Σε κανέναν δεν προκάλεσε έκπληξη αυτή η υπόθεση. Γιατί κεντρική ιδεολογική θέση, τόσο των κυβερνήσεων Καραμανλή όσο και των κυβερνήσεων Σημίτη, ήταν ότι το δημόσιο συμφέρον έρχεται δεύτερο μετά τις μπίζνες και το ιδιωτικό επιχειρηματικό όφελος. Αυτή ήταν μια φιλοσοφία που διατρέχει όλες τις κυβερνήσεις, ξεκινώντας από τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις δουλειές με μεγαλοκατασκευαστές και μεγαλοξενοδόχους και φτάνοντας μέχρι τα δομημένα των ασφαλιστικών ταμείων, τη διάλυση της Ολυμπιακής και το ξεπούλημα του ΟΤΕ. Θα σκάλωναν στη Βιστωνίδα; Για ποιο λόγο;
Θέλουν η κοινωνία να συνηθίσει σιγά-σιγά στην ιδέα ότι δεν υπάρχει πλέον ασφαλιστικό σύστημα. Ότι δεν υπάρχει κοινωνική πολιτική. Ότι από τα 700 ευρώ θα πάμε στα 400 ή στα 300 ευρώ. Ότι θα δουλεύουμε μισή δουλειά με μισή αμοιβή, όπως πρότεινε ο πρόεδρος του Εμποροβιομηχανικού Επιμελητηρίου, ο απίθανος κ. Μίχαλος, ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού και λαγός του κυβερνητικού οικονομικού επιτελείου.
Εμείς λέμε καθαρά. Το πρόβλημα στην αγορά εργασίας δεν είναι το υψηλό εργατικό κόστος και η ανελαστικότητα. Είναι οι χαμηλοί μισθοί και οι εργασιακές σχέσεις-λάστιχο. Καλώ τον κ. Παπανδρέου, να πάρει θέση για τις προτάσεις Μίχαλου. Θα το κάνει; Ή θα κάνει πως δεν άκουσε; Και κυρίως τον καλώ να ανακαλέσει την θατσερικής έμπνευσης πρόταση για δουλειά για τους νέους χωρίς εργοδοτική ασφαλιστική εισφορά, που ο κ. Παπανδρέου κουβαλάει μαζί του από εκείνη την περίφημη ομιλία στο Λαύριο.
Η ενότητα της Αριστεράς έχει ξεκινήσει και προχωράει. Στην Ελλάδα με τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις. Στην Ευρώπη με το Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Έχει γίνει υπόθεση του κόσμου, υπόθεση της βάσης, υπόθεση της κοινωνίας. Της βάσης που μαζεύεται, συζητά και κυρίως δρα. Που σπάει τον τσαμπουκά των τραπεζών. Που σπάει πλειστηριασμούς όπως εχθές στην Καισαριανή. Στις τράπεζες υποσχόμαστε μια πολύ καλή χρονιά το 2009. Αν την ονειρεύονται ως χρονιά του μπαράζ κατασχέσεων και των πλειστηριασμών, τους λέμε ότι πρέπει να τους κοπεί η όρεξη από τώρα. Δεν θα τους περάσει.
Αυτοί που χάσκουν με το στόμα ανοιχτό μπροστά στην κρίση, μας λένε ότι η Ριζοσπαστική αριστερά δεν έχει προτάσεις. Ότι είμαστε ανεύθυνοι και παραμένουμε προσκολλημένοι στην άρνηση. Γι αυτό, εδώ στα Τρίκαλα, θα καταθέσω άλλη μια φορά τις προτάσεις μας.
Πρώτον. Ζητάμε δημόσιο έλεγχο της Εθνικής Τράπεζας, του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και της Αγροτικής. Να δουλέψουν για το δημόσιο συμφέρον και να σπάσουν το καρτέλ των τραπεζιτών. Ζητάμε να φτιαχτούν δημόσιες τράπεζες ειδικού σκοπού, που θα στηρίξουν τις μικρές επιχειρήσεις, και θα προωθήσουν προγράμματα κατοικίας, έξω από τον κύκλο της ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας. Με πολύ λιγότερα από 28 δισεκατομμύρια, η κοινωνία μπορεί να στηριχτεί πολύ πιο αποτελεσματικά απέναντι στην κρίση. Και ταυτόχρονα να μπει ένα τέλος στην απίστευτη τραπεζική αυθαιρεσία, στις καταχρηστικές πρακτικές, στην παρανομία.
Δεύτερον. Ζητάμε να αναθεωρηθεί ο προϋπολογισμός. Να μειωθούν οι εξοπλιστικές δαπάνες και να φορολογηθούν οι μεγάλες επιχειρήσεις που μέχρι σήμερα έχουν ωφεληθεί σε εξοργιστικό βαθμό, λεηλατώντας την κοινωνία. Και να αυξηθούν οι δημόσιες επενδύσεις. ΝΑ υπάρξει ένα σχέδιο στήριξης των μικρών επιχειρήσεων. Και ένα σχέδιο διασφάλισης και δημιουργίας θέσεων σταθερής και μόνιμης απασχόλησης.
Τρίτον. Ζητάμε να υπάρξει στροφή στην κοινωνική πολιτική. Ώστε να αντισταθμίζονται οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης. Να καλυφθούν οι κενές θέσεις στους τομείς της υγείας, της δημόσιας παιδείας και των κοινωνικών υπηρεσιών. ΝΑ υπάρξει κεντρικός σχεδιασμός με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας, όχι με βάση τα ιδιωτικά συμφέροντα.
Αυτές είναι οι προτάσεις της Αριστεράς. Και είναι οι πιο ώριμες και οι πιο ρεαλιστικές, στις σημερινές συνθήκες. Ας πάρουν θέση όλα τα κόμματα δημόσια.
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS