Τη Δευτέρα 19 Γενάρη είχαμε στη Βουλή τη συζήτηση για τη «Διενέργεια προκαταρκτικής εξέτασης για το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου». Η συζήτηση διεξήχθη για δεύτερη φορά (24 Οκτώβρη 2008 ήταν η πρώτη) και για άλλη μια φορά η κυβέρνηση τράπηκε σε φυγή.
Άδεια τα έδρανα της συμπολίτευσης, γεμάτοι ερωτηματικά αλλά και οργή οι πολίτες για την στάση της Ν.Δ., στην ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή που περνά η χώρα μας λόγω και της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης.
Αυτά που ήρθαν στο φως από τη διαδικασία της εξεταστικής επιτροπής της Βουλής και που όλοι βέβαια υποψιαζόταν, ασφαλώς και στοιχειοθετούν την ανάγκη περεταίρω διερεύνησης της υπόθεσης. Διερεύνηση για αναζήτηση τυχόν ποινικών ευθυνών, στελεχών της κυβέρνησης. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δε θέλησε την περαιτέρω διερεύνηση φοβούμενη ότι θα βρεθούν στο σκαμνί πρώην υπουργοί της.
Έτσι κέρδισε χρόνο με την αποχώρησή της από τη συζήτηση στη Βουλή μέχρι την οριστική παραγραφή, αλλά και με τον τρόπο αυτό διασφάλισε τη σιωπή των δικών της βουλευτών οι οποίοι στη μυστική ψηφοφορία μπορεί και να ψήφιζαν υπέρ της προκαταρκτικής.
Ολοι οι πολίτες δίνουν λόγο στη δικαιοσύνη, ίσως και ερήμην τους, ακόμη και για μικρής σημασίας υποθέσεις, παραδείγματος χάρη για παλιά απλήρωτη κλήση του. Ενώ στην περίπτωση του σκανδάλου της Μ.Β. οι εμπλεκόμενοι πολιτικοί και υπουργοί απολαμβάνουν ασυλία για πολύ σοβαρά αδικήματα και μάλιστα κατά του δημοσίου συμφέροντος.
Την τελευταία περίοδο οι έννοιες της διαφθοράς και ατιμωρησίας έχουν συνδεθεί με την πολιτική και τους πολιτικούς, απαξιώνοντάς τους ακόμη περισσότερο στη συνείδηση των πολιτών και ιδιαίτερα της νεολαίας. Αφορμή έχει δοθεί όχι μόνο με το σκάνδαλο της Μ.Β. αλλά και σε άλλες περιπτώσεις μικρότερες ή μεγαλύτερες, όπως το σκάνδαλο της SIEMENS.
Μέσα σʼαυτό το περιβάλλον της ανοχής και της ατιμωρησίας των «ισχυρών» η κυβέρνηση όχι μόνο δεν δείχνει καμία διάθεση για ευνοϊκή επίλυση των χρόνιων προβλημάτων των αδύνατων κοινωνικών ομάδων, αλλά και όταν αυτές αγωνίζονται και διεκδικούν με δυναμικό τρόπο το δίκιο τους συναντούν από την κυβέρνηση βία και καταστολή των αγώνων τους.
Έχουμε πρόσφατο το παράδειγμα από τις κινητοποιήσεις των νέων.
Ακόμη και σήμερα απαντώντας στις κινητοποιήσεις των αγροτών για το μειωμένο εισόδημά τους η κυβέρνηση έδωσε ψίχουλα αντί για πραγματική στήριξη του παραγωγικού αυτού τομέα. Την ίδια στιγμή δεν κάνει τα απαιτούμενα ώστε να επιστρέψει στο δημόσιο ο πλούτος που κατασπαταλήθηκε εξαιτίας των χειρισμών στην περίπτωση των Μονών Βατοπεδίου και Τοπλού.
Στο αυτονόητο λοιπόν ερώτημα «και τώρα τι πρέπει να γίνει;» νομίζω η απάντηση είναι:
• Να επιστρέψει ο δημόσιος πλούτος εκεί που ανήκει
• Όσοι πολιτικοί εμπλέκονται στα σκάνδαλα να τους αποδοθούν ευθύνες και να τιμωρηθούν, ανάλογα με το αδίκημά τους
• Να υπάρξει καθεστώς, προστασίας του δημόσιου πλούτου και διαφάνειας της χρήσης του.
Με τιμή
ΛΙΤΣΑ ΑΜΜΑΝΑΤΙΔΟΥ ΠΑΣΧΑΛΙΔΟΥ
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS