«Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,
Σήμερα οι πάντες μιλάνε για την οικονομική κρίση. Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να μιλήσεις γι αυτό, εδώ στις Σέρρες. Σε μια περιοχή, που ακόμα και όταν δεν υπήρχε αυτό που οι ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού ονομάζουν κρίση, ήταν μέσα στις δέκα φτωχότερες της Ελλάδας.
Με την ανεργία των νέων να ξεπερνάει το 25%. Με τη μαύρη εργασία να αγγίζει το 40%, αφού οι ασφαλισμένοι στον ΟΓΑ ζητάνε δεύτερη δουλειά για να ζήσουν.
Δεν ξέρω πόσο λογικό είναι να μιλάει κανείς για τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκονται τα golden boys, για τις τράπεζες που δεν θέλουν όριο στις αμοιβές των στελεχών τους σε μια περιοχή που, όλα αυτά τα χρόνια της ανάπτυξης και της ευημερίας των αριθμών, παλεύει με τη συνεχή κοινωνική και περιβαλλοντική υποβάθμιση. Χωρίς στήριξη για τους αγρότες και τον τοπικό παραγωγικό ιστό. Χωρίς σχέδιο για τη διαχείριση του νερού. Χωρίς πολιτική για τα σκουπίδια. Χωρίς κοινωνικές υπηρεσίες.
Για τους μηχανισμούς της εξουσίας, η ανάπτυξη της περιφέρειας υπάρχει μόνο στις προεκλογικές ομιλίες. Ή όταν προωθούνται ιδιωτικά συμφέροντα εις βάρος των δημόσιων αγαθών.
Κατά τα άλλα, οι περιφερειακές ανισότητες διευρύνονται διαρκώς. Γιατί το σχέδιο αυτού του μοντέλου ανάπτυξης που ακολουθείται όλα τα τελευταία χρόνια από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού, είναι τα οφέλη της ανάπτυξης να πηγαίνουν στους ήδη ωφελημένους. Και το κόστος της ανάπτυξης να το πληρώνουν οι πιο αδύναμοι.
Στηρίξατε με τη δουλειά σας και με προσωπικό κόστος την ανάπτυξη των τελευταίων χρόνων. Και το αποτέλεσμα είναι ότι οι νέες και οι νέοι, το πιο χαρισματικό και δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας, να ψάχνει κάθε τρόπο να φύγει από εδώ. Και να εγκαταλείπονται χωρίς αξιοποίηση τα μεγάλα πλεονεκτήματα του τόπου σας. Η γεωγραφική του θέση, η φυσική του ομορφιά, η πολιτιστική του κληρονομιά, οι παραγωγικές του δυνατότητες. Τώρα σας προετοιμάζουν να αναλάβετε και το κόστος της κρίσης.
Αυτές τις ημέρες, μιλώντας με κόσμο, ειδικά στην περιφέρεια, καταλαβαίνουμε πόσο βαθιά είναι η πίστη του ότι δεν πάει άλλο με το σύστημα το οποίο κατέρρευσε.
Αλλά ακόμα και αυτή την ώρα, αυτοί που διαχειρίσθηκαν τα πράγματα τα τελευταία 20 χρόνια, παρά το ότι το έδαφος της λαϊκής συναίνεσης φεύγει κάτω από τα πόδια τους, επιμένουν. Επιμένουν να μην συμμερίζονται τον κόσμο και να μην ασχολούνται με τα προβλήματά του. Επιμένουν να λαμβάνουν μέτρα και να προωθούνται πολιτικές επιλογές με κριτήρια τα οποία δεν έχουν ως στόχο την προστασία των πιο αδύναμων, των πιο ευαίσθητων κοινωνικών κατηγοριών, αλλά την αναστήλωση ενός συστήματος που βυθίστηκε μέσα στην απληστία του. Όμως τους έχει πια πάρει χαμπάρι όλος ο κόσμος.
Η κυβέρνηση έχει επενδύσει πολλά σε αυτή την κρίση. Βρήκε ευκαιρία να πετάξει την μπάλα έξω από το γήπεδο της καθημερινής πολιτικής, να ξεφύγει από μια ατμόσφαιρα αδιεξόδων.
Από τη μια, ήταν οι αλλεπάλληλες ενδείξεις άμετρης κυβερνητικής αλαζονείας, που άρχισε να γίνεται μπούμερανγκ για έναν - έναν από τους κορυφαίους υπουργούς. Τελευταία ήταν ο κ. Ρουσόπουλος και η μονή Βατοπεδίου. Προηγουμένως ήταν ο κ. Βουλγαράκης με τις επιχειρήσεις ακινήτων. Ακόμα πιο πριν, τα έργα και οι ημέρες του κ. Παυλίδη στο υπουργείο Αιγαίου, του κ. Ζαχόπουλου στο υπουργείο Πολιτισμού, και πάει λέγοντας.
Πιο πολύ όμως, ήταν ένα εξαιρετικά βαρύ κλίμα για κορυφαίες κυβερνητικές επιλογές, όπως η παραχώρηση του ΟΤΕ, τα σχέδια εκποίησης της Ολυμπιακής, των Σιδηροδρόμων και των λιμανιών, η ντε φάκτο νομιμοποίηση των κολεγίων και βέβαια η φορολόγηση των χαμηλότερων εισοδημάτων με το περιβόητο πακέτο Αλογοσκούφη.
Ανέφερα μόνο λίγα από τα πρόσφατα γεγονότα, μόνο και μόνο για να θυμηθούμε πόσο βαρύ και αδιέξοδο ήταν το κλίμα για την κυβέρνηση. Και ύστερα ήρθε η παγκόσμια κρίση, η κατάρρευση του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος. Και αυτή την τεράστια κρίση, η Κυβέρνηση – οι επικοινωνιολόγοι της για την ακρίβεια – την είδαν σαν δώρο εξ ουρανού.
Τώρα υπάρχει το μεγάλο άλλοθι για να μπορέσει να στρέψει τη δυσαρέσκεια σε άλλες κατευθύνσεις. Να την προσανατολίσει σε εξωτερικούς παράγοντες. Πέρα και έξω από τη δική της θέληση, το δικό της σχέδιο και βεβαίως την κοινωνική της ευαισθησία.
Να πει: δεν φταίμε εμείς, εμείς δουλεύαμε για την κοινωνική ευημερία και τη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, αλλά βλέπετε η κρίση μας τα έφερε αλλιώς. Και για την κατάστασή σας, δεν φταίει η δική μας πολιτική, η λεηλασία του δημόσιου πλούτου, η επίθεση στα δικαιώματά σας, δεν φταίει η επίθεση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ή στο ασφαλιστικό σύστημα. Δεν φταίει η λεηλασία του περιβάλλοντος, δεν φταίνε οι ΔΕΚΟ που κερδοσκοπούν με τα τιμολόγια ούτε οι τράπεζες που έχουν βυθιστεί στο χρήμα. Ούτε τα καρτέλ. Φταίει η διεθνής κρίση.
Και έτσι, η Κυβέρνηση αθωώνει τον εαυτό της μέσα από την κρίση και ταυτόχρονα ζητάει και συναίνεση στην πολιτική της. Λέει, μην διαμαρτύρεστε, οι καιροί είναι δύσκολοι, χρειάζεται ωριμότητα και σύνεση.
Και ως πρώτο μέτρο σύνεσης και ωριμότητας, ανοίγει τα συρτάρια και στηρίζει το τραπεζικό σύστημα με 28 δις. Ένα τραπεζικό σύστημα το οποίο μέχρι προχθές είχε βουλιάξει στο χρήμα. Και το οποίο δεν βάζει ούτε δεκάρα από τα κέρδη αυτά, για να στηρίξει τον εαυτό του. Και γιατί να το κάνει άλλωστε, αφού υπάρχει το δημόσιο χρήμα; Κορόιδα είναι;
Ένα τραπεζικό σύστημα που δεν δεσμεύεται να μειώσει ούτε κατʼ ελάχιστον τα τεράστια περιθώρια κέρδους του. Αλλά, αντιθέτως, απαιτεί να αλλάξουν οι όροι χορήγησης των στεγαστικών δανείων του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας – δανείων που επιδοτούνται από το κράτος - προκειμένου να εξασφαλίζει περισσότερο κέρδος.
Ένα τραπεζικό σύστημα που δυσανασχετεί όταν γίνεται λόγος για τους σκανδαλώδεις μισθούς των διευθυντικών του στελεχών και των μάνατζερ – των γνωστών πλέον golden boys, που διέπρεψαν διεθνώς εξ αιτίας της απληστίας τους. Ένα τραπεζικό σύστημα που δεν σηκώνει την παραμικρή κουβέντα για δημόσιο έλεγχο έναντι της στήριξης που θα λάβει. Ένα τραπεζικό σύστημα που δεν δεσμεύεται καν να παραιτηθεί από τις καταχρηστικές και παράνομες πρακτικές στις οποίες διαπρέπει ή έστω να εφαρμόσει τη νόμιμη συλλογική σύμβαση με τους εργαζομένους.
Αυτό λοιπόν το τραπεζικό σύστημα, λαμβάνει κρατικές εγγυήσεις ύψους 28 δις ευρώ, περίπου το 10% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος, ώστε να συνεχίσει να κερδοσκοπεί εις βάρος της κοινωνίας. Και αυτό η κυβέρνηση το ονομάζει πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Και τι άλλο κάνει η κυβέρνηση; Περιμένει να χαλαρώσει το Σύμφωνο Σταθερότητας, πίσω από το οποίο κρυβόταν τόσο καιρό. Και να δώσει ψίχουλα κοινωνικής βοήθειας σε αυτούς που βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού.
Και αυτό το ονομάζει “στοχευμένη κοινωνική πολιτική”. Διότι, είναι προφανές, ότι η κοινωνική πολιτική προς τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα πρέπει να είναι στοχευμένη, μην φύγει μια δεκάρα παραπάνω. Τόσο όσο χρειάζεται για να μην καταποντιστούνε στις εκλογές.
Ενώ, αντίθετα, τα 28 δις προς τις τράπεζες δεν είναι καθόλου στοχευμένα. Είναι χύμα για όλους, διαθέσιμα σε όλους, είτε τα έχουν ανάγκη, είτε δεν τα έχουν. Ασχέτως αν μέχρι εχθές, αυτά τα χρήματα θεωρητικά δεν υπήρχαν. Δεν υπήρχαν για την παιδεία, δεν υπήρχαν για την υγεία, δεν υπήρχαν για κοινωνική πολιτική, δεν υπήρχαν για τη στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος. Σήμερα, που τα χρειάζονται οι τραπεζίτες, υπάρχουν και παραϋπάρχουν.
Υπόσχεται επίσης η κυβέρνηση να γεμίσει τον τόπο με προγράμματα stage. Με ανασφάλιστη εργασία, επιδοτούμενη από το Δημόσιο. Να ξετινάξει δηλαδή την αγορά εργασίας, να σπρώξει ακόμα περισσότερο κόσμο στην επισφάλεια, στην υπερεκμετάλλευση, στη δουλειά χωρίς ωράριο, χωρίς αμοιβή και χωρίς δικαιώματα. Να τον σπρώξει στην ανάγκη των κομματαρχών και του ρουσφετιού.
Πριν από λίγο καιρό θα είχε να αντιμετωπίσει πολύ σοβαρή κοινωνική κατακραυγή για ένα τέτοιο σχέδιο. Τώρα όμως έχει ένα πολύτιμο εργαλείο, το σκιάχτρο της κρίσης. Και το κουνάει απέναντι στον κόσμο, ο οποίος νοιώθει την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια γύρω του να φουντώνει.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Ακόμα και ο πιο καλόπιστος άνθρωπος καταλαβαίνει ότι αυτά δεν είναι μέτρα για να αντιμετωπίσουμε την κρίση. Είναι μέτρα για να στηριχτεί το σημερινό σύστημα, για να εκτονωθεί η κατάσταση μέχρι να επιστρέψουμε στον κανονικό κύκλο των πραγμάτων. Και να ξαναγυρίσουμε στις παλιές καλές μέρες της ασύστολης κερδοσκοπίας, της λεηλασίας του κοινωνικού πλούτου. Μέχρι την επόμενη κρίση.
Μήπως όμως ήρθε η ώρα να πούμε αρκετά ως εδώ; Μήπως ήρθε η ώρα να μπει ένα τέλος στη σημερινή κατάσταση;
Προς την κατεύθυνση που κινείται η κυβέρνηση και η δικομματική συναίνεση, δεν υπάρχει διέξοδος. Υπάρχει μόνο ανακύκλωση των αδιεξόδων.
Είναι ώρα να βάλει τους όρους της η κοινωνία. Ας μιλήσουμε ανοιχτά και ξεκάθαρα. Χρειάζεται μια άλλη πολιτική, μια πολιτική προς όφελος της κοινωνίας.
Την κοινωνία πρέπει να προστατεύσουμε από την κρίση και όχι τους υπαίτιους. Γι αυτό επανέρχονται σήμερα, πιο επίκαιρες από ποτέ, και δικαιώνονται οι θέσεις της αριστεράς.
• Πρώτον: Για ενίσχυση των χαμηλότερων εισοδημάτων και για ουσιαστική κοινωνική πολιτική. Και να μην μας πουν ότι δεν υπάρχουν τα χρήματα.
• Δεύτερον: Για μια στρατηγική που θα προστατεύει την σταθερή και μόνιμη απασχόληση και θα στηρίζει τις μικρές επιχειρήσεις.
• Τρίτον: Για οριστικό τέλος στην τραπεζική αυθαιρεσία. Απαγόρευση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, περιορισμό του ανατοκισμού, άμεση κατάργηση των καταχρηστικών πρακτικών.
• Τέταρτον: Για παρέμβαση στο τραπεζικό σύστημα, μέσω μιας τράπεζας υπό δημόσιο έλεγχο. Που θα κινείται με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και όχι την απόδοση υπερκερδών στους μετόχους. Θα μπορούσε να προωθηθεί κάτι τέτοιο με πολύ λιγότερα από τα 28 δις ευρώ, που προσφέρει ο κ. Αλογοσκούφης στους τραπεζίτες.
• Πέμπτον: την ανάληψη κάθε αναγκαίας πρωτοβουλίας για την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας.
Ας είμαστε ειλικρινείς και ξεκάθαροι. Αυτή τη στιγμή, σε όλο τον κόσμο, αλλά πολύ περισσότερο στη χώρα μας, υπάρχει ένα σχέδιο σε εξέλιξη. Το σχέδιο αυτό είναι να μεταφερθούν οι ζημιές του χρηματιστηριακού τζόγου στην κοινωνία.
Δε θα τους αφήσουμε όμως. Αυτό το σχέδιο θα ναυαγήσει. Θα πνιγεί μαζί με τους εμπνευστές του. Οι ίδιοι οι άνθρωποι, οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι, οι νέες και οι νέοι, τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα, θα διεκδικήσουν αυτά που δικαιούνται. Αυτά που στερήθηκαν τόσα χρόνια για να προωθηθεί η περίφημη ανάπτυξή τους, η συσσώρευση απίστευτων κερδών από τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς.
Σήμερα δεν υπάρχει άλλος δρόμος εξόδου από την κρίση παρά μόνο ο δρόμος των κοινωνικών διεκδικήσεων, των μαζικών κοινωνικών αγώνων. Για την υπεράσπιση της εργασίας και των δικαιωμάτων, για την κοινωνική αλληλεγγύη, για την προστασία του περιβάλλοντος και των δημόσιων αγαθών.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Παρακολουθώ αυτές τις ημέρες το ΠΑΣΟΚ. Προσπαθεί να φορτώσει την παγκόσμια κρίση στη Δεξιά και τη συντήρηση, λες και η σοσιαλδημοκρατία δεν στήριξε με νύχια και με δόντια το καθεστώς των ανεξέλεγκτων αγορών. Λες και δεν κυβέρνησαν τα δέκα από τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι.
Και το λέω γιατί μόλις προχθές ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε πρόταση για συνεργασία στην Αριστερά πάνω στα ζητήματα που θεωρεί ότι υπάρχουν κοινές θέσεις. Και αναφέρθηκε στην ενίσχυση του εισοδήματος, στην υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών, στην αποκέντρωση, στην ανοικοδόμηση του κοινωνικού κράτους, στα θέματα περιβάλλοντος.
Αναρωτιόμαστε: Δεν ήταν η διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που διέλυσε μεθοδικά και συστηματικά το κοινωνικό κράτος; Δεν ήταν η διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που εκχώρησε τα δημόσια αγαθά, που δρομολόγησε το ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων, που προώθησε με τον πιο σκανδαλώδη τρόπο τα ισχυρά ιδιωτικά συμφέροντα, τους μεγαλοεργολάβους και τους τραπεζίτες;
Δεν ήταν η διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που πρώτη επεχείρησε την αναθεώρηση του άρθρου 24, για την προστασία των δασικών εκτάσεων;
Δεν ήταν η διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που πρώτη επιτέθηκε στο ασφαλιστικό σύστημα, για να κάνει πίσω μπροστά στο τεράστιο κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας;
Δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ που μέχρι την τελευταία στιγμή στήριζε την αναθεώρηση του άρθρου 16 και την επίθεση στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα;
Τώρα όλα αυτά ξεχάστηκαν; Και πρέπει η Αριστερά, που τόσα χρόνια αγωνίστηκε για την υπεράσπιση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών και του περιβάλλοντος και κατηγορήθηκε για ξεπερασμένες εμμονές, να επιδείξει σήμερα μνήμη χρυσόψαρου με αντάλλαγμα ένα κομμάτι εξουσίας; Και ακόμα και τώρα, τώρα που καταρρέει το οικοδόμημα της οικονομικής πολιτικής που στήριξαν παν και δίνουν διαπιστευτήρια στον κ. Μπαρόζο.
Ποιος είναι ο κ. Μπαρόζο; Ξεχνάμε ότι ήταν ένας από τους «πρόθυμους των Αζορών» του πολέμου στο του Ιράκ; Ξεχνάμε ότι είναι ο ίδιος που μας φοβέριζε κάθε φορά με το περιβόητο Σύμφωνο Σταθερότητας μην και δώσουμε ευρώ για να σώσουμε την Ολυμπιακή και τώρα δεν λέει κουβέντα για τα δις για τις τράπεζες; Πως ντύνεται σήμερα τον επιτυχημένο και πάει και δίνει συμβουλές σε πολιτικούς που μπαίνουν στην ουρά έξω από το γραφείο του;
Ο κ. Μπαρόζο είναι αποτυχημένος και πρέπει όχι μόνο να πάψει να δίνει συμβουλές αλλά να σηκωθεί να φύγει αμέσως μαζί με τις πολιτικές του.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,
Τα δύο κόμματα εξουσίας κυβέρνησαν τη χώρα όλα αυτά τα τελευταία χρόνια με το ίδιο πολιτικό σχέδιο. Και το αδιέξοδο αυτού ακριβώς του σχεδίου, θέλουν να το φορτώσουν στον κόσμο, στους εργαζόμενους, στους συνταξιούχους, στους νέους και τις νέες.
Όλα αυτά τα χρόνια όμως που οι περισσότεροι στενάζουν κάποιοι πλούτισαν. Οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνθηκαν εντυπωσιακά, όχι ως παρενέργεια της πολιτικής τους, αλλά επειδή αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος. Τώρα, οι προσδοκίες της κοινωνίας από τα δύο κόμματα έχουν πλέον εξαντληθεί.
Εμείς κάθε μέρα που περνά αλλάζουμε το τοπίο. Αναδεικνύουμε έναν νέο ισχυρό πόλο στα αριστερά του πολιτικού συστήματος. Έναν πόλο που συσπειρώνει αριστερούς ριζοσπάστες, κομμουνιστές, σοσιαλιστές, μαχόμενους οικολόγους.
Αλλά κυρίως, έναν πόλο που απηχεί την φωνή των κοινωνικών κινημάτων και των κοινωνικών διεκδικήσεων. Που συσπειρώνει ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, γύρω από το πρόγραμμα και τις προτάσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς. Που ανοίγει το δρόμο για μια κυβέρνηση της Αριστεράς.
Η ελπίδα και η προοπτική είναι στο χέρι μας. Βρίσκεται μέσα στην δύναμη των αγώνων και των κινημάτων. Ο κόσμος συνειδητοποιεί την δύναμη που διαθέτει. Σήμερα τίποτε δεν είναι όπως ήταν χθες και αύριο τίποτα δεν θα είναι όπως είναι σήμερα. Είμαστε αισιόδοξοι και δυνατοί. ʽΈχουμε αυτοπεποίθηση. Παίρνουμε στα χέρια μας την υπόθεση της μεγάλης ανατροπής.
Γεια σας».
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS