«Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Θέλω να σας ευχαριστήσω για τη σημερινή συγκέντρωση. Σ΄ αυτή την όμορφη πόλη που επιλέξαμε συμβολικά να έρθουμε από τις Σέρρες με το τρένο.
Το τρένο που είναι το ασφαλέστερο, οικολογικότερο και οικονομικότερο συγκοινωνιακό μέσο. Είναι όμως ένα μέσο το οποίο απαξιώνεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Πρόκειται για ένα διαχρονικό έγκλημα εις βάρος του ΟΣΕ που έχουν διαπράξει οι τελευταίες κυβερνήσεις και του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. Και βλέπουμε σήμερα, μετά το έγκλημα της Ολυμπιακής που ξεπουλιέται στους Άραβες, μετά το έγκλημα των λιμανιών, τις πύλες εισόδου της χώρας μας που ξεπουλιούνται στους Κινέζους, βλέπουμε το έγκλημα της απαξίωσης του σιδηροδρόμου, βλέπουμε το έγκλημα της απαξίωσης του ΟΣΕ και δεν ξέρω εγώ σε ποιους θα θελήσουν να ξεπουλήσουν τα φιλέτα των συγκοινωνιών, τα φιλέτα του σιδηροδρόμου.
Βλέπουμε ότι το σιδηροδρομικό δίκτυο έχει απαξιωθεί και πρέπει να πούμε ότι για τις περιοχές αυτές εδώ, τις Σέρρες που ήμουν χθες, τη Δράμα που είμαι τώρα, ο σιδηρόδρομος αποτελεί τον άξονα σύνδεσης ολόκληρων περιοχών που είναι αποκομμένες από τα αστικά σημεία με τον έξω κόσμο.
Δεν μπορεί να απαξιώνεται η επικοινωνία της περιφέρειας όταν μιλάμε διαρκώς για την ανάγκη ανασυγκρότησης και ανάπτυξης της περιφέρειας.
Με αυτή την έννοια θεωρούμε ότι πρέπει να ανασταλούν αυτές οι μεθοδεύσεις, να αλλάξει η πολιτική επιλογή του κ. Χατζηδάκη και του Υπουργείου Συγκοινωνιών για απαξίωση του σιδηρόδρομου. Ο σιδηρόδρομος πρέπει να ενισχυθεί και να παραμείνει στα χέρια του δημοσίου και να παίξει το νευραλγικό ρόλο του για την ανάπτυξη της περιφέρειας.
Είχα επίσης την ευκαιρία να επισκεφτώ το νοσοκομείο. Το τελευταίο οκτάμηνο έχουμε επισκεφθεί πολλές περιοχές της χώρας και σχεδόν σε όλους τους νομούς επιδιώκω να βρεθώ σε επαφή με τους γιατρούς, το νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό. Η διαπίστωση είναι κοινή. Σας το λέω ειλικρινά. Ματώνει η ψυχή μου με την εικόνα που αντιμετωπίζω εκεί.
Σήμερα ήρθα εδώ στη Δράμα σ΄ ένα νοσοκομείο δίχως διοίκηση. Στην πραγματικότητα όμως έχουμε ένα ΕΣΥ δίχως διοίκηση, ακυβέρνητο. Ένα ακυβέρνητο ναυάγιο, Ένα ακυβέρνητο ναυάγιο το οποίο μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα πηγαίνει ακόμα και χειρότερα, βουλιάζει και κανείς δεν ενδιαφέρεται. Τουλάχιστον απ΄ αυτούς που έχουν την επίσημη ευθύνη.
Κι εμείς ήρθαμε να σας μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας. Δεν πιστεύουμε ότι όλα αυτά που βλέπουμε, τα εκρηκτικά προβλήματα στα δημόσια νοσοκομεία και το ναυάγιο του ΕΣΥ οφείλεται σε παραλείψεις ή στην αδυναμία της κυβέρνησης να μπορέσει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Εμείς πιστεύουμε ότι ακριβώς αυτό είναι το σχέδιο. Δεν είναι αδυναμία, είναι σχέδιο. Είναι ένα σχέδιο το οποίο προμελετημένα και καλοσχεδιασμένα εξυφαίνεται εδώ και 10-15 χρόνια, όχι προχθές, και έχει πολύ συγκεκριμένους στόχους. Δείτε τον συσχετισμό δημόσιων και ιδιωτικών δαπανών για την υγεία. Τις αρχές της δεκαετίας του ΄80 , όταν γινόταν το ΕΣΥ, οι ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία ήταν γύρω στο 13-14%. Σήμερα οι ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία είναι στο 64%. Είναι περισσότερες οι δαπάνες των πολιτών στην ιδιωτική υγεία παρά οι δαπάνες του κράτους, αυτό που οφείλει δηλαδή το κράτος και η πολιτεία, προκειμένου να παράσχει το δημόσιο αγαθό, το αγαθό αυτό που λέγεται ιατρική φροντίδα και περίθαλψη στους έλληνες πολίτες. Κα δείτε τους ισολογισμούς των ιδιωτικών νοσηλευτικών μονάδων, των πολυκλινικών, που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια, να δείτε τι υπερκέρδη έχουν στη χώρα μας το τελευταίο διάστημα. Κερδίζουν οι εφοπλιστές, οι τραπεζίτες και όσοι έχουν επενδύσει κι έχουν φτιάξει πολυκλινικές ή μεγάλα ιατρικά κέντρα. Αυτοί κερδίζουν. Δεν είναι τυχαία όλα αυτά.
Αυτές τις ημέρες, μιλώντας με κόσμο, ειδικά στην περιφέρεια, καταλαβαίνουμε πόσο προβληματισμένος είναι για τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης. Ο κόσμος είναι ανήσυχος, για το παρόν, και για το μέλλον. Όχι γιατί είχε εμπιστοσύνη στο σύστημα το οποίο κατέρρευσε. Αλλά γιατί νοιώθει ότι τώρα, με δεδομένες τις νέες εξελίξεις, κανείς δεν πρόκειται να τον συμμεριστεί και να ασχοληθεί με τα προβλήματά του. Ότι τα κριτήρια με τα οποία λαμβάνονται μέτρα και προωθούνται πολιτικές επιλογές, δεν έχουν ως στόχο την προστασία των πιο αδύναμων, των πιο ευαίσθητων κοινωνικών κατηγοριών, αλλά την αναστήλωση ενός συστήματος, που βυθίστηκε μέσα στην απληστία του.
Η κρίση αυτή ήρθε στο προσκήνιο σε μια πολύ κακή στιγμή για την κυβέρνηση. Σας υπενθυμίζω: τη μονή Βατοπεδίου και τον κ. Ρουσόπουλο. Τις επιχειρήσεις ακινήτων του κ. Βουλγαράκη. Παλιότερα τον κ. Παυλίδη και τις άγονες γραμμές, τον κ. Ζαχόπουλο και τους στημένους διαγωνισμούς του υπουργείου Πολιτισμού. Και πέρα από όλα αυτά, έναν εξαιρετικά βαρύ κλίμα, μια οξεία κοινωνική αντίδραση απέναντι σε κορυφαίες κυβερνητικές επιλογές. Όπως η παραχώρηση του ΟΤΕ, τα σχέδια εκποίησης της Ολυμπιακής, των Σιδηροδρόμων και των λιμανιών, η de facto νομιμοποίηση των κολεγίων και βέβαια η φορολόγηση των χαμηλότερων εισοδημάτων με το περιβόητο πακέτο Αλογοσκούφη.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να εκμεταλλευτεί την κρίση για τους δικούς της επικοινωνιακούς λόγους. Να στρέψει την δυσαρέσκεια σε άλλες κατευθύνσεις. Να την προσανατολίσει σε εξωτερικούς παράγοντες. Πέρα και έξω από την δική της θέληση, το δικό της σχέδιο και βεβαίως την κοινωνική της ευαισθησία. Να πει: δεν φταίμε εμείς, εμείς δουλεύαμε για την κοινωνική ευημερία και την μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων, αλλά βλέπετε η κρίση μας τα έφερε αλλιώς. Και για την κατάστασή σας, δεν φταίει η δική μας πολιτική, η λεηλασία του δημόσιου πλούτου, η επίθεση στα δικαιώματά σας, δεν φταίει η επίθεση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ή στο ασφαλιστικό σύστημα. Δεν φταίει η λεηλασία του περιβάλλοντος, δεν φταίνε οι ΔΕΚΟ που κερδοσκοπούν με τα τιμολόγια, ούτε οι τράπεζες που έχουν βυθιστεί στο χρήμα. Ούτε τα καρτέλ. Φταίει η διεθνής κρίση.
Και έτσι η κυβέρνηση αθωώνει τον εαυτό της μέσα από την κρίση και ταυτόχρονα ζητάει και συναίνεση στην πολιτική της. Λέει, μην διαμαρτύρεστε, οι καιροί είναι δύσκολοι, χρειάζεται ωριμότητα και σύνεση. Και ως πρώτο μέτρο σύνεσης και ωριμότητας, ανοίγει τα συρτάρια και στηρίζει το τραπεζικό σύστημα με 28 δις. Ένα τραπεζικό σύστημα το οποίο μέχρι προχθές είχε βουλιάξει στο χρήμα. Και το οποίο δεν βάζει ούτε δεκάρα από τα κέρδη αυτά, για να στηρίξει τον εαυτό του. Και γιατί να το κάνει άλλωστε, αφού υπάρχει το δημόσιο χρήμα; Κορόιδα είναι; Ένα τραπεζικό σύστημα που δεν δεσμεύεται να μειώσει ούτε κατ ελάχιστον τα τεράστια περιθώρια κέρδους του. Που δυσανασχετεί όταν γίνεται λόγος για τους σκανδαλώδεις μισθούς των διευθυντικών του στελεχών και των μάνατζερ. Που δεν σηκώνει την παραμικρή κουβέντα για δημόσιο έλεγχο, έναντι της στήριξης που θα λάβει. Ένα τραπεζικό σύστημα που δεν δεσμεύεται καν να παραιτηθεί από τις καταχρηστικές και παράνομες πρακτικές, στις οποίες διαπρέπει, ή έστω να εφαρμόσει τη νόμιμη συλλογική σύμβαση με τους εργαζομένους. Αυτό λοιπόν το τραπεζικό σύστημα, λαμβάνει κρατικές εγγυήσεις ύψους 28 εκ ευρώ, περίπου το 10% του Ακαθάριστου εγχώριου Προϊόντος, ώστε να συνεχίσει να κερδοσκοπεί εις βάρος της κοινωνίας. Και αυτό η κυβέρνηση το ονομάζει πολιτική για την αντιμετώπιση της κρίσης.΄
Κοιτάξτε τι ωραία που ρίχνουν στάχτη στα μάτια του κόσμου. Ακούμε τις τελευταίες ότι ο κ. Αλογοσκούφης σκέφτεται να παγώσει τα δάνεια για κάποιες αδύναμες κοινωνικές κατηγορίες. Είναι μια προσπάθεια της κυβέρνησης να δείξει κοινωνική ευαισθησία, μπροστά στην κατακραυγή για τα 28 δις. Το ίδιο είχε προτείνει προ ημερών ο κ. Παπανδρέου, το ίδιο λένε και κάποιοι τραπεζικοί κύκλοι. Η Αριστερά λοιπόν τους ρωτάει. Στο διάστημα που θα παγώσουν οι πληρωμές, οι τόκοι θα εξακολουθήσουν να τρέχουν; Ναι η όχι; Γιατί αν αυτά τα δάνεια θα εξακολουθούν να τοκίζονται τα κέρδη των τραπεζών στο τέλος θα είναι μεγαλύτερα. Θα εισπράξουν από τους δανειολήπτες περισσότερα. Ας αφήσουν λοιπόν τις πονηριές και ας ξεκαθαρίσουν τι σκοπεύουν να κάνουν. Τζάμπα κοινωνική ευαισθησία δεν υπάρχει. Ή θα εξυπηρετήσουν τις τράπεζες, ή θα βοηθήσουν τον κόσμο.
Και δεν μπορούν να επικαλούνται κοινωνική ευαισθησία, όταν κρύβονται πίσω από το Σύμφωνο Σταθερότητας. Όταν λένε «τι να κάνουμε, θα θέλαμε να στηρίξουμε περισσότερο τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους αδύναμους, τις μικρές επιχειρήσεις, αλλά δεν μας αφήνει η Ευρωπαϊκή Ένωση». Και αυτό είναι τζάμπα κοινωνική ευαισθησία. Γιατί δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Το Σύμφωνο Σταθερότητας, λειτουργεί μόνο για να απαγορεύσει την στήριξη της κοινωνίας, των χαμηλών εισοδημάτων, της πραγματικής οικονομίας. Αλλά χαλαρώνει, όταν πρόκειται να ενισχυθούν οι τράπεζες, οι χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί, οι υπεύθυνοι για την κρίση. Είναι ένα εργαλείο, για να μεταφερθεί το κόστος της κρίσης από τις τράπεζες στην κοινωνία.
Γι αυτό, το λέμε ξεκάθαρα. Το Σύμφωνο Σταθερότητας πρέπει να καταργηθεί τώρα. Δεν υπάρχει έξοδος από την κρίση, αν στο επίκεντρο της Ευρωπαϊκής Πολιτικής δεν τεθούν άλλες προτεραιότητες. Όπως η κοινωνική αλληλεγγύη, η προστασία της σταθερής και μόνιμης απασχόλησης, η προστασία του δημόσιου πλούτου. Και αυτό πρέπει να είναι το κεντρικό αίτημα των εργαζομένων, σε ολόκληρη της Ευρώπη, και στην χώρα μας. Ξεκάθαρα πράγματα. Δεν μπορεί από τη μια να δηλώνεις κοινωνική ευαισθησία και από την άλλη να δίνεις διαπιστευτήρια νομιμοφροσύνης στο πιο άδικο, το πιο αντικοινωνικό σχέδιο που προωθούν τα ισχυρά οικονομικά λόμπι μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και το λέμε, γιατί αυτό έκανε και η κυβέρνηση, αλλά και ο κ. Παπανδρέου, στη συνάντησή του με τον κ. Μπαρόζο. Για να μας λένε μετά ότι εμείς δεν έχουμε ρεαλιστικές θέσεις και έχουν αυτοί.
Όσο για τα ψίχουλα κοινωνικής βοήθειας, που η κυβέρνηση ονομάζει κομψά «στοχευμένη κοινωνική πολιτική», χρειάζεται ακόμα ένα σχόλιο. Είναι προφανές ότι αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μην τους φύγει προς τα αδύναμα κοινωνικά στρώματα καμιά δεκάρα παραπάνω. Τόσο όσο χρειάζεται για να μην καταποντιστούνε στις εκλογές. Την ίδια στιγμή όμως, τα 28 δις προς τις τράπεζες δεν είναι καθόλου στοχευμένα. Είναι χύμα, για όλους, διαθέσιμα σε όλους, είτε τα έχουν ανάγκη, είτε δεν τα έχουν. Ασχέτως αν μέχρι εχθές, αυτά τα χρήματα θεωρητικά δεν υπήρχαν. Δεν υπήρχαν για την παιδεία, δεν υπήρχαν για την υγεία, δεν υπήρχαν για κοινωνική πολιτική, δεν υπήρχαν για την στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος. Σήμερα, που τα χρειάζονται οι τραπεζίτες, υπάρχουν και παραϋπάρχουν.
Και την ίδια στιγμή ετοιμάζονται να γεμίσουν τον τόπο με προγράμματα stage. Με ανασφάλιστη εργασία, επιδοτούμενη από το δημόσιο. Να ξετινάξουν δηλαδή την αγορά εργασίας, να σπρώξουν ακόμα περισσότερο κόσμο στην επισφάλεια, στην υπερεκμετάλλευση, στην δουλειά χωρίς ωράριο, χωρίς αμοιβή και χωρίς δικαιώματα. Να τον σπρώξουν στην ανάγκη των κομματαρχών και του ρουσφετιού. Πριν από λίγο καιρό η κυβέρνηση θα είχε να αντιμετωπίσει πολύ σοβαρή κοινωνική κατακραυγή για ένα τέτοιο σχέδιο. Τώρα όμως χρησιμοποιούν τον μπαμπούλα της κρίσης, απέναντι στον κόσμο, ο οποίος νοιώθε την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια γύρω του να φουντώνει.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Ακόμα και ο πιο καλόπιστος άνθρωπος καταλαβαίνει ότι αυτά δεν είναι μέτρα για να αντιμετωπίσουμε την κρίση. Είναι μέτρα για να στηριχτεί το σημερινό σύστημα, για να εκτονωθεί η κατάσταση μέχρι να επιστρέψουμε στον κανονικό κύκλο των πραγμάτων. Και να ξαναγυρίσουμε στις παλιές καλές μέρες της ασύστολης κερδοσκοπίας, της λεηλασίας του κοινωνικού πλούτου. Μέχρι την επόμενη κρίση.
Λέμε. Αρκετά. Ήρθε η ώρα να μπει ένα τέλος στη σημερινή κατάσταση. Προς την κατεύθυνση που κινείται η κυβέρνηση και η δικομματική συναίνεση, δεν υπάρχει διέξοδος. Υπάρχει μόνο ανακύκλωση των αδιεξόδων. Είναι ώρα να βάλει τους όρους της η κοινωνία. Ας μιλήσουμε ανοιχτά και ξεκάθαρα. Χρειάζεται μια άλλη πολιτική, μια πολιτική προς όφελος της κοινωνίας. Την κοινωνία πρέπει να προστατεύσουμε από την κρίση και όχι τους υπαίτιους. Γι αυτό, επανέρχονται σήμερα, πιο επίκαιρες από ποτέ, και δικαιώνονται οι θέσεις της αριστεράς.
• Πρώτον: Για την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας.
• Δεύτερον: Για μια ισχυρή δημόσια τράπεζα με κεντρικό πυλώνα του την Εθνική Τράπεζα, την Αγροτική Τράπεζα το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, καθώς και τράπεζες ειδικού σκοπού, οι οποίες θα καλύπτουν ειδικές ανάγκες όπως η στέγη, η στήριξη των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων.
• Τρίτον: Άμεση αναθεώρηση του προϋπολογισμού για μια δραστική αύξηση των δημοσίων δαπανών όχι για να δοθούν 28 δις στις τράπεζες, αλλά για να δοθούν διορθωτικά ποσά και γενναίες αυξήσεις σε μισθωτούς και συνταξιούχους. Και για να γίνουν μαζικές προσλήψεις στην παιδεία, την υγεία την κοινωνική πρόνοια ουτωσώστε και δουλειά να βρει η νεολαία και να βοηθηθούν με δωρεάν και αξιόπιστες υπηρεσίες τα πιο αδύναμα στρώματα.
Ας είμαστε ειλικρινείς και ξεκάθαροι. Αυτή τη στιγμή, σε όλο τον κόσμο, αλλά πολύ περισσότερο στη χώρα μας, υπάρχει ένα σχέδιο σε εξέλιξη,. Το σχέδιο αυτό είναι να μεταφερθούν οι ζημιές του χρηματιστηριακού τζόγου στην κοινωνία. Οι κοινωνία όμως δεν θα το επιτρέψει. Οι ίδιοι οι άνθρωποι, οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι, οι νέες και οι νέοι, τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα, θα απαιτήσουν αυτά που δικαιούνται. Αυτά που στερήθηκαν τόσα χρόνια, για να προωθηθεί η περίφημη ανάπτυξή τους, η συσσώρευση απίστευτων κερδών από τους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς. Σήμερα δεν υπάρχει άλλος δρόμος εξόδου από την κρίση, παρά μόνο ο δρόμος των κοινωνικών διεκδικήσεων, των μαζικών κοινωνικών αγώνων. Για την υπεράσπιση της εργασίας, και των δικαιωμάτων, για την κοινωνική αλληλεγγύη, για την προστασία του περιβάλλοντος και των δημόσιων αγαθών.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Θα αναφερθώ ξανά στο ΠΑΣΟΚ. Το οποίο Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή διαβεβαιώνει τον κ. Μπαρόζο για την προσήλωσή του στην πιο άδικη και αντικοινωνική πολιτική, που υπαγορεύεται από το Σύμφωνο Σταθερότητας, Και Τρίτη, Πέμπτη, Σάββατο, κάνει προτάσεις στην Αριστερά για συνεργασία. Προχθές ήταν Τρίτη. Ο κ. Γιώργος Παπανδρέου ψέλλισε κάτι για συνεργασία στην Αριστερά, πάνω στα ζητήματα που θεωρεί ότι υπάρχουν κοινές θέσεις. Και αναφέρθηκε στην ενίσχυση του εισοδήματος, στην υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών, στην αποκέντρωση, στην ανοικοδόμηση του κοινωνικού κράτους, στα θέματα περιβάλλοντος.
Αναρωτιόμαστε. Δεν ήταν η διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που διέλυσε μεθοδικά και συστηματικά το κοινωνικό κράτος; Δεν ήταν η διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που εκχώρησε τα δημόσια αγαθά, που δρομολόγησε το ξεπούλημα των δημοσίων επιχειρήσεων, που προώθησε με τον πιο σκανδαλώδη τρόπο τα ισχυρά ιδιωτικά συμφέροντα, τους μεγαλοεργολάβους και τους τραπεζίτες; Δεν ήταν η διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που πρώτη επεχείρησε την αναθεώρηση του άρθρου 24, για την προστασία των δασικών εκτάσεων; Δεν ήταν η διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που πρώτη επιτέθηκε στο ασφαλιστικό σύστημα, για να κάνει πίσω μπροστά στο τεράστιο κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας; Δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ που μέχρι την τελευταία στιγμή στήριζε την αναθεώρηση του άρθρου 16 και την επίθεση στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα; Τώρα όλα αυτά ξεχάστηκαν; Και πρέπει η Αριστερά, που τόσα χρόνια αγωνίστηκε για την υπεράσπιση των δημόσιων κοινωνικών αγαθών και του περιβάλλοντος και κατηγορήθηκε για ξεπερασμένες εμμονές, να επιδείξει σήμερα μνήμη χρυσόψαρου με αντάλλαγμα ένα κομμάτι εξουσίας;
Η απάντηση είναι ότι δικός μας σύμμαχος είναι ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ που κατεβαίνει μαζί μας στον δρόμο, που συμμετέχει στους κοινωνικούς αγώνες, που υπερασπίζεται την δημόσια δωρεάν παιδεία, τα δημόσια αγαθά, τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Μην περιμένουν από εμάς να μπούμε στο κάδρο της συναίνεσης. Μην περιμένουν να μπούμε στην ουρά για να συναντήσουμε τον θλιβερό κ. Μπαρόζο και να δώσουμε διαπιστευτήρια.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,
Τα δύο κόμματα εξουσίας, κυβέρνησαν τη χώρα όλα αυτά τα τελευταία χρόνια, με το ίδιο πολιτικό σχέδιο. Και το αδιέξοδο αυτού ακριβώς του σχεδίου, πληρώνουν τώρα, που ο κόσμος, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι νέες και οι νέοι, βρίσκονται μπροστά στην αλήθεια. Όλα αυτά τα χρόνια κάποιοι πλούτισαν. Οι κοινωνικές ανισότητες διευρύνθηκαν εντυπωσιακά, όχι ως παρενέργεια της πολιτικής τους, αλλά επειδή αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος. Τώρα, οι προσδοκίες της κοινωνίας από τα δύο κόμματα έχουν πλέον εξαντληθεί.
Εμείς κάθε μέρα που περνά αλλάζουμε το τοπίο. Αναδεικνύουμε έναν νέο ισχυρό πόλο στα αριστερά του πολιτικού συστήματος. Έναν πόλο που συσπειρώνει αριστερούς ριζοσπάστες, κομμουνιστές, σοσιαλιστές, μαχόμενους οικολόγους. Αλλά κυρίως, που απηχεί την φωνή των κοινωνικών κινημάτων και των κοινωνικών διεκδικήσεων. Που συσπειρώνει ευρύτερες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, γύρω από το πρόγραμμα και τις προτάσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς. Που ανοίγει το δρόμο για μια κυβέρνηση της Αριστεράς.
Η ελπίδα και η προοπτική είναι στο χέρι μας. Βρίσκεται μέσα στην δύναμη των αγώνων και των κινημάτων. Ο κόσμος συνειδητοποιεί την δύναμη που διαθέτει. Σήμερα τίποτε δεν είναι όπως ήταν χθες και αύριο τίποτα δεν θα είναι όπως είναι σήμερα. Είμαστε αισιόδοξοι και δυνατοί. Έχουμε αυτοπεποίθηση. Παίρνουμε στα χέρια μας την υπόθεση της μεγάλης ανατροπής. Παντού. Σε όλη την Ελλάδα. Με όπλο το πρόγραμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς, το πρόγραμμα του Σύριζα. Την πίστη του κόσμου στις μεγάλες αλλαγές που έχει ανάγκη η κοινωνία».
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS