Ο Πρόεδρος του Συνασπισμού και επικεφαλής της δημοτικής κίνησης «Ανοιχτή Πόλη», Αλέξης Τσίπρας πραγματοποίησε σήμερα επίσκεψη στο κεντρικό κτίριο διοίκησης του Δήμου Αθηναίων στην οδό Λιοσίων. Στην περιοδεία, που περιλάμβανε επίσκεψη και στο 40ο Λύκειο Αθηνών του σχολικού συγκροτήματος της Γκράβας, συμμετείχε και η Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρ. Δημοτ. Σύμβουλος Αθηναίων Άννα Φιλίνη.
Στην ομιλία του προς τους εργαζομένους του Δήμου Αθηναίων, ο Αλέξης Τσίπρας μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Δυο χρόνια μετά από τις δημοτικές εκλογές του 2006 βρισκόμαστε πάλι εδώ, αντιπροσωπία της «Ανοιχτής Πόλης» και του ΣΥΡΙΖΑ. Συνεχίζουμε, και από διαφορετικές θέσεις, να αγωνιζόμαστε για τα ζητήματα του Δήμου της Αθήνας, στο πλευρό των κατοίκων και των εργαζομένων αυτής της πόλης.
Η Ανοιχτή Πόλη, αλλά και οι συνδικαλιστικές δυνάμεις της ριζοσπαστικής αριστεράς στο ΔΑ, παλεύουν, ασκούν συνεχή κριτική και προτείνουν εναλλακτικές στο σημερινό μοντέλο οργάνωσης και διοίκησης του ΔΑ. Βρισκόμαστε σταθερά μαζί στους αγώνες σας, όπως πριν μερικούς μήνες στη πολυήμερη δυναμική απεργία της ΠΟΕ-ΟΤΑ, αλλά και αύριο, στην 24ωρη προειδοποιητική απεργία που έχετε κηρύξει.
Χαιρετίζουμε τον αγώνα των εργαζόμενων στον 984, που δεν πρέπει να πληρώσουν τις δεκαετίες πελατειακής κακοδιαχείρισης του σταθμού από διαδοχικές διοικήσεις του Δήμου. Είμαστε αντίθετοι στη μετατροπή του σταθμού σε ΑΕ, που θα τον απαξιώσει και θα τον οδηγήσει στην αγκαλιά επώνυμων, «ευεργετών» των ΜΜΕ και του πολιτισμού, που έχουν βάλει στο μάτι αυτή την ιστορική συχνότητα.
Φίλες και φίλοι, βρισκόμαστε σε μία δύσκολη πολιτική συγκυρία. Μια δύσκολη πολιτική συγκυρία και σε μια περίοδο που για άλλη μια φορά την κρίση καλούνται να την πληρώσουν αυτοί που εδώ και πάρα πολλά χρόνια αισθάνονται ότι είναι σε κρίση. Ακούμε δεξιά και αριστερά ότι η οικονομική κρίση υπήρξε τον τελευταίο ενάμιση μήνα. Όταν δηλαδή οι τραπεζίτες ανακάλυψαν ότι η απληστία της πολιτικής τους οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε χρεοκοπία τους ομίλους, τους τεράστιους χρηματοπιστωτικούς ομίλους που διοικούσαν και ταυτόχρονα αυτή η χρεοκοπία συμπαρασύρει σε μία κατάρρευση, αυτό που λέμε χρηματοπιστωτικό σύστημα. Οι ίδιοι βέβαια ούτε σήμερα αισθάνονται καμιά κρίση, διότι έχουν παχυλές αποζημιώσεις, πολύ υψηλά μπόνους, πολύ υψηλούς μισθούς και ακόμα κι όταν κλείνουν -στην Ευρώπη, όχι εδώ- οι οργανισμοί, τα ιδρύματα τα οποία διοικούσαν, παίρνουν παχυλές αποζημιώσεις.
Στην πραγματικότητα αυτό που σήμερα ονομάζεται κρίση είναι κάτι που το αναγνωρίζει η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών στην καθημερινότητά τους εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Διότι κρίση δεν είναι, για μας τουλάχιστον και πιστεύω για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών, η αδυναμία των τραπεζών να ξεπληρώσουν τα χρέη τους, αλλά κρίση είναι το γεγονός ότι μειώνονται καθημερινά η αγοραστική μας δύναμη. Κι αυτό δεν γίνεται τον τελευταίο ενάμιση μήνα. Γίνεται εδώ και πάρα πολύ καιρό. Κρίση είναι το γεγονός ότι είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη -κι αυτή η κρίση διαρκεί πολλά χρόνια- που έχει μισθούς Βαλκανίων και τιμές Βρυξελλών. Που οι μισθοί μένουν καθηλωμένοι στα ίδια επίπεδα εδώ και πάρα πολλά χρόνια, ενώ αν χρειαστεί κανείς να πάει στο σούπερ-μάρκετ αντιλαμβάνεται ότι χρειάζεται διπλάσια χρήματα απ΄ αυτά που χρειαζόταν από μερικούς μήνες. Κρίση έχουμε όταν εδώ και πάρα πολλά χρόνια έχουμε εργαζόμενους πτυχιούχους, σαν αυτούς που είδα στους ορόφους των υπηρεσιών του Δήμου της Αθήνας, να δουλεύουν ως συμβασιούχοι και με προγράμματα ανασφάλιστης εργασίας και να μην ξέρουν όταν λήγει το εξάμηνο τι θα τους ξημερώσει και αν ανανεώσουν τη σύμβαση και οι ίδιοι άνθρωποι να θεωρούνται έκτακτοι, παρά το γεγονός ότι είναι πολλά χρόνια στην ίδια υπηρεσία και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Κρίση έχουμε όταν λέμε ότι έχουμε δημόσιο σύστημα υγείας κι άμα αρρωστήσουμε τρέμει το φυλλοκάρδι μας για το πόσο θα δώσουμε, δημόσιο σύστημα παιδείας και πληρώνουμε καθημερινά -κάθε οικογενειακός προϋπολογισμός ξέρουμε πόσο στενάζει για τις δαπάνες που πρέπει να δώσει για να σπουδάσουν τα παιδιά του.
Αυτά τα στοιχεία της κρίσης δεν είναι καινούργια. Καινούργια είναι τα στοιχεία που αποδεικνύουν αυτό που εμείς λέγαμε εδώ και πολλά χρόνια: Ότι αυτό το σύστημα που βασίζεται σε μια μεγέθυνση κερδών, δίχως κανέναν έλεγχο, υπό την επήρεια της απληστίας όλων όσων θέλαν διαρκώς να κερδίζουν περισσότερο, θα μας οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στη χρεοκοπία.
Και σήμερα βρισκόμαστε στο σημείο όπου αυτοί που τα τελευταία εξάμηνα βλέπανε τους ισολογισμούς των εταιρειών τους, των τραπεζικών ομίλων να πολλαπλασιάζουν τα κέρδη τους και να έχουν κέρδη 60 και 80 και 120%.. 283 έφτασε η Marfin του κ. Βγενόπουλου το προηγούμενο εξάμηνο, οι ίδιοι λοιπόν που έβλεπαν τα κέρδη τους να πολλαπλασιάζονται, δεν θέλουν να βάλουν ούτε ένα ευρώ προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση. Αντ΄ αυτού απαιτούν ποσά δυσθεώρητα σε σχέση με τα προβλήματα που βιώνουμε όλοι καθημερινά. 28 δις ? τους έταξε ο κ. Αλογοσκούφης και δεν τα δέχονται κιόλας, διότι θέλουν να τα πάρουν δίχως όρους και προϋποθέσεις. Θεωρούν ότι τους ανήκουν αυτά τα χρήματα.
Όλα αυτά αποτελούν το ελάχιστο πρόκληση για την ελληνική κοινωνία, όπως πρόκληση για την ελληνική κοινωνία αποτελεί και το γεγονός ότι κάποιοι άπληστοι τραπεζίτες, την ώρα που στραγγαλίζουν την κοινωνία, και κάποιοι πολιτικοί συμφωνούν μαζί τους, προτείνουν περίοδο χάριτος με κεφαλαιοποίηση των τόκων. Πράγμα που σημαίνει στην πραγματικότητα 3% επιπλέον επιβάρυνση για ένα 20ετές δάνειο. Δηλαδή το κόστος να το πληρώνει ο δανειολήπτης.
Εμείς τους καλούμε το λιγότερο να συμμαζευτούν. Αν ήταν να ξαναγυριστεί η ταινία ο Αχόρταγος, δεν θα δυσκολευόμαστε καθόλου να βρούμε πρωταγωνιστές. Θα ήταν πολλοί απ΄ αυτούς που βλέπουμε κάθε βράδυ στα κανάλια των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων, πολιτικάντηδες ή πολιτικούς, τραπεζίτες που θέλουν να γίνουν πολιτικοί, άνθρωποι που δεν κρύβουν την απληστία τους, την ίδια στιγμή που ο κόσμος στενάζει και την ίδια στιγμή που με τα μισά απ΄ αυτά τα χρήματα που δίνει η κυβέρνηση, χωρίς κανέναν έλεγχο, θα μπορούσαν να είχαν με στρατηγικό σχέδιο εθνικοποιήσει βασικούς τραπεζικούς ομίλους και να συγκροτήσουμε ταυτόχρονα τράπεζες ειδικού σκοπού για την συγκράτηση του ανταγωνισμού και την κάλυψη των βασικών κοινωνικών αναγκών. Και ταυτόχρονα θα είχαμε εξοικονομήσει κάποια δις για να αντιμετωπίσουμε τα χάλια της Παιδείας, τα χάλια της δημόσιας Υγείας και να δώσουμε τη δυνατότητα προσλήψεων μαζικών προσλήψεων στις δημόσιες υπηρεσίες, εκεί που υπάρχει πραγματικά ανάγκη, ώστε να μην βλέπουμε αυτό το χάλι της εξαθλίωσης των συμβασιούχων, των εκτάκτων, των ωρομισθίων.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι να εκπονήσουμε ένα πρόγραμμα κοινωνικής ανασυγκρότησης κι όχι ένα πρόγραμμα ανασυγκρότησης του ληστρικού αυτού συστήματος που ξεζουμίζει το ελληνικό νοικοκυριό.
Φίλες και φίλοι, άκουσα προχθές ότι ο κ. Αλμούνια ήταν πολύ καλός μαζί μας και θα μας δώσει μάλιστα τη δυνατότητα να χαλαρώσουμε το Σύμφωνο Σταθερότητας και θα δώσει τη δυνατότητα στον Πρωθυπουργό να δώσει κάποια ψίχουλα παραπάνω. Αναρωτιέμαι πώς μπορούν ακόμα και μιλάνε για Σύμφωνο Σταθερότητας και για την απειλή της επιτήρησης και για τον έλεγχο του δημόσιου ελλείμματος, την στιγμή που οι ίδιοι αυτές τις συμφωνίες που έκαναν τις έχουν ξεχειλώσει. Και τώρα είναι η στιγμή όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους, κυρίως οι πολιτικές δυνάμεις που έχουν μεγάλη ευθύνη για την πορεία του τόπου. Να αναλάβουν τις ευθύνες τους προκειμένου να υπάρξει ένα ουσιαστικό σχέδιο ανασυγκρότησης και προκειμένου να χαραχτεί μια πορεία που θα μας δίνει μια ελπίδα, γιατί αυτό που κυριαρχεί είναι ότι δεν έχουμε ελπίδα.
Άρα λοιπόν ας αφήσουμε τις ψεύτικες υποκριτικές δηλώσεις περί χαλάρωσης ενός Συμφώνου, που είναι ήδη κουρελόχαρτο, κι ας μιλήσουμε για την ανάγκη να υπάρξει ένα νέο Σύμφωνο με άξονα την κοινωνική ανασυγκρότηση, την κοινωνική ευημερία, την κοινωνική συνοχή, την ανάπτυξη με σεβασμό στον άνθρωπο και στο περιβάλλον. Κι ας αφήσουμε τα παχυλά λόγια περί κοινωνικού κράτους, ιδίως όταν το ακούμε απ΄ αυτούς που διέλυσαν το κοινωνικό κράτος- κι ας δούμε ποια άμεσα μέτρα θα προσπαθήσουμε να δώσουμε ανάσα στους χαμηλόμισθους, στους εργαζόμενους που περνάνε πάρα πολύ δύσκολα, στους χαμηλοσυνταξιούχους, στους νέους και τις νέες αυτού του τόπου που αισθάνονται ότι δεν έχουν ελπίδα για το αύριο.
Ήταν αναγκαίο να ξεκινήσω τη σύντομη παρέμβασή μου αναφερόμενος σε κεντρικά πολιτικά πράγματα. Διότι αισθάνομαι ότι τούτες τις ώρες αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία από κάθε τι. Όπου κι αν βρίσκεται κανείς. Είτε βρίσκεται σ΄ένα σχολείο, όπως της Γκράβας που βρέθηκα πριν από λίγο και συνομίλησα με τους καθηγητές και τους μαθητές για τα μεγάλα προβλήματα, είτε στα κεντρικά γραφεία του Δήμου της Αθήνας, αυτό που απασχολεί εργαζόμενους, πολίτες ενεργούς με διάθεση να δουν μια διαφορετική προοπτική για το αύριο, νέους ανθρώπους, αυτό που τους απασχολεί είναι σ΄ αυτές τις ιστορικές στιγμές που διανύουμε- διότι είναι ιστορική στιγμή όταν καταρρέει ένα σύστημα το οποίο μας είχαν προσπάθησαν να μας πείσουν όλο το προηγούμενο διάστημα ότι θα οδηγήσει στην ανάπτυξη, στην ευημερία, όταν καταρρέει αυτό το σύστημα πρέπει να πάρουμε το μέλλον στα χέρια μας και να μην επιτρέψουμε να διαχειριστούν τις τύχες μας από δω και στο εξής αυτοί που με τις δικές τους πολιτικές συνταγές μας οδήγησαν στην κατάρρευση. Να μην αφήσουμε να φυλάξουν τα πρόβατα οι λύκοι, όταν μάλιστα είναι άπληστοι και πεινασμένοι. Να μην αφήσουμε αυτούς που μέχρι τα τώρα διαχειρίστηκαν τις τύχες μας και τις πολιτικές τους να συνεχίσουν να εφαρμόζουν τις ίδιες πολιτικές.
Παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες μια κυβέρνηση με ημερομηνία λήξεως, να σπαράζεται από ένα ιδιόμορφο εμφύλιο πόλεμο. Αντί να καταβάλει κάθε προσπάθεια για την στήριξη των εργαζομένων, αντί να ασχοληθεί με τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ασχολείται με τα στρατόπεδα του κ. Σουφλιά και του κ. Αλογοσκούφη. Πόσοι στηρίζουν το «ρεύμα σκέψης» του υπουργού δημοσίων έργων και πόσοι στηρίζουν το «ρεύμα σκέψης» του υπουργού οικονομίας. Για το «τσουνάμι» απολύσεων σε τράπεζες, κατασκευαστικές εταιρείες, τηλεπικοινωνίες κανείς δεν ασχολείται στην κυβέρνηση. Για την ακρίβεια κανείς δεν λαμβάνει μέτρα. Για την άνοδο των επιτοκίων κανείς δεν μιλάει.
Πίσω από αυτή την αντιπαράθεση βέβαια κρύβεται ακόμα ένας πόλεμος συμφερόντων. Που θα κατευθυνθούν τα 28 δις ευρώ; Αυτά τα δισεκατομμύρια που δεν υπάρχουν για το ταμείο φτώχειας, δεν υπάρχουν για αυξήσεις, δεν υπάρχουν για την κοινωνική ασφάλιση και την πρόνοια. Θα πάνε στους τραπεζίτες που στηρίζει ο κ. Αλογοσκούφης ή θα πάνε στους μεγαλοκατασκευαστές που στηρίζει ο κ. Σουφλιάς; Θα δοθούν σε αυτούς που εδώ και χρόνια έχουν περάσει ένα βρόγχο στο λαιμό μας, επιβάλλουν καταχρηστικούς όρους, κερδοσκοπούν σε βάρος των δανειοληπτών ή θα πάνε στους τρεις τέσσερις μεγαλοεργολάβους που μονοπωλούν όλα τα μεγάλα κατασκευαστικά έργα;
Αυτή είναι η μεγάλη έγνοια σήμερα της κυβέρνησης. Θα ενδιαφερθεί για τις ανάγκες χρηματοδότησης που έχει ο κατασκευαστικός κλάδος ή με τις ανάγκες του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Και όλα αυτά όταν η κρίση είναι ακόμα σε εξέλιξη, όταν βρίσκεται μόλις στο κατώφλι μας. H κρίση θα επεκταθεί πολύ σύντομα στην πραγματική οικονομία. Θα έχουμε κρίση του κοινωνικού κράτους. Θα έχουμε μεγάλα προβλήματα στα ταμεία, στην κοινωνική ασφάλιση. Σήμερα το κράτος πρέπει να αναλάβει τις επισφαλείς επενδύσεις και να εγγυηθεί τα αποθεματικά των ταμείων.
Για την πολιτική της σημερινής Δημοτικής Αρχής
Δύο χρόνια από την εκλογή του κ. Κακλαμάνη στη διοίκηση του Δήμου οι δημότες αυτής της πόλης δεν έχουμε την αίσθηση ότι έχουν αλλάξει και πολλά στην κατεύθυνση της βελτίωσης της καθημερινότητάς μας. Νομίζουμε πως και οι εργαζόμενοι στο Δήμο δεν βλέπουν μεγάλες αλλαγές, παρά μόνο τη συνέχιση ενός συγκεκριμένου μοντέλου διοίκησης, και σε πολλές περιπτώσεις την περαιτέρω υποβάθμιση των συνθηκών εργασίας τους και της πραγματικής προσφοράς τους στο Δήμο.
Ο κ. Κακλαμάνης, στα «μεγάλα» ζητήματα του Δήμου ακολουθεί πιστά την νεοφιλελεύθερη πολιτική της κυβέρνησης: απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, υποχρηματοδότηση των δημόσιων υπηρεσιών και προσανατολισμός στις ιδιωτικοποιήσεις, αδιαφάνεια και έλλειψη ουσιαστικών θεσμών δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα.
Ωστόσο ειδικά σήμερα, μεσούσης της οικονομικής κρίσης, ρωτάμε: τις επιπτώσεις θα τις πληρώσουν πάλι οι πολίτες; Χτες ο Κ. Κακλαμάνης ανακοίνωσε ότι δεν θα αυξήσει τα τέλη ανταποδοτικότητας καθαριότητας και ηλεκτροφωτισμού, και θα έχει μείωση εσόδων από αυτό το κονδύλι αυτό τις τάξεως των 6 εκατ. ευρώ. Αυτή την έλλειψη ο Δήμος για να την αντιμετωπίσει προφανώς θα κόψει από κάποιες άλλες παροχές. Και ρωτάμε: γιατί να μην τα πληρώσουν αυτοί που χρόνια αποκομίζουν κέρδη από την πόλη και δεν δίνουν ποτέ και πουθενά λογαριασμό;. Γιατί να μην τα πληρώσουν οι τράπεζες, τα μεγάλα εμπορικά, οι ΔΕΚΟ και τα Υπουργεία, που τόσα χρόνια πληρώνουν τα ίδια αναλογικά τέλη με το φτωχό πολίτη; Γιατί αυτός που έχει ένα τετραγωνικό μέτρο στον Κολωνό να πληρώνει τα ίδια με αυτόν που έχει ένα τετραγωνικό μέτρο στο Κολωνάκι;
Φταίει ο πολίτης που πήρε ο Δήμος τεράστια δάνεια που σκορπίστηκαν στον αέρα και τώρα με την κρίση και την άνοδο των επιτοκίων καλείται να πληρώσει πρόσθετους τόκους 1 εκατ. Ευρώ.; Δικαιωνόμαστε λοιπόν όταν λέμε ότι τα δάνεια παραμένουν βραχνάς στην οικονομική λειτουργία του Δήμου όταν δεν έχουν κοινωνική λειτουργία και υπεραξία.
Εμείς πιστεύουμε ότι:
Ο Δήμος δεν πρέπει να μεταφέρει και άλλα βάρη σε τέλη και φόρους στους πολίτες.
Να πάρει πρωτοβουλίες κοινωνικής στήριξης, ανάπτυξης και δράσεις με συνδετικό κρίκο την συμμετοχή την διαφάνεια, την ηθική και την κοινωνική αλληλεγγύη
Να αξιοποιηθεί η περιουσία του Δήμου προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.
Να υπάρξει ορθολογικότερη διαχείριση των πόρων του και μεγιστοποίηση της αποτελεσματικότητας.
Επιπλέον, η αυτοδιοίκηση πρέπει να αναπτύξει πολιτικές πρωτοβουλίες και να διεκδικήσει τους πόρους που της ανήκουν, από το φετινό προϋπολογισμό, την επιστροφή των παρακρατηθέντων, υπεξαιρεθέντων λέμε εμείς, πόρων της Τοπικής αυτοδιοίκησης (σύμφωνα με στοιχεία της ΚΕΔΚΕ αυτά ξεπερνούν τα 2,8 δις ευρώ.) και τους αναγκαίους επιπλέον πόρους για αρμοδιότητες που έχουν εκχωρηθεί στους Δήμους και για τους συμβασιούχους.
Συνοψίζοντας τη δική μας πρόταση: Στην πολιτική ατζέντα του Δήμου θα πρέπει να είναι δράσεις που θα αποδίδουν κοινωνικό έργο και κοινωνική υπεραξία, και όχι επιχειρηματικές συμφωνίες που η αυτοδιοίκηση θα παραχωρεί δημόσιο χώρο και δημόσια στήριξη προς όφελος των οικονομικών συμφερόντων.
Εμείς διαφωνούμε με τη σημερινή γενική κατεύθυνση του Δημοτικού Κώδικα και ζητάμε να μην μετατρέπει ο Δήμος σε επιχειρηματία μεταφέροντας έργο και δράσεις έξω από το διοικητικό του μηχανισμό, διότι γνωρίζουμε που θέλουν να οδηγήσουν την αυτοδιοίκηση: Στην συμμετοχή των ιδιωτών στο έργο της έως και την πλήρη ιδιωτικοποίηση κρίσιμων λειτουργιών όπως η καθαριότητα.
Δεν θα κουραστούμε να είμαστε δίπλα στους κάτοικους που αγωνίζονται για τους ελεύθερους χώρους και την ποιότητα ζωής.
Δεν θα κουραστούμε να διεκδικούμε διαφάνεια και λογοδοσία προς το δημοτικό συμβούλιο και τους πολίτες. Λέξεις που έχουν ξεχαστεί από τη λειτουργία του Δήμου.
Για τα προβλήματα των εργαζομένων στο Δήμο Αθηναίων
Παρατηρούμε με λύπη πως μέχρι σήμερα η νέα δημοτική διοίκηση του κ. Κακλαμάνη διατηρεί ή και αναπαράγει τους γνωστούς μηχανισμούς στο Δήμο Αθηναίων. Είμαστε ριζικά αντίθετοι στην διατήρηση αυτού του πελατειακού συστήματος – αντίθετοι στην επικράτηση της ευνοιοκρατίας, αντί της αξιοκρατίας στους χώρους εργασίας. Μακροχρόνια, αυτές οι επιλογές θα απαξιώσουν περισσότερο τη δυνατότητα του Δήμου να εκπονήσει και να εφαρμόσει σοβαρές δημόσιες πολιτικές.
Για εμάς, από τη μια η αξιοκρατία και από την άλλη ο ανεξάρτητος, ακηδεμόνευτος συνδικαλισμός, η δημοκρατία δηλαδή στους χώρους δουλειάς είναι απαράβατος όρος για μια ισχυρή δημοτική διοίκηση, για έναν δήμο που οι εργαζόμενοι θα κάνουν το καθήκον τους ευσυνείδητα και με υπερηφάνεια, χωρίς άνωθεν πιέσεις κάθε είδους…
Γιʼαυτό το λόγο, διεκδικούμε μαζί με τις αγωνιστικές δυνάμεις στα σωματεία των εργαζομένων:
- να σταματήσει η πρακτική της μαζικής απασχόλησης ανασφάλιστων, κυρίως νέων, μέσω των προγραμμάτων stage του ΟΑΕΔ και βέβαια να προχωρήσει η μονιμοποίηση των συμβασιούχων έργου που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες του Δήμου Αθηναίων.
- να ικανοποιηθούν τα πάγια αιτήματα του συνδικαλιστικού κινήματος στους ΟΤΑ: αυξήσεις στις συλλογικές συμβάσεις για όλους τους εργαζόμενους με κάθε τύπου σύμβαση – «ίση αμοιβή για ίση εργασία για όλους» όπως λέμε, αναγνώριση των βαρέων και ανθυγιεινών συνθηκών για όλους όσους τα δικαιούνται, προάσπιση των αποθεματικών των ταμείων και του ασφαλιστικού συστήματος, ενάντια στην πολιτική της κυβέρνησης που τα έχει κάνει φύλλο και φτερό.
Για εμάς, οι εργαζόμενοι στο Δήμο Αθηναίων είναι η «ψυχή» αυτής της πόλης. Από αυτούς περνάει η αντιμετώπιση των προβλημάτων της καθημερινότητας του πολίτη, της ποιότητας ζωής, των κοινωνικών εξυπηρετήσεων.
Η πρακτική της απαξίωσης του διοικητικού μηχανισμού του Δήμου, μέσω της ανάθεσης ολοένα και περισσότερων δράσεων του Δήμου σε τρίτους, μέσω εργολαβιών, συμπράξεων με τον ιδιωτικό τομέα, ευθείας ή δια της παρακάμψεως ιδιωτικοποίησης πρέπει να σταματήσει.
Εμείς θεωρούμε ότι οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να είναι μέρος της κρίσης.
Καλούμε εσάς, τους εργαζόμενους στο Δήμο να γίνεται «μέρος της λύσης» του προβλήματος που λέγεται «Αθήνα». Να πλαισιώσετε τους μαζικούς αγώνες, να διεκδικήσετε αξιοπρέπεια στους χώρους εργασίας, ανεξάρτητο συνδικαλισμό, βελτίωση του ρόλου σας.
Σας καλούμε να ακούσετε τις προτάσεις μας, προτάσεις που αυτό το διάστημα επικαιροποιούμε μέσα από μια συμμετοχική διαδικασία σε όλη την Ελλάδα, και συμμετάσχετε ενεργά σε κοινούς αγώνες.
Γιατί πρέπει να θυμίσουμε κάτι που σίγουρα γνωρίζετε: ότι η αξιοπρέπεια των εργαζομένων δεν χαρίζεται από κανέναν, αλλά κερδίζεται με συλλογικούς αγώνες.
Εμείς στηρίζουμε τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων, συγκρουόμαστε με τα κατεστημένα στο Δήμο Αθηναίων.
Ξέρουμε ότι δεν υπάρχει μαγικό ραβδί για τη λύση των προβλημάτων. Ξέρουμε όμως ότι μπορούν να βρεθούν λύσεις όταν αυτοί που τα υφίστανται παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους.»
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS