Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ Δ. Παπαδημούλης μιλώντας σήμερα στον ρ/σ Κανάλι 1 (96.4) (Σκουρής -Τζιοβάρας), δήλωσε μεταξύ άλλων:
«Υπάρχει μια μεγάλη ελπίδα και στις ΗΠΑ και σʼ όλο τον κόσμο. Προτιμώ να κρατώ μικρό καλάθι, γιατί έχουν αναπτυχθεί υπερβολικές προσδοκίες, που υποτιμούν το ειδικό βάρος που έχει στην πολιτική των προέδρων των ΗΠΑ το οικονομικό και πολιτικό κατεστημένο.
Η καταστροφική οκταετία Μπους σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση δημιούργησαν ένα ισχυρό ρεύμα για αλλαγή. Το χάρισμα του Ομπάμα επέτρεψε σʼ αυτό το ρεύμα να εκφραστεί. Όμως το πρόγραμμα του Ομπάμα είναι γενικόλογο και ασαφές. Όλα τα μεγάλα προβλήματα τον περιμένουν. Θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Ο Ομπάμα θα πρέπει να αναστηλώσει την οικονομία αλλά και να μειώσει τις εκρηκτικές ανισότητες μέσα στην κοινωνία. Πρέπει να βελτιώσει την σχέση των ΗΠΑ με τον υπόλοιπο κόσμο και έχει «κόμπους»: το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τις σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον μουσουλμανικό κόσμο, το Ιράν.
Την ώρα που στις ΗΠΑ, όμως, ψηφίζουν για αλλαγή, η Ευρωπαϊκή Ένωση «αμερικανίζει». Υποβαθμίζει το κοινωνικό κράτος, συρρικνώνει τη δημοκρατία, φλερτάρει με πρακτικές «Μεγάλου Αδελφού» όπως το body scanning στα αεροδρόμια.
Ο Ομπάμα δεν είναι καν σοσιαλδημοκράτης. Απλώς οι ΗΠΑ έχουν πάει τόσο δεξιά στην οκταετία Μπους με τις ακρότητες στην οικονομία και στην πολιτική, που η λέξη σοσιαλιστής θεωρείται ύβρις. Τα έκανε τόσο μούσκεμα ο Μπους, που ο πολιτικός του σωσίας ο κ. Μακέϊν ήταν αδύνατο να πείσει. Η οκταετία Μπους μεγάλωσε τις κοινωνικές ανισότητες, τορπίλισε το Κιότο για τις κλιματικές αλλαγές, αύξησε τους επιθετικούς πολέμους, συρρίκνωσε τη δημοκρατία, κουρέλιασε τον ΟΗΕ, μείωσε το κύρος των ΗΠΑ σʼ όλον τον κόσμο. Όταν χτυπήθηκαν οι δίδυμοι πύργοι υπήρξε ένα αυθόρμητο κύμα συμπάθειας. Ο Μπους κατάφερε αυτό το κύμα να το μετατρέψει σε απέχθεια και μίσος προς την αμερικανική πολιτική.»
«Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζοντας και επιτείνοντας στρεβλώσεις και ανισότητες των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ έχει καταφέρει μετά από μια πενταετία υψηλών ρυθμών ανάπτυξης -διπλάσιων από το μέσο όρο της ευρωζώνης- να υπάρχουν πολύ χαμηλοί μισθοί, η Ελλάδα να είναι μια ακριβή ευρωπαϊκή χώρα και το κοινωνικό κράτος να είναι εξαιρετικά αδύνατο. Την ίδια ώρα έχουμε υψηλό έλλειμμα και υψηλό χρέος. Αυτό θέλει νόμπελ οικονομίας τύπου «Χρυσό Βατόμουρο» για να το πετύχει κανείς.»
To Γραφείο Τύπου