Και το «Ιρλανδικό μοντέλο», που στηρίζει ο Γ. Αλογοσκούφης και το «Σουηδικό μοντέλο», που στηρίζει ο Γ. Παπανδρέου, αλλά και ο κ. Φλωρίδης -που ακόμα δεν κατάλαβε τι το διαφορετικό είπε από τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ-, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό όσον αφορά στην εργασία. Βασίζονται στην γενικευμένη ευελιξία και ελαστικοποίησή της στην πλήρη απελευθέρωση των απολύσεων.
Τα δύο αυτά μοντέλα δεν συνδυάζουν την ευελιξία της εργασίας με την ασφάλεια, όπως ισχυρίζονται για το καθένα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Αυτές είναι αντίθετες έννοιες, αφού η ευελιξία εμπεριέχει στο DNA της την ανασφάλεια, την προσωρινότητα και την αβεβαιότητα. Γι αυτό, η λεγόμενη flexicurity είναι μια καλοστημένη πολιτική απάτη.
Εξάλλου, την ομοιότητα του Ιρλανδικού και του Σουηδικού μοντέλου επικαλέστηκε και ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ, όταν εξέπληξε τους βιομηχάνους λέγοντας, ότι η Ιρλανδία και η Σουηδία αναδείχθηκαν πρωτοπόροι στην Ευρώπη με τις τολμηρές τομές στην οικονομία τους.
Επομένως, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ μαλώνουν «περί όνου σκιάς» στην πλάτη των εργαζομένων, για μοντέλα της οικονομίας που «δήθεν είναι διαφορετικά, αλλά τα ίδια μένουν», αφού πρώτα συναίνεσαν σε εξευτελιστικές αυξήσεις για τους χαμηλόμισθους και αφού προώθησαν γενικευμένη εργασιακή απορύθμιση την τελευταία 8ετία.
Όμως, η νίκη των φοιτητών, μαθητών και εργαζομένων στη Γαλλία δείχνει ότι ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι ανίκητος, από όπου κι αν προέρχεται και σε όποιο «μοντέλο» οικονομίας κι αν κρύβεται.
Ο Γ. Αλογοσκούφης θα βρεθεί προ πολλών εκπλήξεων όταν και οι νέοι της χώρας μας καταλάβουν ότι η δυσμενής διάκρισή τους σε σχέση με τους παλιούς εργαζόμενους είναι εδώ από τον Δεκέμβρη με τον «παιδοκτόνο» νόμο για τις ΔΕΚΟ και πολύ πριν για τους νέους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, που μπαίνουν στη δουλειά χωρίς δικαιώματα, χωρίς ασφάλιση, χωρίς ωράριο, χωρίς κανονικό μισθό.
Το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού
To Γραφείο Τύπου