Χωρίς ψευδαισθήσεις και τρόπαια, μονάχα με ένα ηθικό μέτρο και μια τρυφερή καρδιά που έγεμε πλήρους ανυστεροβουλίας, αυτός ήταν ο φίλος μου, ο σύντροφός μου, ο Λεωνίδας Τζεφρόνης. Πάνε, από τότε που δώσαμε τα χέρια, χρόνια πολλά. Τρέχουν σήμερα οι άνθρωποι, άνθρωποι που νοιάζονται και λαχταρούν , στο Παρίσι. Και καλά κάνουν. Είναι ίσως ο μόνος τρόπος για να μην ξεχάσουν να αισθάνονται, ο μόνος τρόπος για να νοιώσουν ποιος ήταν ο Λεωνίδας Τζεφρόνης, ο Πελοπίδας του Πολυτεχνείου που συνεπήρε μια γενιά, τη δόνησε, την οργάνωσε και καθοδήγησε ολόκληρη τη Σπουδάζουσα της Αντίστασης στην Αθήνα και επέβαλε τον τόνο, τον ρυθμό και τη γοητεία των νιάτων που δεν είναι στέρφα. Ο Λεωνίδας, ο συντονιστής, ο μαχητής, με το χαρτοφυλάκιο της ανωνυμίας στα πέτρινα χρόνια της παρανομίας. Νους και σκαφτιάς της μεγάλης απόδρασης στα Βούρλα, πήρε ο Λεωνίδας την ανθρώπινη μπόρεση και την έκανε σχέδιο εξόδου και μύθο. Να τι θα πει ηγέτης. Να ο τύπος του ηγέτη, χάνει τις υποθέσεις και τα αξιώματα και κερδίζει τις συνειδήσεις. Αυτός ήταν ο σύντροφος, ο φίλος μου ο Λεωνίδας, ο ΤΖΕΦΡΟΝΗΣ.
Το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS