλεόρασης και των ελεγχόμενων ΜΜΕ, ένα και μόνο ζήτημα αναδεικνύεται, το προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ από την ΝΔ που φαντάζει πλέον ως η μόνη σοβαρή εναλλακτική πρόταση εξουσίας. Παράλληλα αναδύεται και όλη η μπόχα της πολιτικής ρεμούλας, της διαπλοκής των σημερινών αρχόντων της κυβερνητικής εξουσίας που για να αμυνθούν και να υποστηρίξουν ότι είναι λιγότερο ζημιογόνοι από τους προηγούμενους δεν διστάζουν να επαναφέρουν στην μνήμη μας την σαπίλα του χθες. Βέβαια γίνετε τιτάνια προσπάθεια να ξεχασθεί το ΠΑΣΟΚ του χθες και η στρατιά όλων των «καλών» εκείνων «συντρόφων του εκσυγχρονισμού» που κατάφεραν να φέρουν στην εξουσία την «επάρατο» δεξιά .
Στα ίδια χνάρια και η σεμνή και ταπεινή Ν.Δ σήμερα με τα Βατοπέδια καταφέρνει το ακατόρθωτο να νεκραναστήσει δηλαδή το ΠΑΣΟΚ.
Η αριστερά και ειδικότερα η σύγχρονη ριζοσπαστική αριστερά από την μεριά της μπορεί να παίξει ένα σημαντικό πολιτικό ρόλο. Να μπει σφήνα στο δικομματισμό. Να διαμορφώσει τις προϋποθέσεις μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας. Όλα δείχνουν ότι η σύγχρονη αριστερά σήμερα και θέλει και μπορεί να αλλάξει το τοπίο παρόλο ότι ακόμα μέσα από τον χώρο της εξακολουθούν να υπάρχουν και ορισμένοι, ευτυχώς ελάχιστοι, πολιτικοί αυτόχειρες που επιμένουν σε κεντροαριστερούς πολιτικούς σχεδιασμούς όπως ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΝ Ν. Κωνσταντόπουλος. Αυτοί οι ελάχιστοι δεν αντιλαμβάνονται ότι ο χώρος της ριζοσπαστικής αριστεράς έχει πλέον αποκτήσει γνώση από την πικρή αρνητική εμπειρία των κεντροαριστερών νεφελωμάτων του κου Πρόντι στην Ιταλία όπως και αλλού που οδήγησαν την αριστερά να χάση την διαφορετικοτητά της και την οδήγησαν στο περιθώριο ή στην ενσωμάτωση της στο σύστημα. Το ζήτημα για την αριστερά δεν ήταν και δεν μπορεί να είναι εκείνη ή άλλη διαχείριση του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού μοντέλου. Το θέμα και η πρόκληση ιδικά μετά και από τα όσα βλέπουμε αυτές τις μέρες με την γελοιοποιήσει και την κατάρρευση του άγριου νεοφιλελευθερισμού είναι η ανατροπή του και όχι η καλύτερη διαχείρισή του. Η αριστερά μπορεί και πρέπει να γίνει ηγεμονική πολιτική δύναμη στην ελληνική κοινωνία. Δεν μπορεί να είναι συμπληρωματική στον οποιονδήποτε πυλώνα του σάπιου δικομματικού συστήματος. Όπως δεν μπορεί επίσης και να στέκεται φοβικά απέναντι στην κυβερνητική εξουσία ακόμα και μέσα στα καπιταλιστικά πλαίσια. Στόχος της είναι να κάνει την δική της κυβέρνηση ταξικό όργανο για την υπέρβαση και την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος. Για τον σκοπό αυτό υπάρχει η ανάγκη της συσπείρωσης και της κοινής δράσης όλων των δυνάμεων της αριστεράς πέρα και έξω από σεχταριστικές αγκυλώσεις και λογικές πολιτικού απομονωτισμού και ηττοπάθειας .
Η σημερινή κρίση δείχνει άλλωστε ξανά τα περιορισμένα όρια του καπιταλισμού. Καθιστά αναγκαίο και επίκαιρο τον αγώνα για την υπέρβασή του.
Βασίλης Πριμικήρης
Ε.Γ της Κ.Π.Ε του ΣΥΝ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS