Στην εκδήλωση της Ανανεωτικής Πτέρυγας που πραγματοποιήθηκε σήμερα σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας με θέμα «Αριστερά και Πρόσφατες Πολιτικές Εξελίξεις», εκτός του Φώτη Κουβέλη, παρεμβάσεις έκαναν και οι ΔΑΜΙΑΝΟΣ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ και ΣΤΑΥΡΟΣ ΛΙΒΑΔΑΣ.
«….. Ένα κοινωνικό φαινόμενο δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να το καταδικάζεις, και μάλιστα μέσω κομματικών ανακοινώσεων, και αυτό που καταρχάς απαιτείται είναι η αξιολόγηση και η ερμηνεία του….
….Εδώ όμως ελλοχεύει ένας κίνδυνος, να νομίσουμε δηλαδή ότι με την ερμηνεία, την όσο το δυνατόν πιο εμπεριστατωμένη και επιστημονική εξήγηση του τι και γιατί συνέβη, τελείωσαν και τα καθήκοντά μας απέναντι στο φαινόμενο. Αλλά κάτι τέτοιο θα εξέτρεπε τους αριστερούς καθιστώντας τους απλούς παρατηρητές και ερμηνευτές φαινομένων…
…Οι Γάλλοι λένε ότι το να ερμηνεύεις, να αιτιολογείς, σημαίνει να δικαιολογείς. Και νομιζω ότι πολλοί από όσους στέκονται αποκλειστικά στο θέμα της κατανόησης και της ερμηνείας υπονοούν ακριβώς αυτό. Θέλουν δηλαδή πλαγίως να αποφύγουν ή να αποκρούσουν την κριτική στάση απέναντι στο φαινόμενο, προφανώς γιατί οι ίδιοι έχουν άλλη άποψη και άλλη στάση.
Είναι λοιπόν άλλο πράγμα η ερμηνεία ενός φαινομένου, μιας εξέλιξης, και άλλο πράγμα η στάση μας απέναντι σʼ αυτή….
….Όλο αυτό το σκηνικό που στήνουν κάθε φορά οι αναρχικοί και εσχάτως υιοθετούν και άλλοι με φωτιές, πέτρες, μολότοφ και κλέφτες κι αστυνόμους έχει για στόχο όχι μόνο το υπαρκτό κράτος και την υπαρκτή κοινωνία, αλλά τη διάλυση των ίδιων των συγκροτητικών διαδικασιών που δημιουργούν την κοινωνία από την πιο στοιχειώδη κοινωνικότητα μέχρι το επίσημο κράτος. Στόχος λοιπόν δεν είναι απλά η κοινωνία αλλʼ αυτή καθεαυτή η κοινωνικότητα. Όμως ακριβώς αυτό, η κοινωνικότητα και η μέχρις έσχατης συνέπειας καλλιέργειά της είναι το πεδίο ορισμού της Αριστεράς».
«Χωρίς καμιά διάθεση υπερβολής ή προκατάληψη, αποκομίσαμε την εικόνα ενός συνονθυλεύματος κατά παράθεση αιτημάτων και επιλεκτικών απόψεων, χωρίς συνοχή, χωρίς αντιστοιχία με τις σημερινές ανάγκες και προβλήματα, με τα συμβαίνοντα στον κόσμο και τη χώρα μας, με τη δυναμική των πραγμάτων, τους υπάρχοντες πολιτικούς συσχετισμούς, διεθνώς και εδώ…
…. Η σπουδή στη δημοσιοποίηση των 15 άμεσων στόχων πάλης, από το ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει, μάλλον, προσπάθεια δημιουργίας «τετελεσμένων» και όχι πρόθεση πραγματοποίησης ανοικτού διαλόγου μεταξύ αριστερών. Ελπίζουμε να μην έχουν βάση οι φόβοι πως είμαστε ενώπιον μιας διελκυστίνδας προεκλογικών τριβών μεταξύ ΣΥΝ και συμμάχων, ή μιας ανεπίτρεπτης κατάστασης, όπου ο καθένας θα λέει τα δικά του, αναλόγως του ακροατηρίου και όλοι μαζί το τίποτε....
… Η αριστερά ποτέ δεν έπασχε από αριστερόφρονα λόγια, δεν είναι ο αριστερός διακηρυκτικός λόγος που λείπει, αλλά η αριστερή πολιτική πρακτική. Και η αριστερή πρακτική δεν ταυτίζεται με ό,τι διαμαρτύρεται και αντιστέκεται. Ό,τι κινείται δεν είναι πάντα κόκκινο και το αριστερόμετρο δεν βαθμονομείται σε χιλιόμετρα πορειών και διαδηλώσεων.
Η αριστερά θα ξαναγίνει ελκτική δύναμη, όταν αναδιατυπώσει το κοινωνικό της όραμα με όρους του σήμερα. Εκκρεμεί ο αριστερός προγραμματικός λόγος.
…Στην ελληνική κοινωνία υπάρχει ανάγκη εκσυγχρονισμού, διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, διεύρυνσης του κοινωνικού κράτους, επαναπροσανατολισμού της οικονομίας προς την πραγματική παραγωγή και τις ανθρώπινες ανάγκες, στη βάση της αειφορίας και της προστασίας του περιβάλλοντος.
… Στις σημερινές συνθήκες κρίσης και αδιεξόδου ένα μεταρρυθμιστικό πολιτικό σχέδιο είναι όσο ποτέ άλλοτε αναγκαίο. Απαιτεί συγκλίσεις πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, εκείνων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, του προοδευτικού εκσυγχρονισμού, της οικολογικής εγρήγορσης και όσων διεκδικούν μια πολιτικά διευθυνόμενη, κοινωνικά συνεκτική και οικολογικά συμβατή παγκοσμιοποίηση.
« Αγαπητές φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
Να ευχηθώ κάθε επιτυχία στην αποψινή εκδήλωση. Γίνεται σε μια αρκετά κρίσιμη στιγμή των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα και φυσικά των αναζητήσεων σχετικά με το ρόλο που μπορεί να παίξει η αριστερά, και ιδιαίτερα η ανανεωτική.
Δίνουμε πάντα ιδιαίτερο βάρος στο προγραμματικό περιεχόμενο των προτάσεων και των παρεμβάσεών μας, συγκεκριμένο κάθε φορά και σαφώς ενδεικτικό των προοπτικών που προτείνουμε στους συντρόφους μας και στους πολίτες. Σε ένα βαθμό, στη μακρόχρονη πορεία της ανανεωτικής αριστεράς, έχουμε συσσωρεύσει ένα κεφάλαιο τέτοιων προτάσεων και προοπτικών και έχουμε μάλιστα πετύχει ένας σημαντικός αριθμός να έχει ενταχθεί στη συνολική φυσιογνωμία του ΣΥΝ και ως εκ τούτου και στις συνεργασίες του. Είναι γενικότερα αποδεκτό ότι αυτή η συμβολή της ανανεωτικής αριστεράς έχει διαμορφώσει τις γενικές στρατηγικές κατευθύνσεις του ΣΥΝ ως προς την ευρωπαϊκή πολιτική ενοποίηση, άσχετα από τις κριτικές μας και τις καταδίκες συγκεκριμένων αποφάσεων των οργάνων της ΕΕ. Είναι γνωστός ο ρόλος της ανανεωτικής αριστεράς στη διαμόρφωση της οικολογικής πολιτικής και των συγκεκριμένων θέσεων του κόμματος από την εκτροπή του Αχελώου έως τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τις τουριστικές επενδύσεις. Το ίδιο ισχύει για τη συμβολή μας στα λεγόμενα «εθνικά θέματα», από το Μακεδονικό έως τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, το Κυπριακό, κλπ. Το ίδιο ισχύει για τη διαμόρφωση της πολιτικής μας ως προς τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη, των μειονοτήτων και των «διαφορετικών». Και θα μπορούσα επίσης να αναφέρω, έστω και τηλεγραφικά, τις θέσεις της ανανεωτικής αριστεράς ως προς την περιφερειακή συγκρότηση του Κράτους («Καποδίστριας»…), τη φορολογική μεταρρύθμιση («πράσινη φορολογία» και πολλά άλλα), το ασφαλιστικό σύστημα, (ένας και μοναδικός ασφαλιστικός οργανισμός κλπ κλπ).
Είναι ενδιαφέρον ότι, η πρόσφατη κρίση και η αναζήτηση πολιτικών για την αντιμετώπισή της δικαιώνουν πολλές από τις αναλύσεις και προτάσεις της ανανεωτικής αριστεράς. Τίθενται σήμερα σε πλήρη αμφισβήτηση δόγματα και πρακτικές του νεοφιλελευθερισμού, ενώ λίγοι αναζητούν λύσεις με επιστροφή στον εθνικό προστατευτισμό, στον κρατισμό και στην πολυδιάσπαση παλαιότερων περιόδων. Αντίθετα όλο και περισσότεροι κάνουν πια λόγο για συνεργασία και κοινή πολιτική σε παγκόσμιο επίπεδο, και αυτό συχνά χωρίς άμεση σχέση με κομματικές προελεύσεις.
Αναπτύσσεται η τάση για να διαμορφωθούν οι όροι και οι θεσμοί για μια παγκόσμια διακυβέρνηση, που βέβαια δεν μπορεί παρά να είναι πολιτική και πολυμερής ή πολυπολική. Είναι γενικές κατευθύνσεις που εδώ και καιρό υποστηρίζει η ανανεωτική αριστερά, παράλληλα βέβαια και με άλλες πολιτικές δυνάμεις ενός ευρύτατου φάσματος Δεν ξέρω πώς θα εξελιχθεί αυτή η ιδεολογική και πολιτική αναζήτηση και αντιπαράθεση που κάποια στιγμή επιβάλλει διάλογο και συγκλίσεις. Είναι πάντως λυπηρό να βλέπει κανείς τα νέα αυτά πεδία διαμόρφωσης πολιτικής να απορρίπτονται με περισσή ευκολία και ανεμελιά τόσο από σημαντικό τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που ήταν μάλλον αναμενόμενο, όσο όμως και από σημαντικές και «ριζοσπαστικές»… δυνάμεις του ΣΥΝ.
Ανησυχούμε όταν βλέπουμε όλα αυτά τα στοιχεία της φυσιογνωμίας της ανανεωτικής αριστεράς να αμφισβητούνται ή να παραμερίζονται στην καθημερινή παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, όπως πια το διαπιστώνουν πολλοί εντός και εκτός του χώρου της αριστεράς. Είναι φανερό σε ζητήματα όπως η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης, αλλά όλο και περισσότερο το διαπιστώνουμε όταν παρατηρούμε πώς εξελίσσονται θέσεις και πρωτοβουλίες ή παραλείψεις σχετικά με όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έως τώρα την ανανεωτική αριστερά.
Δεν μας κλόνισε τόσο η δημοσκοπική εξέλιξη, γιατί στο κάτω κάτω κανείς σοβαρός άνθρωπος δεν πίστεψε στις προβλέψεις για 18 και 20%, αλλά η αντιμετώπισή της. Είχαμε επισημάνει από την αρχή ότι το σημαντικότερο ήταν η προσπάθεια να παγιωθεί ένα σημαντικό τμήμα της μετακίνησης προς το ΣΥΡΙΖΑ. Κι αυτό θα σήμαινε τη διατύπωση ενός συγκεκριμένου προγράμματος που θα μπορούσε να αποτελεί απάντηση στα βασικά ζητήματα της σημερινής κρίσης και τη μεθόδευση ευρύτερων συσπειρώσεων που θα το στηρίζουν. Χάσαμε περίπου ένα χρόνο, ενώ παράλληλα η πλειοψηφία του ΣΥΝ έκανε ότι μπορούσε για να πείσει ότι η μεν δημοσκοπική μεγέθυνση την φοβίζει (αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά μας…!) η δε συσπείρωση δεν είναι και τόσο επιθυμητή …Όπως δεν είναι και ο σχετικός διάλογος που προϋποθέτει, σε βαθμό μάλιστα που δαιμονοποιήθηκε η ίδια η λέξη και η οποιαδήποτε αναφορά σε οποιονδήποτε διάλογο, σε οποιοδήποτε πεδίο της προγραμματικής και πολιτική παρουσίας μας.
Η στρατηγική όμως της ανανεωτικής αριστεράς, η στρατηγική του «ειρηνικού δρόμου» βασίζεται στη συνεχή προγραμματική ανανέωση σε συνεχή επαφή και διάλογο με τους πολίτες και τα κινήματα, στη διαμόρφωση προγράμματος μεταρρυθμίσεων και αλλαγών, στην αναζήτηση ευρύτατων πολιτικών και κοινωνικών συσπειρώσεων και πολιτικών προτάσεων για τη διακυβέρνηση της χώρας και την παρουσία της στην Ευρώπη και τον κόσμο. Μπορεί να μην είναι κατάλληλες οι συνθήκες αυτήν ή εκείνη τη στιγμή, αλλά δεν είναι παραδεκτό να απορρίπτεται γενικώς και αδιακρίτως κάθε διάλογος και κάθε σύγκλιση. Ιδίως τώρα που με τις εξελίξεις της κρίσης οι πάντες επιδιώκουν διάλογο και συσπειρώσεις με τους πάντες σε διεθνές και σε εθνικό επίπεδο.
Οφείλουμε όλοι μας να κρατήσουμε ανοιχτή την προοπτική για το καλό της αριστεράς και της κοινωνίας μας, να αντιταχθούμε με κάθε πολιτικό τρόπο στην αναπαλαίωση των προτάσεων και των πρακτικών της αριστεράς που κάποιοι επιχειρούν με κοντόθωρη προσέγγιση του χώρου μας και με στρεψόδικες αναλύσεις και τοποθετήσεις σχετικά με την παγκοσμιοποίηση, την Ευρώπη, τη νεολαία, τα κινήματα, τη βία. Ιδιαίτερα η βία δεν είναι βέβαια συντελεστής παραγωγής πολιτικής, είναι κυρίως παράγων στρέβλωσης ακόμα και των ευγενέστερων προθέσεων και παρεμβάσεων. Γι αυτό και δεν έχει απολύτως καμιά σχέση με το σχεδιασμό και την εφαρμογή της στρατηγικής της ανανεωτικής αριστεράς.
Με αυτές τις σκόρπιες σκέψεις συμμετέχω και συμπαρίσταμαι στις αναζητήσεις όλων μας και εύχομαι ευόδωση των στόχων της ανανεωτικής ανανεούμενης αριστεράς …»
(Τα πλήρη κείμενα των ομιλιών, βρίσκονται στην ιστοσελίδα της Ανανεωτικής Πτέρυγας: www.ananeotiki.gr )
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS