ΑΝΝΑ ΦΙΛΙΝΗ: Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σήμερα δεν μπορώ παρά να ξεκινήσω με συγκίνηση αναφερόμενη στη διακήρυξη που έκανε σήμερα το πρωί η κόρη του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, λέγοντας «σήμερα αισθάνομαι ότι ο πατέρας μου δικαιώθηκε».
Για μας, η νίκη του Ομπάμα ανοίγει μία σελίδα με προσδοκίες για την ειρήνη, την ισότητα και τη δικαιοσύνη. Ελπίζουμε αυτές οι προσδοκίες να μην διαψευστούν γιατί θα είναι πισωγύρισμα για την ανθρωπότητα.
Ξεκινώντας την τοποθέτησή μου, ήθελα να πω κάτι γιʼ αυτό το σχέδιο νόμου. Στην κοινωνία μας υπάρχουν πάρα πολλές οικογένειες οι οποίες δεν ζουν με γάμο, αλλά ζουν μέσα στην ειλικρίνεια και με μεγάλη αγάπη και ενότητα, μεγαλύτερη από την υποκρισία που βλέπουμε πάρα πολλές φορές στην κοινωνία μας.
Θα ήθελα να πω και κάτι ακόμα προς τους συναδέλφους του ΛΑ.Ο.Σ. Η ομοφυλία έχει πάψει να αποτελεί αδίκημα εδώ και αρκετές δεκαετίες. Δεν μπορούμε να αναφερόμαστε σʼ αυτό το ζήτημα με τον απαξιωτικό και απάνθρωπο, θα έλεγα, τρόπο με τον οποίο άκουσα πολλές φορές να αναφέρεται σʼ αυτή την Αίθουσα.
Ας έρθουμε, όμως, στο παρόν σχέδιο νόμου.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, η αναγνώριση από την πολιτεία του δικαιώματος των ανθρώπων για ελεύθερη συμβίωση, για εξώγαμη συμβίωση, για συμβίωση χωρίς καμία νομική υποχρέωση, αποτελεί αντικειμενικά για την κοινωνία μία προοδευτική εξέλιξη.
Η αναγνώριση της ελευθερίας να επιλέγει ο κάθε άνθρωπος να ζήσει με βάση τη δική του επιλογή αναζητώντας όσο καλύτερα μπορεί την ευτυχία έξω από τις υπαρκτές κοινωνικές συμβάσεις και περιορισμούς σε μία συγκεκριμένη περίοδο της ιστορίας μιας κοινωνίας, μπορεί να ανοίξει μία νέα σελίδα για την ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Όμως, στη χώρα μας αυτό το ζήτημα έρχεται πολύ πιο αργά από άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά κυρίως έρχεται «ευνουχισμένο», έρχεται χωρίς την πνοή που ανέφερα προηγουμένως και που θα μπορούσε όντως να ανοίξει μία νέα σελίδα για την ισότητα στην κοινωνία μας.
Θεωρώ ότι αποτελεί εξαιρετικά συντηρητική κατεύθυνση, κύριε Υπουργέ, αυτή που αναφέρει η αιτιολογική έκθεση του σχεδίου νόμου που με σαφήνεια διατυπώνει το εξής: «Ασφαλώς η αξία του θρησκευτικού γάμου είναι και παραμένει μεγάλη και ασύγκριτη».
Θέλω να ρωτήσω το εξής: Πώς μπορεί στην εποχή μας, το 2008, επίσημα η Κυβέρνηση να θέλει να επιβάλει τη θρησκεία; Η θρησκεία αποτελεί ελεύθερη επιλογή κάθε ανθρώπου και είναι εσωτερική δική του επιλογή και όχι καταναγκασμός. Γιʼ αυτό θεωρώ ότι αυτές οι διατυπώσεις του σχεδίου νόμου δείχνουν ένα μεγάλο ιδεολογικό συντηρητισμό και πιθανόν ένα κοινωνικό πισωγύρισμα το οποίο θα ήθελε η Κυβέρνηση.
Θέλω να θυμίσω ότι πριν από ορισμένους μήνες, όταν αρχικά εμφανίστηκε αυτό το σχέδιο νόμου, είχε διατυπωθεί η πρόθεση της Κυβέρνησης να παρθεί πίσω και η κατάκτηση σε σχέση με το όνομα των γυναικών στο γάμο. Ευτυχώς, όμως, η κατακραυγή και των γυναικείων οργανώσεων δεν επέτρεψε να υπάρξει μέσα σʼ αυτό το σχέδιο νόμου αυτό το διολίσθημα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία όμως, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι η εξαίρεση των ομόφυλων ζευγαριών από την απόλαυση των δικαιωμάτων της ελεύθερης συμβίωσης είναι ένα σημαντικότατο έλλειμμα αυτού του σχεδίου νόμου. Είναι σοβαρό δημοκρατικό έλλειμμα η διάκριση που εισάγει με βάση τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Είναι μεγάλη υποκρισία για την Ελλάδα να συνεχίσει να κλείνει τα μάτια σε μία πραγματικότητα που είναι σε όλους μας γνωστή μέσα στην κοινωνία που ζούμε, ενώ την ίδια στιγμή άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν θεσπίσει σύμφωνα συμβίωσης αποκλειστικά για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Φαίνεται ότι η Κυβέρνηση προτιμά την υποκρισία σε πλήρη αντίθεση με την υπαρκτή αλήθεια που πολύ καλά όλοι γνωρίζουμε εδώ και πολλούς αιώνες, από την αρχαιότητα μέχρι και τη σημερινή κοινωνία. Όλοι οι άνθρωποι –λέω ξανά, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι- έχουν δικαίωμα στην ισορροπημένη σεξουαλική ζωή, στη σεξουαλική σχέση, την απόλαυση και την αγάπη. Η εξαίρεση των ομοφύλων αφαιρεί ανθρώπινο δικαίωμα από συνανθρώπους μας που δεν έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα και αποτελεί παραβίαση της ισότητας.
Θέλω να τονίσω ότι είναι σημαντικό ότι στο σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης παρέχεται σημαντική εξασφάλιση για τα παιδιά που έχουν γεννηθεί εκτός γάμου, εφόσον προβλέπεται το τεκμήριο πατρότητας.
Θέλω να αναφερθώ σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τον ευνουχισμό αυτού του νομοσχεδίου, τη στιγμή που θα μπορούσε να είναι μια τομή και όσον αφορά τα ετερόφυλα ζευγάρια. Μια σειρά εκφάνσεων της κοινής ζωής των ανθρώπων που συνδέονται με αυτό το σύμφωνο είτε μένουν εκτός ρυθμιστικού πεδίου είτε εμφανώς υποβαθμίζονται σε σχέση με το γάμο. Είναι κληρονομικά δικαιώματα, συνταξιοδοτικά, ασφαλιστικά, αναγνώριση τεκμηρίου συμβολής και αξίωση στα αποκτήματα. Πρόκειται για ρυθμίσεις που αφορούν τις περιουσιακές σχέσεις του ζευγαριού με τις οποίες αμβλύνονται οι αδικίες του συστήματος της περιουσιακής αυτοτέλειας και κατοχυρώνονται τα δικαιώματα όταν από κοινού έχουν αποκτήσει μέσα στη ζωή τους διάφορα περιουσιακά οφέλη.
Η κοινωνική λειτουργία της αξίωσης στα αποκτήματα για την προστασία του οικονομικά ασθενέστερου, θα έπρεπε να διασφαλίζεται μέσα στο νομοσχέδιο με συγκεκριμένες διατάξεις. Αντίθετα, βλέπουμε ότι ακόμη και η αξίωση διατροφής προβλέπεται μόνο σε περίπτωση απορίας. Αυτό το θεωρούμε καθαρή αδικία.
Έχουμε αντίθεση στον τρόπο με τον οποίο εισάγεται το σύμφωνο συμβίωσης γιατί θεωρούμε ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως κατοχύρωση. Θα μπορούσε αυτό το σύμφωνο να είναι μια τομή, ένα νέο ξεκίνημα για την ισότητα στην οικογένεια, στην κοινωνία μας. Δυστυχώς η Κυβέρνηση, όχι μόνο το φοβάται αλλά επιχειρεί να παγιώσει μια κατάσταση η οποία είναι αρνητική για μεγάλο αριθμό ανθρώπων στην κοινωνία μας.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS