• «Είναι εντυπωσιακό όμως αυτό το παιχνίδι σε βάρος της παγκόσμιας οικονομίας δεν το έχει περιγράψει κανείς τόσο καλά, πριν καν πάρει αυτή την τερατώδη ανάπτυξη που έχει πάρει σήμερα, όσο ο Μαρξ. … Η πορεία προς το μέλλον είναι και επιστροφή στον Μαρξ.
Όταν μιλούσε για το χρήμα που κλωσάει χρήμα, χρήμα που γεννάει από μόνο του χρήμα χωρίς να παράγεται τίποτα μες την κερδοσκοπία. Όταν μιλάει για την ηγεσία των εποχών που κυριαρχεί απόλυτα το χρηματιστικό κεφάλαιο η οποία είναι στους δρόμους. Και σήμερα είναι στους δρόμους δεν ξέραμε ποιος κυβερνούσε αυτόν τον κόσμο; Ποιοι κανόνιζαν; Ερχόντουσαν εδώ πέρα οι γιάπις της Merril Lynchκαι της Goldman Sachs και μας βάζαν Α ή Α συν ή Α πλην και δεν έβαζαν στον εαυτό τους και στις μεγάλες τράπεζες τίποτα. Και παρήλαυνε η πολιτική ηγεσία σε προσοχή στα συνέδρια του Εconomist, αυτού του ευαγγελίου του νεοφιλευθερισμού, από τα οποία ευτυχώς η αριστερά απουσίαζε. … Και έλεγαν ακόμα ότι όταν ζούμε σε τέτοιες κοινωνίες που επικρατεί το χρηματιστηριακό κεφάλαιο, όταν παράγεις προϊόντα για την κοινωνία, για να ζήσει ο καθένας καλύτερα, είναι ένα εμπόδιο, μια άχρηστη επιβάρυνση η οποία πρέπει να μειωθεί όσο περισσότερο γίνεται. Σ΄αυτή την κρίση ζούμε και είναι μια κρίση διαρκείας.
Θέλω να πω στους συμπολίτες μας, είμαστε ακόμη σαν μια μέρα πριν την καταιγίδα.
• Κάνω πρόταση προς τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης κυρίως. Κοινή πρωτοβουλία για μείωση των δαπανών για εξοπλισμούς στο μισό και απελευθέρωση αυτών των πόρων για το κοινωνικό κράτος.
• Σε ευρωπαϊκό επίπεδο τώρα. Να κάνω μια παράκληση, κύριε πρωθυπουργέ, ή κύριε Υπουργέ, πέστε στον κ. Μπαρόζο, στον πρόεδρο της Επιτροπής να σταματήσει αυτό τον τουρισμό της κρίσης. Η ηγεσία της Ε.Ε. δεν είχε καταλάβει τίποτα. Επέμενε στις αντιπληθωριστικές πολιτικές όταν ερχόταν η ύφεση. Είχε τα υψηλότερα επιτόκια, είχε ένα ευρώ που έκανε ακριβά τα ευρωπαϊκά προϊόντα σε άλλες αγορές. Ας σταματήσει να περιφέρεται από το Πεκίνο στο Παρίσι και στην Ουάσιγκτον. Ας κατανοήσουμε όλοι ότι χρειάζεται μια τομή στις πολιτικές και τις ηγεσίες και στη χώρα μας και σε όλους τους Οργανισμούς. Το Σύμφωνο Σταθεροποίησης δεν υπάρχει, έχει δολοφονηθεί και αυτοί που του έδωσαν τη χαριστική βολή ήταν οι ίδιες οι κυβερνήσεις οι ίδιες οι οποίες το είχαν στηρίξει. Ο κ. Μπράουν, ο οποίος παρουσιάζεται ως σωτήρας, ήταν υπουργός Οικονομικών της χώρας εκείνης που στηρίχθηκε στον εναγκαλισμό με τις ΗΠΑ στα πιο επικίνδυνα και επισφαλή προϊόντα και βλέπουμε σήμερα να καταρρέει όλο το τραπεζικό του σύστημα και η οικονομία του.
• Όσον αφορά για τα 28 εκατομμύρια ανέφερε:
Δεν μπορεί ο θύτης να επιβραβεύεται. Και ξέρουμε πώς λειτουργούν οι έλεγχοι και ξέρουμε πως η πληροφόρηση για τα οικονομικά στοιχεία -πάρα πολλές φορές είναι σκόπιμα από πρόθεση ή από έλλειψη καλών μηχανισμών – είναι εντελώς εξωπραγματική. Εδώ μας ζητάτε ένας ληστής που έκλεψε ένα περίπτερο και έχασε τα λεφτά στην πόκα να έρθει να του τα πληρώσει ο ελληνικός λαός από τη φορολογία του. Είναι απαράδεκτο. Η απάντησή μας είναι ότι είναι ένα σκάνδαλο πάνω στο σκάνδαλο αυτό. Όχι, όχι στα 28 δισεκατομμύρια. Οι τράπεζες σήμερα είναι ο υπ΄αριθμόν ένα εχθρός του λαού …»
• Εμείς ζητάμε εθνικό τραπεζικό σύστημα. Και ζητάμε οποιαδήποτε τράπεζα ζητήσει τη συμμετοχή του δημοσίου, διότι δεν μπορεί να αντέξει, αμέσως να εθνικοποιείται. Και ζητάμε επανεθνικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας που μαζί με την Αγροτική και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο μπορούν να είναι ένας αξιόλογος πυρήνας σταθερότητας που θα λειτουργήσει με άλλα κριτήρια, κοινωνικά, που δεν θα αυξάνει τα περιθώρια κέρδους σε μια στιγμή που έχουμε τέτοια προβλήματα με τα επιτόκια. Σε ένα τραπεζικό σύστημα το οποίο θα είναι αναπτυξιακό.
• Ζητάμε, και νομίζω είναι νίκη όλων των εργαζομένων, το ότι δεν προχώρησε η ιδιωτικοποίηση της εθνικής ασφαλιστικής , να γίνει το ίδιο και με την αγροτική ασφαλιστική.
• … Δεν είναι παγκόσμια κρίση. Είναι μια βαθιά κρίση του παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού με την ακραία μορφή των αγορών που έχει πάρει χωρίς κανένα έλεγχο, της αποδόμησης του κοινωνικού κράτους, των ιδιωτικοποιήσεων. …
• «Η Ελλάδα έγινε ανεξάρτητη το 1830. Δεν έγινε το 2004. Έχει ιστορία και πίσω από το 2004. και έχουμε μέτρα -στα οποία υπερέβαλε σε ακρότητα η Ν.Δ.-, μέτρα υπέρ των αγορών χωρίς έλεγχο, υπέρ της εξαφάνισης της δημόσιας παρουσίας και εποπτείας σε κεντρικούς τομείς της οικονομίας, όπως είναι οι τράπεζες και αυτό έγινε από το ΠΑΣΟΚ.
Θέλω να θυμίσω αυτό που είπε ο Π. Λαφαζάνης, στην εισήγησή του στο ν/σ για τους δανειολήπτες, ότι εισπράξεις από ιδιωτικοποιήσεις τραπεζών από το ΠΑΣΟΚ 7 δις ?, από τη Ν.Δ. 3 δις ?.
Να έχουμε λοιπόν συναίσθηση. Και περιμένουμε να ακούσουμε. Επιτρέπεται σε καθέναν το λάθος. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε το λάθος στην πολιτική, αλλά περιμένουμε να ακούσουμε έναν στοχασμό, έναν αναστοχασμό, μια σκέψη, έναν προβληματισμό σε σχέση με την πορεία του κάθε πολιτικού χώρου.»
• Ζούμε σε ένα μεγάλο σταυροδρόμι και έχει σημασία τι θα κάνουμε.
Θέλω να πω ότι πιστεύω -ένας όρος που είχα χρησιμοποιήσει για το δικομματισμό – ότι είστε μια κυβέρνηση τέλους εποχής. Όχι μόνο γιατί το δικομματικό πολιτικό σύστημα εξαντλήθηκε στη χώρα μας, αλλά και γιατί οι βασικές αρχές και η βασική φιλοσοφία στην οποία στηριχτήκατε είναι καταστροφική πλέον. Και όχι μόνο εσείς ως κόμμα, αλλά όλο το σύστημα του δικομματισμού.
• Η Ελλάδα σε μια καινούργια εποχή, σε μια δύσκολη εποχή πρέπει να κάνει τη μεγάλη στροφή και μάλιστα πάρα πολύ έγκαιρα. Δεν το είπατε σήμερα.
Το μοτίβο και το θεμέλιο πάνω στο οποίο στηριζόταν η πολιτική της ήταν το λιγότερο κράτος. Όλο το σύστημα των δήθεν μεταρρυθμίσεων είχε έναν κοινό παρονομαστή. Και της ήταν το λιγότερο κράτος. Και η απάντηση που παίρνετε από της προϊσταμένους της, της ιδεολογικούς, της πολιτικούς, από τα συστήματα του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε., είναι, χρειαζόμαστε σήμερα περισσότερο κράτος. Και η απάντηση που βγαίνει εκ των πραγμάτων είναι περισσότερο κράτος. Κράτος όχι τρωκτικό … και κομματικός στρατός. Αλλά κράτος κοινωνικό, αποτελεσματικό, ευέλικτο, ελεγχόμενο, διαφανές δίπλα στον πολίτη.
Γι αυτό και νομίζουμε ότι πρέπει να γίνουν μια σειρά σοβαρές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS