Άκουσα και εγώ με προσοχή το διάλογο μεταξύ του Πρωθυπουργού και του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η γνώμη μου είναι ότι ο Καραμανλής ήταν ο Σημίτης του 2003 και ο Παπανδρέου ήταν ο Καραμανλής του 2003.
Η υγεία όμως είναι ο μεγάλος ασθενής και πρέπει να φύγει από αυτόν τον πνιγηρό εναγκαλισμό του δικομματισμού.
Και γι΄αυτό χρειάζεται τομή στις επιλογές, σε δύο κυρίως:
• Λεφτά για την υγεία και όχι για τις τράπεζες ή τους εξοπλισμούς, και
• Η υγεία δικαίωμα κάθε πολίτη και το δημόσιο πρέπει να παρέχει υπηρεσίες υψηλής ποιότητας και όχι η υγεία χώρος ακραίας κερδοσκοπίας, όπως έχει γίνει στην Ελλάδα.
Θα σας διαβάσω επιγραμματικά κάποιες τοποθετήσεις για τα θέματα της υγείας και θα σας θέσω το ερώτημα, ανταποκρίνονται σ΄αυτά που είπε ο κ. Παπανδρέου ή σ΄αυτά που είπε ο κ. Καραμανλής;
Τα νοσοκομεία έρμαια της κακοδιαχείρισης βουλιάζουν και πάλι στα ελλείμματα. Οι πολίτες ταλαιπωρούνται ως κάτοικοι τριτοκοσμικής χώρας στα εξωτερικά ιατρεία. Υπάρχουν τεράστιες ουρές, λίστες αναμονής, φακελάκι. Πολλά νοσοκομεία είναι εντελώς ανεπαρκή. Το σύστημα διακομιδής ασθενών του ΕΚΑΒ αντιμετωπίζει πολλά και σημαντικά προβλήματα. Τα παράπονα των πολιτών από τα δημόσια νοσοκομεία είναι εκρηκτικά. Υπάρχουν ελλείψεις 25.000 θέσεων σε προσωπικό. Οι πολίτες συναντούν μια απαράδεκτη κατάσταση στην πρωτοβάθμια περίθαλψη. Τα Κέντρα Υγείας παρουσιάζουν ελλείψεις σε προσωπικό και σε υποδομή. Όλο και περισσότεροι Έλληνες αναγκάζονται να στραφούν στον ιδιωτικό τομέα, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και αυτός. Κριτική στον ιδιωτικό τομέα.
Ποιανού είναι αυτά, που είναι σαν να τα ακούσαμε σήμερα; Είναι εύστοχα, όπως εύστοχες ήταν και περισσότερες παρατηρήσεις του κ. Παπανδρέου σήμερα. Ε, λοιπόν είναι ο κ. Καραμανλής του 2004. Είναι το πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας για τα θέματα της υγείας.
Γι΄αυτό θα΄λεγα ότι κάπου πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και κάπου πρέπει να σταθούμε στα πράγματα. Και ενώ αυτό παρουσιάζεται ως ένα στοιχείο απαισιοδοξίας, εγώ θα έλεγα όχι υπάρχει δρόμος. Υπάρχει δρόμος για λύση. Και έχουμε ένα πάρα πολύ επίκαιρο δείγμα αυτής της δυνατότητας. Ποιο; Το ότι χάρη στην Ομοσπονδία των νοσοκομειακών γιατρών πανελλαδικά, χάρη στις κινητοποιήσεις τους, χάρη στην αλλαγή του πλαισίου που έκαναν -τον Ιούνιο του 2008 έκανε έκτακτο συνέδριο η Ομοσπονδία Νοσοκομειακών Γιατρών και έβγαλε ειδική διαπραγματευτική επιτροπή που ήταν έξω από τις δύο μεγάλες παρατάξεις που ανταποκρίνονται στα κόμματα της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ- έγινε δυνατή κατ΄αρχήν η προώθηση μιας σειράς σημαντικών στόχων.
Εγώ θέλω να χαιρετίσω τους αγώνες των γιατρών ζητώντας τους να είναι σε επαγρύπνηση για το αν θα υλοποιηθούν σύντομα αυτά και ότι θα προωθηθούν και μια σειρά άλλα αιτήματα, τα οποία δεν αντιμετωπίστηκαν. Ανάμεσα σ΄αυτά είναι, απ΄ό,τι πληροφορήθηκα, η αύξηση μισθών κατά 25%, το 7ωρο, η οργανωμένη εξέλιξη, οι φορολογικές ελαφρύνσεις, σημαντικά ζητήματα.
Και μ΄αυτή την έννοια θέλω να απευθυνθώ σε όλους τους Έλληνες πολίτες, και για όλα τα θέματα, ότι δεν μπορούμε να συνεχίζουμε αυτό το παιχνίδι της εναλλαγής και ότι, όταν υπάρξει οργανωμένη κινητοποίηση, δράση, πιέσεις από τα σώματα της κοινωνίας, τότε μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα.
Το δεύτερο θέμα που θα ήθελα να πω είναι ότι για μας είναι κεντρικό ζήτημα το ζήτημα των δαπανών για την υγεία. Δεν μπορεί να διανοηθεί κανείς ότι στον προϋπολογισμό του 2009, οι δαπάνες για την υγεία είναι μεταξύ του 1/3 και του 1/4 σε σχέση με το πακέτο που ετοιμάζει η κυβέρνηση για τις τράπεζες.
Δεν μπορεί στην Ελλάδα να είναι λίγο πάνω από το 2% οι χρηματοδοτήσεις για την υγεία, 2,5% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος, και στις χώρες του ΟΟΣΑ να κινείται πάνω από 10%.
Δεν μπορεί στην Ελλάδα να επιβαρύνεται στο εισόδημά του ο πολίτης, 6% περίπου του εισοδήματός του να πηγαίνουν για δαπάνες για την υγεία, όταν στις ΗΠΑ, που είναι το βασίλειο της κερδοσκοπίας και της διείσδυσης των ιδιωτικών συμφερόντων σε όλες τις κοινωνικές υπηρεσίες, να είναι 3%.
Δεν μπορεί οι δαπάνες οι ιδιωτικές για την υγεία στην Ελλάδα να είναι περίπου 60% σε σχέση με 40% που είναι του δημοσίου.
Με αυτή την έννοια χρειάζεται να γίνει μια μεγάλη τομή και είναι δυνατόν να γίνει αυτή η τομή. Με την έννοια άλλων επιλογών, ξαναλέω, σε σχέση με τις τράπεζες, τη φορολογία, τους εξοπλισμούς κ.λπ..
Το τρίτο σημείο, που είναι το δεύτερο κλειδί, είναι αν θα έχουμε ένα τομέα δημόσιο ή έναν τομέα ιδιωτικό. Εγώ νομίζω ότι αυτό βγαίνει και από τη διεθνή κρίση. Η διεθνής κρίση που ξεκίνησε από τα στεγαστικά δάνεια, δηλαδή την ανάγκη να έχουν μια στέγη πάνω από το κεφάλι τους οι φτωχοί, υπογραμμίζει την ανάγκη το δημόσιο να στηρίξει μια σειρά υπηρεσίες, κυρίως το θέμα της υγείας που είναι δικαίωμα για τον καθένα, είτε είναι μετανάστης, είτε είναι ντόπιος ή οτιδήποτε άλλο. Εδώ βλέπουμε με μια σειρά εξελίξεις που έχουμε να προωθείται η ιδιωτικοποίηση πολύπλευρα.
Μεγάλες κλινικές, μεγάλα νοσοκομεία και από την κυβέρνηση της ΝΔ και προηγουμένως από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Σχέδια συνδυασμού δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων, που είναι εκβιασμός στο δημόσιο προγραμματισμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Νοσοκομείο της Πρέβεζας, που τι θέλει ο Δήμαρχος της Πρέβεζας; Θέλει ένα δημόσιο νοσοκομείο. Και του λένε ή θα δεχτείς το ΣΔΙΤ ή το νοσοκομείο σου θα πάει αλλού. Συνεχές πέρασμα μιας σειράς υπηρεσιών των νοσοκομείων, όπως είναι η σίτιση, η φύλαξη, η καθαριότητα επί ΠΑΣΟΚ, οι τεχνικές υπηρεσίες, οι λογιστικές, οι εργασίες πληροφορικής επί Νέας Δημοκρατίες, δίνονται σε ιδιώτες. Για ποιο λόγο; Είναι ανίκανο το δημόσιο; Δεν μπορεί να κάνει συνεργείο καθαριότητας στα νοσοκομεία, δεν μπορεί να κάνει ένα συνεργείο φύλαξης; Γιατί γίνεται αυτό; Για να βλέπουμε καθαρίστριες ακόμη και μέσα στο ΙΚΑ να μην έχουν στοιχειώδη ασφάλιση.
Από και πέρα εντελώς επιγραμματικά να πω ότι έχει σημασία το ζήτημα του προσωπικού και των κενών θέσεων και όλα αυτά τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν με τους ειδικούς λογαριασμούς. Χθες ήμουν στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Ηρακλείου και είδα ουρές, ούτε στον κινηματογράφο δεν τις βλέπεις σε εποχές των μεγάλων κρίσεων, τεράστιες ουρές και απόγνωση των εργαζομένων και αντιμετώπιση των θεμάτων της διαφθοράς που έχουν σχέση και με τις φαρμακευτικές εταιρείες και με τα κυκλώματα και με τις ............. πιέσεις στους εργαζόμενους.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS