Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στην περιοχή σας στην Ξάνθη, στο μεγάλο αυτό σκάνδαλο που απασχολεί τον δημόσιο λόγο την πολιτική ζωή του τόπου τους τελευταίους 2 – 3 μήνες, διότι αφορά στην περιοχή σας. Όμως επιτρέψτε μου να σας πω ότι για μας αυτή η υπόθεση δεν είναι μια υπόθεση των τελευταίων 3 μηνών είναι μια υπόθεση που έχει ξεκινήσει από το 2003 τουλάχιστον όταν η υπόθεση υπέπεσε στην αντίληψή μας, από το 1998 έχει ξεκινήσει με επανειλημμένες ερωτήσεις στην Βουλή, προσπάθεια κοινοβουλευτικού ελέγχου αλλά και παρεμβάσεις μας στην τοπική κοινωνία εδώ στην περιοχή και είναι και μία υπόθεση από την οποία αυτό που εμείς θέλουμε να αναδείξουμε είναι τρία πράγματα: το πρώτο είναι τον τρόπο με τον οποίο η εκάστοτε εξουσία διαχειρίζεται τον δημόσιο πλούτο και την διαπλοκή της πολιτικής εξουσίας με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα. Δεύτερον και σημαντικότερο για το τι μέλλει γενέσθαι από δω και στο εξής το τι θα γίνει επιτέλους θα δοθεί πίσω ο δημόσιος πλούτος που καταστρατηγήθηκε με τον τρόπο που καταστρατηγήθηκε από εκπρόσωπους της εξουσίας μέσα από αυτήν την διαπλοκή της με την Μονή του Αγίου Όρους ή θα ξεχαστεί κι αυτή η υπόθεση μετά από λίγα χρόνια μετά το πέρας της Εξεταστικής Επιτροπής. Και το τρίτο και σημαντικότερο είναι το αν μετά και από αυτήν την υπόθεση θα οδηγηθούμε επιτέλους με νηφάλια κρίση στον πολυπόθητο για μας διαχωρισμό εκκλησίας – κράτους. Διότι δεν είναι μόνο η εκκλησία και το κράτος αλλά υπάρχει ένα τρίγωνο της αμαρτίας από την μια η εκκλησία με όλες τις εκδοχές, είτε ως μονές είτε ως εκκλησία της Ελλάδος, από την άλλη το κράτος κι ως τρίτος πόλος του τριγώνου τα κόμματα εξουσίας που λειτουργούν πέρα και έξω από το κράτος ή και το ΛΑΟΣ που τώρα τελευταία πρωτοστατεί κάθε φορά που έρχονται εκλογές σπεύδουν να περάσουν και από μία προκλητική φοροαπαλλαγή δια νόμου στην Βουλή. Κι αυτό προφανώς προσδοκώντας από το παγκάρι της εκκλησίας να δοθούν όχι χρήματα αλλά ψήφοι.
Επιτρέψτε μου όμως να σας πω παρά το γεγονός ότι αντιλαμβάνομαι ότι το θέμα του Βατοπεδίου έχει εδώ για την τοπική σας κοινωνία ιδιαίτερη αξία, ότι το σημαντικότερο είναι εδώ να συζητήσουμε για την επερχόμενη οικονομική και κοινωνική κρίση. Και να σας πω ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μία γενικευμένη οικονομική κρίση εξαιτίας της δογματικής επιλογής των τελευταίων κυβερνήσεων σε μια πολιτική που πρώτον ενίσχυσε τις επενδύσεις της επιχειρηματικής κερδοσκοπίας, δεύτερον συρρίκνωσε τον δημόσιο και κοινωνικό ελέγχου σε στρατηγικούς τομείς της δημόσιας οικονομίας, και τρίτον συρρίκνωσε και διέλυσε τις δομές του κοινωνικού κράτους.
Η συντριπτική πλειοψηφία των νοικοκυριών σήμερα, είναι χρεωμένη στις τράπεζες. Οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι βρίσκονται στα όρια της χρεωκοπίας και δεν γνωρίζουν τι τους ξημερώνει, η παιδεία είναι διαλυμένη –σήμερα και αύριο, να αναφέρω ενδεικτικά ότι, έχουμε κινητοποιήσεις των Σχολικών Μονάδων Ειδικής Αγωγής καθώς η πλειοψηφία αυτών έχει κλείσει κι οι μαθητές σταμάτησαν τα μαθήματά τους στην μέση της χρονιάς λόγω του χρόνιου προβλήματος της μεταφοράς του στα σχολειά τους- η Υγεία τα Δημόσια Νοσοκομεία πνέουν τα λοίσθια, σε όποιο Νοσοκομείο του ΕΣΥ κι αν έχω επισκεφθεί κατά την διάρκεια των περιοδειών μου βλέπω την κατάντια που επικρατεί εκεί και βλέπουμε μια κυβέρνηση η οποία μοιάζει σαν να μην αντιλαμβάνεται που έχει οδηγήσει αυτή η επιμονή σε αυτές τις τακτικές, σαν να μην αντιλαμβάνεται ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μία γενικευμένη οικονομική κρίση που αργά η γρήγορα θα περάσει στην ελληνική κοινωνία κι αυτή επιμένει στην ίδια αποτυχημένη πολιτική.
Κι έχουμε κι έναν πρωθυπουργό ο οποίος να βγαίνει πριν από λίγο στην κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ και να εξαγγέλλει την πίστη του στην ίδια πολιτική η οποία λέει «θα αποδώσει» και στο ίδιο σχέδιο μεταρρυθμίσεων. Ένα σχέδιο μεταρρυθμίσεων το οποίο μας έχει οδηγήσει ως κοινωνία στο χείλος του γκρεμού. Και βλέπουμε τον κ. Αλογοσκούφη τον υπουργό οικονομίας, να εξαγγέλλει ότι θα φέρει αύριο τον προϋπολογισμό στην Βουλή και θα είναι ένας προϋπολογισμός λιτότητας και συρρίκνωσης των δημοσίων επενδύσεων, εξαιτίας λέει της ανάγκης της χώρας να βρίσκεται μέσα στα πλαίσια του συμφώνου σταθερότητας. Αλήθεια, όταν απλόχερα χαρίζει 28 δις στους τραπεζίτες τότε δεν σκέφτεται το σύμφωνο σταθερότητας. Και ταυτόχρονα βλέπουμε αυτό το νομοσχέδιο για τα 28 δις στις τράπεζες να έρχεται στην Βουλή, και παρά την κατακραυγή της κοινωνίας απέναντι στο απύθμενο θράσος των τραπεζών και των τραπεζιτών που συνεχίζουν τις καταχρηστικές τακτικές, που αυξάνουν τα επιτόκια ενώ η Ευρωπαϊκή Τράπεζα τα μειώνει κι εμείς έχουμε φτάσει το επιτόκιο των πιστωτικών καρτών στο 22 και το 23%, που βλέπουμε να μην έχουν κανένα όριο και να απευθύνονται σε εισπρακτικές εταιρίες «φουσκωτών» προκειμένου να πιέζουν ακόμα περισσότερο τους δανειολήπτες που προσφεύγουν στο ΣτΕ ενάντια στον Νόμο για την προστασία του καταναλωτή ζητώντας να μην καταργηθούν τα ψιλά γράμματα, και βλέπουμε ότι η μόνη αλλαγή που έχει φέρει στις αρχικές του αλλαγές ο κ. Αλογοσκούφης για το νομοσχέδιο αυτό είναι η μείωση από 5 σε 3 χρόνια της συμμετοχής του δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών. Αν κρατούσε λίγο περισσότερο αυτή η συζήτηση μπορεί να μείωνε ακόμα περισσότερο τις απαιτήσεις του κράτους απέναντι σε αυτό το απλόχερο χάρισμα από την πλευρά του δημοσίου στους τραπεζίτες των 28 δις ευρώ.
Την ίδια όμως στιγμή ο πολίτης αναρωτιέται πως είναι δυνατόν αυτή η κυβέρνηση να έχει χρήματα για τους τραπεζίτες αλλά να μην έχει για τους πολίτες; Πως είναι δυνατόν αυτή η κυβέρνηση να σχεδιάζει μεταρρυθμίσεις προσπαθώντας να εξυπηρετήσει την κερδοσκοπία ιδιωτών «αετονύχηδων» στον χώρο της Υγείας και της Παιδείας και να μην έχει χρήματα για Δημόσιες επενδύσεις, για στήριξη των μικρομεσαίων παραγωγών, των κτηνοτρόφων, των αγροτών.
Και την ίδια στιγμή βλέπουμε την αξιωματική αντιπολίτευση να ζητά μια καλύτερη και πιο συνετή διαχείριση της κρίσης. Να προσπαθεί να πάρει με το καλό τους τραπεζίτες, να αναδείξει την ανθρώπινη πτυχή της ζωής τους, και να τους συναντά έναν έναν ο κ. Παπανδρέου στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να τους πείσει να αλλάξουν στάση. Εμείς πιστεύουμε ότι έτσι δεν πρόκειται να λύσουμε κανένα πρόβλημα. Δεν είναι δυνατόν, να πιστεύουμε ότι μπορούμε να πείσουμε ή να παρακαλάμε, όλους όσοι μας έχουνε κάτσει στο σβέρκο όλο το προηγούμενο διάστημα να μειώσουμε την κερδοφορία τους. Το σχέδιο που εξυφαίνεται από τα κέντρα εξουσίας και καλούνται τα δυο κόμματα εξουσίας να υπηρετήσουν το επόμενο διάστημα , είναι η οικονομική κρίση να μεταφερθεί αυτούσια στην κοινωνία. Είναι όλοι όσοι το προηγούμενο διάστημα κέρδισαν πολλά καρπωνόμενοι την υπεραξία της λεγόμενης ανάπτυξης να μη χάσουν τίποτε να συνεχίσουν να κερδίζουν. Κι όλοι όσοι το προηγούμενο διάστημα κλήθηκαν να πληρώσουν το κόστος της ανάπτυξης, γιατί είχε και κόστος αυτή η ανάπτυξη, να κληθούν τώρα να πληρώσουν και το κόστος της κρίσης.
Εμείς αυτό που προσδοκούμε το επόμενο διάστημα είναι να υπάρξει μια γενικευμένη αντίσταση από την κοινωνία απέναντι σε αυτήν την πολιτική που συρρικνώνει τα κοινωνικά δικαιώματα. Γιατί αυτή η πολιτική πρέπει να σταματήσει. Και ο μόνος τρόπος για να σταματήσει είναι οι πολίτες, ο λαός, η κοινωνία να πάρει τα πράγματα στα χέρια της και να επιβάλλει μια ριζική αλλαγή πολιτικής. Εμείς θα αγωνιστούμε το επόμενο διάστημα ώστε να μην πληρώσει η κοινωνία το κόστος της κρίσης. Και σε αυτήν την κατεύθυνση θεωρούμε ότι οι προγραμματικές μας επεξεργασίες μπορούν να αποτελέσουν ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο διεξόδου. Ένα εναλλακτικό πολιτικό σχέδιο διεξόδου που βασίζεται σε τρεις κύριους άξονες:
Πρώτον, στην ανάκτηση του δημοσίου ελέγχου στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Με πολύ λιγότερα από τα 28 δις θα έπρεπε το δημόσιο να μπορέσει να ανακτήσει τον έλεγχο της Εθνικής Τράπεζας και μαζί με το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και την Αγροτική Τράπεζα να έχει έναν ισχυρό πυρήνα κατεύθυνσης του ανταγωνισμού προς όφελος των δανειοληπτών. Με την ταυτόχρονη δημιουργία τραπεζών ειδικού σκοπού για την στέγη των εργαζομένων και για τις μικρές επιχειρήσεις, ώστε να μπορέσουμε να δώσουμε μία ανάσα, εν μέσω της διεθνούς κρίσης, στους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και κυρίως στους εργαζόμενους, στους νέους ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να φτιάξουν την ζωή τους στο μέλλον και δεν έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν γιατί δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά και δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν στα έξοδα της στέγασης.
Ο δεύτερος άξονας είναι η ριζική αναθεώρηση του προϋπολογισμού με αύξηση των δημόσιων επενδύσεων στην κατεύθυνση της ενίσχυσης της απασχόλησης με μαζικές προσλήψεις σε κρίσιμους τομείς για την προστασία του κοινωνικού κράτους, ήτοι προσλήψεις στους τομείς Υγείας και Παιδείας. Αύξηση των δημοσίων δαπανών σε αυτούς τους τομείς στους οποίους βλέπουμε να μην υπάρχει αύριο. Διότι η κατάσταση στα Δημόσια Νοσοκομεία σήμερα είναι τραγική. Και για την κατάσταση αυτή ευθύνονται και ο κ. Αβραμόπουλος ο οποίος νόμιζε ότι θα μπορούσε να διαχειρίζεται την δημόσια υγεία όπως διαχειρίστηκε στο παρελθόν τον Δήμο της Αθήνας, με επικοινωνιακή πολιτική δηλαδή και με φιγούρα, αλλά βεβαίως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ένα μόνο θα σας πω: στις αρχές της δεκαετίας του ʼ80 οι ιδιωτικές δαπάνες για την Υγεία ήταν στο 14% και τώρα έχουν φτάσει στο 60%. Μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι αυτό αποτελεί στοχοθετημένο σχέδιο. Η πιο κερδοφόρα επένδυση σήμερα για τους επιχειρηματίες είναι ο χώρος της Υγείας. Ακριβώς γιατί υπονομεύεται, υποσκάπτεται το ΕΣΥ. Και σήμερα ο απλός πολίτης, φοβάται μην τυχόν και αρρωστήσει μην του τύχει κάτι στην ζωή του κι είναι αναγκασμένος ή να δανειστεί ή να δώσει από το υστέρημά του για να πληρώσει την περίθαλψή του είτε στο Δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Διότι αυτή είναι η αλήθεια και πρέπει να την λέμε. Αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο.
Ο τρίτος άξονας είναι αυτό που λέμε διαρκώς αλλά δεν θα κουραστούμε να το λέμε, η κατάργηση του συμφώνου σταθερότητας και η αντικατάστασή του από ένα σύμφωνο για την κοινωνική συνοχή και την κοινωνική αλληλεγγύη. Βεβαίως αυτό δεν αφορά μόνο στην χώρα μας. Είναι μια πρωτοβουλία που πρέπει να πάρουμε σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Το σύμφωνο σταθερότητας είναι ήδη νεκρό. Όταν βγαίνουν δεκάδες δις ευρώ από τους δημόσιους προϋπολογισμούς των κρατών – μελών της ΕΕ για να στηριχτούν χρηματοπιστωτικοί όμιλοι, κι αυτά δεν καταγράφονται στα δημόσια ελλείμματα, το ίδιο συμβαίνει και στην χώρα μας, η Ελλάδα λοιπόν οφείλει να θέλει να προχωρήσει σε μία ριζικά διαφορετική πολιτική στήριξης της εθνικής μας οικονομίας και της κοινωνικής συνοχής οφείλει να δείξει ανυπακοή στους όρους, τα κριτήρια και τις επιταγές ενός συμφώνου που είναι ήδη νεκρό. Άρα λοιπόν ο κ. Αλογοσκούφης δεν έχει καμία δικαιολογία να επικαλείται αυτό το νεκρό σύμφωνο προκειμένου να καταθέσει αύριο έναν προϋπολογισμό που για άλλη μια φορά ρίχνει τα βάρη στους κοινωνικά αδύνατους και δεν προβλέπει καμία δημόσια επένδυση προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.
Στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων ο Αλέξης Τσίπρας, απάντησε:
- Σχετικά με την ξαφνική ανάδειξη του θέματος της Μονής Βατοπεδίου, ενώ πρόκειται για μια υπόθεση που είναι γνωστή εδώ και 4 χρόνια, και σχετικά με την αξιοπιστία της Εξεταστικής Επιτροπής στην ανάδειξη αυτής της υπόθεσης:
Θέσατε ένα καίριο ερώτημα. Εγώ δεν είμαι φίλος των σεναρίων συνομωσίας. Παρόλα αυτά πρέπει να πούμε ότι εσείς το γνωρίζατε εδώ και πολύ καιρό ότι στην Βουλή ασκήθηκε από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ κοινοβουλευτικός έλεγχος από το 2003, ότι το προηγούμενο διάστημα εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε για να αναδείξουμε τα αυτά τα ζητήματα –φτάσαμε στο σημείο να πάμε στην Ουρανούπολη να οργανώσουμε συλλαλητήριο και η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Βʼ Θεσσαλονίκης Λίτσα Αμμανατίδου – Πασχαλίδου να προβεί σε μια πράξη συμβολικού ακτιβισμού, να περάσει εντός των ορίων του Αγίου Όρους προσπαθώντας να σπάσει το άβατο για να αναδείξει το θέμα, όχι για κανέναν άλλο λόγο, τότε όμως υπήρχε μία «ιερή σιωπή». Όπως ιερή σιωπή υπήρξε για πολλές άλλες περιπτώσεις στην χώρα. Πρέπει λοιπόν να σκεφτούμε και να αναστοχαστούμε και την ποιότητα της Δημοκρατίας μας όταν ένα θέμα δεν προβάλλεται από τα δελτία των 8 ή δεν γίνεται οκτάστηλο στις αθηναϊκές εφημερίδες δεν αποτελεί θέμα. Δεν υπάρχει. Παρά το γεγονός ότι μπορεί να απασχολεί πολλούς πολίτες. Αυτό είναι ένα ζήτημα το οποίο θεωρώ ότι πρέπει να απασχολήσει όλους μας.
Παρόλα αυτά το ζητούμενο για μας αυτήν την στιγμή, είναι να διαλευκανθεί, έστω και τώρα, η υπόθεση και να αναδειχθούν πολλές προβληματικές πλευρές της. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφερθώ στον νόμο περί ευθύνης υπουργών. Γιατί δηλαδή ο κάθε πολίτης όταν υποπέσει σε ένα αδίκημα ακόμα και μετά από μια δεκαετία μπορεί να δικαστεί ενώ για έναν υπουργό ένα αδίκημα μετά από μια πενταετία παραγράφεται. Είναι τυχαίο που κάποιοι ασχολήθηκαν επισταμένως στην δεύτερη θητεία της ΝΔ κι όχι στην πρώτη; Όταν δηλαδή δεν υπήρχε το ζήτημα της παραγραφής των δικών τους ευθυνών;
Όλα αυτά εμείς τα αναδεικνύουμε, τα θέτουμε. Σημασία όμως έχει το σήμερα. Το τι κάνουμε από δω και στο εξής. Όντως υπάρχει ένας μεγάλος προβληματισμός σχετικά με το αν αυτή η εξεταστική επιτροπή, θα μπορέσει τελικά να διερευνήσει αυτήν την υπόθεση. Να τονίσουμε ότι αποτελεί κριτήριο για την αξιοπιστία του θεσμού του κοινοβουλίου να μπορέσει να πετύχει αυτή η Εξεταστική Επιτροπή. Και θα πρέπει όσο μπορούμε και παρά το γεγονός ότι θα προκύψουν προβλήματα, και σχετικά με την αξιοπιστία των μαρτύρων που μπορεί να προκύψει εκ των υστέρων ότι είναι μειωμένη, και με ζητήματα που μπορεί να προκύψουν από τις πολιτικές παρεμβάσεις, παρόλα αυτά η Εξεταστική Επιτροπή αυτή πρέπει να επιτελέσει το έργο της. Και πρέπει να την στηρίξουμε για να επιτελέσει το έργο της. Και θα είναι πράγματι δείγμα αποτυχίας της ικανότητας του κοινοβουλίου να δεν ελέγξει αποτελεσματικά το να βγουν από αυτήν την Εξεταστική Επιτροπή κάποια συγκεκριμένα πορίσματα.
Σε κάθε περίπτωση εμείς θα στηρίξουμε το έργο της Εξεταστικής Επιτροπής και θα δείξουμε όση εμπιστοσύνη έχουμε στο θεσμό αυτό. Πιστεύουμε ότι αυτό που τελικά έχει την μεγαλύτερη σημασία είναι το να αποδοθούν και οι πολιτικές και οι ποινικές ευθύνες αν προκύψουν και σε πολιτικά πρόσωπα.
- Σχετικά με τον διαχωρισμό εκκλησίας – κράτους και την πρόταση του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου για δημοψήφισμα της κοινωνίας επʼ αυτού του θέματος.
Κατʼ αρχήν θέλω να σας πω ότι εκτιμούμε την «αλλαγή ύφους» την οποία έχουμε διαπιστώσει από πλευράς ηγεσίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και εκτιμάμε την στάση και την προσέγγιση του νέου Αρχιεπισκόπου. Θεωρούμε πως αυτό είναι σημαντικό όχι μόνο σε συμβολικό επίπεδο αλλά κυρίως σε επίπεδο ουσίας. Από εκεί και πέρα εκτιμούμε ότι υπάρχουν σημαντικές διαφορές οι οποίες πρέπει να λυθούν μέσα από μια μακρά διαδικασία συζήτησης και διαλόγου.
Θεωρούμε ότι αν η άποψη της εκκλησίας είναι ότι πρέπει να τεθεί σε δημοψήφισμα αυτό το δίλημμα αν θα πάμε μπροστά ή αν θα παραμείνουμε στο χθες, κάτι το οποίο έχει συμβεί σε όλες της χώρες της υπόλοιπης Ευρώπης, τότε εμείς δεν έχουμε καμία αντίρρηση να πάμε σε ένα δημοψήφισμα. Και καλούμε και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις να τοποθετηθούν. Και αυτές οι οποίες έτρεχαν να υπογράψουν για τις ταυτότητες, αλλά και αυτές οι οποίες αρέσκονται στο να είναι και με τον αστυφύλακα και με τον χωροφύλακα. Και να σπεύδουν να πάρουν την υποστήριξη από τους ενορίτες και τους δεσποτάδες αλλά να λένε γενικώς ότι είμαστε προοδευτικοί κι ότι θέλουμε διαχωρισμό εκκλησίας – κράτους. Βεβαίως, δημοψήφισμα. Να πάρουν θέσεις οι πολιτικές δυνάμεις.
Και υπάρχουν και κάποια ζητήματα που πρέπει να λυθούν πριν πάμε στον διαχωρισμό εκκλησίας – κράτους. Έχουμε πολύ συγκεκριμένες νομοθετικές πρωτοβουλίες από τα δύο κόμματα εξουσίας σε αυτά τα θέματα. Το 2004, η κυβέρνηση Σημίτη, προεκλογικά ψήφισε νόμο που ουσιαστικά δίνει φορολογική ασυλία στην εκκλησία. Καταργήθηκε το 35% της εισφοράς της εκκλησίας επί των ακαθάριστων εσόδων της. Που ήταν το ποσό εκείνο το οποίο ανταποδίδει το κράτος, πληρώνοντας του κληρικούς. Κι αργότερα ήρθε και η ΝΔ και πέρασε κι άλλο νόμο με τον οποίο κατήργησε και το 10% επί των αγοραπωλησιών ακινήτων. Όταν δηλαδή μια δημόσια υπηρεσία κι όχι απλά ένας πολίτης έχει ένα ακίνητο και το νοικιάζει φορολογείται 10%. Όταν το ίδιο ακίνητο το έχει η εκκλησία και το νοικιάζει δεν φορολογείται.
Αυτά τα ζητήματα που πέρασαν δια νόμου και βεβαίως συνολικά άπτονται όλης της συζήτησης για την εκκλησία και το κράτος αλλά πριν φτάσουμε στο ζήτημα το χωρισμού, θα τα λύσουμε αυτά τα ζητήματα; Θα διατηρείται δηλαδή η φορολογική ασυλία για την εκκλησία και τις μονές που έχουν οδηγήσει στο να λειτουργούν αυτές ως Ανώνυμες Επιχειρήσεις και να ξεπλένουν μαύρο χρήμα; Είναι δυνατόν να μην υπάρχει επίσημη καταγραφή της περιουσίας της Εκκλησίας; Ας απαντήσουμε πρώτα σε όλα αυτά κι ας προχωρήσουμε στην συνέχεια στο δημοψήφισμα που προτείνει ο Αρχιεπίσκοπος.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS