O Πρωθυπουργός είπε ότι, αισθάνθηκε έκπληξη για την ένταση που έχει η διεθνής κρίση. Δεν είναι ο μόνος. Για παράδειγμα ο Πρόεδρος, μέχρι πρότινος, της Federal Research Κρατικής Τράπεζας των ΗΠΑ, αισθάνθηκε έκπληξη γιʼ αυτά που γίνονται και είπε με αυτοκριτική διάθεση ότι όλη μου τη ζωή έκανα λάθος, σε σχέση με τις οικονομικές πολιτικές που υποστήριξα.
Από τον Πρωθυπουργό δεν ακούσαμε ούτε μία κουβέντα. Θα έλεγα ότι τόσο ο Πρωθυπουργός όσο και οι άλλοι συνάδελφοι της Ν.Δ., δεν θα αισθάνονταν τόσο μεγάλη έκπληξη αν στοιχειωδώς είχαν προσέξει τις εδώ και χρόνια τοποθετήσεις του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς μέσα στη Βουλή, αν είχαν προσέξει τις αγορεύσεις του Λαφαζάνη, του Δραγασάκη, του Κουβέλη, του Λεβέντη, για να σταθώ στους βουλευτές που υπήρχαν και την προηγούμενη περίοδο, που ακριβώς αυτά τα προβλήματα επισήμαιναν και που μας αντιμετωπίζατε σαν ανθρώπους των σπηλαίων και σαν καθυστερημένους επειδή στη βιβλιοθήκη μας υπάρχει ακόμη ο Μαρξ.
Και τώρα βλέπουμε αυτήν την κατάσταση. Για άλλα θα έπρεπε να αισθάνεται έκπληξη ο Πρωθυπουργός. Γιʼ αυτά που συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα. Για τις ακραίες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Γιʼ αυτό εγώ, απʼ αυτό εδώ το βήμα, εκ μέρους όλων των μελών και φίλων του ΣΥΡΙΖΑ, θέλω να χαιρετήσω τις εργάτριες στη μεταποίηση φρούτων στη Δυτική Μακεδονία, που έγιναν κατεψυγμένες, γιατί τις έκλεισαν στα ψυγεία της Ν.Δ. η εργοδοσία, για να κρύψουν ότι ήταν ανασφάλιστες.
Τους εργαζόμενους στον Έβρο, που απολύονται με SMS.
Τους εργαζόμενους στου Λαναρά και τις άλλες επιχειρήσεις, που έχουν δεδουλευμένα 6 μηνών και όντας επιχειρήσεις εν δυνάμει κερδοφόρες, ζουν με τον κίνδυνο της απόλυσης.
Σήμερα τους νοσοκομειακούς γιατρούς, που είναι σε απεργία. Χάθηκε μία ζωή γιατί δεν υπήρχαν αυτοκόλλητα για τον απινιδωτή.
Κι έχουμε μία κυβέρνηση, η οποία αρνείται να εφαρμόσει νομοθετικά τη σύμβαση την οποία η ίδια υπέγραψε.
Ήμουν χθες στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων. Λυπάμαι βαθιά γιʼ αυτή τη συναίνεση, που παρά τα λόγια, είδαμε ανάμεσα στη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, ενάντια στη σύμβαση των εργαζομένων. Ιστορική από μία άποψη, γιατί ήταν η πρώτη σύμβαση εργαζομένων, η οποία έγινε στο Δημόσιο Τομέα. Και εν χορώ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, παρά την διαφωνία συναδέλφων του ΠΑΣΟΚ, με τους οποίους μιλήσαμε, τάχθηκαν ενάντια σʼ αυτήν την σύμβαση. Και καλώ το Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, να πάρει θέση σήμερα. Αν είναι σημαντικό στη νέα Ελλάδα την οποία σκέφτεται και μας είπε εδώ, να υπάρχουν συμβάσεις ανάμεσα στο δημόσιο, ως εργοδότη, και τους εργαζομένους και αν στηρίζει αυτή τη σύμβαση των νοσοκομειακών γιατρών. Ή αν στέκεται κι αυτός, όπως οι εισηγητές του ΠΑΣΟΚ χθες, δίπλα σʼ ένα ακραίο κατεστημένο, το οποίο έχει αναδειχθεί μέσα από τον κομματισμό και την αναξιοκρατία, το οποίο πολέμησε με μανία το άρθρο 4 του νομοσχεδίου αυτού, το οποίο προέβλεπε τη φυσιολογική εξέλιξη των γιατρών, μέχρι τη θέση του Διευθυντή. Και έλεγε ότι δεν θα παραδώσουμε τους γιατρούς στη διαφθορά και στο φακελάκι και στις φαρμακευτικές εταιρίες και θα τους ανοίξουμε προοπτικές.
Θέλω ακόμη να χαιρετήσω τις καθαρίστριες. Πρώτα απʼ όλα κα Πρόεδρε, τις καθαρίστριες της Βουλής. 3,10 ευρώ, μέσα στο Κοινοβούλιο, παίρνει η καθαρίστρια, από τα συνεργεία, δείχνοντας πόσο έχουν διεισδύσει στο δημόσιο τομέα οι πιο άγριες εργασιακές σχέσεις. Και να καλέσω τον Προεδρείο της Βουλής να αποκαταστήσει αυτές τις εργαζόμενες και μαζί το κύρος της Βουλής και να χαιρετίσω, και θα έπρεπε η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός ο ίδιος να το είχε κάνει πρώτος απ΄ όλους, την Κωνσταντίνα Κούνεβα, την αρχαιολόγο και ιστορικό στη Βουλγαρία και καθαρίστρια εδώ, η οποία έδωσε μάχη, μέσα σʼ αυτές τις συνθήκες, για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Και την πλήρωσε, χωρίς ούτε ένας να βρίσκεται σήμερα μέσα στον Κορυδαλλό, ενώ βρίσκονται με τον τρομονόμο οι μαθητές της Λάρισας.
Αυτή είναι η Ελλάδα της κρίσης που ζούμε. Αυτήν την Ελλάδα έχετε φτιάξει.
Σε σχέση μʼ αυτήν την κρίση, που είναι το βασικό θέμα, ότι το μέγεθος της κρίσης ίσως είναι πρωτοφανές, τουλάχιστον για τις γενιές μας, δεν το έχουμε γνωρίσει. Από τη Ρωσία μέχρι τις χώρες της Ευρώπης. Η Λετονία 1,5% πτώση του ΑΕΠ, μέσα σʼ ένα χρόνο, με φαινόμενα που δημιουργούν βαθιά ανησυχία. Βλέπουμε ότι στη Ρουμανία το 1/3 των εργαζομένων φεύγει. Έχουν ήδη φύγει. Στη Μεγάλη Βρετανία, ακόμη και τους εργάτες εκεί θέλουν να τους διώξουν. Θέλουν να διώξουν τους Ρουμάνους, θέλουν να διώξουν τους Ισπανούς, όταν οι μπαμπάδες κι οι παππούδες αυτών των εργατών είχαν βρεθεί στις Διεθνείς Ταξιαρχίες της Ισπανίας.
Θέλω να πω ότι είναι μία κρίση η οποία αγγίζει βαθιά τους εργαζόμενους. Η οποία αγγίζει βαθιά την κοινωνία. Κι αν δεν υπάρξουν από την Πολιτεία και από τους Διεθνείς Οργανισμούς σωστές παρεμβάσεις, θα έχουμε καταστάσεις ιδιαίτερα αρνητικές, ανησυχητικές, όπως είχαν προκύψει και από την κρίση του 1929. Κι είναι μια κρίση, η οποία από το χρηματοπιστωτικό σύστημα πέρασε μέσα στη βιομηχανία, τη μεταποίηση, αυτό που ονομάζουμε πραγματική οικονομία, και δείχνει ένα πράγμα την κατάρρευση του μεταπολεμικού και ιδιαίτερα της δεκαετίας του ʼ70, μοντέλου στο οποίο στηρίχθηκε η καπιταλιστική αυτή επέκταση και η περίοδος των παχιών αγελάδων.
Είναι αποτυχία της Ν.Δ., συμφωνώ με τον κ. Παπανδρέου, είναι αποτυχία όμως και του συστήματος, είναι αποτυχία δεκαετιών, η οποία όταν βλέπαμε το σύστημα και τη διακυβέρνηση της χώρας να συντάσσεται με τα διεθνή ρεύματα κατάργησης των ελέγχων, ιδιωτικοποίησης, εγκατάλειψης του δημόσιου τομέα.
Το δεύτερο σημείο, που θέλω να τονίσω. Την κρίση δεν την έστειλε ο Θεός. Δεν είναι τα Σόδομα και τα Γόμορρα, που τιμωρούνται για τις αμαρτίες που έκαναν οι κοινωνίες. Είναι κρίση η οποία έχει σαφείς αιτίες. Ξέραμε, ακούγαμε για τις αιτίες. Μας έλεγαν δεν μπορούμε να δώσουμε 5%. Και η Κυβέρνηση αντιμετώπιζε με τα ΜΑΤ τους φοιτητές και τους μαθητές για την Παιδεία, γιατί θα μπούμε σε κρίση. Δεν μπορούμε να αυξήσουμε τις τιμές για τους αγρότες, γιατί θα μπούμε σε κρίση. Δεν μπορούμε να αυξήσουμε τους μισθούς, γιατί θα μπούμε σε κρίση. Δεν μπορούμε να έχουμε εργασιακές σχέσεις πλήρους απασχόλησης, πρέπει να έχουμε ενοικιαζόμενους εργαζόμενους και STAGE, γιατί θα μπούμε σε κρίση. Τίποτα απʼ αυτά δεν έφερε την κρίση.
Την κρίση την έφερε το παράδειγμα της Ιρλανδίας, που θελήσατε να ακολουθήσετε. Την κρίση την έφεραν τα τοξικά ομόλογα, οι τοξικές πολιτικές, οι οποίες οδήγησαν σε κατάρρευση το χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ, του CITY. Όλα αυτά τα οποία θαυμάζατε και προσκυνούσατε και πηγαίνατε στα συνέδρια του Economist να τα διαφημίσετε και κάνατε πλύση εγκεφάλου στον Ελληνικό Λαό.
Την κρίση την έφερε αυτή η πολιτική, που ήθελε την ιδιοτέλεια και το κέρδος, το οποίο είδαμε σε ακραίες μορφές με τα στελέχη των επιχειρήσεων, απέναντι στη συλλογικότητα, στο δημόσιο. Συρρίκνωση του δημοσίου, παραίτηση από τους ελέγχους, κατάργηση των μηχανισμών παρέμβασης του δημοσίου, κατάργηση του κοινωνικού κράτους. Αυτές οι πολιτικές κατέρρευσαν. Και θα έπρεπε να το είχατε καταλάβει. Θα έπρεπε να το έχετε καταλάβει και να φύγετε με εντιμότητα, και σοβαρότητα και με αυτοκριτική, αντί να παίζετε με τον ελληνικό λαό.
Και εσείς και οι κύριοι Μπαρόζο και Τρισέ, οι οποίοι κάλυπταν αυτές τις καταστάσεις και ερχόντουσαν και έλεγχαν τον ένα βοσκό και τον άλλο γεωργό, όταν δεν έλεγχαν της δραστηριότητες στην Ευρώπη της UBS, τη Royal Bank of Scotland και τις άλλες τράπεζες.
Το τρίτο. Τρομερή ανησυχία για τον τρόπου που αντιμετωπίζεται η κρίση παγκοσμίως και στην Ελλάδα.
Με δύο τρόπους. Ενισχύονται αυτή που έχουν την ευθύνη. Κάνεις ένα αδίκημα και η πολιτεία έρχεται και σε πληρώνει για να σου πει μπράβο. Είναι εντυπωσιακό αυτό που συζητάνε σήμερα στη Μεγάλη Βρετανία, ότι απέναντι στα 500 δισεκατομμύρια λίρες, τα οποία έχει δώσει ο Brown στις τράπεζες, σε κοινωνικές υπηρεσίες και σε κινήματα αλληλεγγύης έδωσε 40 εκατομμύρια λίρες, για να φάει ο άνεργος, να βρει μια στέγη ο άστεγος κλπ.
Ο καπιταλισμός θυμάται το κράτος όταν είναι να δημοσιοποιήσει τις ζημιές, την ίδια στιγμή που κάλυπτε την ιδιωτικοποίηση του συλλογικού κοινωνικού κέρδους.
Το δεύτερο, το οποίο είναι απαράδεκτο και το βλέπουμε κι εδώ. Ότι αυτοί οι οποίοι υφίστανται την κρίση πρέπει να πληρώσουν ακόμα περισσότερο. Κι ακούμε προτάσεις από την Ε.Ε. για προσωρινή ανεργία, για να μη γίνουν απολύσεις. Ακούμε προτάσεις από το ΕΒΕΑ, για εφαρμογή βδομάδας 3, 3,5, 2,5 εργάσιμων ημερών.
Βλέπουμε στον Έβρο και σε περιοχές της Μακεδονίας ειδικά, που πλήττεται ιδιαίτερα, να περνάνε όλες αυτές οι διαδικασίες.
Δεν θα περάσει αυτό.
Εμείς καλούμε τους εργαζόμενους, να πάρουν παράδειγμα τους μαθητές και τους φοιτητές και τους αγρότες, και να κινητοποιηθούν ενάντια σʼ αυτούς οι οποίοι καλύπτουν τους θύτες και επιβαρύνουν τα θύματα.
Το τέταρτο σημείο, που θα ήθελα να αναφέρω. Η Ελλάδα. Στην Ελλάδα αυτή η παγκόσμια κρίση έχει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά με την πολιτική που εφάρμοσε η Ν.Δ.
ΟΤΕ, τράπεζες, Ο.Α, κατακτήσεις μέσα σε μια κοινωνική πολιτική, όσες είχε μια χώρα όπως η Ελλάδα. Όλα αυτά κατέρρευσαν. Δεν ήταν μια πολιτική αντίστασης και άμυνας και προφύλαξης, εγκαταλειμμένες οι δημόσιες δαπάνες, η δημόσια παιδεία, η έρευνα, οι επενδύσεις, ήταν μια κατάσταση που ενίσχυε αυτές τις τάσεις. Μʼ αυτή την έννοια δεν είναι κάτι εξωτερικό. Είναι βαθιά εσωτερικό. Και η άμυνα μας πρέπει να είναι μέσα εδώ πρώτα απʼ όλα. Να δούμε πώς θα αναδιαταχθούνε οι πολιτικές και οι κοινωνικές δυνάμεις εκείνες, οι οποίες είχαν την ευθύνη. Δεν έχουν λόγο οι τραπεζίτες πια. Δεν μπορούν οι ιδιωτικές τράπεζες να κυριαρχούν στη χώρα μας όταν το τραπεζικό κεφάλαιο, παγκοσμίως, και στην Ελλάδα το μόνο που το ένοιαξε είναι μια «ψιλοϊμπεριαλιστική» επέκταση στις χώρες των Βαλκανίων, και το ίδιο σκέφτεται και σήμερα.
Οι δυνάμεις εργασίες σε κοινωνικό επίπεδο και οι δυνάμεις της αριστεράς πρέπει να πάρουν το λόγο.
Το πέμπτο σημείο. Είμαστε ο αδύναμος κρίκος. Ποτέ δεν έχω δει τόσες φορές στον Ευρωπαϊκό και στον Παγκόσμιο τύπο να αναφέρεται η χώρα μας. Ποτέ. Δεν πα να έκανε Ολυμπιακούς αγώνες ή ό,τι άλλο. Γιατί; Γιατί από τη μία με ιδιαίτερη ένταση, όπως φαίνεται με τα πιο ακριβά επιτόκια που έχουμε, εμφανίζεται το φαινόμενο της Ελλάδας, γιατί έχει τα εγχώρια προϊόντα της τελμάτωσης και της αποδόμησης του πολιτικού συστήματος από χρηματιστήρια, και Βατοπέδια, μέχρι κουμπάρους και ομόλογα, και τρόπο που λειτουργούν τα ΜΜΕ, αλλά γιατί έχει δώσει και την ελπίδα, ήταν ο χώρος που αναπτύσσονται προδρομικά κινητοποιήσεις, που θα δούμε ευρωπαϊκά και διεθνώς όπως έγινε με τους φοιτητές και τους μαθητές.
Το έκτο σημείο, είναι ότι είμαστε εν κινδύνω. Αν η Ελλάδα δεν καλύπτονται σήμερα πίσω από τη σκιά του ευρώ, στο νομισματικό τομέα, θα είχε εκφραστεί όλη αυτή η κατάρρευση η οποία υπάρχει στην πραγματική οικονομία και θα ήμασταν μια δεύτερη ή μια πρώτη Ισλανδία.
Είμαστε σε μια κρίσιμη κατάσταση. Είμαστε σε μια κατάσταση κινδύνου από άποψη οικονομικών και κοινωνικών κατακτήσεων, αν συνδυαστούν οι συνέπειες της κρίσης με τις πολιτικές της κυβέρνησης, αλλά έχουμε και μία δυνατότητα, έστω και τώρα να αλλάξουμε τα πράγματα.
Επομένως τι πρέπει να γίνει. Άκουσα από την κυβέρνηση να λέει ότι θέλει συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων. Το θέλει ο κόσμος. Ο κόσμος όταν βρεθεί σε δύσκολη θέση θέλει μια συμφωνία, δεν θέλει να βλέπει ένα άγονο και στείρο παιχνίδι. Τι είδους συναίνεση όμως; Σαν κι αυτή που έγινε με τους γιατρούς χθες; Συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων που εκφράζουν ολιγαρχίες και κατεστημένα ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων; Δεν μπορούμε να μπούμε εμείς σε τέτοια συναίνεση.
Είπε ο κ. Παπανδρέου ότι αποτύχατε στη Ν.Δ. Είχε απόλυτο δίκιο. Απέτυχε όμως το ίδιο το σύστημα. Δεν είναι μόνο η Ν.Δ. είναι οι πολιτικές που ακολουθούμε όλα αυτά τα χρόνια.
Είπε ο κ. Πρωθυπουργός ότι, σχέδιο χωρίς κόστος δεν γίνεται. Σχέδιο χωρίς αλλαγή δεν γίνεται. Φυσικά θα έχει κόστος το σχέδιο. Σχέδιο χωρίς αλλαγή πολιτικών και αλλαγή πολιτικών δυνάμεων, δεν μπορεί να υπάρξει.
Μʼ αυτή την έννοια – εμείς δεν το θέλουμε- αλλά η λογική είναι συγκρουσιακή σήμερα. Όταν λέω συγκρουσιακή, εννοώ με πολιτικούς όρους. Ή θα συγκρουστούμε τώρα με τις πολιτικές που ακολουθούνται. Θα τις αμφισβητήσουμε. Ή θα τις αποδεχτούμε ακόμη κι αυτή τη φορά με τις τεράστιες παγίδες που δημιουργούνται για την ελληνική οικονομία.
Σήμερα ο ελληνικός λαός που θέλει τη συναίνεση πρέπει να γνωρίζει ότι βρίσκεται μπροστά στην επιλογή. Πρέπει να επιλέξει εάν η χώρα μας θα κινηθεί με τον τρόπο που κινούνταν επί μία εικοσαετία ή θα πάρει άλλο δρόμο. Λυπούμαστε που το λέμε αυτό, πρέπει όμως να επιλέξει. Διότι βλέπουμε ήδη τις τεράστιες καταστροφές που έχουν γίνει στην Ελλάδα και αλλού. Επομένως είναι πολύ σημαντικό το τι προτείνει κάθε κόμμα και κάθε πολιτική δύναμη. Ξέρετε υπάρχει πλειοδοσία και το καταλαβαίνει η κοινωνία. 1200 βασικό μεροκάματο, 1400, 1600, τσάμπα είναι ως υπόσχεση.
Σʼ αυτήν την πλειοδοσία δεν θα μπούμε. Έχουμε τις θέσεις μας. Υπάρχει η άποψη να μιλάμε για κοινωνική δικαιοσύνη ενάντια στην κοινωνική αδικία. Παρέμβαση του δημοσίου, απέναντι στη ζούγκλα της αγοράς. Άκουσα κάποιες τέτοιες ενδιαφέρουσες αξίες, με τις οποίες κανείς δεν διαφωνεί, από τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. Όμως καλύπτει αυτό τη σιωπή στα μεγάλα σημεία προγραμματικής ρήξης; Μʼ αυτήν την έννοια, αυτή τη στιγμή, εμείς λέμε ότι , πρέπει να γίνει δουλειά σε προγραμματικό επίπεδο και δεν θα μπούμε στη διαδικασία του να κοροϊδεύουμε τον κόσμο με αοριστίες ή με πλειοδοσίες και μʼ αυτή την έννοια επειδή έχει γίνει μεγάλη συζήτηση, ξέροντας ότι ουκ εν τω πολλώ το ευ, αλλά το ευ κρίνεται το ίδιο, καταθέτω στα πρακτικά τα 15 σημεία του ΣΥΡΙΖΑ. Τις προγραμματικές θέσεις που επεξεργάζονται οι συνιστώσες, όπως τώρα το συνέδριο του Συνασπισμού, η σύσκεψη της ΑΚΟΑ, άλλες συνιστώσες, μια πολύ σοβαρή δουλειά.
Να υπογραμμίσω μερικά σημεία τομής.
Δεν μπορεί να υπάρξει ουδεμία ανακούφιση, με οποιαδήποτε υπόσχεση απέναντι στους μικρούς, μεσαίους, αγρότες, νέους, καταναλωτές, χωρίς ένα άλλο τραπεζικό σύστημα, το οποίο θα έχει πυρήνα το τρίπολο, Εθνική Τράπεζα, επανεθνικοποίηση, το λέω προς όλες τις κατευθύνσεις. Και προς την κατεύθυνση του ΚΚΕ. Εμείς αγωνιζόμαστε για την επανεθνικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας. Αγροτική Τράπεζα, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Δεύτερον, χωρίς επιστροφή στο δημόσιο, ως αξία, ως εργαλείο, ως έλεγχο, ως μέσο, όχι ως πρακτική, ως χώρο τρωκτικών, αλλά στη βάση της διαφάνειας, της αξιοκρατίας, της συγκέντρωσης του πιο ανθηρού κομματιού των ελλήνων επιστημόνων.
Τρίτον, σημαίνει ότι η Ελλάδα αξιοποιεί αυτή την κατάσταση και μπαίνει στο χώρο της τεχνολογίας, της πληροφορικής, των επικοινωνιών, τον οποίο τον παραδώσαμε για 30 αργύρια στους Γερμανούς. Σημαίνει ανάκτηση του Οργανισμού Τηλεπικοινωνιών Ελλάδος και επίκεντρο, μαζί με την πανεπιστημιακή έρευνα, μιας προσπάθειας στο χώρο της τεχνολογίας και της έρευνας. Σημαίνει – και δεν το βάζω με την άποψη της αξίας και του δικαιώματος εδώ – στροφή στην παιδεία, σημαίνει εκκίνηση από το 5% στο χώρο της Παιδείας, σημαίνει απαλλαγή της οικογένειας από το φροντιστήριο, σημαίνει δημόσιο πανεπιστήμιο και όχι κερδοσκοπία, ως ένα βασικό μέσο, ώστε να αντιμετωπίσουμε τα χρόνια που έρχονται με ένα ανθρώπινο δυναμικό που έχει τεράστιες δυνατότητες, όταν του της δώσεις.
Σημαίνει άλλη στάση απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν δεχόμαστε εμείς να παραβιάζεται το Σύμφωνο Σταθερότητας, οι κανόνες ανταγωνισμού, οι κανόνες προστατευτισμού για τις τράπεζες και τις βιομηχανίες του Σαρκοζί και να έρχεται εδώ ο κ. Παπαθανασίου και να μας λέει ότι μας είπαν 3%, θα είμαστε το 2010 ή το 2011. Πρέπει να έχουμε μια υπερηφάνεια ως χώρα. Κι όταν οι άλλοι παραβιάζουν με τέτοιο τρόπο τους όρους της Ε.Ε. δεν μπορεί εμείς να τους δεχόμαστε με σκυμμένο κεφάλι.
Σημαίνει στροφή στα έσοδα. Και ξαναθέτουμε το θέμα. Εξοπλισμοί. Εμείς θέλουμε να στηριχθεί η πατρίδα μας. Να έχει τις ένοπλες δυνάμεις, που θα την στηρίξουν, γιʼ αυτό αμοιβαία με τους γείτονες, αλλά όχι εξοπλισμούς νατοϊκούς. Όχι λεφτά για την μονάδα ναυτικής εκπαίδευσης στη Σούδα των Αμερικάνων. Όχι λεφτά για το Αφγανιστάν. Κι όχι λεφτά κύριε Πρωθυπουργέ από τα ταξίδια σας. Εγώ ανησυχώ όταν λείπετε έξω. Σας κάνουν κριτική ότι δεν πάτε συχνά έξω. Εγώ ανησυχώ. Διότι γυρνάμε με λογαριασμούς και με συναλλαγματικές που έχουμε δώσει στο εξωτερικό, προκειμένου να εκμαιεύσουμε μια φιλική στάση στο ένα ή στο άλλο ζήτημα.
Σημαίνει στήριξη της ζήτησης. Οι πάντες το αποδέχονται αυτό. Σημαίνει άλλη αντιμετώπιση και στο θέμα της ακρίβειας, αλλά και στο θέμα της εισοδηματικής ικανότητας των εργαζομένων. Σημαίνει αναδιανομή του πλούτου σε βάθος. Η κρίση απαιτεί μια αναδιανομή του πλούτου σε βάθος. Όλα όσα δεν γίνανε με τους εφοπλιστές, με την εκκλησία, με τα ψηλά εισοδήματα, πρέπει να γίνουν στο πολλαπλάσιο τώρα.
Και σημαίνει ακόμη, αντιστροφή στο θέμα των εργασιακών σχέσεων, κατάργηση όλου του νομικού πλαισίου της κυβέρνησης της Ν.Δ. και της προηγούμενης κυβέρνησης, σχετικά με τις ευέλικτες και ευλύγιστες μορφές εργασίας, τις ομαδικές απολύσεις, τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους. Όλη αυτή την αγριότητα που, δυστυχώς, επικρατεί στη χώρα μας. Στήριξη των ασφαλιστικών ταμείων και τέλος σημαίνει και εθνική αγροτική πολιτική.
Το κίνημα των αγροτών είχε πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία. Νέοι αγρότες, έξω από τις βαρονίας, έξω από τους κομματικούς στρατούς. Αγρότες οι οποίοι δεν συζητούσαν μόνο για το βιβλιάριό τους. Συζητούσαν για το μέλλον, για τις αναδιαρθρώσεις, για το τι θα γίνει. Αγρότες που δεν θέλουν πια τις ΠΑΣΕΓΕΣ, και τις ΓΕΣΑΣΕ και τις ΣΥΔΑΣΕ, που έχουν γίνει φωλιές γραφειοκρατίας, που καθηλώνει το κίνημα, αλλά θέλουν ένα νέα συνδικαλιστικό κίνημα.
Σʼ αυτή τη βάση εμείς ως ΣΥΡΙΖΑ θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις. Σε πολλά που λέγαμε χρησιμοποιούσαμε τη λέξη Εθνικοποίηση και ξένιζε. Χρησιμοποιούσαμε τη λέξη ζούγκλα ή Μεσαίωνας για την κατάσταση και έλεγαν από πού έρχονται αυτοί. Θα ακούσετε πολλά. Ακόμη και τη λέξη Σοσιαλισμό θα ακούσετε. Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι είμαστε σε μια μεταβατική φάση. Ο κίνδυνος είναι μπροστά. Μπροστά είναι και η ευκαιρία, και θα τελειώσω με δυο σειρές από το βιβλίο του Κάρολου Ντίκενς, που αφορά μια αντίστοιχη εποχή, την εποχή των μεγάλων αλλαγών, που λέει ότι ήταν οι χειρότεροι καιροί, αλλά μπορούσαν να γίνουν οι καλύτεροι καιροί. Ήταν η εποχή του σκότους, αλλά ήταν και η εποχή του φωτός. Δεν είχαμε τίποτα μπροστά μας, τα έχουμε όλα μπροστά μας.
Και θέλω να δώσω ένα μήνυμα επαγρύπνησης αλλά και ελπίδας στον ελληνικό λαό. Ότι αν γίνει μια μεγάλη στροφή στη χώρα μας πολλά και με μεγάλη προοπτική μπορούν να αλλάξουν θετικά.
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS