Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, μιλώντας σήμερα στη Θεσσαλονίκη σε εκδήλωση - συζήτηση του περιοδικού «Monthly Review με θέμα τις «γεωστρατηγικές εξελίξεις στην Ευρασία και τις προσεγγίσεις της Αριστεράς» στην οποία συμμετείχαν και οι Β.Λυσσαρίδης, Γ.Μπανιάς και Α.Τσοχατζόπουλος τόνισε μεταξύ άλλων τα εξής:
ΟΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΙ ΓΙΑ ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ -- ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ
«Η περιοχή των Βαλκανίων και της Νοτιανατολικής Ευρώπης αποκτά στις νέες σύγχρονες πραγματικότητες όλο και πιο κρίσιμο ρόλο στις αμερικανικές προτεραιότητες για τη διατήρηση της ηγεμονίας των ΗΠΑ στην Ευρασιατική σκακιέρα, τον έλεγχο της Ευρώπης και την ενίσχυση της νεοφιλελεύθερης καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, στην οποία κεντρικό ρόλο διαδραματίζουν οι πολυεθνικές εταιρίες και το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο.
Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ο βρώμικος Νατοϊκός πόλεμος κατά της Σερβίας, η πρόσφατη απόσχιση του Μαυροβουνίου, η διαφαινόμενη ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου και οι άμεσες ή έμμεσες επεμβάσεις στις Βαλκανικές χώρες για την μετατροπή τους σε αμερικανικά «προτεκτοράτα» ή απόλυτα ελεγχόμενες ζώνες αμερικάνικης επιρροής, ανεξέλεγκτων αγορών και απρόσκοπτης διείσδυσης ξένων κεφαλαίων αποτελούν συμπτώματα και εκδηλώσεις αυτής της νέας στρατηγικής.
Οι σχεδιασμοί για τη διαμόρφωση μιας νεοφιλελεύθερης, υπό την αμερικάνικη κυριαρχία, αρχιτεκτονικής στη Βαλκανική και την ενσωμάτωση, με αυτούς ακριβώς του όρους, όλης της περιοχής στην Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένης και της Τουρκίας, ευνοούν έναν «μεγάλο συμβιβασμό» ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία στην προοπτική διχοτόμησης και συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου, ως χώρου ενιαίας αγοράς.
Αυτή η διχοτόμηση-συνεκμετάλλευση του Αιγαίου οργανώνεται βήμα το βήμα εδώ και πολύ καιρό από το τουρκικό στρατιωτικοπολιτικό κατεστημένο και κλιμακώνεται την τελευταία δεκαετία, ενώ υποστηρίζεται με κάθε ευκαιρία από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, αλλά και από τους πιο ένθερμους ατλαντικούς κύκλους της Ε.Ε. Η προώθηση αυτών των σχεδίων κινδυνεύει να οδηγήσει πολύ γρήγορα την περιοχή μας σε ανεξέλεγκτες περιπέτειες.
Η ΕΞΑΓΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ FINANSBANK
Η συμφωνία εξαγοράς από την Εθνική Τράπεζα της Finansbank αποτελεί μία κίνηση μεγάλου ρίσκου. Στην ουσία συνιστά πολιτική κίνηση και μάλιστα πρωτοβουλία «υψηλής πολιτικής». Καμία άλλη καθαρά ιδιωτική Τράπεζα της χώρας μας δεν θα διακινδύνευε ένα τόσο μεγάλο άνοιγμα στην τουρκική αγορά. Η Εθνική Τράπεζα επιχειρεί να το πράξει, διότι διαθέτει ισχυρή πολιτική στήριξη, όχι μονάχα από την κυβέρνηση αλλά και τους χρηματοπιστωτικούς κύκλους της υπερδύναμης. Η Εθνική Τράπεζα, εφ΄ όσον εξαγοράσει την Finansbank, μία γιγάντια συναλλαγή για τα μεγέθη μας, συναρτά το μέλλον της από δύο σημαντικούς αστάθμητους παράγοντες: Την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων και την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, για να μην αναφερθώ στις αβέβαιες εξελίξεις του Κουρδικού. Αν πάει κάτι στραβά στις δύο αυτές παραμέτρους, οι συνέπειες θα είναι άκρως επιζήμιες. Ας μην ξεχνάμε ότι η Finansbank είναι η όγδοη σε μέγεθος τράπεζα της Τουρκίας και προηγούνται μεγάλες κρατικές τράπεζες, ενώ η Εθνική είναι η πρώτη τράπεζα στη χώρα μας και η «καρδιά» της ελληνικής οικονομίας.
Αν η Finansbank κλυδωνιστεί, οι επιπτώσεις στην οικονομία της γείτονος θα είναι περιορισμένες, ενώ σε μία τέτοια περίπτωση η Εθνική θα περιέλθει σε μεγάλη κρίση, που θα συμπαρασύρει όλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα, με ευρύτερες δυσμενέστατες οικονομικές συνέπειες για την ελληνική οικονομία. Αυτά σημαίνουν ότι μετά την εξαγορά η Ελλάδα θα είναι περίπου υποχρεωμένη και για σοβαρότατους οικονομικούς λόγους να υποστηρίζει, ανεξαρτήτως εξελίξεων, την «ελληνοτουρκική φιλία» και την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας.
Επομένως η εξαγορά αυτή θα επηρεάζει τις δυνατότητες ανεξάρτητων επιλογών στην εξωτερική μας πολιτική και μάλιστα σε κρίσιμα εθνικά θέματα.
Πέραν αυτών, η αξιοποίηση από την κυβέρνηση της εξαγοράς της Finansbank για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Εθνικής Τράπεζας και την παράδοσή της, μάλιστα, στο έλεος των ξένων κερδοσκοπικών κεφαλαίων αποτελεί μείζον οικονομικό και εθνικό έγκλημα. Η κυβέρνηση, με αφορμή το άνοιγμα στην τουρκική αγορά, επιχειρεί να δώσει, και μάλιστα με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, την χαριστική βολή στην εκποίηση της Εθνικής, που εγκαινίασαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Γι αυτό, σε κάθε περίπτωση, η διατήρηση της άμεσης ή έμμεσης συμμετοχής του δημοσίου στα σημερινά επίπεδα συνιστά κεντρικό στόχο αγώνα και πρωτοβουλιών εν όψει της Γενικής Συνέλευσης της Εθνικής την 1η Ιουνίου. Το δημόσιο, σε κάθε περίπτωση, οφείλει να δεσμευθεί ότι θα καλύψει τα αδιάθετα υπόλοιπα των Ταμείων, εφ΄ όσον αποφασιστεί η αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής.
Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
Σήμερα όσο ποτέ ένα καλύτερο μέλλον για τη χώρα μας, και γενικότερα για την περιοχή μας και την Ευρώπη, είναι απόλυτα συναρτημένο με την ήττα του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και της αμερικάνικης επικυριαρχίας. Αυτή η διπλή ήττα αποτελεί προϋπόθεση για μια νέα προοδευτική εναλλακτική λύση, για την αμοιβαία επωφελή συνεργασία και την ειρήνη στην περιοχή μας και την Ευρασία.
Δυστυχώς, η κυβέρνηση της Ν.Δ. και οι κυρίαρχες δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ ακολουθούν πιστά και συναινετικά τα νεοφιλελεύθερα δόγματα, ακολουθούν και παρακολουθούν τους αμερικάνικους σχεδιασμούς και υποστηρίζουν τις νεοφιλελεύθερες ατλαντικές επιλογές της Ε.Ε. Αυτή η δικομματική συναίνεση, πέρα από επιμέρους διαφορές, οδηγεί σε μεγάλες κρίσεις και αδιέξοδα.
Γι αυτό ο πιο πρόσφορος δρόμος για τη δημιουργία προϋποθέσεων μιας εναλλακτικής απάντησης στο δικομματισμό, το νεοφιλελευθερισμό και την αμερικάνικη ηγεμονία είναι η συνεργασία όλων των αριστερών δυνάμεων.
Η ίδρυση και η δράση του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, οι κινητοποιήσεις στη Γαλλία, τα μέτωπα για το ΟΧΙ στο Ευρωσύνταγμα και ιδιαίτερα η μαζική συμμετοχή στο 4ο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ δίνουν αδιάψευστες μαρτυρίες για τις τεράστιες δυνατότητες που έχει η κοινή δράση των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων της Αριστεράς.
Οι δυνάμεις της Αριστεράς στη χώρα μας, ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, το ΚΚΕ, οι δυνάμεις της μη κοινοβουλευτικής Αριστεράς, μπορεί να έχουν και έχουν διαφορές. Δεν πρέπει όμως να έχουν αντιπαλότητα και πολύ περισσότερο να σηκώνουν μεταξύ τους τείχη και «εμφυλιοπολεμικές» καταστάσεις. Ο μόνος πραγματικός αντίπαλος των δυνάμεων της Αριστεράς είναι ο συναινετικός νεοφιλελεύθερος δικομματισμός και η μόνη επιλογή απάντησης και προοπτικής τους είναι η κοινή δράση και η συνεργασία τους.»
Το Γραφείο Τύπου του Συνασπισμού
To Γραφείο Τύπου
ΑΡΧΗ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
RSS