«Ξεκίνησε μια συζήτηση για τον Προϋπολογισμό του 2009, χωρίς η Κυβέρνηση, αλλά ούτε η Αξιωματική Αντιπολίτευση να έχουν επίγνωση του βάθους και των αιτίων της σημερινής καπιταλιστικής κρίσης και επομένως να αδυνατούν να βγάλουν τα απαραίτητα συμπεράσματα απʼ αυτήν για την πορεία της χώρας.
Η Κυβέρνηση κατέθεσε για το 2009 έναν από τους χειρότερους, τους πλέον ταξικούς, αντικοινωνικούς και πιο πλαστούς Προϋπολογισμούς της μεταπολίτευσης.
Η Κυβέρνηση συμπεριφέρεται σαν εκείνον που αντί να απλώσει χείρα βοηθείας σε κάποιον που γλιστράει στον γκρεμό, του δίνει μια γερή σπρωξιά για να κατρακυλήσει πιο γρήγορα. Αυτό κάνει ο Προϋπολογισμός του 2009 σε βάρος της Ελληνικής Οικονομίας. Σπρώχνει την οικονομία ταχύτατα στην ύφεση και οδηγεί την κοινωνία στην απόγνωση και τον εφιάλτη.
Η Αξιωματική Αντιπολίτευση από την άλλη εξαντλείται σε προτάσεις, οι οποίες δεν αλλάζουν σε τίποτα τις δομές του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, που εμπεδώθηκε και αποθεώθηκε στη χώρα μας τουλάχιστον από τις αρχές τις δεκαετίας του ʼ90.
Σήμερα η Ελλάδα έχει επείγουσα ανάγκη από μια νέα ριζοσπαστική, προοδευτική πορεία, μακριά από τους ασφυκτικούς περιορισμούς της Ε.Ε. και η Ευρώπη έχει ανάγκη από μια ριζική αλλαγή. Στο επίκεντρο αυτής της νέας προοδευτικής πορείας πρέπει να τεθεί ένας νέος δημόσιος τομέας, ο οποίος θα αναλάβει ένα νέο κεντρικό ρόλο για τις οικονομικές και κοινωνικές εξελίξεις. Ένας νέος δημόσιος τομέας ανασυγκροτημένος, σύγχρονος, παραγωγικός, με απόλυτη διαφάνεια, αξιοκρατία και κοινωνική συμμετοχή στη λειτουργία του, μακριά από πελατειακές και ρουσφετολογικές πρακτικές και πολιτικές εξυπηρέτησης ιδιωτικών συμφερόντων, που ακολούθησαν η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ.
Το δίλημμα ένας νέος προοδευτικός δρόμος κι ένας νέος σοσιαλισμός ή μια νέα βαρβαρότητα, επανέρχεται στο προσκήνιο κι είναι επίκαιρο όσο ποτέ.»